Jam juvėnis, jam vir, jam se formosior ipso est, Jam placet et Veneri, matrisque ulciscitur ignes: Namque pharetratus dum dat puer oscula matri, 525 Inscius extanti destrinxit arundine pectus." Laesa manu natum dea repulit; altius actum Vulnus erat specie, primoque fefellerat ipsam. Capta viri formâ non jam Cythereïa curat
Littora; non alto repetit Paphon aequore cinctam, 530 Piscosainque Gnidon, gravidamve Amathunta métalli. Abstinet et coelo: coelo praefertur Adonis. Hunc tenet; huic comes est; adsuetaque semper in
Indulgere sibi, formamque augere colendo, Per juga, per silvas dumosaque saxa vagatur Nuda genu, vestem ritu succincta Dianae ; Hortaturque canes; tutaeque animalia praedae, Aut pronos lepores, aut celsum in cornua cervum, Aut agitat damás. At fortibus abstinet apris; Raptoresque lupos armatosque unguibus ursos Vitat, et armenti saturatos caede leones.
Te quoque, ut hos timeas (si quid prodesse monendo Possit), A. oni, monet,,, Fortisque fugacibus esto," Inquit:,, in audaces non est audacia tuta. Parce meo, juvenis, temerarius esse periclo; Neve feras, quibus arma dedit Natura, lacesse: Stet mihi ne magno tua gloria. Non movet aetas, Nec facies, nec quae Venerem movere, leones Setigerosque sues, oculosque animosque ferarum. Fulmen habent acres in aduncis dentibus apri; Impetus est fulvis et vasta leonibus ira; Invisumque mihi genus est." Quae causa, roganti: Dicam," ait,,,et veteris monstrum mirabere culpae. Sed labor insolitus jam me lassavit, et ecce! Opportuna suâ blanditur populus umbra,
Datque torum cespes. Libet hac requiescere tecum." Et requievit humo, pressitque et gramen et ipsum; Inque sinu juvenis positâ cervice renidens
Sic ait, ac mediis interserit oscula verbis:
Forsitan audieris, aliquam certamine cursus 560 Veloces superasse viros. Non fabula rumor
Ille fuit: superabat enim; nec dicere posses, Laude pedum formaene bono praestantior esset. Scitanti deus huic de conjuge:,, Conjuge," dixit, Nil opus est, Atalanta, tibi: fuge conjugis usum. 565 Nec tamen effugies, teque ipsâ viva carebis." Territa sorte dei per opacas innuba silvas
Ibat, et instantem turbam violenta procorum Conditione fugat:,,Nec sum potiunda, nisi," inquit, Victa prius cursu. Pedibus contendite mecum. Praemia veloci conjux thalamique dabuntur; Mors pretium tardis. Ea lex certaminis esto." Illa quidem immitis; sed tanta potentia formae est: Venit ad hanc legem temeraria turba procorum. Sederat. Hippomenes cursûs spectator iniqui, Et,,Petitur cuiquam per tanta pericula conjux?" Dixerat, ac nimios juvenum damnarat amores. Ut faciem et posito corpus velamine vidit, Quale meum, vel quale tuum, si femina fias: Obstupuit, tollensque manus,,, Ignoscite," dixit, 580 Quos modo culpavi: nondum mihi praemia nota, Quae peteretis, erant." Laudando concipit ignem, Et ne quis juvenum currat velocins optat, Invidiamque timet. Sed cur certaminis hujus Intentata mihi fortuna relinquitur?" inquit. Audentes deus ipse juvat." Dum talia secum Exigit Hippomenes: passu volat alite virgo. Quae quanquam Scythicâ non secius ire sagittâ Aonio visa est juveni: tamen ille decorem Miratur magis; et cursus facit ipse decorem. Aura refert oblata citis talaria plantis,
Tergaque jactantur crines per eburnea, quaeque Poplitibus suberant picto genualia limbo; Inque puellari corpus candore ruborem
Traxerat haud aliter, quam cum super atria velum 595 Candida purpureum simulatas inficit umbras.
Dum notat haec hospes: decursa novissima meta est, Et tegitur festâ victrix Atalanta coronâ;
Dant gemitum victi, penduntque ex foedere poenas.
595. sequ. F.: T. h. a. quam olim, super a. v. C. p. simul addi. sur, injicit umbras,
Non tamen eventu juvenum deterritus horum Constitit in medio; vultuque in virgine fixo: Quid facilem titulum superando quaeris inertes? Mecum confer," ait.,, Seu me fortuna potentem Fecerit: a tanto non indignabere vinci
(Namque mihi genitor Megareus Onchestius, illi 605 Est Neptunus avus: pronepos ego regis aquarum; Nec virtus citra genus est); seu vincar: habebis Hippomene victo magnum et memorabile nomen." Talia dicentem molli Schoeneïa vultu
Adspicit et dubitat, superari an vincere malit; Atque ita,,,Quis deus hunc formosis," inquit,,,iniquus Perdere vult, caraeque jubet discrimine vitae Conjugium petere hoc? Non sum me judice tanti. Nec formâ tangor; poteram tamen hac quoque tangi. Quid, quod adhuc puer est? Non me movet ipse, 615
Quid, quod inest virtus et mens interrita leti? Quid, quod ab aequoreâ numeratur origine quartus? Quid, quod amat; tantique putat connubia nostra, Ut pereat, si me Fors illi dura negarit?
Dum licet, hospes, abi, thalamosque relinque 620
Conjugium crudele meum est. Tibi nubere nulla Nolet, et optari potes a sapiente puellâ. Cur tamen est mihi cura tui tot jam ante peremtis? Viderit. Intereat, quoniam tot caede procorum Admonitus non est, agiturque in taedia vitae! Occidet hic igitur, voluit quia vivere mecum Indignamque necem pretium potietur amoris ? Non erit invidiae victoria nostra ferendae. Sed non culpa mea est. Utinam desistere velles! Aut, quoniam es demens, utinam velocior esses! -630 At quam virgineus puerili vultus in ore est! Ah, miser Hippomene, nollem tibi visa fuissem! Vivere dignus eras. Quodsi felicior essem, Nec mihi conjugium fata importuna negarent: Unus eras, cum quo sociare cubilia possem. Dixerat; utque rudis primoque cupidine tacta, Quod facit ignorans, amat et non sentit amorem.
Jam solitos poscunt cursus populusque paterque, Cum me sollicitâ proles Neptunia voce Invocat Hippomenes. ,, Cythereia, comprecor, 640
Adsit," ait,,, nostris, et, quos dedit, adjuvet ignes!* Detulit aura preces ad me non invida blandas; Motaque sum, fateor; nec opis mora longa dabatur.
Est ager, indigenae Tamáséum nomine dicunt, Telluris Cypriae pars optima; quem mihi prisci 645 Sacravere senes, templisque accedere dotem Hanc jussere meis. Medio nitet arbor in arvo, Fulva comam, fulvo ramis crepitantibus auro. Hinc tria forte meâ veniens decepta fereham Aurea poma manu; nullique videnda nisi ipsi Hippomenen adii, docuique, quis usus in illis. Signa tubae dederant: cum carcere pronus uterque Emicat, et summam celeri pede libat aṛenam. Posse putes illos sicco freta radere passu, Et segetis canae stantes percurrere aristas, Adjiciunt animos juveni clamorque favorque, Verbaque dicentum;,,Nunc, nunc incumbere tempus, Hippomene! propera! Nunc viribus utere totis! Pelle moram: vinces. Dubium, Megareïus heros Gaudeat an virgo magis his Schoeneïa dictis. O quoties, cum jam posset transire, morata est, Spectatosque diu vultus invita reliquit! Aridus e lasso veniebat anhelitus ore,
Metaque erat longe. Tum denique de tribus unum Foetibus arboreis proles Neptunia misit. Obstupuit virgo, nitidique cupidine pomi Declinat cursus, aurumque volubile tollit. Praeterit Hippomenes: resonant spectacula plausu, Illa moram celeri cessataque tempora cursu Corrigit, atque iterum juvenem post terga re-
Et rursus pomi jactu remorata secundi, Consequitur transitque virum. Pars ultima cursus Restabat:,,Nunc," inquit," ades, dea, muneris auctor!" Inque latus campi, quo tardius illa rediret, Jecit ab obliquo nitidum juveniliter aurum,
An peteret, virgo visa est dubitare: coëgi Tollere, et adjeci sublato pondera malo, Impediique oneris pariter gravitate morâque. Neve meus sermo cursu sit tardior illo: Praeterita est virgo; duxit sua praemia victor. Dignane, cui grates ageret, cui turis honorem Ferret, Adoni, fui? Nec grates immemor egit, Nec mihi tura dedit. Subitam convertor in iram; Contemnique dolens, ne sim spernenda futuris, Exemplo caveo, meque ipsa exhortor in ambos. 685 Templa deûm Matri, quae quondam clarus Echion Fecerat ex voto, nemorosis abdita silvis, Transibant; et iter longum requiescere suasit. Illic concubitus intempestiva cupido
Occupat Hippomenen, a numine concita nostro. 690 Luminis exigui fuerat prope templa recessus Speluncae similis, nativo pumice tectus, Religione sacer prisca, quo multa sacerdos Lignea contulerat veterum simulacra deorum Hunc init, et vetito temerat sacraria probro. Sacra retorserunt oculos, turritaque Mater An Stygia sontes dubitavit mergeret undâ. Poena levis visa est: ergo modo levia fulvae Colla jubae velant; digitî curvantur in ungues, Ex humeris armi fiunt; in pectora totum Pondus abit; summae cauda verruntur arenae: Iram vultus habet; pro verbis murmura reddunt; Pro thalamis celebrant silvas: aliisque timendi Dente premunt domito Cybeleïa frena leones. Hos tu, care, mihi cumque his genus omne fe- 705
Quae non terga fugae, sed pugnae pectora praebent, Effuge: ne virtus tua sit damnosa duobus."
Illa quidem monuit, junctisque per aëra cygnis Carpit iter; sed stat monitis contraria virtus. Forte suem latebris, vestigia certa secuti, Excivere canes, silvisque exire parantem Fixerat obliquo juvenis Cinyreïus ictu. Protinus excussit pando venabula rostro,
Sanguine tincta suo; trepidumque et tuta petentem
« AnteriorContinua » |