sufferat et Phoepo dici; quo tempore ludos

Fecit , quos aetas adfpicit vna semel.
His precor exemplis tua nunc , mitiflime Caefar,

Fiat ab ingenia mollior ira meo.
Illa quidem iufta eft, nec me meruisse negabo.

Non adeo nostro fugit ab ore pudor.
Sed, nisi peccaffem , quid tu concedere pofles ?

Materiam veniae fors tibi nostra dedit.
Si, quoties peccant homines, sua fulmina mittat

Iuppiter ; exiguo tempore inermis erit.
Hic vbi detonuit, ftrepituque exterruit orbem,

Purum discussis aëra reddit aquis.
Iure igitur genitorque Deum rectorque vocatur :

lure capax mundus nil Ioue maius habet.
Tu quoque, cum Patriae rector dicare, Paterque ;

Vtere more Dei nomen habentis idem.
Idque facis: nec te quisquam moderatius vmquam.

Imperii potuit frena tenere sui.
Tu veniam parti superatae faepè dedisti,

Non concessurus quam tibi victor erat.
Diuitiis etiam multos et honoribus auctos

Vidi, qui túlerant in caput arma tuum Quaeque dies bellum, belli tibi sustulit iram:

Parsque fimul templis vtraque dona tulit. Vtque tuus gaudet miles, quod vicerit hoftem ;

Sic, victum cur se gaudeat , hoftis habet.
Cauffa mea est melior : qui nec contraria dicor

Arma, nec hostiles effe fecutus opes.
Per mare, per terras, per tertia numina iuro,

Per te praefentem conspicuumque Deum;
Hunc animum fauiffe tibi, Vir maxime meque,

Qua fola potni, mente fuiffe tuum.
Optaui peteres coelestia sidera tarde ;

Parsque fui turbae parua precantis idem.
Et pia tura dedi pro te : cumque omnibus vnus

Ipfe quoque adiuui publica vota meis.
Quid referam libros illos quoque, crimina vostra ,

70

Mille locis plenos nominis esse tui ?
Inspice maius opus, quod adhuc fine fine reliqui ,

In non credendos corpora versa modos ;
Inuenies vestri praeconia nominis illic :

65 Inuenies animi pignora multa mei. Non tua carminibus maior fit gloria, nec quo,

Vt maior fiat, crescere poffit, habet.
Fama Ioui supereft tamen hunc sua facta referri,

Et se materiam carminis effe , iuuat :
Cumque Gigantëi memorantur proelia belli ;

Credibile est laetum laudibus efTe fuis.
Te celebrant alii quanto decet ore, tuasque

Ingenio laudes vberiore canunt.
Sed tamen, vt fuso taurorum sanguine centum,

75 Sic capitur minimo turis honore Deus. Ah ferus, et nobis nimium crudeliter hostis,

Delicias legit qui tibi cumque meas! [Carmina ne noftris fic te venerantia libris Iudicio possint candidiore legi.]

so Elle sed irato quis te mihi poffet amicus?

Vix tunc ipfe mihi non inimicus eram. Cum coepit quaffata domus fubfidere ; partes

In proclinatas omne recumbit onus : Cunctaque Fortuna rimam faciente dehiscunt.

85 Ipsa suo quondam pondere tecta ruunt. Ergo hominum quaesitum odium mihi carmine : quaque

Debuit, eft vultus turba fecuta tuos.
At (meinini) vitamque meam moresque probabas
Illo, quem dederas, praetereuntis equo.

90 (Quod fi non prodeft, et honesti gratia nulla

Reddicur, at nullum crimen adeptus eram.]
Nec male commissa est nobis fortuna reorum,

Lisque decem decies infpicienda viris.
Res quoque priuatas statui fine crimine iudex:

95
Deque mea fafla eft pars quoque victa fide.
Me miserum : potui, fi non extrema nocerent ,
Iudicio tutus non semel elle tuo.

Vltima

Vltima nie perdunt : imoque sub aequore mergit.

Incolumen toties vna procella ratem.
Nec nihi pars nocuit de gurgite parua : fed omnes

Preilere hoc fluctus, Oceanusque caput.
Cur aliquid vidi ? cur noxia lumina feci ?

Cur imprudenti cognita culpa mihi? Inscius Actaeon vidit fine veste Dianam :

Praeda fuit canibus non minus ille fuis. Scilicet in Superis etiam fortuna luenda est ;

Nec veniam, laeso numine , casus haber. Illa namque die, qua me malus abstulit error ,

Parua quidem periit , fed fine labe, domus.
Sic quoque parua tamen, patrio dicatur vt aeuo

Clara, nec vllius nobilitate minor :
Et neque diuitiis, nec paupertate notanda :

Vnde fit in neutrum conspiciendus egnes.
Sit quoque noftra domus vel censu parua, vel ortu ;

Ingenio certe non latet illa meo.
Quo videar quamuis nimium iuueniliter vfus ;

Grande tamen toto nomen ab orbe fero.
Turbaque doctorum Nasonem nouit, et audet

Non fastiditis adnumerare viris.
Corruit haec igitur Mufis accepta , sub vno,

Sed non exiguo, crimine lapsa domus.
Atque ea fic lapfa eft, vt surgere, fi modo laefi

Ematuruerit Caefaris ira, queat.
Cuius in euentu poenae clementia tanta est ,

Vt fuerit nostro lenior illa metu.
Vita data est, citraque necem tua constitit ira ,

O Princeps parce viribus vse tuis.
Insuper accedunt, te non adimente, paternae

(Tanquam vita parum muneris elret) opes. Nec mea decreto damnasti fa&ta Senatus :

Nec mea selecto, iudice iufla fuga elt.
Tristibus inuectus verbis (ita Principe dignum)

Vltus es offensas, vt decet, ipse tuas.
Adde, quod ediétum , quamuis immane minaxque ,

120

125

130

123

Attamen

140

145

150

Attamen in poenae nomine lene fuit. Quippe relegatus , non exsul, dicor in illo :

Parcaque fortunae sunt data verba meae. Nulla quidem fano grauior mentisque potenti

Poena est, quam tanto displicuisse viro.
Sed solet interdum fieri placabile numen :

Nube folet pulsa candidus ire dies.
Vidi ego pampineis oneratam vitibus vlmum

Quae fuerat faeuo fulmine tacta Iouis.
Ipfe licet sperare vetes, sperabimus : atque

Hoc vnum fieri, te prohibente, potest.
Spes mihi magna subit , cum te, mitissime Princeps;

Spes mihi, respicio cum mea fata , cadit.
Ac veluti ventis agitantibus aequora non est

Aequalis rabies, continuusque furor ;
Sed modo subsidunt, intermissique filescunt,

Vimque putes illos depofuiffe suam ;
Sic abeunt, redeuntque mei, variantque timores:

Et fpem placandi dantque negantque tui.
Per Superos igitur, qui dent tibi longa , dabantque ,

Tempora, Romanum fi modo nomen amant ;
Per Patriani, quae te tuta et fecura Parente est ;

Cuius, vt in populo, pars ego nuper eram; Sic tibi, quem semper factis animoque mereris,

Reddatur gratae debitus Vrbis amor. Liuia fic tecum sociales compleat annos,

Quae, nisi te, nullo coniuge digna fuit. Quae si non effet, caelebs te vita deceret :

Nullaque, cui poffes effe maritus, erat. Sospite fic te sit natus quoque fofpes ; et olim

Imperium regat hoc cum seniore senex: Vtque tui faciunt , fidus iuuenile , nepotes ,

Per tua, perque fui facta parentis eant. Sic adsueta tuis semper Victoria caftris

Nunc quoque fe praestet, notaque figna petat : Ausoniumque Ducem folitis circumuolet alis :

Ponat et in nitida laurea serta coma. P. Ouid. Naf. Opera Tom. III.

M

155

160

165

170

per 175

180

185

Per quem bella geris, cuius nunc corpore pugnas ;

Auspicium cui das grande, Deosque tuos, Dimidioque tui praesens es, et adfpicis Vrbem :

Dimidio procul es, faeuaque bella geris.
Hic tibi fic redeat superato victor ab hofte ,

Inque coronatis fulgeat altus equis :
Parce, precor: fulmenque tuum, fera tela, reconde

Heu nimium misero cognita tela mihi !
Parce Pater Patriae : nec nominis immemor huius

Olim placandi spem mihi tolle tui.
Nec precor, vt redeam: quamuis maiora petitis

Credibile est magnos faepe dediffe Deos.
Mitius exfilium fi das, propiusque, roganti ;

Pars erit e poena magna leuata mea. Vltima perpetior, medius proiectus in hoftes :

Nec quisquam patria longius exsul abèst.
Solus ad egreffus miffus feptemplicis Iftri ,

Parrhasiae gelido virginis axe premor.
Iazyges, et Colchi, Metereaque turba, Getaeque,

Danubii mediis vix prohibentur aquis.
Cunique alii cauflà tibi fint grauiore fugati ,

Vleerior nulli, quam mihi, terra data est. Longius hac nihil eft , nisi tantum frigus et hoftis ;

Et maris adstricto quae coït vnda gelu. Hactenus Euxini pars eft Romana sinistri:

Proxima Bafternae Sauromataeque tenent.
Haec eft Aufonio fub iure nouiflima , vixque

Haeret in imperii margine terra qui.
Vnde precor supplex, vt nos in tuta releges :

Ne fit cum patria pax quoque demta mihi.
Ne timeam gentes, quas non bene fubmouet Ister:

Neue cuus poffim ciuis ab holte capi.
Fas prohibet Latio quemquam de sanguine natum

Caesaribus faluis, barbara vincla pari.
Perdiderint cum me duo crimina, carmen et error,

Alterius facti culpa filenda mihi.
Nam non sum tanti, vt renouem cua vulnera , Caesar ;

Quem