ඉපැන්, ඈ පිලිපෙරැලි කෙණෙර, හුරිර, සහන්, මහන, ඈ වනපෙරැලි රජදන් ඈ පදපෙරැලි 66 ''ගතු ගතද දුදනෝ සහකට ටැන සපුන් මෙන් : පිරී රැඹෑ නිරිඳු මලදා පරනට බියම රුකුළෝ" ඈ විබප්පෙරැලි '' තමා වරදස නොදිස්නේ මොනරිඳු එකල්හි පුලග නවාගනී” ඇකිරිය පෙරාලි සද දහ මින් සඳගෙන් හොත පස් පෙරැලි අං කරණු 15. වැඩි ජෑම් මත් වැඩි ඇස්, ඇල්, ඇප්, උචාරණ නවාදී, මල, ටල, සල, සිහිලේදී, ඈ ගි 16. අඩු නම් මත් අඩු දශ, සැඬ, කඳ, බඹු, සෙශු ණෙන්, නුවනනසසුරා, ඇගි 17. පියවී නිසා හොත නොනිසා භෞත කෙලේ නිපා නම් - ගුරුළු ගෝමි, සඳගෝමි, රතැසීපා, ගොස්, ඇගි 18. දමෝරා ඇ නයම් විදි විදි 19. කිසි සඳ විබත් ඈ අනියම් විදි සුදඅත්, පඬු ඇඹුල්, ඇඅවිබත් අවිය සඳ ඈ අවිදුළින් ඉති විසි වැදෑරුම් වියරණ විදි නිමි. සව් පදන් සිදු සේ සලකනු 21. ද දැව් ගුණ කිරිය සන්වී සඳන් පස්බේ: අනුරුත් අරුණු වෙසෙසින් විමසා දෙබේ හා දන් අරුත්හි නිය සද දෙදෙනා නොබිඳ පවත්වන්නී ද නසුර, නර, ගොන්, ඇ ඟුණ ඇනට අදර වූයේ දව් නම්; ටැම, කුඹු, ආදව් ඇසුරු පෙරලෙන සුළු වී ගුණනම්. කළු, හෙළ, නැබුළු, ඈ රිය ලකුණු වියන ලද මැයි ~ එහි බේ මෙතැන්හි නොසැහැවුනි බැවින් කිරිය අ දියර පවස්නමෝ හරිය අරුත්කිරිය වී කිරිය පද දෙවැදෑරුම් නටහු, ගනූ, වයනු, තැවුලි, පිරියඩ්ලි, දුන්, නැමදුම් ඈ හමුකිරිය පද නම් දෙන්නේ, සේනු යේ, ආ අරුත්කිරිය පදනම් කල පනත සන්නම්:-ද වුදත්, බඹදත්, ඈ . " හැලි සිඟුවත් දුවන යෙන් දෙව් දත්, නම් වී" මේ පස් සදන් එක පදරුත්භවි කපන සේ ඉති පස්බේ. පැන්, කැසුබු, මියුලසි, ඇ අරුන් ඇ රැ බැනිපන් බැවින් අරුත්සඳ නම් සෙළු, තෙල්බු, ය බො මඟුල්,ඇ අරුත් විම් බැවින් අරණුසද නම් ඉති. දෙබේ. . 22. අදෙස් අගම් විදි පියවි සබඳ හකරන් වෙසෙසා හැඳින යොදනු උගහා නොදහැ ඇදුරන් සුදු හුදු, විසඳා විහිදා, සිදී හීදි, සුදී හුදී, සැමද හා මද, සැඳින හැඳින, සොබ් හො බි, සොබ හොඛ, සිඹ හිඹ, පිරිසිඹු පිරිහීඹු, සුනමින් හුන මින්, ලසුනු ළුහුනු, පසන පහන,සල් හල්, සුල් හුල්, සංල් හැල්,මුසල් මො‍ොල්, සුසුල් සුඟුහුල්, සිඹුල් හිඹුල්, සැදහීලි හැදහිලි, සාලි හැලි, සකර හකර, සිඟුරු හිඟුරු, සුරං හුරු, සුහු, සේ හේ, සෝ හෝ, සිම් හිම්, සැමි හැමි, සික්මුන් හික් මුන්, සෑම හැම, සව් ව්, සාවා හාටා, සිවත් හෙවත්, සිතු හිත, සුළු හුළු, සඟුළු හඟුළු, සිටි හිටි, විසට වුහුට, සට හන් හටගන්, පසන පහන්, සසුන් හසුන්, සින් හින්, සන් හන්, සිස්නා හිස්නා, සිස් හිස්, සස් හස්, සිකු හිකු, සැකි හැකි, සැති හැති, සිගු හිඟු, සඟු හඟු, ඇ සකරට අදෙස් හකරෙන් සිදුපා. සිදුහත්, ඇස්දහර, සැදහැ, සදහම්, රජ දහන්, දහන්, ඉදුහු, සටහන්, මැදහත්, අදහස්, බහස්ම ඈ අගම් හකරෙන් සිදුපා හුරු, හොරු, හොළ, හ, හමද, හැඟි, හඬ, හුනු, හිවි, ඇ. පියවිපා— අඳුන්, ඇඳ, එරුණු, අරුහු, අරා, අළු, අළුත්, අද, ඉදි, ඔද, එළු, උළු, ඔළු,ඇලි, අළු, ඇවිනි, අස්වස්, අල,එලැබි,අÀ, ඉක්, අසි ඳ ඈ පනකුරු පා හැරැබ, ඇරැ.; හමු, අමු; හසර, අසර; හසල, අසල; හැකිල, ඇ කිල; හැදෑරුම්, ඇදරුව්; ඇ සකරට අදෙස් හකරෙන්ද අ උපසගෙන් ද සමවැ සිදු " රතත දිදී ඉහිල් වසනතුරෙන් රසන්දම්: කියව කර හලලා පැහැබර දිගු නුවන් ලා " කලවන් බිඟු මහත්වන හිරු හත්වත'' මේ ඈ සේ පාහී වියබිර දස්නෙන් අනියම් විදිද සලකනු හකර විනිස සන් අදියර පලමුවනු. ඉති 23. පෙර පර වනන් ඒ සි විදිනි ගලපනු සඳ නම් : ව නලොප් අදෙස් ඇ එහි ලැකියනු සරින් දන්නේ වි දුරවියේ, දි, දිනිසුරු, කනීල්, බමරුදුල, නොමරුල්,ස දෙව්, යලේහි, පහරොත, හඳෝනා, ඈ පෙර සර පා පර සර ශතට පැමිනවු බවින් පෙර සර ලොප් සඳ නම් ඌලේසුම්, සුප් මෙන්, තිසුණු, වටුසිපත,ඈ පර සර ලොප් සඳන පසැස් ඇ සරලොප් නැතද සර ගතට පැමි න වූ බැවින් සර සඳ නම් මෙහෙසුරං, මෝහොර, අශො රා ඈ* අ, ඉ,උන්, ලොපා එ, ඔ, ඕ, අදෙස් වූ බැවින් සර දෙස් සඳ නම් අත්වරු, සිත්වරු, මහනුවම්, දඬුම්, ගිනි සම් ඈ. පර කකරනට වසන්හා, කප්පිල්, හා සුප්පොතු, ලප් රභ, හෙප්තාට, සුත්බන්, බුත්සරණ, ඈ බදන් සර ලො පා පතන් හා අදෙස් කල බැවින් ගතදෙස් සඳනම් අත් නම්, වත්තම්, ගෙත්තම්, පන්සම්, විස්සම්, ඇ පරකකරනට පෙරරලද්දෙන් පෙර සඳ නම් යලි, නෙළුම්මල්, අවී මල් ඈ රණ්, වංමුතු, මුංඛ ගබන් ලොපා මත් වැඩු බැවින් ගතකුරු ලෙ ප් සඳ නම් පිරියත්, මියුඟුණු, සිපියෙව්, දුවඟ, රුධිර, තුනුවඟ, පුනරුත්, නිරොද, ඇ පෙර සර නොලොපා සමරන් අගම් කෙලෙන් අහම් සඳ නම් වැල්ලවුරු, හෙලිල්ලඹු, තඹපල්ලෙන්, කුල්ලෙව්, ඇ සර පා ගතට දෙර දනවු බැවින් දෙර සඳ නම් සඳ අදියර දෙවනු. 24. සකු සත් අනුසෙරෙන් ඇතද සදනට ලිඟුබේ: නො පැනේ වහර වෙසෙසෙක් පුම ඉතිරි ලිඟු දෙක විනා ප නන් හදන් යුත් පවසනුයේ ඉම ලිඟු වේ: සහයොන් සඟුන් කියළුැ සඳවේ ඉතිරි ලිඟු නම් බඹ, සුර, අසුර, නර, නා, ගුරුළු, පත්, ඊය, ඇ පුම ලිඟු දෙව්දූ, නැයිනී, ගුරු ළු මෙනෙවී, අඹු, සුහුල්, ඇ ඉතිරි ලිඟු දිය, දල, ඇඳුරු, ම් අඹර වී තුරු රණ හදන්: රෝ රා ගහ මරු දහන් අඟ ගුම් සඳ රස රුවන් පිරිකර පියබමුනි පා නිඳුකට වස් මස් : කෙසර කර බණ මුළු වත් සක් දිව් මැසි විසා පස් සස් ගුණ නගුල් සත් සෝ දන් පියසූ බුදුසු සදතු දතුවෝ අ මුල් අඃ: දම ලිඟු ස විදු‍ලිය වසා පෙල නි සා දෝ (ද පාන පවස්: කිඩු බිම් මෙවුල් ඈ නම් ඉතිරි ලි අරුත් කිරිස සද ගුණ සඳද වත ඉති අත ඟු වී දන්නේ 112 තෙමන්නී, මංචන් ,ஜெ තෙ එම සදද ඉති පවසන අ පස බුහුසු නි, තුස්නි, මුස්නි, ඈ අරුත්කිරීස සදින් ඊ පස මන්නෝ, මවන්නෝ, ඈ බුහු බස ඊ පස ලොපා විබත් පැමි නවුසේ හෙලිල්ලි, කොලි, ගෝරි, අ ගුණසදින් ඊ පස නිලි, නැයිනී, පැටි, සැතිරී, කුමරී, යෙහෙලී, මැහැලි, ඈ ඉති අරුත් පුම සඳින් ඊ සස - ඈසදින් කැලී, වැසි, මී යුසි, කලා, දුනු ආ සිදු බුහුසු සදීන් වහර නොල ගනු රුසි ත ම එ මෙ ද රමනී දිඟු සව්තුරුණු මුදු ලොල් : හෑලි ඇලැගුන සද ද දෙලිඟු සමවී දන්නේ රුත් කිරිය සද තමරුත් වැනි ලිඟු බෙජේ : යනු එනු මැ ගුම් ඈ හව් කිරිය සද වේ පුමරුත් කිරිස වෙසෙසුන් අ යොරයොර පුන සු ඉති සල රස රඹ ඉගිනිහිය සද සද නිතිනුබද රිසිසේ අ: විස්සල් ඉරා තුමුටු සිනි සහසා නිපා අනු : උ පිරි ස ප නි දු ඈ උපසගද වේ ලිඟු මුත් සුවසේ ඇගුණන් කිරිස වෙසෙසන බැවින්කිරිය වෙ සෙසුන් සදනම් වේ හිගුම්, නකත්, ව, වැනිය, වනාහී, කලි,නම්,විනා, වෙන, ද, හු, ල, ළු,ද,ම,න, කිව්, භෞත, සම්සේ, එසේ, මෙසේ, සහ, අද, එදා, ඈ නිපා සද නම් ප, පහා ඇෂී; පර, පැරද ඈහි: අට, අවසේ ඈහී ; ස, සබඳ ඇහී; අනු, අනුදන ඇහී; ඟි, නිරොද නිරසක් ඈහී; දු, දුලද ඇහී; වී, විලස් ඇගි; අ, අදර අහි; අපි, අදියර ඇගි; සු, සුබැසි ඇහී; උ, උලැ ඟි ඇහි; අබි, අබිසෙස් ඇහී; පිරි, පිරිටුන් ඇහී; උප, උපෙ උවසර අැහී අප, අපදන් පහ චඈහී; පස්, පසක් රුකක් පාසා ඇහී; පිලි, පිලිලැබ ඇහී; අති, ඉතිරි බොහෝ ඉකුත් ඈ හී; පි, පිහි කුළු ඇගි; මේ විසි උපසග සදනම් ලිඟු අදියර තුන්වනු. 25. සදහු දෙවැදෑරුම් සර අත් හළත් වෙසෙසින්: බුහුසු සී යළු විබතේ ඒදෙක සියර නොපියා නිස, දම්රජ, දන්ටා, මු ණි, සෑසී, මරරා පූ, බූ, හේ, යෝ, සිදුහත්, ඇ පුම ලිඟු D∞, 28, A, Bɛ, &, nd, suci, 2003', qu, 858 EQ 26. බජනුයේ පෙර විබත් නොවෙ සසි පදන වුතුවත: ඒ ක බසැ ඒ ආ වනුයේ යල ඕ, හු, වේ බුහුබ සැඒ බෙලේ බලාම් කෙරේ ආ හරා අරා කෙලෙස් කුළු · ඕ, බමනෝ කුල දම් රකිත් හු, තවසරහු දම් දෙසත් ~ නිදලියෝ පෙහෙසුන් තෙපලත්; පඩුවෝ දැනුම්ව ඔත් - මේ ඇගී විබතට පෙරව යව ගම් රුසී පුම ඉති රි ලිඟු දෙක පටන් අරුත් වියකන්හී තෙම, තොමෝ, තුමු, සනුරුසින් ඉතිපලමුවන විබත් 27. යුතු කතු කිරිය හා පදරුත් බෙජේ කම් නම් :එක ත අ උ ආ හු ට උන් හා නන් නටන් බුහු බසැ අ, රජ දම් නියෙන් මිය පුස්නේ උ, සිදුහත් කුමරු සුදවැසි සෝ පලමු පිලිගත්හු ආ, රව්ලා සුරහු රෙණෙහි විමසනුට, රජ ණේ ණේ මැරී රම් රජ හු, ගෙට පිවිසි මැති 66 උන්, මහනුන් නමදනේන, පිලිමල්න දන න්නැ ආන, නරඹන්නැ මොනරාණ නස්නා~න්, දනන් මහළුපා දෙලේ යොදා වෑකරෙව් සරුපා නට, රුක්නට නැගත් සාමුවෝ අන්, දරුවන් බලන්නහු ලසැනගේ සේනන් බුහුමනන්නේ ඇහුනා බැවින්නන් විබතින් සිදු පා තිලෝගුරු තෙමස් මුරුනට අබිදම් දෙසී, මේ ඈ අසත් යෝහිද, දෙව්දත් මවට මැන වී ඈ ඉති බූ අරුත්හිද - ඉසිවතුන්විනා මේගත් කහට නොරිසිද, මේ විනා යෝහිඳ කම් විබත් රුසි එලඹ බුදුන් කරා යි මේ ඇහී වෙත් අරුත් සදින් වේ ඉතිකම් විබත්. 28. මෙහෙයුම් ලද නොලද කිරිය කරණුයේ කතු නම් : දෙබසෙහි යොදා සමසේ ට නට විනා කම් විබත් ඈ අ, සරණ තඹර වරලස සෙවෙල වලකැරැ අරියන: රඳුව පෙර කලවමන් කුස නිරිඳු නොසමෙලේ. උ, රජු අනුදත්තේ කුල දම් ආ, මුනිදා වැලඳු පාදා හු, පින්සිපිහු කල අත්තම් උන්, කමන්නැ දදුන් කල වරද න, මීපල්න ගත් වෙස් රුස්නේ ආන, නරාන කලකමට ඉඳුරෝ දෙස්න්, කිවින් නුදුටුයේ අන්, අඟනන් වුහුටු නුවන් නරද දිරිය ඇදු කෙලේ අරුත් වියකන්හි විසින්, විබතින් සෙවුව රු දැදුරු පරව රාසි කහි සම තෙනෙත්හු විසින් කම්ද වාරේ වරැ වනන්හා සමර සමර සුගතිඳු හා කෙරෙයි. මේ ඈහී හා සබඳෙහි කතු විබත් රුසි ඉති කතු විබත් 29. කිරිය සැපයීමෙහි ඉවහල් කතුකරණ නම් ; ඉන් අන් නෙන් ඉයුතු යුතු දෙබසෙහි සමනිද ඉන්, වතින් ගු P |