50

Dum ferit Aufonia carmina culta lyra. Virgilium vidi tantum : nec amara Tibullo

Tempus amicitiae fata dedere meae. Succeffor fuit hic tibi, Galle; Propertius illi. 'Quartus ab his ferie temporis ipfe fui. Vtque ego maiores, fic me coluere minores : Notaque non tarde facta Thalia mea eft. Carmina cum primum populo iuuenilia legi;

Barba refecta mihi bisue femelue fuit. Mouerat ingenium, totam cantata per vrbem,

Nomine non vero dicta Corinna mihi.

60

Multa quidem fcripfi: fed quae vitiofa putaui,

Emendaturis ignibus ipfe dedi.

Tum quoque, cum fugerem, quaedam placitura cremaui,

Iratus ftudio carminibusque meis.

Molle, Cupidineis nec inexpugnabile telis

Cor mihi, quodque leuis cauffa moueret, erat. Cum tamen hoc effem, minimoque accenderer igni ; Nomine fub noftro fabula nulla fuit.

Paene mihi puero nec digna, nec vtilis, uxor
Eft data quae tempus perbreue nupta fuit.
Illi fucceffit, quamuis fine crimine, coniux;

Non tamen in noftro firma futura toro.
Vltima, quae mecum feros permanfit in annos
Suftinuit coniux exfulis effe viri.

Filia me mea bis prima fecunda iuuenta,
Sed non ex vno coniuge, fecit auum.
Et iam complerat genitor fua fata; nouemque,
Addiderat luftris altera luftra nouem.
Non aliter fleui, quam me fleturus ademtum
Ille fuit. matri proxima iufta tuli.

Felices ambo, tempeftiueque fepultos,

Ante diem poenae quod periere meae!

Me quoque felicem, quod non viuentibus illis
Sum mifer; et de me quod doluere nihil!

Si tamen exstinctis aliquid, nifi nomina, reftat,

P 3

Et gracilis ftructos effugit vmbra rogos:
Fama, parentales, fi vos mea contigit, vmbrae;

Et funt in Stygio crimina noftra foro;

Scite, precor, cauffam (nec vos mihi fallere fas eft)
Errorem iuffae, non fcelus, effe fugae.
Manibus id fatis eft. ad vos ftudiofa reuertor

Pectora, qui vitae quaeritis acta meae.
Iam mihi canities, pulfis melioribus annis,
Venerat, antiquas mifcueratque comas:

Poftque meos ortus Pifaea vinctus oliua

Abftulerat decies praemia victor eques;

Quaerere me laefi Principis ira iubet.

90

95

Cum maris Euxini pofitos ad laeua Tomitas

Totque tuli terra cafus pelagoque; quot inter
Occultum ftellae confpicuumque polum.

Tacta mihi tandem, longis erroribus acto,

Iuncta Pharetratis Sarmatis ora Getis.

Hic ego, finitimis quamuis circumfoner armis,

Triftia, quo poffum, carmine fata leuo.

Quod, quamuis nemo eft, cuius referatur ad aures;

Sic tamen abfumo decipioque diem.

Ergo, quod viuo, durisque laboribus obfto,

115

Nec me follicitae taedia lucis habent,

Gratia, Mufa, tibi. nam tu folatia praebes;

Tu curae requies, tu medicina mali:

Tu dux, tu comes es: tu nos abducis ab Iftro;
In medioque mihi das Helicone locum.

Tu mihi (quod rarum) viuo fublime dedifti

120

Nomen

Nomen; ab exfequiis quod dare Fama folet.

Neo, qui detrectat praefentia, Liuor iniquo

Vllum de noftris dente momordit opus.

Nam, tulerint magnos cum faecula noftra poëtas,

Non fuit ingenio Fama maligna meo.

Cumque ego praeponam multos mihi; non minor illis

Dicor: et in toto plurimus orbe legor.

Si quid habent igitur vatum praefagia veri:

125

Protinus vt moriar, non ero,

terra, tuus.

139

Siue fauore tuli, fiue hanc ego carmine famam,
Iure tibi grates, candide lector, ago.

P. OVIDII NASONIS

TRISTI V M

LIBER V.

ELEGIA

I.

unc quoque de Getico, noftri ftudiofe, libellum

Hur

Litore praemiffis quattuor adde meis.

Hic quoque talis erit, qualis Fortuna poëtae.

Inuenies toto carmine dulce nihil.

Flebilis vt nofter ftatus eft, ita flebile carmen;
Materiae fcripto conueniente fuae.

Integer et laetus laeta et iuuenilia lufi :

Illa tamen nunc me compofuiffe piget.
Vt cecidi, fubito perago praeconia cafus ;
Sumque argumenti conditor ipfe mei.
Vtque iacens ripa deflere Cayftrius ales

Dicitur ore fuam deficiente necem :
Sic ego, Sarmaticas longe proiectus in oras
Efficio tacitum ne mihi funus eat.
Delicias fi quis lafciuaque carmina quaerit;

Praemoneo numquam fcripta quod ifta legat.
Aptior huic Gallus, blandique Propertius oris,
Aptior, ingenium come, Tibullus erit.
Atque vtinam numero ne nos effemus in ifto !
Hei mihi, cur vmquam Mufa iocata mea eft?

Sed dedimus poenas: Scythicique in finibus Iftri
Ille pharetrati lufor Amoris abeft.

10

IS

20

Quod

Quod fupereft, animos ad publica carmina flexi;

Et memores iuffi nominis effe fui.
Si tamen e vobis aliquis tam multa requiret,
Vnde dolenda canam: multa dolenda tuli.
Non haec ingenio, non haec componimus arte.
Materia eft propriis ingeniofa malis.

Et quota Fortunae pars eft in carmine noftrae ?
Felix, qui patitur, quae numerare valet!
Quot frutices filuae, quot flauas Thybris arenas,
Mollia quot Martis gramina campus habet;
Tot mala pertulimus: quorum medicina quiesque
Nulla, nifi in ftudio, Piëridumque mora eft.

Quis tibi, Nafo, modus lacrimofi carminis? inquis.
Idem, Fortunae qui modus huius erit.

Quod querar,

illa mihi pleno de fonte ministrat:

Nec mea funt, fati verba fed ifta mei.
At mihi fi cara patriam cum coniuge reddas;

25

30

35

Sint vultus hilares, fimque quod ante fui.

40

Lenior inuicti fi fit mihi Caefaris ira;

Carmina laetitiae iam tibi plena dabo.

Nec tamen vt lufit, rurfas mea litera ludet:

Sit femel illa meo luxuriata malo.

Quod probet ipfe, canam: poenae modo parte leuata

45

Barbariem, rigidos effugiamque Getas.

Interea noftri quid agant, nifi trifte, libelli?

Tibia funeribus conuenit ifta meis.

At poteras, inquis, melius mala ferre filendo;

Et tacitus cafus diffimulare tuos.

Exigis, vt nulli gemitus tormenta fequantur;

Acceptoque graui vulnere flere vetas.

50

Ipfe Perilleo Phalaris permifit in aere

Edere mugitus, et bouis ore queri.

Cum Priami lacrimis offenfus non fit Achilles ;
Tu fletus inhibes, durior hofte, meos.

55

Cum faceret Nioben orbam Latöia proles,

Non tamen et ficcas iuffit habere genas. Eft aliquid, fatale malum per verba leuare: