P. OVIDII NASONIS EP IS TO L A R V M

Ε Χ Ρ Ο Ν Τ Ο

LI BER IV.

EPISTOLA I.

Sexto Pompeio. Accipe, Pompeii, dedu&tum carmen ab illo,

Debitor est vitae qui tibi, Sexte, fuae. Qui fi non prohibes a me tua nomina poni,

Accedet meritis haec quoque fumma tuis.
Siue trahis vultus , equidem peccafle fatebor.

Deli&ti tamen est caussa probanda mei.
Non potuit mea mens, quin effet grata, teneri.

Sit precor, officio non grauis ira pio.
O quoties ego fum libris mihi visus in iftis

Impius, in nullo quod legerere loco ! o quoties , aliud vellem cum scribere, nomen

Rettulit in ceras inscia dextra tuum!
Ipse mihi placuit mendis in talibus error ;

Et vix inuita facta litura manu est.
Viderit ad fummum, dixi , licet ipse queratur ;

Hanc pudet offenfam non meruiffe prius.
Da mihi, fi quid ea eft, hebetantem pectora Lethen ;

Oblicus potero non tamen effe tui.
Idque finas oro ; nec faftidita repellas

Verba : nec officio crimen ineffe putes. Et leuis harc meritis referacur gratia cancis.

Sin minus ; inuito te quoque gratus ero. Numquam pigra fuit noftris tua gratia rebus :

Nec mihi munificas arca negauit opes. Nunc quoque nil subitis clementia territa fatis

Auxilium vitae fertque, feretque meae. Vnde, roges forsan, fiducia tanta futuri

Sit mihi. quod fecit quisque tuetur opris. Vt Venus artificis labor eft et gloria Coi,

Aequoreo madidas quae premit imbre comas:
Arcis vt Actaeae vel eburna vel aenea custos,

Bellica Phidiaca stat dea facta manu ;
Vindicat vt calanis laudem, quos fecit , equorum;

Vt fimilis verae vacca Myronis opus;
Sic ego pars rerum non vltima, Sexte, tuarum;

Tutelaeque feror munus opusque tuae.

30

35

Quod

10

EPISTOLA II. Severo. uod legis, o Vates magnorum maxime Regum,

Venit ab intonsis vsque, Senere, Getis. Cuius adhuc nomen noftros tacuisse libellos,

Si modo permittis dicere vera, pudet.
Orba tamen numeris ceflauit epistola numquam

Ire per alternas officiofa vices.
Carmina sola tibi , memorem teftantia curam,

Non data funt. quid enim, quae facis ipse, darem ?
Quis mel Aristaeo, quis Baccho vina Falerno,

Triptolemo fruges, poma det Alcinoo ?
Fertile pectus habes, interque Helicona colentes

Vberius nulli prouenit ista seges.
Mittere carmen ad hunc, frondes erat addere filuis.

Haec mihi cunctandi cauffa, Seuere, fuit.
Nec tamen ingenium nobis respondet , vt ante:

Sed ficcum fterili vomere litus aro. Scilicet vt limus venas excaecat in vndis,

Laesaque suppreffo fonte resistat aqua ; Pectora fic mea sunt limo vitiata malorum:

Et carmen vena pauperiore fuit.

IS

20

Si

Si quis in hac ipsum terra posuisset Homerum;

Effet, crede mihi, factus et ille Getes.
Da veniam faslo ; ftudiis quoque frena remisi;

Ducitur et digitis litera rara meis.
Impetus ille facer, qui vatum pectora nutrit,

25 Qui prius in nobis effe folebat, abeft. Vix venit ad partes, vix fumtae Musa tabellae

Imponit pigras paene coacta manus. Paruaque, ne dicam scribendi nulla voluptas Eft mihi : nec numeris nectere verba iuuat.

30 Siue quod hinc fructus adeo non cepimus vllos,

Principium nostri res fit vt ista mali:
Siue quod in tenebris numerosos ponere greffus,

Quodque legas nulli, fcribere carmen, idem eft.
Excitat auditor ftudium; laudataque virtus

35 Crescit; et immensum gloria calcar habet. Hic mea cui recitem, nisi flauis scripta Corallis,

Quasque alias gentes barbarus Ifter habet ? Sed quid folus agam ? quaque infelicia perdam Otia materia , surripiamque diem ?

40 Nam quia nec vinum, nec me tenet alea fallax,

Per quae clam tacitum tempus abire folet ;
Nec me, quod cuperem, fi per fera bella liceret,

Oblectat cultu terra nouata fuo :
Quid, nifi Pierides, folatia frigida , reftat,

45 Non bene de nobis quae meruere deae ? At tu, cui bibitur felicius Aönius fons,

Vtiliter studium quod tibi cedit , ama. Sacraque Musarum merito cole : quodque legamus, Huc aliquod curae mitte recentis opus.

so

EPISTOLA III. Amico inftabili. Conquerar , an taceam ? ponam fine nomine crimen ?

An notum, qui fis, omnibus effe velim ? Nomine non vtar, ne commendere querela :

Quaeraturque tibi carmine fama meo. Dum mea puppis erat valida fundata carina ;

P. Ouid. Nas. Opera. Tom. III. X

Qui

10

15

20

Qui mecum velles currere, primus eras. Nunc, quia contraxit vultum Fortuna, recedis;

Auxilio postquam fcis opus effe tuo.
Diflimulas etiam, nec me vis noffe videri;

Quisquis fit, audito nomine, Naso, rogas.
Ille ego sum , quamquam non vis audire , vetusta

Paene puer puero junctus amicitia.
Ille ego , qui primus tua feria nosse folebam,

Qui tibi iucundis primus adeffe iocis.
Ille ego conuictor, denfoque domesticus vsu :

Ille ego iudiciis vnica Musa tuis.
Idem ego fum, qui nunc an viuam, perfide , nefcis :

Cura tibi de quo quaerere nulla fuit.
Siue fui numquam carus, fimulaffe fateris :

Seu non fingebas, inueniere leuis.
Dic, age, dic aliquam, quae te mutauerit, iram.

Nam nisi iusta tua eft, iusta querela mea est.
Quae te consimilem res nunc vetat effe priori?

An crimen, coepi quod miser efle , vocas ?
Si mihi rebus opem nullam factisque ferebas;

Venisset verbis charta notata tribus.
Vix equidem credo , fed et insultare iacenti

Te mihi , nec verbis parcere, Fama refert.
Quid facis , ah demens ? cur, fi Fortuna recedat,

Naufragio lacrimas eripis ipse tuo ?
Haec dea non ftabili quam fit leuis orbe fatetur,

Quem summum dubio fub pede semper habet.
Quolibet est folio, quauis incertior aura.

Par illi leuitas, improbe , fola tua est. Omnia funt hominum tenui pendentia filo:

Et subito cafu, quae valuere, ruunt. Diuitis audita est cui non opulentia Croesi?

Nempe tamen vitam captus ab hofte tulit, Ille Syracofia modo formidatus in vrbe,

Vix humili duram reppulit arte famem. Quid fucrat Magno maius? tamen ille rogavit

Submissa fugiens voce clientis opem.

25

30

35

40

Cuique viro totus terrarum paruit orbis,

Indigus effectus omnibus ipse magis.
Ille Iugurthino clarus, Cimbroque triumpho,

45 Quo victrix toties Consule Romạ fuit; In coeno latuit Marius, cannaque palustri :

Pertulit et tanto multa pudenda viro.
Ludit in humanis diuina potentia rebus ;
Et certam praesens vix habet hora fidem.

$0 Litus ad Euxinum, fi quis mihi diceret, ibis,

Et metues, arcu ne feriare Getae ;
1, bibe, dixissem, purgantes pectora succos :

Quidquid et in tota nascitur Anticyra:
Sum tamen haec passus : nec fi mortalia poslem,

55 Et fummi poteram tela cauere Dei. Tu quoque fac timeas; , et, quae tibi laeta videntur, . Dum loqueris, fieri triftia poffe puta.

EPISTOLA IV. Sexto Pompeio,
Nulla dies adeo est australibus humida nimbis,

Non intermissis vt fluat imber aquis.
Nec sterilis locus vllus ita eft, vt non fit in illo

Mixta fere duris vtilis herba rubis.
Nil adeo Fortuna grauis miserabile fecit,

Vt minuant nulla gaudia pace malum.
Ecce domo, patriaque carens, oculisque meorum,

Naufragus in Getici litoris actus aquas;
Qua tamen inueni vultum diffundere caussam

Poslem, Fortunae nec meminisse meae.
Nam mihi cum fulua tristis spatiarer arena,

Visa est a tergo penna dedifle sonum.
Respicio: nec corpus erat, quod cernere poflem:

Verba tamen funt haec aure recepta mea :
En ego laetarum venio tibi nuntia rerum,

Fama , per immenfas aëre lapsa vias. Consule Pompeio, quo non tibi carior alter,

Candidus et felix proximus annus erit. Dixit: et, yt laeto Pontum rumore repleuit,

10

15