lam prope lux aderat, qua me difcedere Caefar Finibus extremae iufferat Aufoniae. Nec mens, nec fpatium fuerant fatis apta paranti: Torpuerant longa pectora nostra mora. Non mihi feruorum, comitis non cura legendi: 10 Non aliter ftupui, quam qui Iouis ignibus ictus Vt tamen hanc animo nubem dolor ipfe remouit, Qui modo de multis vnus et alter erant. Nec poterat fati certior effe mei. Nata procul Libycis aberat diuerfa fub oris : 20 Quocumque adfpiceres, luctus gemitusque fonabant : Formaque non taciti funeris intus erat. Femina, virque, meo pueri quoque funere maerent: Inque domo lacrimas angulus omnis habet. Si licet exemplis in paruo grandibus vti: 25 Numina vicinis habitantia fedibus, inquam, Dîque relinquendi, quos Vrbs habet alta Quirini; Haec facies Troiae, cum caperetur, erat. Iamque quiefcebant voces hominumque canumque, Hanc ego fufpiciens, et ab hac Capitolia cernens, Iamque oculis numquam templa videnda meis, Efte falutati tempus in omne mihi. 30 Et quanquam fero clypeum poft vulnera fumo; 35 Attamen hanc odiis exonerate fugam; Coeleftique viro, quis me deceperit error, Dicite; pro culpa ne fcelus effe putet, Vt, quod vos fcitis, poenae quoque fentiat auctor. Hac prece adoraui Superos ego: pluribus vxor; 40 Singultu Singultu medios praepediente fonos. Contingit exftinctos ore tremente focos: Pro deplorato non valitura viro. Iamque morae fpatium nox praecipitata negabat, Horam, propofitae quae foret apta viae. Saepe, Vale dicto, rurfus fum multa locutus; Saepe eadem mandata dedi: meque ipfe fefelli, Refpiciens oculis pignora cara meis, Roma relinquenda eft. vtraque iufta mora eft. Denique, quid propero? Scythia eft, quo mittimur, inquam: Vxor in aeternum viuo mihi viua negatur : Et domus, et fidae dulcia membra domus. Quosque ego fraterno dilexi more fodales. O mihi Thefea pectora iuncta fide! Dum licet, amplectar: numquam fortaffe licebit Complectens animo proxima quaeque meo. Dum loquor, et flemus; coelo nitidiffimus alto, Stella: grauis nobis, Lucifer ortus erat. Diuidor haud aliter, quam fi mea membra relinquam : Et pars abrumpi corpore vifa fuo eft. [Sic Priamus doluit, tunc cum in contraria verfus Vltores habuit proditionis equus.] Tum vero exoritur clamor gemitusque meorum; Et feriunt maeftae pectora nuda manus. 45 55 60 65 70 75 Tum Tum vero coniux, humeris abeuntis inhaerens, Mifcuit haec lacrimis triftia dicta fuis. Non potes auelli. fimul ah, fimul ibimus, inquit ! Te fequar et coniux exfulis exful ero. Et mihi facta via eft: et me capit vltima tellus. Accedam profugae farcina parua rati. Te iubet e patria difcedere Caefaris ira; Me pietas. pietas haec mihi Caefar erit. Talia tentabat: fic et tentauerat ante : Vixque dedit victas vtilitate manus. Egredior (fiue illud erat fine funere ferri) Squalidus immiffis hirta per ora comis. Illa dolore grauis, tenebris narratur obortis. Senianimis media procubuiffe domo Vtque refurrexit, foedatis puluere turpi Crinibus, et gelida membra leuauit humo, Se modo, defertos modo comploraffe Penates; Nec gemuiffe minus, quam fi nataeue meumue Et voluiffe mori; et moriendo ponere fenfus: Refpectuque tamen non pofuiffe mei. Me miferum, quantis increfcunt aequora ventis ; Erutaque ex imis feruet arena vadis! Monte nec inferior prorae puppique recuruae Infilit, et pictos verberat vnda Deos. Adgemit et noftris ipfa carina malis. 100 105 110 Pinea texta fonant: pulfi ftridore rudentes: Nauita, confeffus gelido pallore timorem, Vtque parum validus non proficientia rector Iam fequitur victam, non regit arte, ratem. Ceruicis rigidae frena rimittit equo : Sic, non quo voluit, fed quo rapit impetus vndae, Aurigam video vela dediffe rati Quod nifi mutatas emiferit Aeolus auras; In loca iam nobis non adeunda ferar. Nam procul Illyriis laeua de parte relictis Interdicta mihi cernitur Italia. Definat in vetitas, quaefo, contendere terras · Et mecum magno pareat aura Deo. Dum loquor, et cupio pariter timeoque reuelli, 120 125 Vos animam faeuae feffam fubducite morti. 130 mihi poft vllos numquam memorande sodales O cui praecipue fors mea vifa fua eft; Attonitum qui me, (memini), cariffime, primus Aufus es adloquio fuftinuiffe tuo; Qui mihi confilium viuendi mite dedisti, Cum foret in mifero pectore mortis amor; Scis bene, cui dicam, pofitis pro nomine fignis; Officium nec te fallit, amice, tuum. Perpetuusque animae debitor huius ero. Ibit, et in tepido deferet offa rogo; Et longa pietas excidat ifta die. Dî tibi fint faciles, et opis nullius egentem Fortunam preftent, diffimilemque meae. Si tamen haec nauis vento ferretur amico; Thefea Pirithous non tam fenfiffet amicum, Si non infernas viuus adîffet aquas. Vt foret exemplum veri Phoceus amoris, Scilicet vt fuluum fpectatur in ignibus aurum, Tempore fic duro eft infpicienda fides. Indelibatas cuncta fequuntur opes. Cetera Fortunae, non mea, turba fuit. Inque fuis amat hanc Caefar, in hofte probat. Cauffa mea eft melior, qui non contraria foui Inuigiles igitur noftris pro cafibus oro; Diminui fi qua numinis ira poteft. 25 ૩૦ 35 40 Scire meos fi quis cafus defideret omnes. 45 Plus, quam quod fieri res finit, ille petat. Tot mala fum paffus, quot in aethere fidera lucent: Pluraque cum linguis pluribus ora forent; Non tamen idcirco complecterer omnia verbis: Materia vires exfuperante meas. Pro duce Neritio docti mala nostra Poëtae |