Iure igitur laudes, Caefar, pro parte virili Carmina noftra tuas qualiacumque canunt. Iure Deos, vt adhuc coeli tibi limina claudant, Teque velint fine fe, comprecor, effe Deum. Optat idem populus. fed vt in mare flumina valtum, Sic folet exiguae currere riuus aquae. At tu fortunam, cuius vocor exful ab ore, Nomine mendaci parce grauare meam. Scribis, vt oblectem studio lacrimabile tempus, Difficile eft, quod, amice, mones. quia carmina laetum Sunt opus, et pacem mentis habere volunt, Noftra per aduerfas agitur Fortuna procellas: Sorte nec vlla mea triftior effe poteft. Exigis, vt Priamus natorum funere ludat, Lucibus, an ftudio videor debere teneri, Solus in extremos iuffus abire Getas? Des licet hic valido pectus mihi robore fultum, Plus valet humanis viribus ira Dei. 25 30 ΙΟ Fracta cadet tantae fapientia mole ruinae. Scribere in hoc cafu fuftinuiffet opus. Vt patriae veniant, veniant obliuia vestri; At timor officio fungi vetat ipfe quieto. Cinctus ab innumero me tenet hofte locus. Adde, quod ingenium longa rubigine laefum Torpet; et eft multo, quam fuit ante, minus. Fertilis, adfiduo fi non renouetur aratro, habebit ager. Nil, nifi cum fpinis gramen, Carceribus miffos vltimus ibit equos. Vertere in teneram cariem, rimisque dehifcit, 20 25 Si qua diu folitis cymba vacarit aquis. Me quoque defpero, fuerim cum paruus et ante, Illi, qui fueram, poffe redire parem. Contudit ingenium patientia longa laborum: Et pars antiqui magna vigoris abest. Saepe tamen nobis, vt nunc quoque, fumta tabella eft; Inque fuos volui cogere verba pedes: Carmina fcripta mihi funt nulla, aut qualia cernis; Digna fui domini tempore, digna loco. Denique non paruas animo dat gloria vires; Dum tulit antennas aura fecunda meas. 30 35 40 Non adeo eft bene nunc, vt fit mihi gloria curae: An, quia cefferunt primo bene carmina, fuades Scribere, fucceffus vt fequar ipfe meos? Pace, nouem, veftra liceat dixiffe, Sorores; Sic ego do poenas artibus ipfe meis. 45 Nil mihi debuerat cum verfibus amplius effe; 50 At puto, fi demens ftudium fatale retentem, Hic mihi praebebit carminis arma locus. Non liber hic vllus, non qui mihi commodet aurem, Omnia barbariae loca funt, vocisque ferinae, 55 Omnia funt Getici plena timore foni. Ipfe mihi videor iam dedidiciffe Latine: Iam didici Getice Sarmaticeque loqui. Nec tamen, vt verum fatear tibi, noftra teneri Scribimus, et fcriptos abfumimus igne libellos, Exitus eft ftudii parua fauilla mei. Nec poffum, et cupio non vllos ducere verfus, Ponitur idcirco nofter in igne labor. Nec 65 Nec nifi pars cafu flammis erepta, doloue, Ad vos ingenii peruenit ulla mei. Sic vtinam, quae nil metuentem tale magistrum Hanc Mittere rem fi quis, qua caret ipfe, poteft. Aeger enim traxi contagia corpore mentis, Libera tormento pars mihi ne qua vacet. Sed quod non modico frigore laefit hiems. Remque piam praeftas, ni mihi verba neges, Litera non veniat; miffa fit illa tamen. 10 15 Dî faciant, vt fit temeraria noftra querela; Teque putem falso non meminiffe mei. Quod precor, effe liquet. neque enim mutabile robur Credere me fas eft pectoris effe tui. 20 Cana prius gelido defint abfinthia Ponto, Immemorem quam te quisquam conuincat amici. Et careat dulci Trinacris Hybla thymo; Non ita funt fati ftamina nigra mei. Tu tamen vt falfae poffis quoque pellere culpae Crimina; quod non es, ne videare, caue: Vtque folebamus confumere longa loquendo Tempora, fermonem deficiente die; Et peragant linguae charta manusque vices : 25 30 Verfibus Verfibus hic paucis admonuiffe fatis; Accipe, quo femper finitur epiftola verbo, Aque meis diftent vt tua fata; Vale. ELEGIA XIV. uanta tibi dederint noftri monumenta libelli, Quanta O mihi me coniux carior, ipfa vides. Tu tamen ingenio clara ferere meo. effe velint; Inuenies aliquas, quae, quod es, Felicem dicant, inuideantque tibi. Perpetui fructum donaui nominis: idque, Quo dare nil potui munere maius, habes. Adde, quod, vt rerum fola es tutela mearum. Ad te non parui venit honoris onus. Quod numquam vox eft de te mea muta, tuique 10 15 Quae ne quis poffit temeraria dicere, praesta : Et pariter ferua meque piamque fidem. 20 Nam tua, dum stetimus, turpi fine crimine manfit, Et laudem probitas irreprehenfa tulit. Par eadem noftra nunc eft fibi facta ruina. Confpicuum virtus hic tua ponat opus. Effe bonam facile eft. vbi, quod vetet effe, remotum est; 25 Et nihil officio nupta quod obstet habet. Cum Deus intonuit, non fe fubducere nimbo, Id demum pietas, id focialis amor. Rara quidem virtus, quam non Fortuna gubernet; Quae maneat stabili, cum fugit illa, pede: Si qua tamen pretii fibi merces ipfa petiti, 30 Inque parum laetis ardua rebus adeft; Vt tempus numeres, per faecula nulla tacetur, Et loca mirantur, quà patet orbis iter. Adfpicis, vt longo maneat laudabilis aeuo Nomen inexftin&tum, Penelopea fides? Cernis, vt Admeti cantetur, vt Hectoris vxor, Aufaque in accenfos Iphias ire rogos? Vt vivat fama coniux Phylaceïa, cuius Iliacam celeri vir pede preffit humum ? 35 Nil opus eft leto pro me, fed amore fideque. 40 Nec te credideris, quia non facis, ifta moneri. Qui monet, vt facias, quod iam facis, ille monendo 45 FINIS TRISTI V M. P. OVI |