P. OVIDII NASONIS LIBER III. ELEGIA I. Miffus in hanc venio timidi liber exfulis vrbem. Neue reformida, ne fim tibi forte pudori. Nullus in hac charta verfus amare docet. Nec domini fortuna mei eft, vt debeat illam İd quoque, quod viridi quondam male lufit in aeuo, Heu nimium fero! damnat et odit opus. Infpice, quid portem: nihil hic nifi trifte videbis ; Carmine temporibus conueniente fuis. Clauda quod alterno fubfidunt carmina verfu, Vel pedis hoc ratio, vel via longa facit. Quod neque fum cedro flauus, nec pumice leuis; Erubui domino cultior effe meo. Litera fuffufas quod habet maculofa lituras; Laefit opus lacrimis ipfe poëta fuum. Si qua videbuntur cafu non dicta Latine; In qua fcribebat, barbara terra fuit. Quasque petam fedes hofpes in Vrbe liber. Haec vbi fum lingua furtim titubante locutus; Qui mihi monftraret, vix fuit vnus, iter. Di tibi dent, noftro quod non tribuere parenti, Molliter in patria vivere poffe tua. Duc age namque fequor. quamuis terrâque marique Paruit, et ducens, Haec funt Fora Caefaris, inquit: Hic focus eft Veftae; qui Pallada feruat et ignem : Inde petens dextram, Porta eft, ait, ifta Palati: Hic Stator: hoc primum condita Roma loco eft. Singula dum miror; video fulgentibus armis Confpicuos poftes, tectaque digna Deo. 25 30 An Iouis haec, dixi, domus eft? quod ut effe putarem, 35 Augurium menti querna corona dabat. Cuius vt accepi dominum, Non fallimur, inquam: Et magni verum eft hanc Iouis effe domum. Cur tamen adpofita velatur ianua lauro; Cingit et auguftas arbor opaca fores? Num quia perpetuos meruit domus vna triumphos ? Ipfane quod fefta eft, an quod facit omnia festa ? Quam tribuit terris, Pacis an ifta nota eft? Vtque viret femper laurus, nec fronde caduca Seruatos ciues indicat huius ope. Adiice feruatis vnum, Pater optime, ciuem; 40 45 50 Inde tenore pari gradibus fublimia celfis Ducor ad intonfi candida templa Dei. Signa peregrinis vbi funt alterna columnis Belides, et ftricto barbarus enfe pater: Quaeque viri docto veteres cepere nouique Pectore, lecturis infpicienda patent. Quaerebam fratres, exceptis fcilicet illis, Quos fuus optaret non genuiffe parens. Haec quoque erant pedibus non adeunda meis. In genus auctoris miferi fortuna redundat; Et patimur nati, quam tulit ipfe, fugam. Forfitan et nobis olim minus afper, et illi Euictus longo tempore Caefar erit. 60 65 20 75 Di, precor, atque adeo, (neque enim mihi turba roganda eft) Caefar, ades voto, maxime Diue, meo. Interea, ftatio quoniam mihi publica claufa eft; Priuato liceat delituiffe loco. Vos quoqne, fi fas eft, confufa pudore repulfae ELEGIA II. Ergo erat in fatis Scythiam quoque vifere noftris, Plurima fed pelago terraque pericula paffum Vftus ab adfiduo frigore Pontus habet. Quique fugax rerum, fecuraque in otia natus, Mollis et impatiens ante laboris eram; 80 ΙΟ Perdere Perdere, diuerfae nec potuere viae. Suffecitque malis animus. nam corpus ab illo Accepit vires; vixque ferenda tulit. Dum tamen et ventis dubius iactabar et vndis; Fallebat curas aegraque corda labor. Lumine, de verna quam niue manat aqua. Cur ego tot gladios fugi, totiesque minata Obruit infelix nulla procella caput ? Di, quos experior nimium conftanter iniquos, Participes irae quos Deus vnus habet; Exftimulate, precor, ceffantia fata; meique Interitus claufas effe vetate fores. ELEGIA III. Haec mea, fi cafu miraris, epiftola quare Quid mihi nunc animi dira regione iacenti 5 Inter Sauromatas effe Getasque putes? Nec coelum patimur, nec aquis adfueuimus iftis? Non domus apta fatis: non hic cibus vtilis aegro: Nullus, Apollinea qui leuet arte malum. 10 Non qui foletur, non qui labentia tarde Tempora narrando fallat, amicus adeft. Laffus in extremis iaceo populisque locisque : Et fubit adfecto nunc mihi, quidquid abeft. Omnia cum fubeant; vincis tamen omnia, coniux: Et plus in noftro pectore parte tenes. Te Te loquor abfentem: vox te mea nominat vnam: Nulla venit fine te nox mihi, nulla dies. Quin etiam fic me dicunt aliena locutum, Vt foret amenti nomen in ore tuum. Si iam déficiat fuppreffo lingua palato, Vix inftillato reftituenda mero ; Nuntiet huc aliquis dominam veniffe; refurgam: Spesque tui nobis cauffa vigoris erit. 20 Non agis, adfirmo: liquet o cariffima, nobis, Si tamen impleuit mea fors, quos debuit, annos; 30 Quantum erat, o magni, perituro parcere, Diui, Vt faltem patria contumularer humo ? Vel poena in mortis tempus dilata fuiffet, Integer hanc potui nuper bene reddere lucem: Tam procul ignotis igitur moriemur in oris; Vel praecepiffet mors properata fugam. Exful vt occiderem, nunc mihi vita data eft. Et fient ipfo triftia fata loco? Nec mea confueto languefcent corpora lecto? 39 40 Accedent animae tempora parua meae? Nec mandata dabo? nec cum clamore fupremo Ecquid, in has fruftra tendens tua brachia partes, Parce tamen lacerare genas: nec fcinde capillos. Non tibi nunc primum, lux mea, raptus ero. Cum patriam amifi, tum me periiffe putato : N Et |