Profuit et Myso Pelias hasta duci. Confugit interdum templi violator ad aram,

Nec petere offensi numinis horret opem. Dixerit hoc aliquis tutum non efle ; fatemur, Sed non per placidas it mea puppis aquas.

30 Tuta petant alii. Fortuna miserrima tuta est :

Nam timor euentus deterioris abeft.
[Qui rapitur fatis, quid praeter fata requirat?

Saepe creat molles aspera spina rosas.]
Qui rapitur fpumante falo , sua brachia cauti

35 Porrigit, et spinas duraque saxa capit. Accipitrem metuens pennis trepidantibus ales

Audet ad humanos fesfa venire finus. Nec fe vicino dubitat committere tecto, Quae fugit infestas territa cerua canes.

40 Da, précor , accessum lacrimis, mitissime, noftris:

Nec timidis rigidam vocibus obde forem. Verbaque noftra fauens, Romana ad Numina perfer,

Non tibi Tarpeio culta tonante minus. Mandatique mei legatus suscipe caussam :

45 Nulla meo quamuis nomine caufla bona est. Iam prope depofitus, certe iam frigidus, aegrae

Seruatus per te, si modo seruer, ero. Nunc tua pro lapsis nitatur gratia rebus ;

Principis aeterni quam tibi praestat amor.
Nunc tibi et eloquii nitor ille domesticus adsit,

Quo poteras trepidis vtilis efle reis :
Viuit enim in vobis facundi lingua parentis ;

Et res heredem repperit illa suum.
Hanc ego non,

vt me defendere tentet, adoro ;
Non eft confefli cauffa tuenda rei.
Num tamen excuses erroris imagine factum,
An nihil expediat tale mouere ,

vide.
Vulneris id genus est; quod cum sanabile non fit,
Non contrectari tutius effe putem.

60 Lingua, file : non eft vltra narrabile quidquam. Posle velim cineres obruere ipse meos.

Sic

50

55

S 4

65

Sic igitur, quasi nie nullus deceperit error,

Verba face, vt vita, quam dedit ipse, fruat. Cumque ferenus erit, vultusque remiserit illos,

Qui secum terras imperiumque mouent ; Exiguam ne me praedam finat effe Getarum,

Detque folum miserae mite, precare, fugae. Tempus adeft aptum precibus. valet ipse, videtque,

Quas fecit vires, Roma, valere tuas. Incolumis coniux sua puluinaria seruat :

Promouet Ausonium filius imperium.
Praeterit ipse fuos animo Germanicus annos,

Nec vigor eft Drufi nobilitate minor.
Adde nurus, neptesque pias, natosque nepotum,

Ceteraque Augustae membra valere domus.
Adde triumphatos modo Paeonas, adde quieti

Subdita montanae brachia Dalmatiae. Nec dedignata est abiectis Illyris armis

Caesareum famulo vertice ferre pedem. Ipse super currrum placido spectabilis ore

Tempora Phoebea virgine nexa tulit. Quem pia vobiscum proles comitauit euntem,

Digna parente suo, nominibusque datis.
Fratribus adfimilis , quos proxima templa tenentes

Diuus ab excelsa Julius aede videt.
His Meffallinus , quibus omnia cedere debent,

Primum laetitiae non negat effe locum.
Quidquid ab his superest, venit in certamen amoris :

Hac hominum nulli parte secundus eris.
Hunc colis, ante diem per quem decreta merenti

Venit honoratis laurea digna comis.
Felices, quibus hos licuit spectare triumphos ,

Et Ducis ore Deos aequiparante frui.
At mihi Sauromatae pro Caesaris ore videndi ,

Terraque pacis inops , vndaque vincta gelu.
Si tamen haec audis, et vox mea peruenit istuc ;

Sic tua mucando gratia blanda loco.
Hoc pater ille tuus, primo mihi cultus ab aeuo,

85

90

95

Si

ICO

1ος

Nec mea ,

110

Si quid habet fenfus vmbra diserta , petit.
Hoc petit et frater , quamuis fortafle veretur,

Seruandi noceat ne tibi cura mei.
Tota domus petit hoc: nec tu potes ipse negare ,

Et nos in turbae parte fuiffe tuae.
Ingenii certe , quo nos male fenfimus vsos,
Artibus exceptis, faepe probator eras.

fi tantum peccata nouissima demas,
Effe poteft domui vita pudenda tuae.
Sic igitur vestrae vigeant penetralia gentis ;

Curaque fit Superis Caesaribusque tui :
Mite, fed iratum merito mihi Nuinen, adora ;

Eximat vt Scythici me feritate loci.
Difficile est, fateor, fed tendit in ardua virtus :

Et talis meriti gratia maior erit.
Nec tamen Aetnaeus vasto Polyphemus in antro

Accipiet voces, Antiphatesue, tuas:
Sed placidus facilisque Parens, venjaeque paratus ;

Et qui fulmineo saepe fine igne tonat.
Qui, cum triste aliquid ftatuit, fit tristis et ipse:

Cuique fere poenam sumere poena sua eft.
Vifta tamen vitio eft huius clementia nostro :

Venit et ad vires ira coacta suas.
Qui quoniam patria toto sumus orbe remoti;

Nec licet ante ipsos procubuiffe Deos;
Quos colis, ad Superos haec fer mandata facerdos:

Adde sed et proprias in mea verba preces.
Sic tamen haec tenta, fi non nocitura putabis.

Ignoscas: timeo naufragus omne fretum.

IIS

120

125

EPISTOLA III. Maximo.
Maxime, qui claris nomen virtutibus aequas ,

Nec finis ingenium nobilitate premi ;
Culte mihi (quid enim status hic a funere differt ?)

Supremum vitae tempus adusque meae :
Rem facis, adfli&tum non auerfatus amicum ,
Qua non est aeuo rarior vlla tuo.

SS

Turpe

non,

Turpe quidem dictu , sed (si modo vera fatemur)

Vulgus amicitias vtilitate probat.
Cura, quid expediat, prius eft, quam quid sit honeftum :
Et cum Fortuna ftatque caditque fides.

10 Nec facile inuenias inultis e millibus vnum,

Virtutem pretium qui putet effe fui.
Ipse decor, recte facti fi praemia desint,

Non mouet, et gratis poenitet esse probum.
Nil, nisi quod prodest, carum est. i, detrahe menti

is Spem fructus auidae, nemo petendus erit. At reditus iam quisque suos amat, et sibi quid fit

Vtile, follicitis supputat articulis.
Illud Amicitiae quondam venerabile numen

Prostat, et in quaestu pro meretrice sedet.
Quo magis admiror, vt torrentibus vndis,

Communis vitii te quoque labe trahi. Diligitur nemo, nisi cui Fortuna secunda eft.

Quae , fimul intonuit, proxima quaeque fugat. En ego , non paucis quondam munitus amicis,

25 Dum flauit velis aura secunda meis; Vt fera nimboso tumuerunt aequora vento,

Iu mediis lacera puppe relinquor aquis. Cumque alii nolint etiam me noffe videri , Vix duo profecto tresue tuliftis opem.

30 Quorum tu princeps, nec enim comes effe , sed auctor,

Nec petere exemplum, sed dare dignus eras. Te, nihil ex acto, nisi, non peccaffe, ferentem,

Sponte sua probitas officiumque iuuant. ludice te mercede caret, per seque petenda est

35 Externis virtus incomitata honis. Turpe putas abigi, quia fit miferandus, amicum;

Quodque sit infelix, definere esse tuum. Mitius eft Jaffo digitum fupponere mento; Mergere quam liquidis ora natantis aquis.

40 Cerne, quid Aeacides post niortem praestet amico :

Instar et hanc vitam mortis habere puta. Pirithoum Theseus Stygias comitauit ad vndas :

A Sty:

A Stygiis quantum fors mea distat aquis ! Adfuit infano iuuenis Phoceus Orestae :

45 Et mea non ruinimuni culpa furoris habet. Tu quoque magnorum laudes admitte virorum;

Vtque facis, lapso, quam potes, adfer opem.
Si bene te noui ; fi quod prius effe folebas,
Nunc quoque es, atque animi non cecidere tui.

50 Quo Fortuna niagis faeuit, magis ipse resistis:

Vtque decet, ne te vicerit illa , caues.
Et bene vti pugnes, bene puguans efficit hoftis.

Sic eadem prodeft caufla , nocetque mihi.
Scilicet indignum , iuuenis rariflime, ducis

55 Te fieri comitem stantis in orbe Deae. Firmus es ; et, quoniam non sunt ea, qualia velles,

Vela regis quaslae qualiacumque ratis. Quaeque ita concussa est, vt iam cafura putetur, Restat adhuc humeris fulta ruina tuis.

60 Ira quidem primo fuerat cua iufta , nec ipso

Lenior, offersus qui mihi iure fuit.
Quique dolor pectus tetigiflet Caesaris alti,

Illum iurabas protinus esse tuum:
Vt tamen audita eft noftrae tibi cladis origo;

65 Diceris erratis ingemuisse meis. Tum tua me primum folari litera coepit;

Et laesum fle&i fpem dare poffe Deum. Mouit amicitiae tum te constantia longae ; Ante tuos ortus quae mihi coepta fuit.

70 Et quod eras aliis factus, mihi natus amicus:

Quodque tibi in cunis ofcula prima dedi.
Quod, cum vestra domus teneris mihi semper ab annis

Culta fit, effe vetus nunc tibi cogor onus,
Me tuus ille pater , Latiae facundia linguae ,

75 Quae non inferior nobilitate fuit, Primus vt auderem committere carmina Famae,

Impulit. ingenii dux fuit ille mei.
Nec, quo sit primum nobis a tempore cultus ,
Contendo fratrem pofse referre tuum.