Imatges de pàgina
PDF
EPUB

Nec cum Fortuna mens quoque verfa mea est. Illa quies animo, quam tu laudare folebas,

Ille vetus folito perftat in ore pudor.

Sic ego fum longe, fed hic, vbi barbarus hoftis,

Vt fera plus valeant legibus arına, facit;

90

Rem queat vt nullam tot iam, Graecine, per annos
Femina de nobis, virue, puerue queri.

95

Hoc facit, vt mifero faueant adfintque Tomitae ;

Haec quoniam tellus teftificanda mihi est.

Illi me, quia velle vident, difcedere malunt:
Refpectu cupiunt hic tamen effe fui.

100

Nec mihi credideris: exftant decreta, quibus nos
Laudat, et immunes publica cera facit.
Conueniens miferis haec quamquam gloria non eft,

[blocks in formation]

Neu defit pars vlla domus; ftat vterque nepotum:

Hic auiae lateri proximus, ille patris.

110

His ego do toties cum ture precantia verba,

Eöo quoties furgit ab orbe dies.

Tota, licet quaeras, hoc me non fingere dicet,

Officii teftis, Pontica terra, mei.

Pontica me tellus, quantis hac poffumus ora,

115

Natalem ludis fcit celebrare Dei.

Nec minus hofpitibus pietas eft cognita talis,

Mifit in has fi quos longa Propontis aquas.

Is quoque, quo laeuus fuerat fub Praefide Pontus,

Audierit frater forfitan ifta tuus.

120

Fortuna eft impar animo, talique libenter

Exiguas carpo munere pauper opes.

Nec veftris damus haec oculis, procul vrbe remoti :

Contenti tacita fed pietate fumus.

Et tamen haec tangent aliquando Caefaris aures.

125

Nil illi, toto quod fit in orbe, latet.

Tu certe fcis hoc Superis adfcite, videsque,

Caefar; vt eft oculis fubdita terra tuis. Tu noftras audis inter conuexa locatus

Sidera, follicito quas damus ore, preces. Perueniant iftuc et carmina forfitan illa,

Quae de te mifi coelite facta nouo. Auguror his igitur flecti tua numina, nec tu Immerito nomen mite Parentis habes.

Hic

[blocks in formation]

mihi Cimmerio bis tertia ducitur aeftas
Litore, pellitos inter agenda Getas.

Ecquos tu filices, ecquod, cariffime, ferrum
Duritiae confers, Albinouane, meae?
Gutta cauat lapidem; confumitur annulus vfu;
Et teritur preffa vomer aduncus humo.
Tempus edax igitur, praeter nos, omnia perdet?
Ceffat duritia mors quoque victa mea.
Exemplum eft animi nimium patientis Vlixes,

Iactatus dubio per duo luftra mari.
Tempora folliciti fed non tamen omnia fati
Pertulit ; et placidae faepe fuere morae.

An graue fex annis pulchram fouiffe Calypfo,
Aequoreaeque fuit concubuiffe deae?
Excipit Hippotades, qui dat pro munere ventos,

Curuet vt impulfos vtilis aura finus,

Nec bene cantantes labor eft audiffe puellas;
Nec deguftanti lotos amara fuit.

Hos ego, qui patriae faciant obliuia, fuccos

Parte meae vitae, fi modo dentur, emam.

Nec tu contuleris vrbem Laeftrygonis vmquam

Gentibus, obliqua quas obit Ifter aqua. Nec vincet faeuum Cyclops feritate Phyacen:

Qui quota terroris pars folet effe mei!

[ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small]

Scylla feris trunco quod latrat ab inguine monftris ;

25

Heniochae nautis plus nocuere rates.

Nec potes infeftis conferre Charybdin Achaeis;

Ter

Ter licet epotum ter vomat illa fretum. Qui quamquam dextra regione licentius errant; Securum latus hoc non tamen effe finunt. Hic agri infrondes hic fpicula tincta venenis:

[ocr errors]

Hic freta vel pediti peruia reddit hiems.
Vt, qua remus iter pulfis modo fecerat vndis,
Siccus contemta naue viator eat.
Qui veniunt iftinc, vix vos ea credere dicunt.
Quam mifer eft, qui fert afperiora fide!
Crede tamen : nec te cauffas nefcire finemus,
Horrida Sarmaticum cur mare duret hiems.
Proxima funt nobis plauftri ducentia formam,

Et quae praecipuum fidera frigus habent.
Hinc oritur Boreas, oraeque domefticus huic eft,
Et fumit vires a propiore loco.

At Notus, aduerfo tepidum qui fpirat ab axe,

Eft procul; et rarus languidiorque venit.

Adde, quod hic claufo mifcentur flumina Ponto,

Vimque fretum multo perdit ab amne fuam.

Huc Lycus, huc Sagaris, Peniusque, Hypanisque, Calesque
Influit, et crebro vertice tortus Halys:

Partheniusque rapax, et voluens faxa Cynapes

Labitur; et nullo tardior amne Tyras.

Et tu, femineae Thermodon cognite turmae ;
Et quondam Graiis Phafi petite viris.
Cumque Borysthenio liquidiffimus amne Dyraspes,
Et tacite peragens lene Melanthus iter.

Quique duas terras Afiam Cadmique fororem

[ocr errors]

Separat, et curfus inter vtramque facit. Innumerique alii, quos inter maximus omnes

Cedere Danubius fe tibi, Nile, neget.

Copia tot laticum, quas auget, adulterat vndas:

30

35

40

[merged small][ocr errors]

Nec patitur vires aequor habere fuas.

60

Quin etiam ftagno fimilis, pigraeque paludi,

Caeruleus vix eft, diluiturque color.

Innatat vnda freto dulcis, leuiorque marina est;

Quae proprium mixto de fale pondus habet.

Si

Si roget haec aliquis, cur fint narrata Pedoni,

Quidue loqui certis iuuerit ifta modis ;
Detinui, dicam tempus, curasque fefelli.
Hunc fructum praefens attulit hora mihi.
Abfuimus folito, dum fcribimus ista, dolore:

In mediis nec nos fenfimus effe Getis.
At tu, non dubito, cum carmine Thefea laudes,
Materiae titulos quin tueare tuae;

Quemque refers, imitere virum. vetat ille profecto

Tranquilli comitem temporis effe fidem.

Qui quamquam eft factis ingens, et conditur a te
Vir tanto, quanto debuit ore cani;

Eft tamen ex illo nobis imitabile quiddam,

Inque fide Thefeus quilibet effe poteft.
Non tibi funt hoftes ferro clauaque domandi,
Per quos vix vlli peruius Ifthmos erat :
Sed praeftandus amor, res non operofa volenti.

Quis labor eft, puram non temeraffe fidem?
Haec tibi, qui perftas indeclinatus amico,

Non eft, quod lingua dicta querente putes.

EPISTOLA XI.

Gallio, crimen erit vix excusabile nobis,

Carmine te nomen non habuiffe meo.

Gallioni.

Tu quoque enim (memini) coelefti cufpide facta
Fouifti lacrimis vulnera noftra tuis.
Atque vtinam, rapti iactura laefus amici,

Senfiffes vltra, quod quererere, nihil!
Non ita Dis placuit, qui te fpoliare pudica
Coniuge crudeles non habuere nefas.
Nuntia nam luctus mihi nuper epiftola venit :
Lectaque cum lacrimis funt tua damna meis.

Sed neque prudentem folari ftultior aufim,

Verbaque doctorum nota referre tibi : Finitumque tuum, fi non ratione, dolorem

Ipfa iam pridem fufpicor effe mora.

Dum tua peruenit, dum litera noftra recurrens
P. Ouid. Naf. Opera Tom. III.

Y

65

70

75

BO

10

15

Tot

Tot maria ac terras permeat, annus abit.

Temporis officium folatia dicere certi eft:

Dum dolor in curfu eft, dum petit aeger opem. At cum longa dies fedauit vulnera mentis;

Intempeftiue qui fouet illa, nouat.

Adde quod (atque vtinam verum tibi vénerit omen ! )

[ocr errors][merged small]

Que

EPISTOLA XII. Tuticano.

uo minus in noftris ponaris, amice, libellis,
Nominis efficitur conditione tui.

Aft ego non alium prius hoc dignarer honore:
Eft aliquis noftrum fi modo carmen honos.
Lex pedis officio, naturaque nominis obftant:

Quaque meos adeas, eft via nulla, modos.
Nam pudet in geminos ita nomen findere verfus,
Definat vt prior hoc, incipiatque minor:

Et pudeat, fi te, qua fyllaba parte moratur,

Artius adpellem, Tuticanumque vocem.
Nec potes in verfum Tuticani more venire;

Fiat vt e longa fyllaba prima breuis.
Aut producatur, quae nunc correptius exit;
Et fit porrecta longa fecunda mora.
His ego fi vitiis aufim corrumpere nomen,

Ridear et merito pectus habere neger.

20

10

15

Haec mihi cauffà fuit dilati muneris huius,

Quod meus adiectó foenore reddet ager;

Teque canam quacumque nota: tibi carmina mittam,
Paene mihi puero cognite paene puer.

20

Perque tot annorum feriem, quot habemus vterque,
Non mihi, quam fratri frater, amate minus.

Tu bonus hortator, tu duxque comesque fuifti,
Cum regerem tenera frena nouella manu.

Saepe ego correxi fub te cenfore libellos;

Saepe tibi admonitu facta litura meo eft:

Dignam Maconiis Phaeacida condere chartis

Cum te Pierides perdocuere tuae.

25

« AnteriorContinua »