Indicat auctorem locus? an, nifi nomine lecto, Haec me Nafonem fcribere verba latet? Me tamen excepto, qui precor effe tuus? Nos fatis eft inter glaciem Scythicasque fagittas Truxque Getes armis, grandine pulfet hiems: Et cuius nullum ceffet ab hofte latus. Cetera fit fofpes cultorum turba tuorum; In quibus, vt populo, pars ego parua fui. Me miferum, fi tu verbis offenderis iftis : Nosque negas vlla parte fuiffe tuos ! Idque fit vt verum, mentito ignofcere debes. Nil demit laudi gloria noftra tuae. Quis fe Caefaribus notis non fingit amicum ? Da veniam faffo; tu mihi Caefar eris. Nec tamen irrumpo, quo non licet ire: fatisque eft, Vtque tibi fuerit mecum nihil amplius; vno Nempe falutaris, quam prius, ore minus, Nec tuus eft genitor nos infitiatus amicos. Hortator ftudii cauffaque faxque mei. Cui nos et lacrimas, fupremum in funere munus, Adde quod eft frater tanto tibi iunctus amore, Quantus in Atridis Tyndaridisque fuit. Is me nec comitem, nec dedignatus amicum eft: Si tamen haec illi non nocitura putas. Si minus, hac quoque me mendacem parte fatebor. 35 Sed neque claudenda eft; et nulla potentia vires Praeftandi, ne quid peccet amicus, habet. Et tamen vt cuperem, culpam quoque poffe negari; Sic facinus nemo nefcit abeffe mihi. Quod nifi delicti pars excufabilis effet; Parua relegari poena futura fuit. 40 Ipfe fed hoc vidit, qui peruidet omnia, Caefar, Stultitiam dici crimina poffe mea. Vfus et eft modice fulminis igne fui. Quaque ego permifi, quaque eft res paffa, pepercit: 45 Nec vitam, nec opes, nec ademit poffe reuerti: Si fua per veftras victa fit ira preces. At grauiter cecidi. quid enim mirabile, fi quis Ipfe fuas vt iam vires inhiberet Achilles, Non eft cur tua me ianua noffe neget. meis. Hic, illic, veftro fub Lare femper eram. Quaeque tua eft pietas; vt te non excolat ipfum, Ius aliquod tecum fratris amicus habet. Quid, quod, vt emeritis referenda eft gratia femper, Sic eft fortunae promeruiffe tuae ? Quod fi permittis nobis fuadere, quid optes: Vt des, quam reddas, plura, precare Deos. Idque facis, quantumque licet meminiffe, folebas Officii caufam pluribus effe datam. Sim modo pars veftrae non aliena domus. Et mala Nafonem (quoniam meruiffe videtur) EPISTOLA VIII. Severo. 70 A tibi dilecto miffam Nafone falutem Accipe, pars animae magna, Seuere, Neue roga, quid agam: fi perfequar omnia, meae. flebis. Viuimus adfiduis expertes pacis in armis, Dura pharetrato bella mouente Geta. Deque tot expulfis fum miles in exfule folus : Tuta (nec inuideo) cetera turba iacet. Quoque magis noftros venia dignere libellos, Haec in procinctu carmina facta leges. Stat vetus vrbs, ripae vicina binominis Istri, Moenibus et pofitu vix adeunda loci. Cafpius Aegypfos (de fe fi credimus ipfis) Condidit; et proprio nomine dixit opus. Cepit, et in Regem fuftulit arma Getes. At tibi, Rex aeuo, detur, fortiffime noftro, Semper honorata fceptra tenere manu. Teque, quod et praeftat, (quid enim tibi plenius optem?) Martia cum magno Caefare Roma probet. Sed memor vnde abii, queror, o iucunde fodalis, Accedant noftris faeua quod arma malis. Vt careo vobis Stygias detrufus in oras, Quattuor auctumnos Pleïas orta facit. ΙΟ 15 20 25 Nec tu credideris vrbanae commoda vitae Quaerere Nafonem. quaerit et illa tamen. 30 Nam modo vos animo dulces reminifcor, amici; Nunc mihi cum cara coniuge nata fubit: Eque domo rurfus pulchrae loca vertor ad Vrbis, Cunctaque mens oculis peruidet illa fuis. Nunc fora, nunc aedes, nunc marmore tecta theatra, 35 Gramina nunc Campi pulchros spectantis in hortos, Stagnaque et Euripi, Virgineusque liquor. At, puto, fic Vrbis mifero eft erepta voluptas, Quolibet vt faltem rure frui liceat. Non meus amiffos animus defiderat agros, 40 Ruraque Ruraque Peligna confpicienda folo : Nec quos piniferis pofitos in collibus hortos Ad fata fontanas (nec pudet) addere aquas. Sed non et nostra poma legenda manu. Pro quibus amiffis vtinam contingere poffit Hic faltem profugo gleba colenda mihi! Ipfe ego, ne folitis infiftant pectora curis, Et difcam Getici quae norint verba iuuenci: Ipfe manu capulum prenfi moderatus aratri Et dare, quas fitiens combibat hortus, aquas. Vnde fed hoc nobis, minimum quos inter et hoftem Difcrimen murus claufaque porta facit ? At tibi nafcenti (quod toto pectore laetor) Nerunt fatales fortia fila Deae. Vmbria nunc reuocat: nec non Albana petentem Te modo campus habet, denfa modo porticus vmbra: Nunc, in quo ponis tempora rara, Forum. Appia feruenti ducit in arua rota. 65 Forfitan hic optes, vt iuftam supprimat iram Caefar; et hofpitium fit tua villa meum. 70 Ah nimium eft, quod, amice, petis! moderatius opta: Et voti, quaefo, contrahe vela tui. Terra velim propior, nullique obnoxia bello EPISTOLA IX, Maximo. uae mihi de rapto tua venit epiftola Celfo, Quae Protinus eft lacrimis humida facta meis. Quodque Quodque nefas dictu, fieri nec poffe putaui, Inuitis oculis litera lecta tua eft. Nec quidquam ad noftras peruenit acerbius aures, Seria cum liquida faepe peracta fide. Concidit, in domini procubuitque caput. Adfuit ille mihi, cum pars me magna reliquit, Haefit in amplexu, confolatusque iacentem eft: O quoties vitae cuftos inuifus amarae Continuit promtas in mea fata manus! O quoties dixit, Placabilis ira deorum eft. Viue, nec ignofci tu tibi poffe nega. Vox tamen illa fuit celeberrima, Refpice, quantum 25 Maximus incumbet; quaque eft pietate, rogabit, Ne fit ad extremum Caefaris ira tenax. Cumque fuis fratris vires adhibebit, et omnem, Quo leuius doleas, experietur opem. 30 Haec mihi verba malae minuerunt taedia vitae. Quae tu, ne fuerint, Maxime, vana • caue. Huc quoque venturum mihi fe iurare folebat; Si modo nec cenfus, nec clarum nomen auorum, P. Ouid. Naf. Opera. Tom. III. Sed |