150

Tolle moras tantùm, properataque fœdera junge. Qui mihi nunc fævit, sic tibi parcat Amor. Non ego dedignor supplex humilifque precari. Heu! ubi nunc faftus altaque verba jacent ? Et pugnare diu, nec me fubmittere culpæ, Certa fui certi si quid haberet Amor. 155 Victa precor, genibufque tuis regalia tendo

160

Brachia quid deceat, non videt ullus amans.
Depuduit, profugufque pudor fua signa reliquit.
Da veniam fassæ, duraque corda doma.

Quò mihi, quod genitor, qui possidet æquora, Minos?
Quod veniant proavi fulmina torta manu ?
Quod sit avus radiis frontem vallatus acutis,
Purpureo tepidum qui movet axe diem?
Nobilitas fub Amore jacet: miferere priorum;
Et, mihi si non vis parcere, parce meis.
165 Eft mihi dotalis tellus, Jovis infula, 'Crete.
Serviat Hippolyto regia tota meo.

170

175

Flecte feros animos: potuit corrumpere taurum
Mater eris tauro fævior ipfe truci?

Per Venerem parcas, oro, quæ plurima mecum eft:
Sic numquam, quæ te fpernere possit, ames.
Sic tibi fecretis agilis Dea faltibus adsit,
Silvaque perdendas præbeat alta feras.
Sic faveant Satyri, montanaque numina,
Et cadat adversâ cufpide foffus aper.
Sic tibi dent Nymphæ (quamvis odiffe puellas
Diceris) arentem quæ levet unda sitim.

Panes:

Addimus his lacrymas precibus quoque :verba precantis
Perlegis; at lacrymas finge videre meas.

EPISTOLA V.

Ε Ν Ο Ν Ε PARID I.

Perlegis?an conjux prohibet nova ? perlege : non eft

Ifta Mycenæâ litera facta manu.

Pegasis Enone, Phrygiis celeberrima silvis,
Læfa queror de te, si sinis ipfe, meo.
Quis Deus oppofuit noftris fua numina votis?
Ne tua permaneam, quod mihi crimen obest?
Leniter, ex merito quicquid patiare, ferendum eft:
Quæ venit indignæ pœna,
dolenda venit.
Nondum tantus eras, cùm te contenta marito,
Edita de magno flumine Nympha, fui.
Qui nunc Priamides, (adsit reverentia vero)
Servus eras: fervo nubere Nympha tuli.
Sæpe greges inter requievimus arbore tecti;
Mixtaque cum foliis præbuit herba torum.
Sæpe fuper ftramen, fœnoque jacentibus alto,
Defenfa eft humili cana pruina casâ.
Quis tibi monftrabat faltus venatibus aptos,
Et tegeret catulos quâ fera rupe fuos ?
Retia fæpe comes maculis diftincta tetendi:
Sæpe citos egi per juga longa canes.
Incifæ fervant a te mea nomina fagi:

Et legor Enone, falce notata, tua :

Et quantum trunci, tantum mea nomina crefcunt.
Crefcite, & in titulos furgite recta meos.

Populus eft, memini, fluviali consita ripâ,
Eft in quâ noftri litera fcripta memor.
Popule, vive precor, quæ consita margine ripæ,
Hoc in rugofo cortice carmen habes :

25

Cùm Paris none poterit fpirare relictâ,

Ad fontem Xanthi versa recurret aqua.

30

Xanthe, retro propera, verfæque recurrite lymphæ:
Suftinet Enonen deferuiffe Paris.

Illa dies fatum miferæ mihi dixit, ab illâ
Pessima mutati cœpit amoris hiems,

35 Quâ Venus & Juno, fumtifque decentior armis
Venit in arbitrium nuda Minerva tuum.
Attoniti micuere sinus, gelidufque cucurrit,
Ut mihi narrasti, dura per offa tremor.
Confului, neque enim modicè terrebar, anufque
Longævofque fenes: conftitit effe nefas.
Cæfa abies, fectæque trabes: &, claffe parata,
Cærula ceratas accipit unda rates.

40

Flefti difcedens : hoc faltem parce negare.
Præterito magis est iste pudendus amor.
45 Et flefti, & noftros vidifti flentis ocellos :
Miscuimus lacrymas mæstus uterque fuas.
Non sic appositis vincîtur vitibus ulmus,
Ut tua funt collo brachia nexa meo.
Ah! quoties, cùm te vento quererere teneri,
Riferunt comites! ille fecundus erat.
Ofcula dimiffæ quoties repetita dedisti!
Quàm vix fuftinuit dicere lingua, Vale !
Aura levis rigido pendentia lintea malo

50

Sufcitat, remis eruta canet aqua. 55 Profequor infelix oculis abeuntia vela,

60

Quâ licet ; & lacrymis humet arena meis.
Utque celer venias, virides Nereïdas oro:
Scilicet ut venias in mea damna celer.
Votis ergo meis alii rediture redisti ?

Hei mihi! pro dira pellice blanda fui.
Afpicit immenfum moles nativa profundum :
Mons fuit; æquoreis illa resistit aquis.
Hinc ego vela tuæ cognovi prima çarinæ :
Et mihi per fluctus impetus ire fuit.

65 Dum moror, in fummâ fulsit mihi purpura prorâ.
Pertimui: cultus non erat ille tuus,

Fit propior, terrasque citâ ratis attigit aurâ:
Femineas vidi, corde tremente, genas.

Non fatis id fuerat : quid enim furiosa morabar?
Hærebat gremio turpis amica tuo.
Tunc verò rupique sinus, & pectora planxi,
Et fecui madidas ungue rigente genas:
Implevique facram querulis ululatibus Iden:
Illinc has lacrymas in mea faxa tuli.

70

Sic Helene doleat, defertaque conjuge ploret:
Quæque prior nobis intulit, ipfa ferat.

75

Nunc tibi conveniunt, quæ te per aperta fequantur
Equora, legitimos deftituantque toros.

At cum pauper eras, armentaque pastor agebas,
Nulla, nisi Enone, pauperis uxor erat.
Non ego miror opes, nec me tua regia tangit,
Nec de tot Priami dicar ut una nurus.
Non tamen ut Priamus Nympha focer effe recufet;
Aut Hecubæ fuerim dissimulanda nurus.
Dignaque fum, & cupio fieri matrona potentis :
Sunt mihi, quas poffunt fceptra decere, manus.
Nec me, fagineâ quod tecum fronde jacebam,
Defpice purpureo fum magis apta toro.
Denique tutus amor meus eft tibi : nulla parantur
Bella, nec ultrices advehit unda rates.

$5

99

Tyndaris infeftis fugitiva repofcitur armis.
Hac venit in thalamos dote fuperba tuos.

Quæ si sit Danaïs reddenda, vel Hectora fratrem,
Vel cum Deiphobo Polydamanta roga.

95

Quid gravis Antenor, Priamus quid cenfeat ipfe,
Confule; quis ætas longa magiftra fuit.
Turpe rudimentum patriæ præponere raptam.
Caufa pudenda tua eft ; justa vir arma movet.
Nec tibi, si fapias, fidam promitte Lacænam,
Quæ sit in amplexus tam citò verfa tuos.
Ut minor Atrides temerati fœdera lecti

Clamat, & externo læfus amore dolet;

100

Tu quoque clamabis. Nullâ reparabilis arte Læfa pudicitia eft : depefit illa femel. 105 Ardet amore tui ; sic & Menelaon amavit: Nunc jacet in viduo credulus ille toro. Felix Andromache, certo bene nupta marito ! Uxor ad exemplum fratris habenda fui. Tu levior foliis, tunc cùm, sine pondere fucci, Mobilibus ventis arida facta, volant.

Et minus eft in te, quàm fummâ pondus aristâ,
Quæ levis assiduis folibus ufta riget.

Hoc tua,

nam recolo, quondam germana canebat. Sic mihi diffusis vaticinata comis:

115 Quid facis, none? quid arenæ femina mandas ? Non profecturis litora bobus aras.

120

125

130

Graja juvenca venit, quæ te, patriamque, domumque,
Perdat: io prohibe; Graja juvenca venit.
Dum licet, obfcenam ponto, Dî, mergite puppim.
Heu! quantum Phrygii fanguinis illa vehit!
Dixerat in curfu famulæ rapuere furentem;
At mihi flaventes diriguere comæ.

Ah! nimium vates miferæ mihi vera fuifti.
Possidet en faltus illa juvenca meos.
Sit facie quamvis insignis, adultera certè eft :
Deferuit focios, hofpite capta, Deos.
Illam de patriâ Thefeus, nisi nomine fallor,
Nefcio quis Theseus, abstulit ante suâ.
A juvene & cupido credatur reddita virgo.
Unde hoc compererim tam bene, quæris ? am●.
Vim licet appelles, & culpam nomine veles;
Quæ toties rapta eft, præbuit ipfa rapi.
At manet Enone fallenti cafta marito :
Et poteras falli legibus ipfe tuis.

135 Me Satyri celeres (silvis ego tecta latebam)
Quæsierant rapido, turba proterva, pede :
Cornigerumque caput pinu præcinctus acutâ
Faunus, in immensis quà tumet Ida jugis.