Dixit: et, adversâ prensis à fronte capillis,
Stravit humi pronam. Tendebat brachia supplex;
Brachia cœperunt nigris horrescere villis,
Curvarique manus, et aduncos crescere in ungues,
Officioque pedum fungi : laudataque quondam
Ora Jovi, lato fieri deformia rictu.
Neve preces animos, et verba potentia flectant,
Posse loqui eripitur: vox iracunda minaxque,
Plenaque terroris rauco de gutture fertur.
Mens antiqua tamen factâ quoque mansit in ursâ.
Assiduoque suos gemitu testata dolores,
Qualescumque manus ad coelum et sidera tollit;
Ingratumque Jovem, nequeat cùm dicere, sentit.
Ah! quoties, solâ non ausa quiescere silvâ,
Ante domum, quondamque suis erravit in agris!
Ah! quoties per saxa canum latratibus acta est!
Venatrixque metu venantûm territa fugit!
Sæpe feris latuit visis, oblita quid esset;
Ursaque conspectos in montibus horruit ursos;
Pertimuitque lupos, quamvis pater esset in illis '.
XIV. Mutantur in Astra Calisto et Arcas filius.
ECCE Lycaoniæ proles ignara parenti Arcas adest, ter quinque ferè natalibus actis.
'Allusion à Lycaon transformé en loup.