Dum mifer Euxini litora laeua peto. Nec tamen,

vt veni, leuior fortuna malorum eft: Huc quoque funt noftras fata fecuta vias. Hic quoque cognofco natalis ftamina noftri;

Stamina de nigro vellere facta mihi.

Vixque fui tutum viribus effe loci !

Afpera militiae iuuenis certamina fugi,

Nec nifi lufura mõuimus arma manu.

Nunc fenior gladioque latus, fcutoque finiftram,
Canitiem galeae fubijcioque meam.

Nam dedit e fpecula cuftos vbi figna tumultus ;

Induimur trepida protinus arma manu.
Hoftis, habens arcus, imbutaque tela veneno,
Saeuus anhelanti moenia luftrat equo.
Vtque rapax pecudem, quae fe non texit ouili,

Per fata, per filuas, fertque trahitque lupus,
Sic, fi quem nondum portarum fepe receptum

Barbarus in campis repperit hoftis, agit. Aut fequitur captus, coniectaque vincula collo

Accipit; aut telo virus habente cadit. Hic ego follicitae iaceo nouus incola fedis.

Heu nimium fati tempora longa mei!

Suftinet in tantis hofpita Mufa malis.

70

75

80

85

Et tamen ad numeros antiquaque facra reuerti

Sed neque cui recitem quisquam eft mea carmina; nee qui

Auribus accipiat verba Latina fuis,

୨୦

Ipfe mihi (quid enim faciam ?) scriboque legoque :

Tutaque iudicio litera noftra fuo eft.

Saepe tamen dixi, Cui nunc haec cura laborat?

An mea Sauromatae fcripta Getaeque legent? Saepe etiam lacrimae me funt fcribente profufae, Humidaque eft fletu litera facta meo.

95

Corque

Corque vetufta meum, tamquam noua, vulnera fentit ;
Inque finum maestae labitur imber aquae.
Cum vice mutata quid fim fuerimque recordor,

Et tulerit quo me cafus, et vnde, fubit;
Saepe manus demens, ftadiis irata malignis,
Mifit in arfuros carmina noftra focos.

Atque ita de multis, quoniam non multa fuperfunt,

100

Tu quoque non melius, quam funt mea tempora, carmen 105 Interdi&ta mihi confule Roma boni.

Iam

fera Caefaribus Germania, totus vt orbis ; Victa potes flexo procubuiffe genu;

Altaque velentur fortaffe Palatia fertis ;

Turaque in igne fonent, inficiantque diem; Candidaque adducta collum percuffa fecuri

Victima purpureo fanguine tinguat humam:
Donaque, amicorum templis promiffa Deorum

Reddere victores Caefar vterque parent:
Et qui Caefareo iuuenes fub nomine crefcunt,
Perpetuo terras vt domus ifta regat:
Cumque bonis nuribus pro fofpite Liuia nato

Munera det meritis, faepe datura, Deis:
Et pariter matres, et quae fine crimine castos
Perpetua feruant virginitate focos.

Plebs pia, cumque pia laetentur Plebe Senatus ;
Paruaque cuius eram pars ego nuper, Eques.
Nos procul expulfos communia gaudia fallunt:

Famaque tam longe non nifi parua venit.
Ergo omnis poterit populus fpectare triumphos;
Cumque ducum titulis oppida capta leget:
Vinclaque captiua Reges ceruice gerentes

Ante coronatos ire videbit equos:

Et cernet vultus aliis pro tempore verfos,

Terribiles aliis, immemoresque fui.

Quorum pars cauffas, et res, et nomina quaeret:

04

Pars referet, quamuis nouerit ipla parum: Is, qui Sidonio fulget fublimis in oftro,

Dux fuerat belli: Proximus ille duci.
Hic, qui nunc in humo lumen miferabile figit,
fuit.

Non ifto vultu, cum tulit arma,
Ille ferox, oculis et adhuc hoftilibus ardens,

Hortator pugnae confiliumque fuit.
Perfidus hic noftros inclufit fraude locorum,

Squalida promiffis qui tegit ora comis.
Illo, qui fequitur, dicunt mactata miniftro

Saepe recufanti corpora capta Deo.
Hic lacus, hi montes, haec tot castela,

Plena ferae caedis, plena cruoris erant.

tot amnes 9

Drufus in his quondam meruit cognomina terris,

Quae bona progenies digna parente fuit. Cornibus hic fractis viridi male tectus ab vlua, Decolor ipfe fuo fanguine, Rhenus erit.

Crinibus en etiam fertur Germania paffis,

manu.

Et Ducis inuicti fub pede maefta fedet.
Collaque Romanae praebens animofa fecuri
Vincula fert illa, qua tulit arma,
Hos fuper in curru, Caefar, victore veheris
Purpureus populi rite per ora tui:
Quaque ibis manibus circumplaudere tuorum;
Vndique iactato flore tegente vias.

Tempora Phoebea lauro cingetur; löque,

Miles, io, magna voce, Triumphe, canet.
Ipfe fono plaufaque fimul fremituque canentum
Quadriiugos cernes faepe refiftere equos.
Inde petes arcem, delubra fauentia votis.

Et dabitur merito laurea vota Ioui.

Haec ego fub motus, qua poffum, mente videbo :

30

35

40

45

50

55

Inuenietque viam, qua currus spectet eburnos.

Sic certe in patria per breue tempus ero. Vera tamen populus capiet fpectacula felix:

Laetaque erit praefens cum Duce turba fuo. At mihi fingenti tantum, longeque remoto

Auribus hic fructus percipiendus erit.
Atque procul Latio diuerfum miffus in orbem

Qui narret cupido, vix erit, ifta mihi.
Is quoque iam ferum referet veteremque triumphum.
Quo tamen audiero tempore, laetus ero.

Illa dies veniet, mea qua lugubria ponam;
Cauffaque priuata publica maior erit.

ELEGIA III.

Magna minorque ferae; quarum regis altera Graias,
Altera Sidonias, vtraque ficca, rates:

Omnia cum fummo pofitae videatis in axe,
Et maris occiduas non fubeatis aquas,
Aethereamque fuis cingens amplexibus arcem

Vefter ab intacta circulus exftet humo;

Adfpicite illa, precor, quae non bene moenia quondam

Dicitur Iliades tranfiluiffe Remus.

Inque meam nitidos dominam conuertite vultus :

Sitque memor noftri necne, referte mihi.

Hei mihi! cur, nimium quae funt manifefta, requiro?

Cur labat ambiguo fpes mihi mixta metu?

Crede quod eft, quod vis; ac define tuta vereri :

Deque fide certa fit tibi certa fides.

65

70

10

Quodque polo fixae nequeunt tibi dicere flammae,

Non mentitura tu tibi voce refer:

Effe tui memorem, de quo tibi maxima cura eft;

Quodque poteft, fecum nomen habere tuum. Vultibus illa tuis, tamquam praefentis, inhaeret,

Teque remota procul, fi modo viuit, amat.

Ecquid, vt incubuit iufto mens aegra dolori,

Lenis ab admonito pectore fomnus abit?

Tunc fubeunt curae, dum te lectusque locusque

15

20

Tangit,

Tangit, et oblitam non finit effe mei.

Et veniunt aeftus, et nox immenfa videtur;

Feffaque iactati corporis offa dolent.

25

Non equidem dubito, quin haec et cetera fiant;

Detque tuus cafti figna doloris amor:

Nec cruciere minus, quam cum Thebana cruentumi
Hectora Theffalico vidit ab axe rapi.

30

Quid tamen ipfe precer dubito: nec dicere poffum,
Adfectum quem te mentis habere velim.

Triftis es? indiguor, quod fum tibi cauffa doloris :
Non es? vt amiffo coniuge digna fores.

Tu vero tua damna dole, mitiffima coniux;

35

Tempus et a noftris exige triste malis: Fleque meos cafus. eft quaedam flere voluptas.

Expletur lacrimis egeriturque dolor.

Atque vtinam lugenda tibi non vita, fed effet

Mors mea; morte fores fola relicta mea!

Spiritus hic per te patrias exiffet in auras!

Sparfiffent lacrimae pectora noftra piae! Supremoque die notum spectantia coelum Texiffent digiti lumina noftra tui!

40

Et cinis in tumulo pofitus iacuiffet auito!

45

Tactaque nafcenti corpus haberet humus!

Denique et, vt vixi, fine crimine mortuus effem!
Nunc mea fupplicio vita pudenda fuo eft.

Me miferum, fi tu, cum diceris exfulis vxor,
Auertis vultus, et fubit ora rubor !

Me miferum, fi turpe putas mihi nupta videri!
Me miferum, fi të iam pudet effe meam!
Tempus vbi eft illud, quo te iactare folebas

Coniuge, nec nomen diffimulare viri ? Tempus vbi eft, quo te (nifi fi fugis illa referte)

Et dici memini, iuuit et effe meam?

Vtque probae dignum est,omni tibi dote placebam.
Addebat veris multa fauentis amor.

Nec, quem praeferres, (ita res tibi magna videbar)

Quemue tuum malles effe, vir alter erat.

Nunc