non

Art. III, 425. interdum doa plus valet arte malum; Pont. I, 3. 18. ratio fatum vincere nulla valet; Trift. III, 6. 18. plus valent legibus arma; Pont. IV, 9. 94. valent luctus aliena leuare damna, Met. XV, 547. L. Valeant mendacia vatum, Faft. VI, 253. Amor patriae ratione valentior omni, Pont. I, 3. 29.

Vallis Aricina, Met. XV, 488. Faft. III, 263. conf. Aricia, et Nemorale regnum. Vallis Elyfia, vi. Elyfium. Vallis Haemonia, Met. VII, 264. conf. Aemonius vir. Vallis Stygia, vi. Stygius. Vallis Taenaria, vi. Taenarus. Valles Achaemeniae, vi. Achaemeniae valles.

vi. Par

Valles Alpinae, vi. Alpes. Valles Auernae, vi. Auernus. Valles Idae, vi. Ida vel Ide. Valles infernae, vi. Infernus. Valles Oetae Herculeae, vi. Oeta. Valles Partheniae, theniae valles. Vanefcit abfens amor, Art. II, 358. vanefcunt dicta per auras, Am. II, 14. 41. Varro, nomen plurium virorum, qui apud antiquos celebrantur. P. Terentius Varre, quem poeta, locis mox indicandis, telligit, poeta Atacinus fuit tempore Iulii Caefaris ac Triumuirorum de quo Cicero in Quaeft. acad. teftatur, quod aetatem patriae, defcriptiones temporum, facrorum iura, facer dotum munera, domefticam difciplinam, fedem regionum et locorum, omnia diuinarum bumanarumque rerum nomina, genera, officia, cauffas, aperuerit, plurimumque poetis, omninoque Latinis et litteris luminis attulerit et verbis, atque ipfe va

in

Vates Aeneidos, P. Virgilius Maro, Mantuanus, poetarum Latinorum facile princeps; Pont. III, 4. 84.

Vates conditor anni Romani, vi. Conditor anni Romani, Vates cothurnatus, Nafo, de quo tamen triumphauit Amor; Am. II, 18. 18. cothurnatus vates, quem turba canum la niauit; Euripides, quem poetarum τραγικώτατον adpellat Ariftoteles, quemque, quum ab Archelai regis coena domum hofpitalem repeteret canum morfibus dilaniatum effe fcribit Valerius Maximus. In libin. V. 597.

Vates Dardanius, vi. Dardanius. aduena.

Vates Lesbia, vi. Lesbos. Vates lyrae feuerae, quis intelligatur? incertum. Multi enim, quod ingenio et carmine abufi effent, poenas foluerunt, In Ibin,

V. 528.

Vates dierum operofus, Nafo nofter, Faft. I, ioi.

Vates percuffus fulmine, vi. Fulmen.

Vates Phrygius, Helenus, Met. XIII, 721.

Vates Pieridum, Nafo, Am. I.
I. 6.

Vates profugus, Ouidius relega.
tus, Pont. II, 5. 58.
Vates Romanus, Ouidius, Trist.
V, 7. 55.

Vates facer, Tibullus, Am. III,

9. 41.

Vates Rhodopeïus, vi. Rhodopeïus heros.

Vates Aonii, vi. Aonias.

Vatum deus, Apollo, Am. I, 8. 59. Iupiter ingeniis praebet fua numina vatum; Trift. IV, 4. 17. exit in immenfum fecunda licentia vatum; Am. III, 12. 41. Materies vatum, Styx, tenebrae, et alia vana no. mina; Met. XV, 154, prodigiofa veterum mendacia vatum, Am. III, 6. 17. valeant mendacia vatum, Faft. VI, 253. vatum monitus, Her. XVII, 239. Vatum numina, Bacchus et Mufae, Art. III, 347. Met. XV, 622. Vatum officium, per carmina factum, grata principibus viris res eft. Pont. IV, 8. 44. Opus vaTroiani fama laboris etc. Carmina Homeri, qui, quod vatum effet inftar omnium, multorum numero innuitur; Am.III,9. 29. Sunt quiddam oracula vatum, Pont. II, I. 55. Si quid habent veri praefagia vatum; Met. XV, 879. Trift. IV, 10. 129. Vatibus licet occultos monitus audire deorum, Faft. III, 167. nifi vatibus omnis eripienda fides, Met. XV, 282. f. Numen ineft vatibus, Am. III, 548. venerabile quondam nomen erat vatibus, Art. III, 407. 8.

tum,

Veientia arua. Veii, vrbs Etru

riae antiquifima, a Camillo decem annorum obfidione capta et excifa, alioquin Fabiorum quoque CCC caede. A. V. 277. nobilitata; Eius incolae Veientes, quod nomen etiam in modum adiecti vfurpari folet. Faft. II,

195.

Veiouis aedes, a Romulo facrata

inter arcem et Capitolium, prope Afylum, ad augendam afyli religionem. Veiouis aut Veiupiter, Fefto grammatico videtur effe paruus Iupiter, id eft, adolefcens; cui confentaneum eft. quod nofter ait: cur non ego

Veiouis aedem, aedem non magni fufpicer effe Iouis, Faft. III, 447. et Gellius, notationem huius nominis expofiturus, particulam, ve, in compofitione nunc augendae, nunc autem minuendae rei valere indicat; quocirca tamen ipfe Veiouem interpretatur Iouem, qui, demta iuuandi poteftate, Jolam nocendi vim poffideat. Idem, fimulacrum dei, quod in illa aede fuit, fagittas tenuiffe, memorat, paratas ad nocen dum; atque hinc Apollinem a pluribus exiftimatum effe. Alii tamen, quos inter Martianus Capella, Touem Stygium, id eft, Plutonem, ifthoc nomine fignari autumant. De caetero vt capra iuxta fimulacrum eius cernebatur; ita immolari etiam hoc animal eidem antiquitus confueuit. Veiouis luci duo, Faft. III, 430.

Vellus auratae ouis, id eft arietis, quo Phryxus Pontum fupera uit; Her. VI, 2. conf. Phryet Iafon.

xus,

Vellus Nemeaeum vi. Nemea. Fului fetis hirfuta leonis vellera, eadem veftis,ab Hercule vfurpata; Faft. II. 339. f. Venator; fcit bene venator,

ceruis vbi retia tendat, etc.. Art. I, 45. Venatrix, Callifto, Met. II, 492. Dea venatrix, Diana, Met. II, 454.

Vendibilis puella, Am. III, 12.

IO.

Venefica, abfol. Medea, Met.
VII, 316. barbara venefica,
eadem, Her. VI, 19. venefica
Aeaea, vi. Aeaea Circe.

Venenum Lernaeum, Met. IX,
130. Qui dona tulit, Ler-
naeo tincta veneno, Euboi-
casque fuo fanguine tinxit
aquas, Neffus; In Ibin, v.
493 venena Lernaea, Her. IX,
115. conf. Lerna, et Neffus.
Venenum Neffeum, vi. Neffus.
Venenum fomniferum, afpidis,
cuius morfu homines tamquam
fopiti moriuntur; quemadmo-
dum et ipfa afpis a veteribus
fomniculofa; et invann voca
ta eft. Met. IX, 693.

Venenum Theffalicum, pro de-
uotione et incantatione magica.
Theffalae enim veneficio et ma-
gia decantatiffimae. Am. III,

7. 27.

Venena Colcha, quibus Medea
Creufam, et omnem Creontis
Corinthii familiam exitio dedit;
Met. VII, 394. conf. Colchus.
Venena portentifera, Circea, qui-

bus homines in formas alias con-
uertebantur: Met. XIV. 56.
Venilia, Iani, vt nofter quidem
tradit, vxor, et nymphae Ca.
nentis, quam Picus coniugem
delegit, mater; Met. XIV,
334. feqq.

Ventofi equi, vi. Equi aetherii.
Venulus, Turni et Latinorum
legatus, ad Diomedem in Grae-
ciam Magnam miffus, vt eum-
dem in belli focietatem aduer-
fus Aeneam pelliceret; qui vero
rebus infectis rediit. Met. XIV,
457, 460, et 512.
Venus, amorum, gratiarum, at-
que voluptatum, fed cumprimis
quoque generationis dea ab an-
tiquis credita, apud Latinos a
veniendo dicta, quod ad omnes
res veniat, ac per illam omnia
proueniant; a Graecis autem
Aggodirn adpellata, áæò rë

dogs, a fpuma, eo quod ex
Vrani tefticulis, quos filius ex-
fecuit Saturnus, et maris fpu-
ma, illam natam effe reputa-
uerant. Itaque a nauigantibus
vna cum aliis quibusdam inuo
cata, atque nunc vt formofiffi-
ma puella e mari exiens in con
cha, nunc vt mulier, concham
manu tenens, ab antiquis picta
eft; quamtumuis alii eamdem
curru, a pafferibus, vel a co-
lumbis, vel a cygnis tracto, ve-
hi prodiderunt. Vxor effe fin
gitur Vulcani, fed infida;
quippe quae cum Marte confue
tudinem habere deprehenfa eft.
Culta eft vbiuis fere; fed Ro
mani ante alios eamdem in ho.
nore habuerunt, quia genus fe
ab illa per Aeneam ducere ac-
ceperant. Inde et Aprilis men-
fis ei confecratus eft: tametfi
Varro eum non ἀπ' ἀφροδίτης,
aut apes, fed ab aperiendo,
quod nimirum per id temporis
quum terra, tum mare, se ape-
riant, fic adpellatum effe arbi-
tretur. Denique quum C. Iul.
Caefar illius fe progeniem vel
crederet, vel credi vellet; ille
quidem templum Veneris Gene-
tricis Romae in honorem eius,
atque fimul gentis Iuliae me
moriam exftruxit. Venus al-
ma, Met. X, 230. XIII, 759.
XIV, 478. et alibi. Venus
domina, Art. I, 148.
Ve-

nus aequore nata, Her. XIX,
V. 160. orta mari, Her. XV,
213. formofa, Faft. IV, 129.
fufco colore grata, Am. II,
4. 40. marita Her. XVI,
283. non apta feris armis,
Am. I, 10. 19. non praeripit
arma Mineruae, Am. I, 1. 7.
oranti Gradiuo ruftica, aut
difficilis, non fuit, Art. II,
565. ofcula Marti fuo tulit,
Am. II, 5. 28. vda, madi-
dos digitis capillos ficcans,
vt quae maternis aquis mo-
do tecta videtur, Trift. II,
$27. f. Veneris puer, Amor,
vel Cupido; Am. I, 10. 17.
III, 9. 7. Art. I, 165. Martis
erat primus menfis, Veneris-
X 3
que

que fecundus; Faft. I, 39.
(conf. Mars, deus belli.) Co-
rona, quam Vulcanus Veneri
dedit, et illa Baccho, Ariad-
nae tandem donata; Faft. III,
514. templa illi fiunt, Faft.
IV, 159. illi Caefar promiffus
vterque, Liu, 245. ei facra
Cythera, Faft. IV, 286. de-
am illam effe negarunt Pro-
poetides, Met. X, 238. (conf.
Propoetides) eam Cous pofuit,
i, e. pinxit, eoque Veneris et fui
famam auxit; Art. III, 401. f.
Caetera non egent indicio noftro.
Ver aeternum erat, aetate Sa-
turnia, Met. I, 107. Iupiter
contrahens antiqui tempora
veris, per hiemes, aeftusque,
et auctumnos, et breue ver,
quatuor fpatiis exegit an-
num; Met. I, 116. feq. Ver
aperit omnia, Faft. IV, 87.
ver cin&tum florente corona,
Pont. III, 1.II. Ver praebet
flores, Rem. 188. Vere ni-
tent terrae, vere remiffus ager,
Faft. IV, 126. veris praenun-
tia hirundo, Faft. II, 853.
Annus per ver melius incipi-
endus erat, Faft. I, 150.
Verbenae, olim omnes herbae et
frondes adpellabantur, quibus
aras coronari moris erat.
; pro-
prie quidem denotabant herbas,
frondesque e loco puro decerptas,
et fpeciatim, quibus e Capitolio
fumtis coronabantur Fetiales et
Pater patratus; per abufum ve-
ro non ros marinus tantum, fed
et laurus, oliua, myrtus, et aliae
herbae religioni dicatae. Ver-
benas carpere, Faft. I, 381.
aras verbenis cingere, Met.
VII, 242.

Verona, vrbs Cenomanorum regio-
nis Venetae, prius Brenona, a
Brenone Gallorum duce, adpella-
ta; quanquam alii a Vera,
Tufcorum familia feu colonia,
deriuent nomen. Patria quom
dam Catulli egregii poetae; at-
que hodienum theatro et amphi-
theatro, quod ibi Imperatores
Romani exftruxerunt, infignis.
Mantua Virgilio gaudet, Ve-
rona Catullo, Am. III, 15. 7.

tur,

Verfus, Gr. sixoc, dicta olim
fuit linea quaecunque in pagi-
na praeducta, feu fententiam
perfectam redderet, feu imper-
fectam, et in linea fequenti ab-
foluendam: quare etiam librarii
earum linearum numerum ad-
fcribere folebant, ut pateret,
quot omnino verfibus conftaret
opus, fiue profa id oratione ex-
aratum effet, fiue verfa. Sed
quum poetis certum quoddam
pedum ac metrorum ausna
praefcriptum fit ad lineam im.
plendam, factum eft, vt quae-
que buiuscemodi ligata verbo-
rum connexio, fignificatu quo-
dam ftrictiore, verfus dicere.
et oratio inciperet vocari
verfa, quae profae vel prorfae,
id eft, quae prouerfus in linea
continuo procedit, opponitur.
Carmina alterno verfu clau-
da, elegiaca; Trift. III, I. II.
par erat inferior verfus, cui
Cupido vnum fubripuit pe-
dem, hexametrum in pentame-
trum conuertendo; Am. I, I.
3. f. verfus ftruere, Pont. II,
5. 19. ducere, Trift. V, 12.
63. facere, Trift. I, 10. 7.
deducere, Pont. I, 5. 13. Ni-
hil cum verfibus amplius effe
debuerat Nafoni noftro, ob li-
bros amorum, et artem, quam
adpellat, relegato; Trift. V,
12. 49. verfibus illius plau-
debatur tamen plenis thea-
tris, quum iam effet in exfi-
lium actus; Trift. V, 7. 26.

Vertumnus, vel Vertunus, deus
habitus in Latio, in alias at-
que alias fe conuertens formas;
quemadmodum et Graeci Protea
feciffe fuum commenti funt.
Nomen ei a vertendo datum
aliqui putarunt, quod lacum
Curtium in Tiberim auerterit;
quorfum illud Noftri pertinet:
Nondum conueniens diuerfis
ifte figuris nomen ab auerfo
ceperat amne deus; id eft,
tum ille nondum hoc Vertumni
nomine infignitus erat. Faft. VI,
409. f. Idem data arte in rem
fuam vfus eft. Nam quum Po-
monam nympham perdite ama.

ret,

ret, in anum fe conuertit, hortosque eius ingreffus, rationibus efficere tentauit, vt connubio coniungi cum Vertumno ne addubitaret. Pofteaquam vero nihil ifthac via fe proficere fenfiffet, iuuenis pulcherrimi perfo nam induit, nymphamque ita rufticam non effe comperit. Met. XIV, 642, et 678-771.

Vefca parua, farra, quae male creuerunt, exfucca, macilenta, ὀλιγόσιτα, Faft. III, 446.

veri

Vefta, quaenam dea proprie vocetur, dubium quodammodo videri poffet, ob perpetuas in defcribenda illa veterum diffenfiones. Geminas fuiffe, proxime ad veri fpeciem accedit; inter quas Maiorem dicere licebit Coeli coniugem, Saturni matrem, Minorem vero Saturni atque Opis fi liam. Illa quidem Terram, hac nil nifi Ignem denotari, fimile eft; quamquam Nofter hoc discrimen non admittit: Veita, inquiens, eadem eft, quae Terra; fubeft vigil ignis vtrique; fignificat fedem terra focusque fuam. Faft. VI, 267. f. Prior quoque Magna Mater, Mater deum, Rhea, Cybele, etc. vocatur: fed quum ipfimet poetae Veftam alteram. ab altera haud fere vfpiam diftinguant, ea quoque nomina. et facta vtriusque frequentiffime omnino confunduntur. Neque nominis notatio nos quidquam iuuat; quum nonnulli illud du xerint a ftando, quod, fi refe ras ad Terram, haud incon gruum videtur; alii vero ab isia, focus, id deriuent, quod Minori illi, id eft, Igni, maStat vi Terra gis conuenit. fua; vi ftando Vefta vocatur; cauffaque par Graii nominis effe poteft. At focus a flammis, et quod fouet omnia, dictus, etc. Fast. VI, 299. f. Caeterum in magna veneratione Vefta femper fuit apud prifcos; et Graeci quaeque fua facrificia ah illa finite perhibentur: fed hoc ni

hilominus peculiare Troianorum numen putabatur. Si Virgilio credendum, ea quidem ab Anea in Italiam aduecta eft. (conf. Penates.) Atque cultam illam in Italia fuiffe prius, quam vrbs Roma conderetur; et vel ideo non dubitari poteft, quia Romuli et Remi mater an tehac Veftalis fuit. Liuius Romanos facra eius ab Albanis accepiffe auctor eft. Primum vero templum Numa ei exaedifi cauit; licet alii id Romulo tribuere contendant. Inter ea Nofter Veftam ipfam, quum Aeneas Troiam in Italiam transferre inftitueret, adfuetis fubftitiffe locis, eamdemque demum, quum Romani opibus per quinque faecula creuiffent, Sibyllae moni

tu,

in urbem euocatam effe memorat. Faft. IV, 251. feqq. Et hanc ipfe quidem Matrem, Faft. IV, 259, et Matrem Diuûm, Faft. IV, 263. nominat : tametfi eam, quam Minorem diximus, perpetuo in mente ha beat; vt etiam in iis, quae iam adferemus. Faft. I, 28. III, 426 et 698. IV, 949. VI, 249, 304, 310, 335. f. 376, et 380. Vefta, tertia Saturni filia, Faft. VI, 286. Vefta Iliaca, Faft. VI, 227 et 365. Troica, Met. XV, 730. f. Eadem

vt folio niteat velata recenti, cedit ab Iliacis laurea cana focis, Faft. III, 141. f. Vesta ignea, Faft. VI, 234. flammae vigiles Veftae, Art. III, 463. Hic focus eft Veltae, qui Pallada feruat et ignem, Trift. III, 1. 29. (conf. Pallas, pro Palladio.) Veftae facerdos, C. Iul. Caefar, qui in Pontificatu Maximo caefus eft, Faft. V, 573. caede facerdotis Veftae flammas exftinguere, Met. XV, 778. Veftae fimulacra, Faft. Veftae III, 45, et VI, 295. atria, Faft. VI, 263. penetralia Veftae, in templo eius, quod Numa inter Palatinum et Capitolinum, id eft in medio occidentali fori latere Vesta pofuit; Faft. III, 417. Caefareos inter facrata PenaX 4

Canae

tes,