lure igitur laudes, Caesar, pro parte virili

Carmina nostra tuas qualiacumque canunt.
Iure Deos , vt adhuc coeli tibi limina claudant,

Tegue velint fine se, comprecor, esse Deum.
Optat idem populus. sed vt in mare flumina valtum ,

Sic folet exiguae currere riuus aquae.
At tu fortunam , cuius vocor exsul ab ore,

Nomine mendaci parce grauare meam.

30

10

ELEGIA XII.
Scribis, vt oblečtem studio lacrimabile tempus,

Ne pereant turpi pectora noftra fitu.
Difficile eft, quod , amice, mones. quia carmina laetum

Sunt opus, et pacem mentis habere volunt,
Nostra per aduerfas agitur Fortuna procellas:

Sorte nec vlla mea tristior effe poteft.
Exigis, vt Priamus natorum funere ludat,

Et Niobe festos ducat vt orba choros.
Luctibus, an studio videor debere teneri,

Solus in extremos iuffus abire Getas?
Des licet hic valido pectus mihi robore fultum,

Fama refert Anyti quale fuiffe reo;
Fracta cadet tantae sapientia mole ruinae.

Plus valet humanis viribus ira Dei.
Ille fenex di&tus sapiens ab Apolline, nullum

Scribere in hoc casu sustinuiffet opus.
Vt patriae veniant, veniant obliuia vestri;

Omnis vt admiffi sensus abeffe queat ;
At timor officio fungi vetat ipfe quieto.

Cinctus ab innumero me tenet hoste locus.
Adde, quod ingenium longa rubigine laesum

Torpet; et est multo , quam fuit ante minus.
Fertilis , adsiduo si nou renouetur aratro,

Nil, nisi cum fpinis gramen, habebit ager.
Tempore qui longo Iteterit, male curret, et inter

Carceribus miffos vltimus ibit equos.
Vertere in teneram cariem, rimisque dehiscit ,

15

20

25 30

35

40

45

Si qua diu solitis cymba vacarit aquis.
Me quoque despero, fuerim cum paruus et ante ,

Illi, qui fueram, posle redire parem.
Contudit ingenium patientia longa laborum :

Et pars antiqui magna vigoris abest.
Saepe tamen nobis, vt nunc quoque, sumta tabella est;

Inque suos volui cogere verba pedes:
Carmina fcripta mihi sunt nulla, aut qualia cernis;

Digna fui domini tempore , digna loco.
Denique non paruas animo dat gloria vires;

Et fecunda facit pectora laudis amor.
Nominis et famae quondam fulgore trahebar ,

Dum tulit antennas aura secunda meas,
Non adeo eft bene nunc, vt fit mihi gloria curae :

Si liceat, nulli cognitus esle velim.
An, quia cesserunt primo bene carmina, suades

Scribere, successus vt fequar ipse meos ?
Pace, nouem, vestra liceat dixisse, Sorores ;

Vos estis noftrae maxima caussa fugae.
Vtque dedit iuftas tauri fabricator aëni ,

Sic ego do poenas artibus ipse meis.
Nil mihi debuerat cum verfibus amplius effe ;

Sed fugerem merito naufragus omne fretum.
At puto, fi demens ftudium fatale retentem,

Hic mihi praebebit carminis arma locus.
Non liber hic vllus, non qui mihi commodet aurem,

Verbaque significent quid mea norit, adest.
Omnia barbariae loca sunt, vocisque ferinae,

Omnia sunt Getici plena timore foni.
Ipse mihi videor iam dedidiciffe Latine :

Iam didici Gerice Sarniaticeque loqui.
Nec tamen, vt verum fatear tibi, noftra teneri

A componendo carmine Musa poteit.
Scribimus, et scriptos abfumimus igne libellos,

Exitus eft ftudii parua fauilla mei.
Nec poffum, et cupio non vllos ducere versus,

Ponitur idcirco nofter in igne labor.

50

55

60

Nec 65

Nec nisi pars casu flammis erepta, doloue,

Ad vos ingenii peruenit ulla mei.
Sic vtinam, quae nil metuentem tale magistrum

Perdidit, in cineres Ars mea versa foret.

10

.

E LE GIA XIII.
Hanc tuus e Getico mittit tibi Naso falutem :

Mittere rem fi quis, qua caret ipse, potest.
Aeger enim traxi contagia corpore Aientis,

Libera tormento pars mihi ne qua vacet.
Perque dies multos lateris cruciatibus vror ,

Sed quod non modico frigore laesit hiems.
Si tamen ipse vales, aliqua nos parte valemus :

Quippe meae est humeris fulta ruina tuis.
Qui mihi cum dederis ingentia pignora; cumque

Per numeros omnes hoc tueare caput;
Quod tua me raro folatur epistola , peccas:

Remque piam praestas , ni mihi verba neges,
Hoc precor emenda: quod fi correxeris vnum

Nullus in egregio corpore naeuus erit.
Pluribus adcusem; fieri nisi poffit , vt ad me

Litera non veniat ; missa fit illa tamen.
Di faciant, vt fit temeraria nostra querela ;

Teque putem falso non meminiffe mei.
Quod precor, elle liquet. neque enim mutabile robur

Credere me fas est pectoris efle tui.
Cana prius gelido desint absinthia Ponto,

Et careat dulci Trinacris Hybla thymo ;
Immemorem quam te quisquam conuincat amici.

Non ita sunt fati stamina nigra mei.
Tu tamen ,

vt falsae poflis quoque pellere culpae
Crimina; quod non es, ne videare , caue :
Vtque folebamus consumere longa loquendo

Tempora , sermonem deficiente die ;
Sic ferat ac referat tacitas nunc litera voces :

Et peragant linguae charta manusque vices :
Quod fore ne nimium videar diffidere, fitque

15

20

25

30

Versibus Verfibus hic paucis admonuiffe faris ; Accipe, quo semper finitur epiftola verbo ,

Aque meis distent vt tua fata ; Vale.

1

E LE GIA XIV.

Quant
uanta tibi dederint nostri monumenta libelli,

O mihi me coniux carior, ipsa vides.
Detrahat auctori multum Fortuna licebit;

Tu tamen ingenio clara ferere meo.
Dumque legar, mecum pariter tua fama legetur :

5 Nec potes in maestos omnis abire rogos. Cumque viri casu poffis miseranda videri ;

Inuenies aliquas, quae , quod es, esse velint; Quae te, noftrorum cum sis in parte malorum; Felicem dicant, inuideantque tibi.

IO Non ego diuitias dando tibi plura dediffem.

Nil feret ad manes diuitis vmbra suos. Perpetui fructum donaui nominis : idque,

Quo dare nil potui munere maius, habes. Adde, quod, vt rerum fola es tutela mearum.

15 Ad te non parui venit honoris onus. Quod numquam vox est de te mea muta, tuique

Iudiciis debes esse superba viri.
Quae ne quis poffit temeraria dicere , praesta :
Et pariter serua meque piamque fidem.

20 Nam tua, dum ftetimus, turpi fine crimine mansit,

Et laudem probitas irreprehensa tulit. Par eadem noftra nunc eft fibi faéta ruina.

Conspicuum virtus hic tua ponat opus. Effe bonam facile eft, vbi, quod vetet efle, remotum est ; 25

Et nihil officio nupta quod obstet habet.
Cum Deus intonuit, non se fubducere nimbo,

Id demum pietas, id socialis amor.
Rara quidem virtus, quam non Fortuna gubernet;
Quae maneat stabili, cum fugit illa , pede:

30 Si qua tamen pretii sibi merces ipsa petiti ,

35

Inque parum laetis ardua rebus adest;
Ve tenipus numeres, per faecula nulla tacetur,

Et loca mirantur, qua patet orbis iter.
Adspicis, ve longo maneat laudabilis aeuo

Nomen inexstinctum, Penelopea fides ? Cernis, vt Admeti cantetur, vt Hectoris vxor,

Aulaque in accensos Iphias ire rogos?
Vt vivat fama coniux Phylaceïa , cuius

Iliacam celeri vir pede pressit humum ?
Nil opus eft leto pro me, sed amore fideque.

Non ex difficili fama petenda tibi eft.
Nec te credideris, quia non facis, ista monerie

Vela damus, quamuis remige puppis eat.
Qui monet, vt facias , quod iam facis, ille monendo

Laudat, et hortatu comprobat acta suo.

40

45