සරින් වනුයේ: අරුත් වියකන වරෙහි වෙසෙසු නැ

සොදව් වූ

හෙ

දා තෙලෙ යන මහ වැහැප් රුවන් නම්, සඳනම් ලිල්ලඹු එන්නී, ඉති කමසරින් වූ වෙසෙසුන් වෙසෙස් විනිස. වෙසෙසුන් වෙසෙස් අදියර සවනු.

අන් ත

නොනිමි

41. ඇති සිටි ගිලී රෙදුම් නින්දි රැඳි බිය වැසි සිනා: තුටු හැඬි තිහුම් පැකුළුම් දිව් ඈ දා කම් විමුත් දිස් ලැබ සිඳී දැනු යා රක් වදබඳ බොජුම් කර: පිසිසි වැහි හර දා නම් ඈ දා සකම් නම්~දා පද අකම් වත කතු හව් පියෝ වනුසේ : කතුකම් යි සව්පියෝ සහකම් හෙනෙහි වනුයේ ම සඳන් බඳ කිරිය දනු තෙකලේහි: නිමියේ අයු යේ වත්මන් නොපැටියේ අනා ඒ ඉඊ උද අයු වත්මන් ඉඕ ඒ ආ :නේ යුත් අන් එනොන් නේ අන්කරු එකතැ නායේ හු යුතු යුතු ඌ බුහු බසැඕ උ උන් හා : සලති තෙතොත් අන්නෝ අන්නාහු නාහුද වෙත්. ඒ, දිවකු මුණි සමාඉදුහු කෙම ඉ, සදා ඒ නඹා හිටි ඊ, ම හදෙනෙ කෙලෙසුන් මෑනහී උ, එතැන බුදුසිරි සයුරෝරේ කුමුටු ඉති අන්කරුගි එකරුතැ අයු පස

42. ඉ; අප සෑසීහු නවඟ සසුන් පවති. ඕ; මුළුලෙව් ඔබ දහමොද බෝ. ඒ ඔබ අරී සඟගන තොටුව දෙ නේ ආ; ඒ තුනුරුවන් නයවත් පදා ඉති අන්කරුහි ළකරු තැටත් ත්මන් පස

43. අන්නේ, මෙතේ දිනිඳු පස්මරුන් දනන්නේ. එන්නේ, අපවග අමා දෙන්නේ ඔන්නේ, ඒඅම මහදෙ නේ බොන්නේ, නේ, මේ උලෙලැ පොසොන් වැසි වස් ඉති අන්කරුහි එක නැ අනා පස

නේ,

44. ඌ, රසීහු මහගත් ගෙතු, ගෙතූහ, ගෙතුහු හකෙ රෙන් පස නැතිවද හ හු වේ ඕ, පඬිහු අරුත් පල ක හහු වේ. ලෝ, කලහ, කලහු, උ, ඒ නියවත්හු උගත්තු, උගත්හ, උගත්හු උන්, මරසෙන්හු බුන්, බුද්හ, බුන්හු, ඉති, අන්ක රුහි බුදුබස අයු පස:~

45. අත්, වත්වත්හු මුණිගුණ වනත්; ඉත්, ල ඇතියෝ එ විඳින්; එන්, දනැතියෝ දන් දෙත්; ඔත්, උඩනුවෝ මෙ රබොත්; සල යනුයෙන් ඉයුතු ද රුසි ඉති අන්කරු හි බුහුබඛ්‍යා වමන්පය

46. අන්නෝ, සුසිරි කලහු මෙතේ දී නිඳු පුදන්නෝ අන්නාහු, ඒ සස්නෙහි පැවිදි වන්නාහු, නාහු. අනති රියපා කලහු ඔබ නොදක්නාහුදකරෙන් උ වියුතු ද

වේ

ඉති අන්කරුහි බුහුබස අනා පස

47. තසදකරු අරුනැ මෙම පස හි හු සියෝ වේ: ම ස බඳ ‍ යුතු උයුතු විය යුතු මකරහා තෝ තෙප් පෙර සුසිරි කෙලෙහි, කලහු; දැන් රජ කෙරෙහි, කරහු; තෝ තෙප් මතු සෙත් පූර අත් පත් කරණෙහි, කරණණහු ඉති ත සබඳ තෙකල් කිරිය

බෙජෙම්, බෙ ලොව්තුරා දහම්, වහර යෙදෙන

කිරිය

48. මම් (ඇප්)පෙර සපුරිසන් බීජිම්, බීජිමි, (බිජු මු, බිජු මෝ බීජු ම්හ, බිජුම්හු); දැන් දුලබ මුනිපුත්තනතුරු ජෙමි; (බලමු, බජ මෝ; බජම්හ, බජම්හු); මතු බජන්නෙම්, (බජන්නමු, බජන්න මෝ) සේ පස යොදනු ඉති ම සබඳ තෙකල 49. දන් සදහම් රජ කරන්නේ වෙලපන්නී අවිදු, මායා තුසීපුරයෙහි වුසු, මහමුහුනු සොම් නස් නම් පසේබුදු වනුයේ, විසා උවැසි රහත්පල බජන්නී, ඈ සදදහමින් අරුත්කිරිය සදවත කනොඇරබපස ලදින් ලිඟු විබත් බෙජේ.

ගොසුමා, පනෙන්

50. පියඳූ කිරියබේ අන් තසද විදී ආසි: කම නැතැ තෙකල් කීරිය ද දහු පද අසබහව් හා පරාවිසින් මෙහෙයන ලද හු කිරීය පියදු කිරිය නම්: මෙහි දයින් පරවැ ව පස රුසි

කම් කෙලෙස් සසර පනන් බෑමවී, මනසෝනා යෝනන් කෙ ලවා, මෙතේ සුගතිඳු ලෙවන් ගලවන්නේ, තම සද දෙක්හිද යෙදිය යුතු ~අකමි සකම් වේ පියදුම් ලද විහි: බුහු කම් සකම් පිසදුම් ලදහට ලබා හාවේ සූදෙට අතැවැසිලවා මේ පිසවා, ඈඟි; හකරෙන් කිසිතන්හි නොවේ, මුවවස්නි යුතු බුලත් දිදී දෙවා දරුවන් මේ ඈගි ඉති පියදු කිරීය

51. වත්මන් අනාරු රින් හෝ ත අන් සබඳහට විදහන් විදි

නොවෙන්ව

හොත අනදරින් අද

නම්

මෙහි අ, ඒ, අන්නේ, අන්නෑ, අව්, උ, පසර සි අ, බමුන පනදා බොජ ඒ, සැරදේ මහබා අන්නේ, මේ කර මේ පි සන්නේ අන්නෑ, හිමි නුබ දහම් දෙසන්නෑ අව්, ගුණෙකැත්නම් මෙහි බජව් උ, සුජනෙනි යහක් දක් ඉති විඳි කිරිය

කු මෙහි කිසි විදි ආසි ගැබ

52. ඉටු නොපත් තෙසද බඳ අනාඅරුත් පැතුම් ආසි නම් මෙහි පසින් පරව වා පස රුසි෴ ~ සරසවීය මා මුවත ඹර ඉස්බේවා, නරපවර වැජඹෙහිවා, දිය ගිය කිරීමෙහි වත් වෙම්වා, ඉති ආසිකිරිය

53. මෙවිය සරිය පෙදෙහි කිරිය කම රුත්: බැරිවැ විවාකුව කම් පස යෙදෙන සේ කරණු අසුහි දා පස මැද නපස පිලිපෙරැලිද අනා වත්මන්හි පිලි පෙරැලිද මත් වැඩිද රසි අගමග ගිණි කෙලෙස්කස දවිනි, සුසිරිවතුරෙන් ඇනිසග වැසේ, සසුන් පිරියතැ දානන් විසින් සතරර මැවෙ න්නේ, මේඈ විමසනු; මෙහි අරුත් වියකනවර ලබදා යා දහු රුසී; නිතැතින් සැපයෙන කතු අරුත්හට ද මේ පස රසී; බැබලිනි ඇගි කුසුල් තෙම බිඳේ මේ ඇ තෙම කතු තෙම කම් නම්, විදි විහි කරණු බොජනු ඇවේ මෙහි නු පසරසි ඉතිකම් කිරිය හක්තැන්හි යෙදෙන සේ බුහු බස් සලසනු

නු

54. තෙකලතෙසද ර නොවෙන්ට හොත අනිසම් : අරුත කල්අරුත හොත කිරිය අසබහව් නම් මෙහි තපස රුසී, නොබැරි තැතැතියන පවග යත, වනත බැරි මුණිගුණ සියල්, උරදා කල්කරත ඔසුනි තනපා රඳවන්, මේ ඈඅඃගි විසා නොසිතිය හැකි, බණෙන් මොක් දැක්ක හැකි, සස්කිව යෙහෙකි, සුසිරි කල මැනවී මේ ඇද අසබහව්හි රුසි, පස යෙදෙන සේ සලසහු ඉති අසබහරිය

55. එක කතු කිරියනෙන් පෙර කිරියට ඈ ආ ඊ: ඉන් ලා යුතු ද වියුතු ද මුසු බැව් මිනි මිනි මිනි ද ඇ, බවනැව් තැරැ සහ විඳිත්; ආ, පෙරුම් පුරා බුදුවූ; ඊ, ගිරි නිල්මල් කැ නෙකැයි සැකි; ඉන්, පවිටු කොබෑ ගොසින් රැකේ; ඇලා, දිටු මගුල් මතඟු දැකලා නැවැත්; ආලා, කරණි පිරික්සාලා කරණු; ඊලා,බමර පොසොන්පතර මීබීලා යේ; ඉල්ලා, සහ යහ ගොසින්ලා නහමව්; දරින් අවුත්, අවුදු, ගොස්, යනුදු රුසි; මුදාගනි, කියාලන්නේ, අං පෙර කිරිය පහතින් වූ ගණ, ල පස ඇදා වූ සේ ඉති පෙරකිරිය

56. මින්, මරසක් තනමින් පැලා; මින, සිකිනට පියමින; 1නි, මුණිරිවි උදා දෙන හිතුළුකැන් මිලියෙම්නි අතුරුද

Q

හන් බිජිං. ඉතිකිරි සමුසු කල් කිරිස අරුත් පවසනු වස් මෙහි සන් පමනෙක් වියන ලදි විතර වහරෙන් විමසන. කිරය අදියර සත්වනු.

57. දයින් නෙමෙන් හොත කැර අරුතට නිසි පසන්; සැ පයා සඳන් පසරුත් හිම් නොලැඟු ලොව වහරෙන් ද යින් වන පස සකරු අරුත්හි හව්හි ද වේ කටයුතු කරණි, පියයුතු පැන්, බුදිය යුතු බොජුන්, කෑ යුතු කදු, ගොතන ලද ගත්, දෙනලද දන්, මේ කම්කරු පසින් නිපන් කරණුයේ කතු, ගණන්නේ ගැණි, විදිනේ වැදි, සඳනේ සදි, දුවන්නේ දාවා, පයින් නොයන්නේ පන්වා, උරෙන් සනුයේ උරා, පැන් ඉස්නේ පැනි, සොබන, කොබන, ලොබන, ලලන, ගලන, බබලන, වස්නා, තුස්නා, මුස්නා, උදුල, හමල, වහල, තිටි, සිටි, කුමුටු, කැපි, දැපි, කිපි, මේ ඇ කතු කරූපසින් නි පන් කෙටු, වැටු, ගැහැටු, වුහුටු, දුටු, පිවිටු, කැපු, සැප, දපු,ළු,බැළූ,ගැළූ, දුරු, පිරු, වැරු, සැරු, මැරු, වැළු, හෙළු, නෙළු, වෙළු,පැළු,ලියු, කියු, පිසු, කල, හළ, වල, සුන්, බුන්, හුන්, වුන්, දුන්, එන, කන, දෙන, මේඈ කම් කතු කුරු දෙකට සම පසින් නිපන්~එයින් යේනුයි යන්, එයින් වසානුයි වසන්, එයින් සනහානුයි නහනු, එයින් කෙ රෙනුයි කර, මේ ඇ කරණ කරූපසින් නිපන් ඕහට දෙනු ලැබේනුයි දාහි, බමුණු, ඈ සපදන්කරු පසින් නිපන් ඔහු කෙරෙන් බන්නුයි බෙම්, රකුසු, මේ ඈ අවදිකරු පසින් නිපන් එහි වෙත්නුයි බිම්, එහි සැපැත් පිරෙ නුයි පුර,මේ ඇ අදර කරු පසින් නිපන් කරණු, දෙනු, වලඳනු, මැගුම්, නැගුම්, සිඳුම්, නැමදුම්, මේ අඃ හව්පසින් නිපන් ඉති දයින් පස

.

58. මනුහු පිත්මන්ටා, නර; දනුව පිත් දන්වා, අසුර; සමනහු පිත් හෙරණ, සුගත් දෙව් මොහට සොගත්, උව සු; වා දෙව් මෙ දෙසට වසබ, නකත් දතුයේ නැකති, පදන ට හිය පදි, දනන් සුමු දෙනතා, සියල් ලෙව් ලොතා, ගම් හි වූයේ ගෑම්, සඟෙහි වූයේ සැඟි, රුවනින් දඬුයෙන් මවන ලද රුවන්මුවා, දඬුමුවා, තුරු මෙන් තුරුවත්, නැවූ දවවනු යේ නැවී, තොට නියුතු වූයේ තොටි, කුම් කෙරෙම්දයි පිලී

විස කරණුයේ කිකරු, දිපැතියේ දිමුත්, නිය ඇතියේ නිය වත්, බල කර අත් ඇතියේ බිලී, කිරි - ඇත්; සබට රහ සැබී,

මේ ඈ නමින් පරව ඒ ඒ අරුත්පසින් නිපන් ඉඳුරු, හිණි, සම්, ඈ දසහු තම හිමියන් නමින් ද මල්,පිලි,ඈ ඒ ඒ ලිය රුක්නමින් ද අබේඋවසරින් පසවත් කිරීමෙන් හොත වහර යෙදේ

පසරුත් අදියර අටවනු.

59. බජන තම විබත් කම් කතු අරංතු අවුතු නම්: ඔහු දෙ දෙන වුතු නම් වෙත් පලමු විබත් බජනු වේ! ලබ ඳා සු තු කමත වුතු නම් නැත අවුතු නම්: වුතු වත නම් කතු අවුත් කතු වුතු වත අවුත් කම් දහම් නරදම්සැරිහු විසින් දෙසිනි, මේ ඈහි කම්වුත් කතු අවුත් නම්, එදම් අරිසඟපිලි පදනෙයි මේ ඇහි කතුවුත් කම් අවුත් නම් - ඉති හුදු කිරී ය පෙදෙන් වුත් අවුත් හිමි රිච් තෙදිනදන් ගජ රජ කුමුටු වනවිල්: එහි පිලිබිඹු ඔහු බලා නොසෑහැ වනන මෙනෙ

නෙව් මේ ඈ අකම් කිරිසන්නෙන් වුත්කතු~රුදුර:බී යෙනිඟුන් හදදැදුරට පිවිටු කම්: එහිදෝහට කටොල් දෙන් වන්නට වැරැදකොරැකෙත් මේ ඈ සකම්කිර යනෙන් චුතුකතු සලෙළූ තිලී දැක පියවුරු බෙසද පියබඳ: වුහු ටෙහි සක්කාර ද හිස් තැනැවි උපුරණ සිතෙනෙව් මේ ඈ අරුත්කිරි යනෙන් වුත්කම් ඒ ඒ විබත්හි අරුත්හි සමස් පස් තම තම විබත්අරුත් වුතු නම් කෙරෙත් අන්කිරියක් නැත පෙරවිබත් අත්හට වූ දා යොදනු

වුන් අවුත් අදියර නව වනු.

60.

කම් කතු කරණ හා සපදන් අවදි විබත් සසටම කරු නම් විසූ පඬුවෝ

හේනෙන් මේ කරු

නම්: සබඳ අලන්පෝ

බිහි වූ මෙටෙහි

අයුරක් නොලදින් ද හා: මෙ විනා

යොඳනු සබඳ නම්

නොවෙනි වැකියෙන් විබැංකු අරුත්පවස

මුළු දෙට, පා පිඬු, කනා ඉකිලියේ, සඳුන් කටින්, පිසෑ,

මෙවිබත් කිරිය ප