Et nigrae veftes corpora veftra tegant.
Tu quoque, quid dubitas ferales fumere vittas?
Iam ftat, vt ipfe vides, funeris ara tui.
Pompa parata tibi eft: votis mora triftibus abfit.

100

Da iugulum cultris, hoftia dira, meis. Terra tibi fruges, amnis tibi deneget vndas:

Deneget adflatus ventus et aura fuos.

Nec tibi Sol clarus, nec fit tibi lucida Phoebe:

Deftituant oculos fidera cuncta tuos.

Nec fe Vulcanus, nec fe tibi praebeat aër,

Exful, inops erres, alienaque limina luftres:

Nec tibi det tellus, nec tibi pontus iter.

Exiguumque petas ore tremente cibum.

Nec corpus querulo, nec mens vacet aegra dolore:
Noxque die grauior fit tibi, nocte dies.
Sisque mifer femper; nec fis miferabilis vlli.

Gaudeat aduerfis femina virque tuis.
Accedat lacrimis odium, dignusque putere,

Qui mala, cum tuleris plurima, plura feras.
Sitque, quod eft rarum, folito defecta fauore
Aerumnae facies inuidiofa tuae.

Cauffaque non defit, defit tibi copia mortis.
Optatam fugiat vita coacta necem.
Luftatusque diu cruciatos fpiritus artus

Deferat; et longa torqueat ante mora.

Euenient. dedit ipfe mihi modo figna futuri

Phoebus et a laeua maefta volauit auis.

Certe ego, quae voueo, Superos motura putabo:

Speque tuae mortis, perfide, femper alar.

[Finiet illa dies, quae te mihi fubtrahet olim :

Finiet illa dies, quae mihi tarda venit]

130

Et prius hanc animam, nimium tibi faepe petitam,
Auferet illa dies, quae mihi fera venit:

Quam dolor hic vmquam fpatio euanefcere poffit:
Leniat aut odium tempus et hora meum.
Pugnabunt iaculis dum Thraces, Iäzyges arcu,
Dum tepidus Ganges, frigidus Ifter erit;

135

Robora

.

Robora dum montes, dum pabula mollia canıpi,
Dum Tiberis flauas Tufcus habebit aquas;
Bella geram tecum: nec mors mihi finiet iras;

Saeua fed in manes manibus arma dabit.

Tum quoque, cum vacuas fuero dilapfus in auras,

Exanimis mores oderit vmbra tuos.

140

Tum quoque factorum veniam memor vmbra tuorum :
Infequar et vultus offea larua tuos.

145

Siue ego, quod nolim, longis confumtus ab annis;
Siue manu facta morte folutus ero:
Siue per immensas iactabor naufragus vndas;

Noftraque longinquus vifcera pifcis edet:
Siue peregrinae carpent mea membra volucres;
Siue meo tinguent fanguine roftra lupi:
Stue aliquis dignatus erit fupponere terrae,

Aut dare plebeio corpus inane rogo. Quidquid ero, Stygiis erumpere nitar ab oris,

Et tendam gelidas vltor in ora manus.

Me vigilans cernes: tacitis ego noctis in vmbris
Excutiam fomnos, vifus adeffe,

tuos.

Denique quidquid ages, ante os oculosque volabo;

Et querar, et nulla fede quietus eris.

Verbera torta dabunt fonitum; nexaeque colubris

His viuus furiis agitabere: mortuus îsdem.

Confcia fumabunt femper ad ora faces.

Et breuior poena vita futura tua eft.

Nec tibi contingent funus lacrimaeque tuorum.

160

Indeploratum proiiciere caput.

Carnificisque manu, populo plaudente, traheris:

165

Infixusque tuis offibus vncus erit,

Ipfae te fugient, quae carpunt omnia, flammae :

Refpuet inuifum iusta cadauer humus.

Vnguibus et roftro tardus trahet ilia vultur:

Et fcindent auidae perfida corda canes. Deque tuo fiet (licet hac fis laude superbus). Infatiabilibus corpore rixa lupis.

In loca ab Elyfiis diuerfa fugabere, campis ;

170

Quas.

Quasque tenent fedes noxia turba, coles. Sifyphus eft illic faxum voluensque petensque;

Quique agitur rapidae vinctus ab orbe rotae: Quaeque gerunt humeris perituras Belides vndas,

Exfulis Aegypti, turba cruenta, nurus.
Poma pater Pelopis praefentia quaerit, et idem
Semper eget, liquidis femper abundat aquis;
Jugeribusque nouem qui fummus diftat ab imo,

Vifceraque adfiduae debita praebet aui.
Hic tibi de Furiis fcindet latus vna flagello,
Vt fceleris numeros confiteare tui.
Altera Tartareis fectos dabit anguibus artus:
Tertia fumantes incoquet igne genas.

175

180

135

Noxia mille modis lacerabitur vmbra; tuasque
Aeacus in poenas ingeniofus erit.

In te tranfcribet veterum tormenta virorum :
Manibus antiquis cauffa quietis eris.
Sifyphe, cui tradas reuolubile pondus, habebis:

Verfabunt celeres nunc noua membra rotae.
Hic erit, et ramos fruftra qui captet et vndas:

Hic inconfumto vifcere pafcet auem.

Nec mortis poenas mors altera finiet huius:
Horaque erit tantis vltima nulla malis.

Inde ego pauca canam; frondes vt fi quis ab Ida,
Aut fummam Libyco de mare carpat aquam.
Nam neque quot flores Sicula nafcantur in Hybla,
Quotue ferat, dicam, terra Ciliffa crocos.
Nec cum triftis hiems Aquilonis inhorruit alis,
Quam multa fiat grandine canus Athos.
Nec mala voce mea poffint tua cuncta referri;
Ora licet tribuas multiplicata mihi.

Tot tibi vae mifero venient talesque ruinae,

Vt cogi in lacrimas me quoque poffe putem.

Hlae me lacrimae facient fine fine beatum:

Dulcior hic rifu tum mihi fletus erit. Natus es infelix; ita dî voluere, nec vlla Commoda nafcenti ftella, leuisque, fuit.

190

195

200

205

210

Non

Non Venus adfulfit, non illa Iuppiter hora:

Lunaque non apto Solue fuere loco.

Nec fatis vtiliter pofitos tibi praebuit ignes,

Quem peperit magno lucida Maia Ioui.

Te fera, nec quidquam placidum spondentia Martis
Sidera prefferunt, falciferique fenis.

215

Lux quoque natalis, ne quid, nifi trifte, videres,

Turpis, et inductis nubibus atra fuit.

Haec eft, in Faftis cui dat grauis Allia nomen ;

Quaeque dies Ibin, publica damna, tulit.

Qui fimul, impurae matris prolapfus ab aluo,
Cinyphiam foedo corpore preffit humum.
Sedit in aduerfo nocturnus culmine bubo,

Funereoque graues edidit ore fonos.
Protinus Eumenides lauere paluftribus vluis,

220

225

Qua caua de Stygis fluxerat vnda vadis; Pectoraque vnxerunt Erebeae felle colubrae:

Terque cruentatas increpuere manus: Gutturaque imbuerunt infantia lacte canino.

Hic primus pueri venit in ora cibus.

230

Perbibit inde fuae rabiem nutricis alumnus;
Latrat et in toto verba canina foro.

Fata canet vates qui tua, dixit, erit.
Ille ego fum vates, ex me tua vulnera difces.

245

Di

Di modo dent vires in mea verba fuas.
Carminibusque meis accedant pondera rerum,
Quae rata per luctus experiere tuos,
Neue fine exemplis aeui moriare prioris ;
Sint tua Troianis non leuiora malis.

250

Quantaque clauigeri Paeantius Herculis heres,

Tanta venenato vulnera crure geras.

Nec leuius doleas. quam qui bibit vbera ceruae,

255

Armatique tulit vulnus, inermis opem.

Quique ab equo praeceps in Aleïa decidit arua;

Exitio facies cui fua paene fuit.

Id, quod Amyntorides, videas; trepidus que ministro

260

Nec plus adfpicias, quam quem fua filia rexit;

Expertus fcelus eft cuius vterque parens. Qualis erat, poftquam eft iudex de lite iocofa

Sumtus, Apollinea clarus in arte fenex.

Qualis et ipfe fuit, quo praecipiente columba

Eft data Palladiae praeuia duxque rati.

Quique oculis caruit, per quos male viderat aurum:

265

Sic aliquis tua membra fecet; Saturnus vt illas

275

Subfecuit partes, vnde creatus erat.
Nec tibi fit melior tumidis Neptunus in vndis,
Quam cui funt fubitae frater et vxor aues.
Sollertique viro, lacerae quem fracta tenentem

Membra ratis Semeles eft miferata foror.

Vel tua, ne poenae genus hoc cognouerit vnus,

Vifcera diuerfis fciffa ferantur equis.

P. Ouid. Naf. Opera Tom. III.

280

Vel