50 Dum ferit Aufonia carmina culta lyra. Virgilium vidi tantum : nec amara Tibullo Tempus amicitiae fata dedere meae. Succeffor fuit hic tibi, Galle; Propertius illi. 'Quartus ab his ferie temporis ipfe fui. Vtque ego maiores, fic me coluere minores : Notaque non tarde facta Thalia mea eft. Carmina cum primum populo iuuenilia legi; Barba refecta mihi bisue femelue fuit. Mouerat ingenium, totam cantata per vrbem, Nomine non vero dicta Corinna mihi. 60 Multa quidem fcripfi: fed quae vitiofa putaui, Emendaturis ignibus ipfe dedi. Tum quoque, cum fugerem, quaedam placitura cremaui, Iratus ftudio carminibusque meis. Molle, Cupidineis nec inexpugnabile telis Cor mihi, quodque leuis cauffa moueret, erat. Cum tamen hoc effem, minimoque accenderer igni ; Nomine fub noftro fabula nulla fuit. Paene mihi puero nec digna, nec vtilis, uxor Non tamen in noftro firma futura toro. Filia me mea bis prima fecunda iuuenta, Felices ambo, tempeftiueque fepultos, Ante diem poenae quod periere meae! Me quoque felicem, quod non viuentibus illis Si tamen exstinctis aliquid, nifi nomina, reftat, P 3 Et gracilis ftructos effugit vmbra rogos: Et funt in Stygio crimina noftra foro; Scite, precor, cauffam (nec vos mihi fallere fas eft) Pectora, qui vitae quaeritis acta meae. Poftque meos ortus Pifaea vinctus oliua Abftulerat decies praemia victor eques; Quaerere me laefi Principis ira iubet. 90 95 Cum maris Euxini pofitos ad laeua Tomitas Totque tuli terra cafus pelagoque; quot inter Tacta mihi tandem, longis erroribus acto, Iuncta Pharetratis Sarmatis ora Getis. Hic ego, finitimis quamuis circumfoner armis, Triftia, quo poffum, carmine fata leuo. Quod, quamuis nemo eft, cuius referatur ad aures; Sic tamen abfumo decipioque diem. Ergo, quod viuo, durisque laboribus obfto, 115 Nec me follicitae taedia lucis habent, Gratia, Mufa, tibi. nam tu folatia praebes; Tu curae requies, tu medicina mali: Tu dux, tu comes es: tu nos abducis ab Iftro; Tu mihi (quod rarum) viuo fublime dedifti 120 Nomen Nomen; ab exfequiis quod dare Fama folet. Neo, qui detrectat praefentia, Liuor iniquo Vllum de noftris dente momordit opus. Nam, tulerint magnos cum faecula noftra poëtas, Non fuit ingenio Fama maligna meo. Cumque ego praeponam multos mihi; non minor illis Dicor: et in toto plurimus orbe legor. Si quid habent igitur vatum praefagia veri: 125 Protinus vt moriar, non ero, terra, tuus. 139 Siue fauore tuli, fiue hanc ego carmine famam, P. OVIDII NASONIS TRISTI V M LIBER V. ELEGIA I. unc quoque de Getico, noftri ftudiofe, libellum Hur Litore praemiffis quattuor adde meis. Hic quoque talis erit, qualis Fortuna poëtae. Inuenies toto carmine dulce nihil. Flebilis vt nofter ftatus eft, ita flebile carmen; Integer et laetus laeta et iuuenilia lufi : Illa tamen nunc me compofuiffe piget. Dicitur ore fuam deficiente necem : Praemoneo numquam fcripta quod ifta legat. Sed dedimus poenas: Scythicique in finibus Iftri 10 IS 20 Quod Quod fupereft, animos ad publica carmina flexi; Et memores iuffi nominis effe fui. Et quota Fortunae pars eft in carmine noftrae ? Quis tibi, Nafo, modus lacrimofi carminis? inquis. Quod querar, illa mihi pleno de fonte ministrat: Nec mea funt, fati verba fed ifta mei. 25 30 35 Sint vultus hilares, fimque quod ante fui. 40 Lenior inuicti fi fit mihi Caefaris ira; Carmina laetitiae iam tibi plena dabo. Nec tamen vt lufit, rurfas mea litera ludet: Sit femel illa meo luxuriata malo. Quod probet ipfe, canam: poenae modo parte leuata 45 Barbariem, rigidos effugiamque Getas. Interea noftri quid agant, nifi trifte, libelli? Tibia funeribus conuenit ifta meis. At poteras, inquis, melius mala ferre filendo; Et tacitus cafus diffimulare tuos. Exigis, vt nulli gemitus tormenta fequantur; Acceptoque graui vulnere flere vetas. 50 Ipfe Perilleo Phalaris permifit in aere Edere mugitus, et bouis ore queri. Cum Priami lacrimis offenfus non fit Achilles ; 55 Cum faceret Nioben orbam Latöia proles, Non tamen et ficcas iuffit habere genas. Eft aliquid, fatale malum per verba leuare: |