580 585 590 5 595 Et lato moriens pectore plangit humum. Victor, et Euandrum ruricolasque vocat. Hic ubi pars urbis de boue nomen habet. Hercule quo tellus sit fatis usa suo. ut dîs gratissima vixit, Semimaris flammis viscera libat ouis : Et tuus Augusto nomine di&tus auus, Contigerunt nulli nomina tanta viro. Ant Cretum domitas teftificatur opes. Ille Numantina traxit ab urbe notam. Me miserum, virtus quam breuis illa fuit ! Quot numero gentes maximus orbis habet. Aut Corui titulos auxiliaris habent. Sed qui te vicit, nomine maior erat. Illa domus meritis Maxima dicta fuis. Hic focium fummo cum Ioue nomen habet. Templa, sacerdotum rits dicata manu. Et quodcumque sua Iuppiter auget ope. Protegat et vestras querna corona fores, 600 605 0 KIS 620 625 630 Auspicibusque deis tanti cognominis heres Omine suscipiat, quo pater, orbis onus. Fient Parrhasiae sacra relata deae. (Haec quoque ab Euandri dicta parente reor.) Mox honor eripitur, matronaque destinat omnis Ingratos nulla prole nouare viros. Neue daret partus ; i&tu temeraria caeco Visceribus crescens excutiebat onus. Corripuiffe Patres ausas immitia nuptas, Ius tamen exemtum reftituiffe , ferunt. Binaque nunc pariter Tegeaeae facra parenti Pro pueris fieri virginibusque inbent. Ne violent puros exanimata focos. Nomina percipies non tibi nota prius. Siue fugae comites, Maenali Nympha, tuae. Altera , quod porro fuerat, cecinifie putatur : Altera versurum poftmodo quidquid erat. Quia fert sublimes alta Moneta gradus : Nunc te facratae reftituere manus. Vouerat, et voti foluerat ante fidem. Vulgus; et ipsa suas Roma timebat opes. tuis. Inde triumphatae libasti munera gentis ; Templaque fecisti, quam colis ipfe, Deae. Sola toro magni digna reperta Iouis. Per iuuenis curres figna gerentis aquam. 635 640 645 650 Septi. 655 660 665 Septinius hinc Oriens cum se demiserit undis ; Fulgebit toto iam Lyra nulla polo. Qui micat in medio pectore, mersus erit. Nec Sementiua est ulla reperta dies : Musa. quid a fastis non ftata facra petis? Seminibus iactis est ubi foetus ager. Cum tepido vestrum vere redibit opus. Omne reformidat frigida vulnus humus. Da requiem , terram qui coluere , viris. Et date paganis annua liba focis. Farre fuo, grauidae vifceribusque fuis. Haec praebet caussam frugibus, illa locum. Quernaque glans victa elt utiliore cibo; Vt capiant cultus praemia digna fui. Nec noua per gelidas herba fit usta niues. Cum latet ; aetherea spargite semen aqua. Agmine laesuro depopulentur aues. Post meslem praedae copia maior erit. Nec vitio coeli palleat aegra seges. 670 331 690 695 700 705 Diuitiis pereat luxuriofa fuis. Nec sterilis culto surgat auena folo. Hordeaque ingenti foenore reddat ager. Hoc ego pro vobis, hoc vos optate coloni: Efficiantque ratas utraque diua preces. Bella diu tenuere viros. erat aptior ensis Vomere : cedebat taurus arator equo. Sarcula cessabant : verfique in pila ligones, Factaque de rastri pondere cassis erat. Gratia dîs, domuique tuae : religata catenis lampridem noftro fub pede bella iacent. Sub iuga bos veniat; sub terras semen aratas. Pax Cererem nutrit: pacis alumna Ceres. At quae venturas praecedet sexta Kalendas, Hac sunt Ledaeis templa dicata deis. Fratribus illa deis fratres de gente deorum Circa luturnae composuere lacus. Ipsum nos carmen deducit pacis ad aram. Haec erit a menfis fine secunda dies. Pax ades; et toto mitis in orbe mane. Tu ducibus bello gloria maior eris. Canteturque fera, nil nisi pompa , tuba. Horreat Aeneadas et primus et ultimus orbis : Si qua parum Romam terra timebit, amet. Albaque percussa victima fronte cadat. Ad pia propensos vota rogate deos. Cumque suo finem mense libellus habet, 710 arma: 715 720 P. OVIDII NASONIS LIBER II. 1 Janus habet finem. cum carmine crescic et annus. Exiguum (memini) nuper eratis opus. Cum lusit numeris prima iuuenta suis. Ecquis ad haec illinc crederet efle viamn? Dextraque non omni munere noftra vacat. Nec bellatoris terga premuntur equi ; (His habilis telis quilibet efle potest.) Nomina: per titulos ingredimurque tuos. Refpice ; pacando fi quid ab hofte vacas. Nunc quoque dant verbo plurima figna fidem. Quis veteri lingua Februa nomen erat. P. Ouid. Naf. Opera. Tom. III. 15 20 Torri. |