Imatges de pàgina
PDF
EPUB
[merged small][ocr errors]

Remuria, facra ad lemures placandos inftituta, atque interiecto longiori tempore, litera R in L mutata, Lemuria dicta. Nomen habere perhibentur a Remo, fratre Romuli, quem Celer, Romuli comes, interfecit, et Romae celebrari folebant VII. Id. Maii; quemadmodum et lo cus in fummo Auentino, vbi de vrbe condenda aufpicatus fue rat Remus, Remuria dictus eft. Faft. 479. f. conf. Lemures. Remus, frater Romuli, primi Romanorum regis, a tarditate, ut nonnulli volunt, ita diEtus, quippe buiuscemodi naturae homines prifca lingua Remores vocati funt. Hic, quod Romae vrbis moenia per ludibrium tranfiluiffet, vel a fratre Romulo, vel a Celere tribuno quodam interfectus eft. Quum deinde peftilentia oborta, atque ab oraculo refponfum effet, pla candos effe Remi Manes, Romulus non modo eius rei gratia Remuria Seu Lemuria, inftituit, fed et fellam curulem, quoties fancire aliquid volebat, cum fceptro, diademate, aliis que regni infignibus iuxta fefe collocari iuffit, vt Remus pariter cum ipfo imperare videretur. Faft. IV, 56. Iliades Remus Am. III, 4. 40. moenia non bene tranfiluit, Trift. IV, 3. 8. Romulus moenia dederat tranfilienda Remo, Faft. II, 134. Remus male velox, Faft. V, 452. eins vmbra cruenta, Faft. V, 457.

Reperire; Reperit ferrae vfum, Talus, Met. VIII, 246. ( vi. Daedalus et Perdix.) Reperta fiftula, a Pane vt cum aliis quibusdam Nofter antumat; alii vero alium fiftulae ex arundinibus compactae inuentorem defignant. Met. I, 687. feqq. a Baccho mella reperta ferunt, Faft III, 736. Sacra Magna reperta

[merged small][merged small][ocr errors]

Repertor carminis et opis medicae, Phoebus, Rem. 76. add. Her. V, 151. repertor mellis, Bacchus, Faft. III, 762. repertor poenae mirandae, tauri aenei, Perillus Trift. III, II. SI. qui repertorem torruit_arte fua, Phalaris, Pont. II, 9, 44. pugnacis Iambi, vi. Iambus liber. Repertor vitis Bacchus, Am. I, 3. 11. Faft. II,

329.

Repetitor nuptae ademtae, Menelaus Helenam, raptam coniugem, repetens, Her. VIII, 19. Repoftor templorum, id eft, inftaurator, vel reparator, Au guftus; Faft. II, 63.

Res

res

Res. Credula res amor eft; Her. VI, 21. res immoderata cupido eft, Pont. IV, 15. 31. Res Latina fub Afcanii ditione fuit, i. e. rebus Latinorum Afcanius praefuit; Met. XIV, 610. res eft publica Caefar, in quo tamquam communi bono, quisque partem habet; Trift. IV, 4. 15. Romana, pro re publica et imperio vrbis Romae; Met. XIV, 809. Res eft Romana, Palladium Troia relatum; Faft. VI, 435. Res Danaa, Graecorum, Met. XIII, 59. res timida eft omnis mifer, Pont. II, 7. 37. Et rerum cauffas et quid natura, docebat Pythagoras Samius, Met. XV, 68. caput rerum vrbs Romana. Met. XV, 736. domina rerum, eadem Roma, Met. XV, 447. rerum opifex, mundi melioris origo, vel auctor Met. I, 79. luxuriant animi rebus plerumque fecundis, Art. II, 437.

Refeminat fe ipfa ales, Phoe nix, Met. XV, 392. Refequi aliquem dictis, pro repondere,

1 4

fpondere, Met. VI, 36. VIII, 863. XIII, 749. Referare annum Ianus dicitur, Pont. IV, 4. 23.

Refonabilis Echo, vi. Echo.

Reftare, pro, refiftere, Faft.
II, 749.

Rex aquarum, Neptunus, Met,
X, 606.
Achelous fluuius,

Met. IX, 17,
Rex Hippotades, Aeolus, Met.
XV. 707. vi. Hippotades.
Rex Ismarius, Polymestor, vi.
Ismarius.

Rex Moloffus, Munichu, vi.
Moloffus.

Rex Romanus, Romulus, Met.
XIV, 837.

Rex diuûm, Jupiter, Met. XII,
561. rex Superûm, idem,
Met. I, 251.

Rex mundi, Iupiter, Trift. IV, 3. 65.

Rex Sacrorum, al. nom. rex facrificulus a Romanis adpellatus, creari coepit exactis regi bus, vt, quae antea a regi. bus fuerunt facta, facra perageret. Defignari quidem folebat per pontifices et augures; fed pontifici tamen maximo fubiectus erat, ne hoc tanto no mine infolefceret: quemadmodum et lege cautum erat, vt, ab omnibus militaribus ac ciuilibus muneribus immunis, vnam cultus diuini curam ageret, id quod etiam, ab illo ita factum effe ferunt, vt peractis facris quafi fuga fefe ex comitio proripere confueuerit. Vxor eius itidem regina adpellari, atque facra quaedam facere; domus autem, in qua habitabat ille, regia vocari folita eft. Faft. I, 333.

Rex Sithonius Cotys, ut ad veri fpeciem quam proxime accedit, Sithonia enim pars Thraciae; et Cotys in parte quadam Thraciae regnauit; Pont. IV, 7. 25.

Rex Threicius, Diomedes, Martis filius, In Ibin, v. 383. conf. Diomedes.

Regis filia, nimis grata Bac. cho, Ariadne Minois filia; Faft. III, 468.

Reges Alpini, Pont. IV, 7. 6,

Regum cura olim fuerunt poe

tae, Art. III, 405. an nefcis longas Regibus effe manus? Her. XVII, 166.

Rhadamanthus, Iouis ex Europa filius, rex Lyciae, qui, quod viuus iuftitiam feuere coluiffet, poft fata noxiorum culpas apud inferos examinare a poetis fingi. tur. Plato illum Minoë aliquanto inferiorem efficit, referens nimirum, Rhadamanthum iudicare Afiaticos Aeacumque Europaeos Minois vero munus effe iudicare amplius, quidquid illi duo ambiguum re liquiffent. Met. IX, 435, et 439.

Rhamnes Rutulus, Turni in bello aduerfus Troianos partes fequutus, et noctu dormiens a Nifo interfectus; In Ibin, v, 633. conf. fis, Chreftomath. Virgil.

Rhamnenfes, vi. Ramnes. Rhaeti, populi, qui inter Danu

bium et Alpes incoluerunt. Duplex autem aliquando Rhaetia fuit. Prima vel Superior vacata eft, quae non longe a fontibus Rheni in Belgium et "Heluetios imminet ab occafu, ab ortu vero Lico flumine terminatur; Rhaetia fecunda autem, vel Inferior, a Lico amne incipiens ad Oenum usque porrigebatur, atque hinc Danubio, inde rurfum Alpibus claudeba tur. Rhaetorum arma Liu. 175. arma Rhaetica Trift, II, 226.

Rhamnufia vel Rhamnufis, dea indignationis, ab iis poenas repetens, qui, quum fint magnidici, praefentibus tamen bonis fe indignos praebent. Graecis

alias

[ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small]
[ocr errors]

Rhenus, fluuius Germaniae poft Danubium maximus oriens ex Rhaeticis Alpibus apud Lepontios, ac per tria oftia, quarum duo tantum veteribus nota fuerunt, in Oceanum Germanicum fefe exonerans.

Liu. 385. Met. II, 258. Faft. I, 286. IV, 571. Trift. IV, 2. 42. Pont. III, 4, 88, et 108. Rhefus, quem nonnulli Martis, alii vera Strymonis filium dicunt, Rex Thraciae, qui Troia. nis fuppetias laturus prima, quum in litore tentoria fixiffet, nocte a Dolone proditus et vna cum feciis ab Vlyffe ac Dio. mede interfectus eft. Met. XIII, 98, et 249. In Tbin, v. 631. f. Rem. 282. Rhefus Sithonius, id eft Thracicus, Art. II, 137, 140. Rhefus Threïcius, Am. I, 9. 23. Rhetenor, Unus ex Diomedis fociis, in aues conuerfis, Met, XIV, 504.

[ocr errors]

Rhodanus fluuius in Gallia Narbonenfi ex Adula monte natus, per Valefiam decurrens, tranfito Lemano lacu nobiles vrbes adluens Geneuam ad lacum, Lugdunum ad Araris confluentem, tum poft Viennamn Ifarum, itidem Alpinum amnem, deinde vero inter Auenionem et Arelate Druen

tiam recipiens, tandem per oftia aliquot in mare Gallicum vndas fuas emittens. Met. 11, 258. Faft. IV, 571. Rhodope, mons Thraciae, feu montana potius regio Thra ciam fere bifariam diuidens, ad Euxinum extenfa. Nomen alii ducunt a Rhodope Thracum regina, quae in monte illo fepulta; alii vero a Rhodope, Strymonis amnis filia ex qua Neptunus Athon gigantem genuit. Met. II, 222. VI. 589. X, 77. Faft. III, 739.

et usque

[ocr errors]
[ocr errors][merged small][merged small]

Rhodus, infula Afiae clariffima, in mari mediterraneo ex aduerfo Cariae et Lyciae fita, cum vrbe cognomine ad promontorium in orientem verfum, bonis legibus inftituta, fimul que alius permultis ornamentis fic decorata, vt vix, quae cum ipfa conferretur, haberet ; inprimis quoque celebris Coloffo, qui Soli, quem omnes Rhodii, velut generis auctorem fui, colu ere, confecratus atque ob eximiam praeftantiam inter mundi miracula perdiu numeratus erat. Hinc Rhodos Phoebea Met. VII, 365. claffis Rhodiae ductor, Tlepolemus; Met. XII, 574 Rhodos, puella a Sole, vel Apol line amata, quam plerique Neptuni filiam fuisse fabulantur. Met. IV, 204,

[ocr errors]

Rhoe

[ocr errors]

Rhoeteum, promontorium Troadis, cum vrbe eiusdem nomi. nis in colle fita, prope quam Aiacis fepulchrum, quod eanteium adpellabatur. Vfurpatur etiam aliquando in adiecti modum, v. g. Rhoeteum profundum, fcil. mare Met. XI, 197. Rhoeteum rapax, Faft. IV, 279. Rhoetus, Phinei focius, a Perfeo interemtus, Met. V, 38. Rhoetus, centaurus, qui in Pirithoi nuptius, interfecto vno atque altero Lapitha, faucius vel fuga falutem petiit vel vt alii volunt, interiit; Met. XII, 271, 285, 293, et 301. Rhombus, in rebus magicis trochum feu turbinem notat, qui rotabatur, cumque liciu nunc verficoloribus, nunc pullus nexum; Rhombus fufcus, Faft. II, 575. Scire quid gramen, quid torto concita rhombo licia valeant, magae con uenit; Am. I, 8. 7. f.

-

[ocr errors]

Rhombus, Adriaco litore mirandus, pifcis genus, Hal. 125. Ripheus, centaurus ingentis ma. gnitudinis, (vt fere aeuo ifto homines immenfo corpore fingebant poetae) a Thefeo in Pirithoi nuptiis occifus; Met. XII, 352.

Ritus, mos, quo facra fieri debent, vel caerimoniae; Ritum piandi Picus Faunusque nouerunt; Faft. III, 291. ritu Bacchantum fparfis Medea capillis aras circuit, Met. VII, 257. ritus veteris facri, quod Lernuria vocabant Faft. V, 421 et 431. facri cognofcere ritum, furoris Bacchici, Faft. VI, 511. ritus veteres, Faft. I,631. Sacrificos ritus Numa Romanos docuit, Met. XV, 483. Cereris ritus nemo vulgare aufit profanis; Art. II, 601. inftrui ritibus Dei, Bacchi, Met. VI, 590. I.

Robigo, vel Rubigo, dea Ro

manorum, eo fine culta, vt

vitium illud fegetum, quo cul mi ex rore in ipfis putrefcente corrumpuntur, ac Spicae emarcefcunt, auerteret. Hinc et nomen a Rore deriuandum aliqui exiftimant; alii tamen a colore robo, vt veteres loquebantur ducendum illud effe autumant. Varro et Feftus pro Robigine dea Robigum deum dicunt, quem et Gellius adpellat,

cumque Auer runco deo coniungit. Huius in honorem Kobigalia VII. Kal. Maias celebrabantur, inftituta a Numa Pompilio. Robigo antiqua, Faft. IV, 907. aspera, ibid. v. 911.

Rogales fammae, dictae a rogo, id eft, ftrue ad cremandum defuncti corpus parata ; Am. III, 9, 41.

eius

non

[ocr errors]

ac

Roma, Latii in Italia vrbs, aliquando caput mundi totius terrae habitatae compendium, vt quidem Athenaeus eam adpellauit. De origine eadem eft veterum opinio: quamquam vulgo narra. tur eam a Roraulo et Remo effe conditam; id quod, fi Pe. tauii fequamur rationes. accidit A. M. 3231. ante Chr. nat. 753. Olymp. VI, 3. quo tempore Romulus annum aetatis XIIX. agebat. Dies, quo urbs nata, fuit XI Kal. Maii, qui et celebrandis in eo Palilibus feftus poftea perpetuo habitus eft. Alii vero vrbem ante Romulum hoc loco fuiffe referunt, Valentiam vocatam, cui deinceps Graecum Ρώμης nomen fuccefferit, et quidem a muliere quadam Rome, quam nonnulli Telephi filiam, Aeneae nuptam, alii Afcanio natam et Aeneae neptem, alii Aefeulapii filiam, alii aliam tradiderunt. Altae primordia Romae, quo nullum Latio clarius exftat opus; Art. III. 337. Roma bellatrix, Trift. II, 321. Roma caput orbis. Faft. V, 93. Roma Dardania, vel Dardanis, quae Troianis, originem debet. Met,

[ocr errors]

XV, 431. Roma Martia, vi. Martius miles. Roma Saturnia, vrhs a Saturno antiquiffimis Italiae temporibus in colle Capitolino pofita; Faft. VI, 31.

Romanus annus, diftinguendus in Romuleum Pompilianum, et lulianum. Romulens lunaru, atque decem menfium fuit, quorum primus erat Martius; abfoluebatur autem omnino diebus, CCCIV. Pompilianus, additis Ianuario et Februario, conftabat menj.bus XII, diebus CCCLV. Iulianus denique, fiue Iulii Caefaris, qui Sofigene aftrologo in confilium adhibito, tempora, praua pontificum intercalatione turbata emendauit

dies complectebatur CCCLXV. quibus quarto quoli. bet anno ad compenfandum, qui anno quouis fuperabat, diei fere quadrantem dies vnus intercalando, addebatur, die fexto Kalendarum Martii bis computato ; vnde etiam huiusmodi annus bis fextus, vel biffextilis adpellatus, fed et varias ob rationes pro minus profpero et aufpicato habitus eft. Faft. III, 75. Romani conditor anni, Nafo nofter, faftorum fcriptor et interpres ; Faft. VI, 21.

Romanus dux, M. Antonius, Triumuir, Cleopatrae Aegy ptiae maritus; Met. XV, 826.

[blocks in formation]

graphorum fcriptis nusquam legitur, merito fufpectum eft. Alii Rumentum legunt, quod veteribus abruptionem notat, eoderaque nomine Rhegium intelligunt; Met. XV, 70s. conf. Khegium.

Romula ficus, quae et ficus Ruminalis dicta, arbor fuit vetufiffima in comitio, e regione Lupercalis, fub qua Romulus et Remus infantes expofiti, vel, vt alii referunt, vbi lupa inuenta eft infantibus illis praebens rumen, id eft, mammam. Culta quidem illa fuit a Romanis magna veneratione; fed A. Vrb. Cond. DCCCXL tandem exaruit, quod prodigii loco ha bitum, quum tamen longius, quam credi debuiffet, Romuli infantiam protexiffet. Faft. II,

412.

quum.

Romulus, Martis, vt ferebant, et Iliae filius, Numitoris nepos, una cum fratre Remo ad Tiberim fluuium expofitus, fed a lupa (vi. Lupa) fub arbore, quae Ficus ruminalis poftea vocata fuit, (vi. Romula ficus) vberibus nutritus, tum in Fauftuli familia, (vi. Fauftulus) inter paftores educatus. que iam adoleuiffet, de matre atque vniuerfo genere edoctus, et ab auo Numitore agnitus; deinde vero, pofteaquam Remo adiuuante Numitori, (vi. Numitor regnum reftituiffet, Nouae Vrbis, Romae, conditor et rex primus factus, multis maximisque facinoribus illuftris, Foft XXXVII annorum regimen denatus, et poft mortem, Quirini nomine, inter deos relatus. Art. I, 101, et 131. Nux, 138. Met. XIV, 799. Faft. I, 29. II, 365, 370, 492, et 504. II, 431. V, 451. VI, 84. Romulus Iliades, Am. III, 4. 40. Romuleus enfis, Faft. III, 67. Romulei colles, Met. XIV, 845. Ros Arabus, myrrha, vel når. dus, Her. XV, 76. Ros maris, al. Rosmarinus, Art. III, 690. Met. XII, 410. Ros

« AnteriorContinua »