P. OVIDII NASONIS EPISTOLAR V M ΕΧ ΡΟΝΤΟ LIBER IV. EPISTOLA I. Sexto Pompeio. Accipe, Pompeii, deductum carmen ab illo, Qui fi non prohibes a me tua nomina poni, Non potuit mea mens, quin effet grata, teneri. O quoties ego fum libris mihi vifus in iftis Impius, in nullo quod legerere loco! O quoties, aliud vellem cum fcribere, nomen 10 Ipfe mihi placuit mendis in talibus error; Et vix inuita facta litura manu eft. Hanc pudet offenfam non meruiffe prius. Oblitus potero non tamen effe tui. Viderit ad fummum, dixi, licet ipfe queratur ; Da mihi, fi quid ea eft, hebetantem pectora Lethen; Idque finas oro; nec faftidita repellas Verba : nec officio crimen ineffe putes. 20 Et leuis haec meritis referatur gratia tantis. Sin minus; inuito te quoque gratus ero. Numquam pigra fuit noftris tua gratia rebus: Nec mihi munificas arca negauit opes. Nunc quoque nil fubitis clementia territa fatis Auxilium vitae fertque, feretque meae. Vnde, roges forfan, fiducia tanta futuri Sit mihi. quod fecit quisque tuetur opus. Vt Venus artificis labor eft et gloria Coi, Aequoreo madidas quae premit imbre comas: Vindicat vt calamis laudem, quos fecit, equorum; Sic ego pars rerum non vltima, Sexte, tuarum; Quod EPISTOLA II. Severo. uod legis, o Vates magnorum maxime Regum, Venit ab intonfis vsque, Seuere, Getis. Cuius adhuc nomen noftros tacuiffe libellos, Si modo permittis dicere vera, pudet. Orba tamen numeris ceffauit epiftola numquam Ire per alternas officiofa vices. Carmina fola tibi, memorem teftantia curam, Non data funt. quid enim, quae facis ipfe, darem? Quis mel Ariftaeo, quis Baccho vina Falerno, Triptolemo fruges, poma det Alcinoo? Fertile pectus habes, interque Helicona colentes Vberius nulli prouenit ifta feges. Mittere carmen ad hunc, frondes erat addere filuis. Haec mihi cunctandi cauffa, Seuere, fuit. Nec tamen ingenium nobis respondet, vt ante: Laefaque fuppreffo fonte refiftat aqua; Si quis in hac ipfum terra pofuiffet Homerum; Effet, crede mihi, factus et ille Getes. Ducitur et digitis litera rara meis. Qui prius in nobis effe folebat, abeft. Eft mihi: nec numeris nectere verba iuuat. Siue quod in tenebris numerofos ponere greffus, Excitat auditor ftudium; laudataque virtus Quodque legas nulli, fcribere carmen, idem eft. Crefcit; et immensum gloria calcar habet. Hic mea cui recitem, nifi flauis fcripta Corallis, Otia materia, furripiamque diem ? 25 30 35 40 Nam quia nec vinum, nec me tenet alea fallax, Quid, nifi Piërides, folatia frigida, restat, At tu, cui bibitur felicius Aönius fons, Vtiliter ftudium quod tibi cedit, ama. Sacraque Mufarum merito cole: quodque legamus, Conquerar, an taceam? ponam fine nomine crimen ? Nomine non vtar, ne commendere querela : Quaeraturque tibi carmine fama meo. Dum mea puppis erat valida fundata carina; 45 5 X Qui Qui mecum velles currere, primus eras. Nunc, quia contraxit vultum Fortuna, recedis; Auxilio poftquam fcis opus effe tuo. Diflimulas etiam, nec me vis noffe videri ; Quisquis fit, audito nomine, Nafo, rogas. Ille ego fum, quamquam non vis audire, vetufta Paene puer puero iunctus amicitia. Ille ego, qui primus tua feria noffe folebam, Qui tibi iucundis primus adeffe iocis. Ille ego conuictor, denfoque domefticus vfu : Ille ego iudiciis vnica Mufa tuis. Idem ego fum, qui nunc an viuam, perfide, nefcis: Cura tibi de quo quaerere nulla fuit. Seu non fingebas, inueniere leuis. 10 15 Siue fui numquam carus, fimulaffe fateris: 20 Dic, age, dic aliquam, quae te mutauerit, iram. Quae te confimilem res nunc vetat effe priori? An crimen, coepi quod mifer effe, vocas? Si mihi rebus opem nullam factisque ferebas; 25 Vix equidem credo, fed et infultare iacenti Te mihi, nec verbis parcere, Fama refert. Quid facis, ah demens? cur, fi Fortuna recedat, 30 Haec dea non ftabili quam fit leuis orbe fatetur, Quem fummum dubio fub pede femper habet. Quolibet eft folio, quauis incertior aura. Par illi leuitas, improbe, fola tua eft. Omnia funt hominum tenui pendentia filo: Et fubito cafu, quae valuere, ruunt. Diuitis audita eft cui non opulentia Croefi? Nempe tamen vitam captus ab hofte tulit. 35 Ille Syracofia modo formidatus in vrbe, Vix humili duram reppulit arte famem. Quid fucrat Magno maius? tamen ille rogauit Submiffa fugiens voce clientis opem. 40 Cnique viro totus terrarum paruit orbis, Indigus effectus omnibus ipfe magis. 45 Et certam praefens vix habet hora fidem. Litus ad Euxinum, fi quis mihi diceret, ibis, 50 Et metues, arcu ne feriare Getae ; I, bibe, dixiffem, purgantes pectora fuccos: Et fummi poteram tela cauere Dei. Tu quoque fac timeas; et, quae tibi laeta videntur, Nulla dies adeo eft australibus humida nimbis, Non intermiffis vt fluat imber aquis. Nec fterilis locus vllus ita eft, vt non fit in illo Nil adeo Fortuna grauis miferabile fecit, Vt minuant nulla gaudia pace malum. Ecce domo, patriaque carens, oculisque meorum, Qua tamen inueni vultum diffundere cauffam Nam mihi cum fulua triftis fpatiarer arena, Vifa eft a tergo penna dediffe fonum. Refpicio: nec corpus erat, quod cernere poffem: Verba tamen funt haec aure recepta mea: En ego laetarum venio tibi nuntia rerum, Candidus et felix proximus annus erit. |