P. OVIDII NASONIS EPISTOLAR V M Nafo, ΕΧ ΡΟΝΤΟ LIBER I. EPISTOLA I. Bruto. afo, Tomitanae iam non nouus incola terrae, Si vacat, hofpitio peregrinos, Brute, libellos Ne fuus hoc illis clauferit auctor iter. Ah quoties dixi, Certe nil turpe docetis! Ite: patet caftis verfibus ille locus. Non tamen accedunt; fed, vt adfpicis ipfe, latere Sub Lare priuato tutius effe putant. Quaeris, vbi hos poffis nullo componere laefo ? Qua fteterant Artes, pars vacat illa tibi. ΤΟ Quid veniant, nouitate roges fortaffe fub ipfa. Accipe, quodcumque est, dummodo non fit amor. Inuenies, quamuis non eft miferabilis index, 15 Non minus hoc illo trifte, quod ante dedi. Rebus idem, titulo differt, et epiftola cui fit Non occultato nomine miffa docet. Nec vos hoc vultis, fed nec prohibere poteftis : 20 Quidquid Quidquid id eft, adiunge meis. nihil impedit ortos Quod metuas non eft. Antoni fcripta leguntur: Nec me nominibus furiofus confero tantis. Saeua deos contra non tamen arma tuli. Proderit Auctorem Pacis habere nihil? 25 130 Cum foret Aeneae ceruix fubiecta parenti, Dicitur ipfa viro flamma dediffe viam. Fert liber Aeneaden : et non iter omne patebit? At patriae pater hic, ipfius ille fuit. Ecquis ita eft audax, vt limine cogat abire Jactantem Pharia tinnula fiftra manu? 35 En ego, pro fiftro, Phrygiique foramine buxi, 45 Vaticinor, moneoque; locum date facra ferenti: Non mihi, fed magno pofcitur ille Deo. Nec, quia vel merui, vel fenfi Principis iram, A nobis ipfum nolle putate coli. Ifidis, Ifiacos ante federe focos. 50 Vidi ego linigerae numen violaffe fatentem Alter, ob huic fimilem priuatus lumine culpam, Talia coeleftes fieri praeconia gaudent; 55 Vt, fua quid valeant numina, tefte probent. Saepe leuant poenas, ereptaque lumina reddunt; Cum Cum bene peccati poenituiffe vident. Poenitet o, (fi quid miferorum creditur vlli) Poenitet, et facto torqueor ipfe meo! Cumque fit exfilium, magis eft mihi culpa dolori: Eftque pati poenas, quam meruiffe, 60 65 Aequorei fcopulos vt cauat vnda falis: Roditur vt fcabra pofitum rubigine ferrum: Conditus vt tineae carpitur ore liber: Sic mea perpetuos curarum pectora morfus, 70 Fine quibus nullo conficiantur, habent. Nec prius hi mentem ftimuli, quam vita, relinquent : 75 Hoc mihi fi Superi, quorum fumus omnia, credent; Inque locum Scythico vacuum mutabor ab arcu. EPISTOLA II. Maximo. Maxime, qui tanti menfuram nominis imples, Qui nafci vt poffes, quamuis cecidere trecenti, Viderit haec fi quis; tibi me fcripfiffe fateri Audebo, et propriis ingemuiffe malis. Viderit; audebo tibi me fcripfiffe fateri, Atque modum culpae notificare meae. Qui, cum me poena dignum grauiore fuiffe 80 10 Confitear; Confitear; poffum vix grauiora pati. Hoftibus in mediis interque pericula verfor: Tamquam cum patria pax fit ademta mihi. Qui, mortis faeuo geminent vt vulnere cauffas, Omnia vipereo fpicula felle linunt. His eques inftructus perterrita moenia lustrat, Tecta rigent fixis veluti vallata fagittis, Portaque vix firma fubmouet arma fera. Hic me pugnantem cum frigore, cumque fagittis, Cumque meo fato, quarta fatigat hiems. Fine carent lacrimae, nifi cum ftupor obftitit illis: Et fimilis morti pectora torpor habet. Quae pofuit fenfum faxea facta mali! Felicem Nioben, quamuis tot funera vidit, Vos quoque felices, quarum clamantia fratrem Cortice velauit populus ora nouo. Ille ego fum, lignum qui non admittar in vllum; 35 Ipfa Medusa oculis veniat licet obuia noftris, Viuimus, vt fenfu numquam careamus amaro : Et grauior longa fit mea poena mora. 40 Sic inconfumtum Tityi femperque renafcens Non perit, vt poffit faepe perire, iecur. At puto, cum requies, medicinaque publica, curae Somnus adeft, folitis nox venit orba malis. Somnia me terrent veros imitantia cafus : 45 Et vigilant fenfus in mea damna mei. Aut ego Sarmaticas videor vitare fagittas: Adfpicio patriae tecta relicta meae. 1 Et modo vobifcum, quos fum veneratus, amici, Et modo cum cara coniuge, multa loquor. Siue pruinofi Noctis aguntur equi; 55 Sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis, Ignibus admotis vt noua cera folet. Saepe precor mortem, mortem quoque deprecor idem; 60 Nec tamen vlterius quidquam fperoue precorue, Ne mea Sarmaticum contegat offa folum. Cum fubit, Augufti quae fit clementia; credo Mollia naufragiis litora poffe dari. Cum video, quam fint mea fata tenacia, frangor; Quam male mutato poffe carere loco. 65 Aut hoc, aut nihil eft, pro me tentare modeste Sufcipe, Romanae facundia, Maxime, linguae, 70 Difficilis cauffae mite patrocinium. Eft mala, confiteor: fed te bona fiet agente. Lenia pro mifera fac modo verba fuga. Nefcit enim Caefar, quamuis Deus omnia norit, Magna tenent illud rerum molimina numen : Nec vacat " in qua fint pofiti regione Tomitae, Aut quid Sauromatae faciant, qnid läziges acres, Quaeque aliae gentes, vbi frigore conftitit Ifter, Dura meant celeri terga per amnis equo. Maxima pars hominum nec te, pulcherrima, curant, Dant animos arcus illis plenaeque pharetrae; Quamque libet longis curfibus aptus equus. Quodque fitim didicere diu tolerare famemque ; |