P. OVIDII NASONIS EPISTOLAR V M

Nafo,

ΕΧ ΡΟΝΤΟ

LIBER I.

EPISTOLA I. Bruto.

afo, Tomitanae iam non nouus incola terrae,
Hoo tibi de Getico litore mittit opus.

Si vacat, hofpitio peregrinos, Brute, libellos
Excipe, dumque aliquo, quolibet abde loco.
Publica non audent inter monumenta venire,

Ne fuus hoc illis clauferit auctor iter.

Ah quoties dixi, Certe nil turpe docetis!

Ite: patet caftis verfibus ille locus.

Non tamen accedunt; fed, vt adfpicis ipfe, latere

Sub Lare priuato tutius effe putant.

Quaeris, vbi hos poffis nullo componere laefo ?

Qua fteterant Artes, pars vacat illa tibi.

ΤΟ

Quid veniant, nouitate roges fortaffe fub ipfa.

Accipe, quodcumque est, dummodo non fit amor.

Inuenies, quamuis non eft miferabilis index,

15

Non minus hoc illo trifte, quod ante dedi.

Rebus idem, titulo differt, et epiftola cui fit

Non occultato nomine miffa docet.

Nec vos hoc vultis, fed nec prohibere poteftis :
Mufaque ad inuitos officiofa venit.

20

Quidquid

Quidquid id eft, adiunge meis. nihil impedit ortos
Exfule, feruatis legibus, Vrbe frui.

Quod metuas non eft. Antoni fcripta leguntur:
Doctus et in promtu fcrinia Brutus habet.

Nec me nominibus furiofus confero tantis.

Saeua deos contra non tamen arma tuli.
Denique Caefareo, quod non defiderat ipfe,
Non caret e noftris vllus honore liber.
Si dubitas de me; laudes admitte Deorum:
Et carmen demto nomine fume meum.
Adiuuat in bello pacatae ramus oliuae :

Proderit Auctorem Pacis habere nihil?

25

130

Cum foret Aeneae ceruix fubiecta parenti,

Dicitur ipfa viro flamma dediffe viam.

Fert liber Aeneaden : et non iter omne patebit?

At patriae pater hic, ipfius ille fuit.

Ecquis ita eft audax, vt limine cogat abire

Jactantem Pharia tinnula fiftra manu?

35

En ego, pro fiftro, Phrygiique foramine buxi,
Gentis lüleae nomina fancta fero.

45

Vaticinor, moneoque; locum date facra ferenti:

Non mihi, fed magno pofcitur ille Deo.

Nec, quia vel merui, vel fenfi Principis iram,

A nobis ipfum nolle putate coli.

Ifidis, Ifiacos ante federe focos.

50

Vidi ego linigerae numen violaffe fatentem

Alter, ob huic fimilem priuatus lumine culpam,
Clamabat media, fe meruiffe, via.

Talia coeleftes fieri praeconia gaudent;

55

Vt, fua quid valeant numina, tefte probent.

Saepe leuant poenas, ereptaque lumina reddunt;

Cum

Cum bene peccati poenituiffe vident.

Poenitet o, (fi quid miferorum creditur vlli)

Poenitet, et facto torqueor ipfe meo!

Cumque fit exfilium, magis eft mihi culpa dolori:
minus.

Eftque pati poenas, quam meruiffe,
Vt mihi Dî faueant, quibus eft manifeftior ipse;
Poena poteft demi, culpa perennis erit.
Mors faciet certe, ne fim, cum venerit, exful:
Ne non peccarim, mors quoque non faciet.
Nil igitur mirum, fi mens mihi tabida facta
De niue manantis more liquefcit aquae.
Eftur vt occulta vitiata teredine nauis :

60

65

Aequorei fcopulos vt cauat vnda falis: Roditur vt fcabra pofitum rubigine ferrum: Conditus vt tineae carpitur ore liber: Sic mea perpetuos curarum pectora morfus,

70

Fine quibus nullo conficiantur, habent.

Nec prius hi mentem ftimuli, quam vita, relinquent :
Quique dolet citius, quam dolor, ipfe cadet.

75

Hoc mihi fi Superi, quorum fumus omnia, credent;
Forfitan exigua dignus habebor ope.

Inque locum Scythico vacuum mutabor ab arcu.
Plus ifto, duri, fi precer, oris ero.

EPISTOLA II. Maximo.

Maxime, qui tanti menfuram nominis imples,
Et geminas animi nobilitate genus;

Qui nafci vt poffes, quamuis cecidere trecenti,
Non omnes Fabios abftulit vna dies;
Forfitan, haec a quo mittatur epiftola, quaeras,
Quique loquar tecum, certior effe velis.
Hei mihi quid faciam? vereor, ne nomine lecto
Durus et auerfa cetera mente legas.

Viderit haec fi quis; tibi me fcripfiffe fateri

Audebo, et propriis ingemuiffe malis.

Viderit; audebo tibi me fcripfiffe fateri,

Atque modum culpae notificare meae.

Qui, cum me poena dignum grauiore fuiffe

80

10

Confitear;

Confitear; poffum vix grauiora pati. Hoftibus in mediis interque pericula verfor:

Tamquam cum patria pax fit ademta mihi. Qui, mortis faeuo geminent vt vulnere cauffas,

Omnia vipereo fpicula felle linunt.

His eques inftructus perterrita moenia lustrat,
More lupi claufas circuëuntis oues.
At femel intentus neruo leuis arcus equino
Vincula femper habens irrefoluta manet.

Tecta rigent fixis veluti vallata fagittis,

Portaque vix firma fubmouet arma fera.
Adde loci faciem, nec fronde, nec arbore laeti,
Et quod iners hiemi continuatur hiems,

Hic me pugnantem cum frigore, cumque fagittis,

Cumque meo fato, quarta fatigat hiems.

Fine carent lacrimae, nifi cum ftupor obftitit illis:

Et fimilis morti pectora torpor habet.

Quae pofuit fenfum faxea facta mali!

Felicem Nioben, quamuis tot funera vidit,

Vos quoque felices, quarum clamantia fratrem

Cortice velauit populus ora nouo.

Ille ego fum, lignum qui non admittar in vllum;
Ille ego fum, fruftra qui lapis effe velim.

35

Ipfa Medusa oculis veniat licet obuia noftris,
Admittat vires ipfa Medufa fuas.

Viuimus, vt fenfu numquam careamus amaro :

Et grauior longa fit mea poena mora.

40

Sic inconfumtum Tityi femperque renafcens

Non perit, vt poffit faepe perire, iecur.

At puto, cum requies, medicinaque publica, curae

Somnus adeft, folitis nox venit orba malis.

Somnia me terrent veros imitantia cafus :

45

Et vigilant fenfus in mea damna mei.

Aut ego Sarmaticas videor vitare fagittas:
Aut dare captiuas ad fera vincla manus.
Aut, vbi decipior melioris imagine fomni,

Adfpicio patriae tecta relicta meae.
P. Ouid. Naf. Opera. Tom. III.

1

Et modo vobifcum, quos fum veneratus, amici,

Et modo cum cara coniuge, multa loquor.
Sic, vbi percepta eft breuis et non vera voluptas,
Peior ab admonitu fit ftatus ifte boni.
Siue dies igitur caput hoc miferabile cernit,

Siue pruinofi Noctis aguntur equi;

55

Sic mea perpetuis liquefiunt pectora curis,

Ignibus admotis vt noua cera folet.

Saepe precor mortem, mortem quoque deprecor idem;

60

Nec tamen vlterius quidquam fperoue precorue,

Ne mea Sarmaticum contegat offa folum.

Cum fubit, Augufti quae fit clementia; credo

Mollia naufragiis litora poffe dari.

Cum video, quam fint mea fata tenacia, frangor;
Spesque leuis magno victa timore cadit.

Quam male mutato poffe carere loco.

65

Aut hoc, aut nihil eft, pro me tentare modeste
Gratia quod faluo veftra pudore queat.

Sufcipe, Romanae facundia, Maxime, linguae,

70

Difficilis cauffae mite patrocinium.

Eft mala, confiteor: fed te bona fiet agente.

Lenia pro mifera fac modo verba fuga.

Nefcit enim Caefar, quamuis Deus omnia norit,
Vltimus hic qua fit conditione locus.

Magna tenent illud rerum molimina numen :
Haec eft coelefti pectore cura minor.

Nec vacat "

in qua fint pofiti regione Tomitae,
Quaerere, finitimo vix loca nota Getae.

Aut quid Sauromatae faciant, qnid läziges acres,
Cultaque Orefteae Taurica terra Deae.

Quaeque aliae gentes, vbi frigore conftitit Ifter,

Dura meant celeri terga per amnis equo.

Maxima pars hominum nec te, pulcherrima, curant,
Roma; nec Aufonii militis arma timent.

Dant animos arcus illis plenaeque pharetrae;

Quamque libet longis curfibus aptus equus.

Quodque fitim didicere diu tolerare famemque ;