P. OVIDII NASONIS
E P I S T O LAR V M

EX PONTO

Nafo

,

10

aso, Tomitanae iam non nouus incola terrae,

Hoo tibi de Getico litore mittit opus.
Si vacat , hofpitio peregrinos, Brute , libellos

Excipe, dumque aliquo, quolibet abde loco.
Publica non audent inter monumenta venire,

Ne suus hoc illis clauserit auctor iter.
Ah quoties dixi, Certe nil turpe docetis !

Ite: patet castis versibus ille locus.
Non tamen accedunt ; fed, vt adfpicis ipse , latere

Sub Lare priuato tutius esse putant.
Quaeris, vbi hos poffis nullo componere laeso?

Qua fteterant Artes, pars vacat illa tibi.
Quid veniant, nouitate roges fortaffe fub ipsa.

Accipe, quodcumque eft, dummodo non fit amor. Inuenies, quamuis non eft miferabilis index,

Non minus hoc illo trifte, quod ante dedi.
Rebus idem, titulo differt, et epistola cui sit

Non occultato nomine misla docet.
Nec vos hoc vultis, fed nec prohibere potestis :

Musaque ad inuitos officiofa venit.

15

20

Quidquid 25

30

35

Quidquid id est, adiunge meis. nihil impedit ortos

Exsule, seruatis legibus, Vrbe frui.
Quod metuas non est. Antoni fcripta leguntur :

Doctus et in promtu fcrinia Brutus habet.
Nec me nominibus furiosus confero tantis.

Saeua deos contra non tamen arma tuli.
Denique Caesareo, quod non desiderat ipse,

Non caret e nostris vllus honore liber.
Si dubitas de me; laudes admitte Deorum:

Et carmen demto nomine sume meum.
Adiuuat in bello pacatae ramus oliuae :

Proderit Auctorem Pacis habere nihil ?
Cum foret Aeneae ceruix subiecta parenti,

Dicitur ipsa viro flamma dedifTe viam.
Fert liber Aeneaden : et non iter omne patebit ?

At patriae pater hic, ipfius ille fuit.
Ecquis ita est audax , vt limine cogat abire

Jactantem Pharia tinnula fiftra mamu ?
Ante deûm matrem cornu tibicen adunco

Cum canit ; exiguae quis ftipis aera neget?
Scimus ab imperio fieri nil tale Dianae :

Vnde tamen viuat vaticinator habet.
Jpfa mouent animos Superorum numina nostros ;

Turpe nec eft tali credulitate capi.
En ego, pro fiftro, Phrygiique foramine buxi,

Gentis lüleae nomina fancta fero.
Vaticinor , moneoque ; locum date sacra ferenti:

Non mihi , fed magno pofcitur ille Deo.
Nec, quia vel merui , vel sensi Principis iram,

A nobis ipsum nolle putate coli.
Vidi ego linigerae numen violasse fatentem

Ifidis , Ifiacos ante sedere focos.
Alter, ob huic fimilem priuatus lumine culpam,

Clamabat media, se meruiffe , via.
Talia coelestes fieri praeconia gaudent ;

Vt, fua quid valeant numina , tefte probent.
Saepe lenant poenas, ereptaque lumina reddunt;

40

45

50

1

55

Cum

Cum bene peccati poenituiffe vident. Poenitet o, (fi quid miserorum creditur vlli) Poenitet, et facto torqueor ipse meo !

60 Cumque fit exsilium, magis eft mihi culpa dolori:

Eftque pati poenas, quam meruisse , minus.
Vt mihi Dî faueant, quibus est manifestior ipse;

Poena potest demi, culpa perennis erit.
Mors faciet certe, ne sim, cum venerit, exsul:

65 Ne non peccarim, mors quoque non faciet. Nil igitur mirum, fi mens mihi tabida facta

De niue manantis more liquefcit aquae. Estur ve occulta vitjata teredine nauis : Aequorei scopulos vt cauat vnda falis:

70 Roditur vt scabra pofitum rubigine ferrum:

Conditus vt tineae carpitur ore liber : Sic mea perpetuos curarum pectora morsus,

Fine quibus nullo conficiantur, habent.
Nec prius hi mentem stimuli, quam vita, relinquent : 75

Quique dolet citius, quam dolor , ipse cadet.
Hoc mihi fi Superi, quorum sumus omnia , credent;

Forsitan exigua dignus habebor ope.
Inque locum Scythico vacuum mutabor ab arcu.
Plus isto, duri, fi precer, oris ero.

80 EPISTOLA II. Maximo. Maxime, qui tanti mensuram nominis imples,

Et geminas animi nobilitate genus;
Qui nasci vt poffes , quamuis cecidere trecenti,

Non omnes Fabios abftulit vna dies;
Forsitan, haec a quo mittatur epistola, quaeras;

5 Quique loquar tecum, certior esle velis. Hei mihi! quid faciam ? vereor , ne nomine lecto

Durus et auerfa cetera mente legas. Viderit haec fi quis ; tibi me fcripfiffe fateri

Audebo, et propriis ingemuiffe malis. Viderit; audebo tibi me fcripfiffe fateri,

Atque modum culpae notificare meae. Qui, cum me poena dignum grauiore fuiffe

Confitear ;

10

35

Confitear; poffum vix grauiora pati. Hoftibus in mediis interque pericula versor :

15 Tamquam cum patria pax fit ademta mihi. Qui, mortis faeuo geminent vt vulnere cauffas,

Omnia vipereo spicula felle linunt.
His eques instructus perterrita moenia luftrat,
More lupi clausas circuëuntis oues.

20 At femel intentus neruo leuis arcus equino

Vincula semper habens irresoluta manet.
Teeta rigent fixis veluti vallata sagittis,

Portaque vix firma submouet arma fera.
Adde loci faciem ,' nec fronde , nec arbore laeti,

25 Et quod iners hiemi continuatur hiems, Hic me pugnantem cum frigore, cumque sagittis,

Cumque meo fato, quarta fatigat hiems.
Fine carent lacriniae , nisi cum stupor obstitit illis:

Et fimilis morti pectora torpor habet.
Felicem Nioben, quamuis tot funera vidit,

Quae posuit sensum saxea facta mali !
Vos quoque felices , quarum clamantia fratrem

Cortice velauit populus ora nouo.
Ille ego sum, lignum qui non admittar in yllum ;

35 Ille ego sum, fruftra qui lapis effe velim. Ipsa Medusa oculis veniat licet obuia noftris,

Admittat vires ipfa Medusa fuas.
Viuimus, vt fensu numquam careamus amaro :

Et grauior longa fit mea poena mora.
Sic inconsumtum Tityi femperque renascens

Non perit, vt poffit faepe perire, iecur.
At puto, cum requies, medicinaque publica, curae

Somnus adeft, folitis nox venit orba malis.
Somnia me terrent veros imitantia casus :

45 Et vigilant sensus in mea damna mei. Aut ego Sarmaticas videor vitare sagittas :

Aut dare captiuas ad fera vincla manus. Aut, vbi decipior melioris imagine somni, Adspicio patriae tecta reliéta meae.

SO P. Ouid. Naf. Opera. Tom. III.

R

EC

55

Et modo vobiscum , quos fum veneratus, amici,

Et modo cum cara coniuge, multa loquor.
Sic, vbi percepta est breuis et non vera voluptas ,

Peior ab admonitu fit status iste boni.
Siue dies igitur caput hoc miserabile cernit,

Siue pruinofi Noctis aguntur equi ;
Sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis,

Ignibus adnotis vt noua cera folet.
Saepe precor mortem mortem quoque deprecor idem;
Ne mea Sarmaticuni contegat offa solum.

60 Cum fubit , Augusti quae fit clementia; credo

Mollia naufragiis litora poffe dari.
Cum video, quam fint mea fata tenacia , frangor ;

Spesque leuis magno victa timore cadit.
Nec tamen vlterius quidquam fperoue precorue ,

65 Quam male inutato posle carere loco. Aut hoc, aut nihil eft, pro me tentare modeste

Gratia quod faluo veftra pudore queat.
Suscipe, Romanae facundia, Maxime , linguae,
Difficilis cauffae mite patrocinium.

70 Eft mala, confiteor : sed te bona fiet agente.

Lenia pro misera fac modo verba fuga.
Nescic enim Caesar, quamuis Deus omnia norit,

Vltimus hic qua fit conditione locus.
Magna tenent illud rerum molimina numen :

75 Haec est coelesti pectore cura minor. Nec vacat, in qua sint pofiti regione Tomitae,

Quaerere , finitimo vix loca nota Ge
Aut quid Sauromatae faciant, quid läziges acres ,
Cultaque Oresteae Taurica terra Deae.

80 Quaeque aliae gentes, vbi frigore constitit Ister,

Dura meant celeri terga per amnis equo.
Maxima pars hominum nec te, pulcherrima, curant,

Roma; nec Ausonii militis arma timent.
Dant animos arcus illis plenaeque pharetrae ;

85 Quamque libet longis cursibus aptus equus : Quodque fitim didicere diu tolerare famemque ;

Quodque