Plus tibi, quàm Juno, nocuit Venus : illa premendo Suftulit, hæc humili fub pede colla tenet. Refpice vindicibus pacatum viribus orbem, Quà latam Nereus cærulus ambit humum. 15 Se tibi pax terræ, tibi se tota æquora debent: Implefti meritis folis utramque domum. Quod te laturum eft, cælum prior ipfe tulisti : Hercule fupposito sidera fulcit Atlas. Quid nisi notitia eft mifero quæsita pudori, Si maculas ftupri facta priora notâ?

20

Tene ferunt geminos pressiffe tenaciter angues,
Cùm tener in cunis jam Jove dignus eras?
Cœpifti meliùs, quàm desinis : ultima primis
Cedunt dissimiles hic vir & ille puer.

25 Quem non mille feræ, quem non Stheneleïus hoftis, Non potuit Juno vincere ; vincit Amor.

30

At bene nupta feror, quia nominer Herculis uxor :
Sitque focer, rapidis qui tonat altus equis.
Quàm male inæquales veniunt ad aratra juvenci,

Tam premitur magno conjuge nupta minor.
Non honor eft, fed onus, fpecies læfura ferentem.
Si qua voles aptè nubere, nube pari.

Vir mihi femper abeft; & conjuge notior hofpes : Monftraque, terribiles perfequiturque feras. 35 Ipfa domo viduâ, votis operata pudicis,

Torqueor, infefto ne vir ab hofte cadat.
Inter ferpentes aprosque avidosque leones
Jactor, & hæfuros terna per ora canes.
Me pecudum fibræ, simalucraque inània fomni,
40 Ominaque arcanâ nocte petita movent.
Aucupor infelix incertæ murmura famæ :

Speque timor dubiâ, fpesque timore cadit.
Mater abeft, queriturque Deo placuiffe potenti.

Nec pater Amphitryo, nec puer Hyllus adeft.

45 Arbiter Euryftheus iræ Junonis iniquæ

Sentitur nobis, iraque longa Deæ.

Hæc mihi ferre parum eft: peregrinos addis amores:
Et mater de te quælibet effe potest.

Non ego Partheniis temeratam vallibus Augen,

Nec referam partus, Ormeni nymphà, tuos.
Non tibi crimen erunt, Theutrantia turba, forores,
Quarum de populo nulla relicta tibi.

50

Una, recens crimen, præfertur adultera nobis ;
Unde ego fum Lydo facta noverca Lamo.
Mæander, toties qui terris errat in îsdem,
Qui laffas in fe fæpe retorquet aquas,
Vidit in Herculeo fufpenfa monilia collo ;
Illo, cui cœlum farcina parva fuit.
Non puduit fortes auro cohibere lacertos,
Et folidis gemmas appofuisse toris.
Nempe fub his animam peftis Nemeæa lacertis
`Edidit ; unde humerus tegmina lævus habet.
Aufus es hirfutos mitrâ redimire capillos:

Aptior Herculeæ populus alba comæ.
Nec te Mæoniâ, lafcivæ more puellæ,
Incingi zonâ dedecuiffe putas?
Non tibi fuccurrit crudi Diomedis imago,
Efferus humanâ qui dape pavit equas

Si te vidiffet cultu Busiris in isto,

?

Huic victor victo nempe pudendus eras. Detrahat Antæus duro redimicula collo,

Ne pigeat molli fuccubuiffe viro.

35

60

65

70

Inter Ioniacas calathum tenuiffe puellas

Diceris ; & dominæ pertimuiffe minas.

Non fugis, Alcide, victricem mille laborum

75

Rasilibus calathis impofuiffe manum?

Craffaque robufto deducis pollice fila,,

Equaque famofæ penfa rependis here?

Ah quoties, digitis dum torques stamina duris,
Prævalidæ fufos comminuêre manus !

Crederis, infelix, fcuticæ tremefactus habenis
Ante pedes dominæ procubuiffe tuæ,

80

Eximias pompas, præconia fumma triumphi,
Factaque narrabas dissimulanda tibi.
85 Scilicet immanes elisis faucibus hydros
Infantem cunis involuiffe manum ;
Ut Tegeæus aper cupressifero Erymantho
Incubet, & vafto pondere lædat humum.
Non tibi Threiciis affixa Penatibus ora,

୨୦

Non hominum pingues cæde tacentur equæ; Prodigiumque triplex, armenti dives Iberi Geryones; quamvis in tribus unus erat; Inque canes totidem trunco digeftus ab uno Cerberos, implicitis angue minante comis; 95 Quæque redundabat fecundo vulnere ferpens Fertilis, & damnis dives ab ipsa suis ;

100

Quique inter lævumque latus, lævumque lacertum
Prægrave compressâ fauce pependit onus ;
Et male confifum pedibus formaque bimembri
Pulsum Theffalicis agmen equestre jugis.
Hæc tu Sidonio potes insignitus amictu

Dicere non cultu lingua retenta silet?
Se quoque Nympha tuis oneravit Iardanis armis
Et tulit e capto nota tropæa viro.

105 I nunc, tolle animos, & fortia facta recenfe :
Quod tu non effes jure, vir illa fuit.

110

Quâ tanto minor es, quanto te, maxime rerum;
Quàm quos vicifti, vincere majus erat.

Illi procedit rerum menfura tuarum.

Cede bonis heres laudis amica tuæ.
Pro pudor! hirfuti coftas exuta leonis
Afpera texerunt vellera molle latus.
Falleris, & nefcis : non funt fpolia ista leonis
Sed tua; tuque feri victor es, illa tui.
115 Femina tela tulit Lernæis atra venenis,
Ferre gravem lanâ vix fatis apta colum:
Inftruxitque manum clavâ domitrice ferarum :
Vidit, & in fpeculo conjugis atma fui.

Hæc tamen audieram : licuit non credere famæ.
En venit ad fensus mollis ab aure dolor.
Ante meos oculos adducitur advena pellex:

Nec mihi, quæ patior, dissimulare licet.
Non sinis averti ! mediam captiva per urbem
Invitis oculis afpicienda venit.

Nec venit incultis, captarum more, capillis,
Fortunam vultus faffa tegendo fuos.

120

125

Ingreditur latè lato fpectabilis auro:

Et jacet in gremio languida facta manus.

Me quoque cum multis, fed me sine crimine, amafti:

Ne pigeat, pugnæ bis tibi caufa fui.

Cornua flens legit ripis Acheloüs in udis,

Truncaque limosâ tempora mersit aquâ.

140

Semivir occubuit in letifero Eveno

Neffus ; & infecit fanguis equinus aquas.

Sed quid ego hæc refero? fcribenti nuncia venit
Fama, virum tunicæ labe perire meæ.

Hei mihi quid feci? quò me furor egit amantem?
Impia quid dubitas Deïanira mori?

145

An tuus in mediâ conjux lacerabitur Œtâ?
Tu, fceleris tanti caufa, fuperftes eris?

Și quid adhuc habeo facti, cur Herculis uxor
Credar; conjugii mors mihi pignus erit.

150

Tu quoque cognofces in me, Meleagre, fororem.
Impia quid dubitas Deïanira mori?

Heu devota domus ! folio fedet Agrios alto:

Enea defertum nuda fenecta premit.

155 Exfulat ignotis Tydeus germanus in oris : Alter fatali vivus in igne perit.

160

Exegit ferrum fua per præcordia mater
Impia quid dubitas Deianira mori?

Deprecor hoc unum, per jura facerrima lecti,
Ne videar fatis insidiata tuis.

Neffus, ut eft avidum percuffus arundine pectus,

Hic, dixit, vires fanguis amoris habet.
Illita Neffeo misi tibi texta veneno.

Impia quid dubitas Deianira mori?

165 Jamque vale, feniorque pater, germanaque Gorge,
Et patria, & patriæ frater ademte tuæ.
Et tu, lux oculis hodierna novissima noftris,
Virque, fed ô possis ! & puer Hylle, vale.

ΙΟ

EPISTOLA

ARIADNE

MITIU

X.

THESE O.

ITIUS inveni, quàm te, genus omne ferarum:
Credita non ulli, quàm tibi, pejus eram.

Quæ legis, ex illo, Thefeu, tibi litore mitto,
Unde tuam sine me vela tulere ratem :

5 In quo me fomnusque meus male prodidit ; & tu,
Per facinus fomnis insidiate meis.

Tempus erat, vitreâ quo primùm terra pruinâ
Spargitur, & tecta fronde queruntur aves.
Incertum vigilans, a fomno languida, movi
Thefea prenfuras femifupina manus.

Nullus erat: referoque manus, iterumque retento
Perque torum moveo brachia : nullus erat.
Excuffere metus fomnum : conterrita furgo:
Membraque funt viduo præcipitata toro.
15 Protinus adductis fonuerunt pectora palmis :

Utque erat a fomno turbida, rapta coma eft.