A.D. 1083.

Domesday
Book.

A.D. 1084.
Dissension

between

matrona admodum nobilis et religiosa, de cujus largiflua liberalitate sancta lætatur ecclesia. Eodem tempore rex Willelmus misit justiciarios per omnes Angliæ comitatus, et 'inquirere fecit, quot acræ vel jugera terræ uni aratro sufficerent per annum in singulis villis, et quot animalia possent sufficere ad unius hidæ culturam. Fecit etiam inquiri de urbibus, castellis, villis, vicis, fluminibus, paludibus, silvis, quem censum redderent per annum, et quot milites essent in unoquoque comitatu regni ; quæ omnia in scriptum redacta, et ad Westmonasterium delata, in thesauris regum usque hodie reservantur. Deinde de unoquoque aratro, id est hida terræ, totius regni sex solidos cepit argenti.

De schismate inter ecclesiam Romanam et

imperatorem.

Anno Domini MLXXXIV. Romani imperatorem Henricum receperunt, et a papatu abjudicatur the emperor. eorum judicio Hildebrandus; cujus Wibertus,

Rome and

Ravennensis urbis archiepiscopus, in sedem apostolicam inthronizatur et Clemens nominatur, ac juste omnes Hildebrandum fuisse depositum conclamant, tanquam læsæ majestatis reum, qui contra imperatorem alium ordinavit. Illis autem, qui contra sentiebant, reclamantibus, asserunt paucorum et laicorum judicio papam amoveri non posse; et, quod gravius est, in loco viventis episcopi non debere alium ordinari. Henricus tamen in imperio restitutus est, et a papa Clemente benedicitur patricius Romanorum. Eodem quoque anno Cassinensium abbas, Desiderius,

tion to that record by Sir H. Ellis, i. p. 4.

1 Inquirere fecit.] This was the origin of the invaluable record of Domesday Book, upon which the reader may consult the Introduc- | C.

2 Reclamantibus,] wanting in

contra Clementem papa efficitur, sed cito post A.D. 1084. moritur morbo dysenterico dissolutus.

Eodem anno rex Anglorum Willelmus, in Pentecosten, apud Westmonasterium, Henricum filium suum juniorem cingulo militari donavit. Deinde cepit homagia hominum totius Angliæ et juramentum fidelitatis, cujuscunque essent feudi vel tenementi, et, extortis magnæ pecuniæ copiis de quibuscunque aliquam poterat invenire causam juste sive injuste, in Normanniam transfretavit.

De afflictione misera gentis Anglorum.

State of

Anno Domini MLXXXV. cum jam Domini vo- A.D. 1085. luntatem super Anglorum gentem Normanni England. complevissent, nec vix aliquis princeps de genere Anglorum superesset in regno, omnesque in mororem et servitutem redacti fuissent, ita ut Anglicum vocari foret opprobrio, pullulaverunt in Anglia telonia iniqua et consuetudines pessimæ, et quanto magis principes loquebantur de recto et justitia, tanto major fiebat injuria; qui justiciarii vocabantur, omnis injustitiæ fuerunt auctores; qui cervum caperet vel capreolum, oculi eruebantur ei, nec fuit qui murmuraret; amabat enim ferus rex feras, ac si esset pater ferarum. Nefando prorsus usus consilio, hoc egit, ut ubi ante vel humana erat in villis conversatio, vel ecclesiis divina fervebat veneratio, nunc ibi cervi et omne genus ferarum petulanter discurrunt; unde proverbio asseritur, quod per triginta et eo amplius milliaria terra frugifera in saltus sit redacta et lustra ferarum. Ad castra

quoque construenda rex antecessores suos omnes superabat. Normannia sibi hæreditario jure provenerat, Cenomanniam armis adquisierat, Britanniam Armoricanam acclivem sibi fecerat, in Anglia solus regnabat, Scotiam et Walliam sub

A.D. 1085. jugabat; pacis autem tantus amator erat, 'quod puella [auro] onusta impune posset totam [pertransire] Angliam.

The see of
Dorchester

to Lincoln.

Episcopatus Dorkecestrensis 2ad Lincolniam

transfertur.

Rex Willelmus, paulo ante, Remigio Fiscamni transferred monacho dederat Dorkecestriæ præsulatum; sed episcopo valde displicuit quod urbs illa modica erat, cum in eodem episcopatu civitas Lincolniæ sedi episcopali dignior videretur. Mercatis igitur in ipso montis vertice prædiis, ecclesiam ibidem construxit; et licet Eboracensis archiepiscopus locum et civitatem ad suam diocesim assereret pertinere, assertiones ejus Remigius parvipendens opus inchoatum non segniter peregit, paratumque clericis doctrina et moribus probatissimis decoravit. Erat quidem statura parvus sed corde magnus, colore fuscus sed operibus nitidus; de regia quoque proditione fuit aliquando accusatus, sed quidam famulus ejus igniti judicio ferri dominum purgans, regio amori restituit, et maculam dedecori pontificali detersit. Hoc auctore, hoc tempore, his de causis incepta est ecclesia moderna Lincolniensis.

A.D. 1086.

Rex Willelmus duo cœnobia fundavit.
Anno Domini MLXXXVI. nimia aquarum inun-

1 Quod puella auro onusta. ]| the Domesday survey, completed The same is also said before of in 1087, Lincoln is spoken of as the times of Eadwini, king of a city, in qua nunc est episcoNorthumbria; 'pacem talem in Britannia temporibus suis statuit, ut mulier onusta auro cum puero parvulo, ubicumque vellet, ire posset indemnis;' vol. i. p. 128.

2

Ad Lincolniam transfertur, ] It is uncertain at what precise period the removal of the see from Dorchester took place. In

patus.' Bromton has placed the translation in 1088, and the Scotichronicon in 1092, the year of the death of Remigius.

3 Igniti judicio ferri.] From Henry Huntingdon. For an account of this kind of ordeal, see Spelman, Gloss. ad voc. Ordalius.

Foundation

abbey.

family.

datio multis in locis periculo fuit et damno, ita A.D. 1086. quod rupes multæ liquefactæ plures obruerent of Battle sua ruina villas. Circa eosdem dies rex Willelmus duo cœnobia fundavit, unum in Anglia in honorem sancti Martini apud Hastingum, 'quod 'de Bello' nuncupatur, ubi consertum legitur prælium inter ipsum et Haroldum; quo in loco monachis institutis, ut pro anima regis Haroldi et aliorum ibidem occisorum divina celebrarent constituit, cœnobiumque illud congruis possessionibus ampliavit. Aliud monasterium in Normannia 2 apud Cadomum construxit, quod in honorem sancti Stephani prothomartyris consecratum prædiis opportunis et donariis magnificis insignivit. Ex regina Matilda liberos multos generavit, Ro- William's bertum scilicet, Ricardum, Willelmum, et Henricum: quorum primogenitus, adhuc patre vivente Normanniam negari moleste ferens, in Italiam abiit ira succensus, ut filia Bonefacii marchionis sumpta adversaretur patri, partibus illis adjutus; sed, hac petitione frustratus, Philippum Francorum regem contra patrem suum excitavit, quare ipsius benedictione et hæreditate cassatus, amissis primogenitis, Anglia post mortem patris sui caruit, ducatu Normanniæ vix retento. Ricardus magnificus et bonæ indolis adolescens, primævæ florem juventutis acerba mors prævenit; tradunt enim ipsum, in Nova foresta cervos insequentem, morbum lethalem incurrisse, in loco videlicet quem rex pater ejus, destructis villis, ut supra dictum est, et ecclesiis subversis, in silvam redegerat densissimam et habitaculum

1 Quod de Bello nuncupatur. ] | abbey was consecrated on the 17th Battle abbey was not consecrated of June 1066; see Gallia Chrisuntil after William's death, in tiana, tom. xi. p. 431. 1094, when William Rufus was present at the ceremony.

3

2 Apud Cadomum.] St. Stephen's liam.'

Filia.] Both MSS. read' fi

A.D. 1086. bestiarum. Filiæ ipsius quinque erant, quarum Cecilia' Cadomi abbatissa fuit; Constantia comiti Britanniæ Alano erat in conjugium data; tertia, nomine Adala, Stephani Blesensis comitis uxor, quæ peperit Stephanum postea regem Anglorum, viro tandem defuncto, apud 2 Mercenniacum sanctimonialis habitum suscepit; quartæ, quæ Haroldo postea Anglorum regi promissa fuerat, ut prædiximus, et quintæ, quæ Aldefonso Galicia regi jurata, nomina penitus non audivi. Rex præterea Willelmus in adolescentia prima castitatem adeo respexit, ut publice diceretur, ipsum in fœeminam nihil posse; veruntamen, ex procerum sententia matrimonio addictus, ita se habuit, ut pluribus annis nullius probri suspicione notaretur. Subjectis humilis apparebat et facilis, inexorabilis erat rebellibus; diebus singulis missæ adsistebat, matutinos hymnos et vespertinos diligenter cum horis regularibus audiebat; et hæc de moribus ejus dicta sufficiant. Eodem anno Gregorius papa, qui et Hildebrandus, apud Salernum moritur, et moriens, cardinalibus advocatis, confessus est se valde peccasse in cura pastorali, et, suadente diabolo, contra humanum genus iram Dei et odium concitasse; successit ei in cathedra Romana Clemens paucis diebus,

1 Cecilia.] She had been educated in the abbey dedicated to the Trinity, which her mother Matilda had founded in Caen; Orderic. Vital. p. 648.

2 Mercenniacum.] Marcigny, on the river Loire, or, according to others, Marchiennes, in Flan

ders.

3 Gregorius papa.] Gregory the seventh died in May 1085. He was succeeded, after the see had

remained vacant for a whole year, by Victor the third, in May 1086, but who was not consecrated until the same month in 1087. He died in the September following, and was succeeded by Urban the second, who was elected in March 1088, and died in July 1099. For an account of the death of Gregory, see Baron. Annal. xvii. p. 565.

4 Clemens.] There seems to be no foundation for this assertion.