quiorum intelligitur. Qui autem huiuscemodi thyrfo a Libe To Patre percuffus erat, Bacchico furore ftatim corripiebatur. Thyrfi periphrafis exftat, Met. III, 666. f. Ipfa vox occurrit paffim; v. g. Thyrfus, Pont. II, 5. 67. thyrfus grauior, Am. III, 1. 23. III, 15. 17. Bacchae thyrfo motae, Met. IX, 640. f. Baccha thyrfo concita, Art. II, 710. thyr fo concitare femineos choros, Faft. III, 764. thyrfi frondentes, Met. IV, 7. et alibi. Tiaras, pileus altus et turritus, qui praecipue Perfarum vfu in. ualuit. Quintuplex autem erat apud ipfos, 1. omnibus commu nis 2. Procerum 3. iudi cum, 4 facrificantium, et 5. maieftati regiae peculiaris. Hic poftremus erat rectus, a fronte tamen remotior, et qua frons media eft, exacutus, nec non in mucronis fere formam fafti giatus. Tempora purpureis velare tiaris, Met. XI, 181. Tiber, Tiberis, et Graecorum more Thybris, nobiliffimus Italiae fluuius, qui ex Apennino ortus Tifernum ac Perufiam praeterlabitur, auctusque Tinia, Clani, Nare, nunc Vrbi propior Fabarim, Alliam, Cremeram, et tandem Anienem accipit, geminoque oftio infra Romam Tyrrheno mari infunditur, eo que non Latium folum, fed Sa. binorum etiam agrum, et Vmbriam cis Apenninum, ab Etruria, quam dextra ripa tangit, Separat. Albula primum dictus effe fertur ab aquarum colore, deinde Tiberis, a rege Tiberino, qui in hoc fluuio fubmerfus periit, vt Virgilius quidem autor eft. Her. VII, 145. Faft. I, 242. II, 68. III, 520 et 524. IV, 337 et 572. V, 635, 641, 655, et 659. VI, 228, 238, et 776. Met. II, 259. XIV, 427, et 448. XV, 432, et 624. In Ibin, v. 140. Tiberinides, nymphae Tiberis flu uii, Faft. II, 597. Tiberinus Siluius, Capeti-filius, Albanorum rex, qui, quum in Albula fubmerfus effet, cauffa fuit, vt ille fluuius deinceps Tiberis adpellaretur, Met. XIV, 614 Faft. II,389. IV,47. In ĺbin, v.516. Tiberinus, adiect. Tiberina oftia, Met. XV, 728. Faft. IV, 329. f. Tibia, inftrumentum muficum, quod Apollinis inuentum effe aliqui exiftimant; quum contra alii Apollinem a Pallade id accepiffe opinentur. Art. III, .505. Eius diuerfiffima iam olim genera fuerunt. Cantabat fanis; cantabat tibia ludis; cantabat maeftis tibia funeribus, Faft. VI, 659. f. fed non una quaeque fingulis conueniebat rebus, actibusque. Alia erat fingularis, fiue fimplex, Gr. provavans; alia autem compofita vel gemina, quam Maryas inftituiffe primus dicitur, et quidem ita, vt par in vtraque magnitudo effet. Tyrrheni fingulari quidem illa canebant in facris, et quidem aenea; quemadmodum et pugiles cer tabant ad illius fonum, ferui vero flagris illa praecinente cae debantur. Compofita apud illos difparem habebat magnitudinem, atque ex duobus tubulis confta. bat, quorum minor inflabatur bucca, atque fpiritum mittebat in alterum maiorem. Praeter ea veteres diftinguunt tibias in dextras et finiftras. Dextra erat recta, qua Tyrrheni fere vtebantur; finiftra erat obliqua aut incurua, quam amabant Phryges. Haec et Berecynthia vocatur, Faft. IV, 181. Siniftras Latini rebus ludicris adhibuerunt, vt acutiores; dextras autem funeribus, quia effent gra grauiores: quamquam barbari in funeribus fuorum acutiffi mas vfurpare confueuerunt. Tibia funeribus conuenit, Trift. V, 1. 48. Quaeritur in fcena^ caua tibia, quaeritur aris, Falt. VI, 667. add. Am. III, 13. II. Tibia furiofa, Bacchica, Faft. IV, 341. tibia longa multifori buxi, eadem, quae Berecynthia. Phryges enim primi e buxo fecerunt; quum vetuftiffima e fambuco fuiffe videatur, quam illa e crurum osfibus caprearum et binnularum mox fequuta eft, vnde Tibiae apud Latinos nomen. Met. XII, 158. Faft. VI, 697. conf. Tibicen. Tibicen, qui tibia canit, inter facrorum miniftros olim referebatur, inque ideo potiffimum adhiberi folebat, ne quid inter facrificandum infaufti audiretur. Romae etiam collegium habebant tibicines, atque in tu tela erant Mineruae, ad cuius aedem Quinquatribus Minusculus conueniebant, plenam iis feriis nacti non folum per vrbem vagandi, fed et popinas fubin trandi licentiam; cuius ritus initia late expofuit Nofter, Faft. VI,657. fqq. add. Art. I, 111, Pont, I, 1. 39. Faft. IV, 695. Tibullus, (Albius) poeta exi. mius, elegiarum fcriptor, equefri genere natus, eodem anno, quo et Ouidius lucem videre coepit; familiaris inter alios Meffallae Coruino, quem contra Phaeacas comitatus eft, et poetae noftro, qui obitum illius in. figi elegia profequitur, Am. lib.III. num. IX. Add. Am. I, 15. 28. Art. III, 334. Rem. 763. Trift. II, 447, et 463. Trift. IV, 10. 51, V, 1. 18. Tibur, vel Tybur, oppidum Italiae in Sabinis amoeniffimum, crebris fontibus inftructum, et fingulari aeris temperie commendatum, cuius conditores feruntur Tibur tus, Catillus, et Coras, Amphi arai filii, qui poft prodigiofum patris interitum in has terras delati vrbem a fe conditam ex nomine eius, qui maximus natu inter ipfos erat, adpellarunt. Apud veteres Romanos Exfulibus tellus vltima Tibur erat. Pont. I, 3. 82. Faft. IV, 71. VI, 61, 665, f. et 682, Tibur Argeum, Am, III, 6. 46. Ticida, (Lucius) poeta, equeftri familia natus, qui epigramma. ta fcripfit, amauitque Metellam, quam ficto nomine Perillam vocauit. Trift. II, 433, Timidi eft optare necem, Met.. IV, 115. Timida res eft omnis mifer, Pont. 11, 7. 37. Tinnula aera, in orgiis Bacchi, tinnula fiftra, conf. Siftrum. Met. IV, 393. Pont. I, 1. 38. Tinus, fpecies lauri; baccis caęrula tinus, Met. X, 98. Tiphys, primae nauis, quae Ar go vocabatur, gubernator, et Argonautarum in expeditione Colchica fodalis, morbo abfumtus in Maryandinis apud Lycum regem, Her. VI, 48. Art. I, 6, et 8. Trift. IV, 3. 77. Pont. I, 4. 37. Tirefias, vates Thebanus, Eueri et Chariclus filius, qui quum aliquando in Cithaerone duos dracones nexos vidiffet, atque feminam ex iis baculo feriiffet, in feminam mutatus eft; quum vero feptem annis interiectis eodem loco illos denuo animaduertiffet, iamque marem percuffis. fet, mafculi naturam illico rece pit. Itaque exorta poftmodum iocofa lite inter Iouem et lunonem, virine, an feminae maiorem ex coitu voluptatem perciperent? iudex ab iisdem eft delectus, et fententiam fecundum Iouem pronuntiauit; quare indignata Iuno eum excaecauit, Iupiter vero diuinandi peritiam ei dedit, vtque feptem aetates viueret. Interim nonnulli eum vifu orbatum effe fuo tradunt, quod Pallada nudam in fonte quodam confpexiffet; Lucianus autem, eum ftellas erraticas di xiffe vtriusque fexus effe, et hinc fabulam de ancipiti ipfius fexu v 3 natam, natam, obferuauit. Mortuum fuiffe illum conftat ex potu fontis Tilphoffae in Boeotia, cuius frigiditatem fenex ferre non poterat. Met.III, 323. Tirynthius, adiect. a Tirynthe, ciuitate Argis proxima, Herculis patria; Tirynthius, abfol. i. e. Hercules, Met. IX,66. XII, 564. Faft. I, 187. V, 629. Tirynthius heros, idem, Art. II, 221. Met. VII, 410. Tirynthius hofpes, Fast, I, 547. iuuenis Tirynthius, idem, Faft. II, 305. Tirynthia tela, fagittae Herculis, Met. XIII, 401. Tifameni pater, Oreftes, qui quod matrem occidiffet, in furorem actus eft; In Ibin, v. 350. Tifiphone, una Furiarum, quae vi nominis fui quafi vltrix caedis eft. Met. IV, 481. Pronu ba Tifiphone vlulauit in thalamis Phyllidis, Her. II, 117. tempora vitae Tifiphonea, quae inuidia et odio exacta funt; Trift. IV, 9. 6. cum Titan, vel Titanus, Coeli et Veftae filius, qui vna filiis Titanibus aduerfus fratrem natu minorem, Saturnum, cui imperium certa lege concefferat, bellum geffit, eumque fuperauit, victus tandem a loue, Saturni filio; Titanes validi in arma concitati, Faft. III, 797. Titan, a poetis faepius pro Sole vfurpatur, vt etiam in fequentibus locis, Met. I, 10. II, 118. X, 79. Faft.1,617, II,73. IV,919. Titania, Diana, quae hoc nomine interdum a poetis adpellatur, eodem modo, vt Sol Titan dicitur; Met. III, 173. Latona, Coei Titanis filia, Met. VI, 346. Circe, Solis filia, Met, XIV, 382, et 438. Luna, Faft. IV, 943. Pyrrha, Deuca lionu uxor, Epimethei filia, Iapeti, qui fuit vnus ex Titani bus, neptis; Met. I, 395. Titaniaci dracones, qui ex Titanum fanguine nati effe dicuntur a Nicandro, Met. VII, 398. Titanis, Circe, Salis filia, Met. XIV, 14. Titanis Circe, Met. XIV, 376. XIII, 968. Titanis Tethys, Faft. V, 81. Tithonus, Laomedontis, vt nonnulli volunt, frater, vt vero alii contendunt; filius, ob formae praeftantiam ab Aurora ra ptus, et illius curru in Aethiopiam delatus, vbi Memnonem ex ea genuit. Hic pro infelici Sene a poetis vfurpari folet, quippe qui a di immortalita. tem impetrauit quidem, fed incommodis, quae fenectutem premunt, ideo non caruit; quare, quum viuendo plurimas aetates exegiffet, corpore in dies decrefcente tandem in cicadam verfus eft. Tithonus Phryx, Faft. VI, 473. annis fortior fuis, Am. III, 7. 42. Tithoni coniux, Aurora, Her. VIII, III. Tithonia coniux, Faft. III, 403. Tithono nupta, Faft. I, 461. Titienfes, qui et Tatienfes dicti, a Tito Tatio, qui Romae vna cum Romulo regnauit, tertia pars Romanorum ; Faft. III, 131. Titus Oebalius, pro Tito Tatio, Sabino; Qebali enim dicun tur pro Lacedaemoniu, et Sa bini Lacedaemoniorum coloni effe credebantur. Faft. I, 260, Tityus, filius louis ex Elara, Ora chomeni filia, quam lupiter grauidam intra Terrae vifcera condidit, vsque ad legitimum tempus, quo dehifcens terra illum in lucem edidit; vnde et Terrae filius a quibusdam creditus eft. Hic ingentis magni tudinis fuiffe, et adultior fa &tus Latonam de ftupro interpellaffe, deinde Iouis fulmine, vel, vt alii volunt, telis Apallinis periiffe; in inferorum locis autem iecur fuum, cum Luna perpetuo renafcens, vulturi, vel, vt Hyginus autumat, ferpenti laniandum et exedendum praebere dicitur. Am. III, 12. 25. Pont. I, 2. 41. Tityrus, paftoris nomen apud Virgilium, dicitur pro carminibus Virgilii, quae Bucolica infcripfit; Am.I, 15. 25. Pont. IV, 16. 33. Tlepolemus, Hereulis ex Aftyoche filius, qui, quum adole uiffet, Lycimnium, auuncu. lum fuum, Marte progenitum, et aetate iam prouectum occidit, deinde autem fabricatis nauibus, et collecta iuuenum manu, Rhodum venit, vbi imperium adeptus eft, ad Troiam tandem a Sarpedone interficiendus, Met. XII, 537. Tmolus, vel Tymolus,mons Phrygiae Magnae, e quo Pactolus fluit, croco et vitibus florens, Met. II, 216. XI, 151. quot Tmolia terra racemos parit, Pont. IV, 15.9. Tmoli vine. ta, Faft. II, 313. Deferuere fui Nymphae vineta Tymoli, Met. VI, 15. XI, 86. Tolenum flumen, al. Tolenus, et a nonnullis Telonus dictus, Tomis, a Plinio, Mela, et aliis cara Tomis, etc. Pont. IV, 15. 59. Tomitae, incolae hu ius vrbis; Trift. I, 2. 85. IV, 10. 97. Pont. I, 2. 77. IV, 9. 97. IV, 14. v. 15, 23, et 47. Tomitanus ager, Pont. III, 8. 2. Tomitana arena, Pont. I, 6. 49. humus, Pont. III, 1. 6. terra, Pont, I, I. I. regio, Trift, V, 7. 9. vrbs, • Pont. Ill, 4. 2. Tomitanae nurus, Pont. III, 8. 10. Tonare; Tonat aether, Faft. II, 495. tonat Iupiter, Trift. I, 1. 82. ter tonuit fine nube deus, Faft. III, 368. tonare fine igne fulmineo, Pont. II, 2. 118. Iupiter, an venti discuffa nube tonarent, difpu" tabat Pythagoras, Met. XV, 70. venti tonantes, Her. XIX, 81. Tonans magnus, Iupiter, Met. I, 170. Tonans Capitolinus, Faft. II, 69. (vi. Capitolinus Iupiter.) Tonans Panomphaeus, vi. Panomphaeus tonans. Tonans Tarpeius, idem, Pont. II, 2. 44. Tonantis germana, Iuno, Her. IX, 7. Tonantis matrona, eadem, Faft. VI, 33. Sata progenitore Tonanti, Chione, Met. XI, 319, f. Tonitrus; gen. mafc, mouet tonitrus, vibrataque fulmina iactat, Met. II, 308. tonitrum fequuti cum grandine nimbi, Met. XIV, 543. Toxeus, Althaeae frater, a Meleagro interfectus, Met. VIII,441. Trabea, togae genus, qua olim reges, augures, et equites vtebantur. Florus Tarquinium Prifcum trabeae inuentorem adpellat; alii ad Romulum eius originem referunt. Plinius, reges initio trabeis vfos accepit; Seruius vero trabeam, togam auğurum dixit; quamquam il Lae deinceps Equitum fere pe culiares erant, quum Idib. Iul. transueherentur. Non confundi debet cum praetexta; fiquidem non in vna folum ora, fed per totum purpurae fafciis, virgisque latioribus, velut trabibus transuerfis diftinéta erat; nee ex pluribus pannis adfutis con ftabat, fed intextis, ita vt Jubtemen purpureum, ftamen vero album vel coccineum effet. Alii pro paludamento accepe. runt, a que tamen differebat non folo colore, fed et forma. Paludamentum enim indumen. tum fuit apertum, trabea autem veftimentum claufum et ro tundum, fola ornatu purpureo a toga diuerfum. Trabea decorus Romulus, Faft. II, 403. L. templa V 4 templa data funt trabeae Quirini, Faft. VI, 796. lituo pulcher trabeaque Quirinus, Faft. VI, 375. trabeatus Quirinus, Met. XIV, 828. Faft. I, 37. Trachinią, parua Phthiotidis regio in ora Sinus Maliaci, vbi Heraclea urbs, cognomine Trachyn, vel Trachin, quae a Noftro Herculea Trachin adpel latur, Met. XI, 627. Trachinius, Ceyx, Met. XI, 282. Trachinius heros, idem, Met. XI, 351. Trachinia puppis, Met. XI, 502. Trachinia tellus, Met. XI, 269. Tragi, pifcis genus in caeno ma ris degens; alii adpellant conchae genus mali faporis; et exinde nomen tragi vel hirci ei inditum referunt. Hal. 112. Tragoedia, dicitur imitatio per actiones illuftris Fortunae, exitu infelici, oratione graui metrica. A comoedia, quae et ipfa exem plis humanae vitae confirmatur, tribus fere differt, perfonarum conditione, fortunarum et negotiorum qualitate, ac tandem exitu. In ea perfonae loco humi li; initia turbatiufcula; fines laeti, et fermo de medio fum tus. In tragoedia autem reges, principes, et illuftres alii; principia fedatiora; exitus horrendus; oratio denique grauis, culta, et a vulgi dictione auerfa. Nomen huius plerumque ducunt a Tagos, hircus, et ad, cantio vel carmen; idque ideo, quia in iftius numinis honorem ea fabula agebatur, cuius viEtima erat hircus, id eft Bac chi: vel quia hirco, aut vtre birci, qui mufto plenus erat, dunari folebant, qui carmine tragico viciffent. Alii tamen rear diar dictam effe volunt pro revzadia, quod ora facci bus pertinere confueuiffent fcenice, ante perfonarum vfum ab Aefchylo repertum. Plato tra goediam vetuftiffimum Athenienfium inuentum dixit. Quis vero primus omnium illud poematis genus vfurpauerit, diffi eile dictu. Effe rem antiquam fatis conftat; quum ad Thefeż fepulchrum tragicos certaffe acceperimus. Suidas primum autorem facit Epigenem Sicyo. nium, a que Thefpis decimus fextus tragicus poeta fuerit, a quo tragoediam e fitu et pulueuere in lucem hominum edutam ferunt. Tragoedia tamquam dea loquens a Noftro introducitur, Am. III, 1. v. II. 29. 35, et 67. Tragoedia creuit cura Quidii, Medeam, tragoediam, carmine elegiace fcribentis, in quo verfus genere principatum facile tenebat. Am. II, 18. 13. in obfcoenos flexa tragoedia rifus; Trift. II, 409. tragici ignes, amores in tragoediis excitati ac defcripti, Trift. II, 407, tragici cothurni, vi. Cothurnus. Tribunus, nomen non vnius tantum apud Romanos dignitatis, guodque in genere Curatorem vel Praepofitum fignificat. Neque vero alii in republica Romana eminentiores fuerunt, quam Tribuni plebei, fiue plebis, A. V. C. 259. primum creati, quum nimirum plebs ex vrbe ad Aequorum bellum educta propter nobilium foeneratorum impotentiam, confulibus relictis, auctore quodam Sicinio, viro ftrenuo, montem trans Anienem amnem, qui deinde mons facer nominatus eft, occupauit, nec in vrbem reuocari potuit, vsque dum Senatus ei per X legatos promififfet, ius et poteftatem ei fore, magiftratum ex fuo ordi ne contra patriciorum vim et potentiam creandi. Itaque bu iusmodi magiftratus initio qui dem duo creati, et tribuni ple bis adpellati, A. V. C. 283 vero lege Publicia quinque, et A. V. 297 infigni optimatum difpendio decem facti funt, et bini quidem ex fingulis claffibus, fi mulque cautum, vt poftea codem numero crearentur. Quamquam de nomine magiftratus diffentiunt veteres. Negabat olim Appius conful, tribuno ius effe in quemquam, nifi in ple |