Sent by Mr. Gray to his friend West, with a reference to Sandy's Travels, book iv. pages 275. 277, and 278.
NEC procul infelix se tollit in æthera Gaurus,
Prospiciens vitreum lugenti vertice pontum :
Tristior ille diu, et veteri desuetus olivâ
Gaurus, pampineæque eheu jam nescius umbræ ;
Horrendi tam sæva premit vicinia montis,
Attonitumque urget latus, exuritque ferentem.
Nam fama est olim, mediâ dum rura silebant
Nocte, Deo victa, et molli perfusa quiete,
Infremuisse æquor ponti, auditamque per omnes
Latè tellurem surdùm immugire cavernas :
Quo sonitu nemora alta tremunt; tremit excita tuto
Parthenopea sinu, flammantisque ora Vesevi.
At subitò se aperire solum, vastosque recessus
Pandere sub pedibus, nigrâque voragine fauces;
Tum piceas cinerum glomerare sub æthere nubes
Vorticibus rapidis, ardentique imbre procellam.
Præcipites fugere feræ, perque avia longè
Sylvarum fugit pastor, juga per deserta,
Ah, miser! increpitans sæpè altâ voce per umbram
Nequicquam natos, creditque audire sequentes.
Atque ille excelso rupis de vertice solus
Respectans notasque domos, et dulcia regna,
Nil usquàm videt infelix præter mare tristi
Lumine percussum, et pallentes sulphure campos,
Fumumque, flammasque, rotataque turbine saxa.
Quin ubi detonuit fragor, et lux reddita cœlo ; Mæstos confluere agricolas, passuque videres Tandem iterum timido deserta requirere tecta : Sperantes, si forte oculis, si forte darentur Uxorum cineres, miserorumve ossa parentum (Tenuia, sed tanti saltem solatia luctûs) Unà colligere et justâ componere in urnâ. Uxorum nusquam cineres, nusquam ossa parentum. (Spem miseram!) assuetosve Lares, aut rura videbunt.
Quippe ubi planities campi diffusa jacebat ;
Mons novus: ille supercilium, frontemque favillâ
Incanum ostentans, ambustis cautibus, æquor
Subjectum, stragemque suam, mæsta arva, minaci
Despicit imperio, soloque in littore regnat.
Hinc infame loci nomen, multosque per annos
Immemor antiquæ laudis, nescire labores
Vomeris, et nullo tellus revirescere cultu.
Non avium colles, non carmine matutino
Pastorum resonare; adeò undique dirus habebat
Informes latè horror agros saltusque vacantes.
Sæpius et longè detorquens navita proram
Monstrabat digito littus, sævæque revolvens
Funera narrabat noctis, veteremque ruinam.
Montis adhuc facies manet hirta atque aspera saxis: Sed furor extinctus jamdudum, et flamma quievit, Quæ nascenti aderat; seu fortè bituminis atri Defluxere olìm rivi, atque effœta lacuna Pabula sufficere ardori, viresque recusat; Sive in visceribus meditans incendia jam nunc (Horrendùm) arcanis glomerat genti esse futuræ Exitio, sparsos tacitusque recolligit ignes.
Raro per clivos haud secius ordine vidi
Canescentem oleam: longum post tempus amicti
Vite virent tumuli; patriamque revisere gaudens
Bacchus in assuetis tenerum caput exerit arvis
Vix tandem, infidoque audet se credere cœlo.
Frigoribus juga, nec nimiùm spirantibus auris!
Alma quibus Tusci Pallas decus Apennini
Esse dedit, glaucâque suâ canescere sylvâ!
Non ego vos posthàc Arni de valle videbo
Porticibus circum, et candenti cincta coronâ
Villarum longè nitido consurgere dorso,
Antiquamve Ædem, et veteres præferre Cupressus
Mirabor, tectisque super pendentia tecta.
OF SIGNIOR ABBATE BUONDELMONTE.
SPESSO Amor sotto la forma
D'amistà ride, e s'asconde :
Poi si mischia, e si confonde
Con lo sdegno, e col rancor.
In Pietade ei si trasforma;
Par trastullo, e par dispetto:
Mà nel suo diverso aspetto
Sempr' egli, è l' istesso Amor.
LUSIT amicitiæ interdum velatus amictu,
Et benè compositâ veste fefellit Amor.
Mox iræ assumpsit cultus, faciemque minantem,
Inque odium versus, versus et in lacrymas:
Ludentem fuge, nec lacrymanti, aut crede furenti;
Idem est dissimili semper in ore Deus.
|