Diffimulare velis; te liquet effe meum. Clam tamen intrato ; ne te mea carmina laedant. Non funt, vt quondam plena fauoris erant. Non putet, e gremio reiiciatque fuo; Infpice, dic, titulum. Non fum praeceptor Amoris. Numina: fed timeo, qui nocuere, deos. Vnguibus, accipiter, faucia facta tuis. Nec procul a ftabulis audet fecedere, fi qua Excuffa eft auidi dentibus agna lupi. Me quoque, quae fenfi, fateor Iouis arma timere: Quicumque Argolica de claffe Capharea fugit; Semper ab Euboïcis vela retorquet aquis. Et mea cymba, femel vafta percuffa procella, Illum, quo laefa eft, horret adire locum. Et fatis a media fit tibi plebe legi. Icarus, Icariis nomina fecit aquis. Difficile eft tamen hic remis vtaris an aura, Dicere. confilium resque locusque dabunt. Si poteris vacuo tradi; fi cuncta videbis Mitia ; fi vires fregerit ira fuas; Si quis erit, qui te dubitantem et adire timentem Tradat, et ante tamen pauca loquatur; adi. Luce bona, dominoque tuo felicior ipfe Peruenias illuc ; et mala noftra leues. 85 90 95 Namque Namque ea vel nemo, vel qui mihi vulnera fecit, Solus Achilleo tollere more poteft. Tantum ne noceas, dum vis prodeffe, videto. Nam fpes eft animi noftra timore minor. Quaeque quiefcebat, ne mota refaeuiat ira, Et poenae tu fis altera cauffa, caue. Cum tamen in nostrum fueris penetrale receptus, Adfpicies illic pofitos ex ordine fratres, Quos ftudium cunctos euigilauit idem. Cetera turba palam titulos oftendet apertos Et fua detecta nomina fronte geret. Hi quoque, quod nemo nefcit, amare docent. Tres procul obfcura latitantes parte videbis. Hos tu vel fugias, vel, fi fatis oris habebis, 100 105 110 J15 ames. Deque tribus, moneo, fi quae tibi cura parentis, Sunt quoque mutatae ter quinque volumina formae, Nuper ab exfequiis carmina rapta meis: His mando dicas, inter mutata referri Fortunae vultum corpora poffe meae. Namque ea diffimilis fubito eft effecta priori; Flendaque nunc aliquo tempore laeta fuit. Plura quidem mandare tibi, fi quaeris, habebam ; Sed vereor tardae cauffa fuiffe morae. 120 Quod fi, quae fubeunt, tecum, Liber, omnia ferres; 125 Sarcina laturo magna futurus eras. Longa via eft: propera. nobis habitabitur orbis Vltimus; a terra terra remota mea. ELEGIA II. Di maris et coeli, (quid enim nifi vota fuperfunt?) Soluere quaffatae parcite membra ratis; Neue precor, magni fubfcribite Caefaris irae. Saepe, premente Deo, fert Deus alter opem. Mulciber in Troiam, pro Troia ftabat Apollo: ་ Aequa Aequa Venus Teucris, Pallas iniqua, fuit. Oderat Aenean propior Saturnia Turno. Ille tamen Veneris numine tutus erat. Et nobis aliquod, quamuis diftamus ab illis, Ipfa graues fpargunt ora loquentis aquae. Ad quos mittuntur, non finit ire deos. Ergo îdem venti, ne cauffa laedar in vna, Velaque nefcio quo, votaque noftra ferunt? Me miferum, quanti montes voluuntur aquarum! Iam iam tacturas Tartara nigra putes. Inter vtrumque fremunt immani turbine venti. Nefcit, cui domino pareat, vnda maris. Nam modo purpureo vires capit Eurus ab ortu: Nunc Zephyrus fero vefpere miffus adeft: Nunc gelidus ficca Boreas bacchatur ab Ar&o: Nunc Notus aduerfa proelia fronte gerit. Rector in incerto eft: nec, quid fugiatue, petatue, Scilicet occidimus, nec fpes, nifi vana, falutis: Dumque loquor, vultus obruit vnda meos. Opprimet hanc animam fluctus : fruftraque precanti Ore necaturas accipiemus aquas. At pia nil aliud quam me dolet exfule coniux: Nefcit in immenso iactari corpora ponto: Nefcit agi ventis: nefcit adefïè necem. 40 Di bene, quod non fum mecum confcendere paffus : At At nunc, vt peream, quoniam caret illa periclo, Dimidia certe parte fuperftes ero. Hei mihi, quam celeri micuerunt nubila flamma! Quantus ab aethereo perfonat axe fragor! Nec leuius laterum tabulae feriuntur ab vndis, Quam graue balistae moenia pulfat onus. 45 Nec letum timeo: genus eft miferabile leti. 50 Demite naufragium; mors mihi munus erit. Eft aliquid, fatoue fuo ferroue cadentem In folida moriens ponere corpus humo; Hic vehor. immeritos cur mea poena trahit? 55 Pro Superi, viridesque dei, quibus aequora curae? 160 Quamque dedit vitam mitiflima Caefaris ira, Hanc finite infelix in loca iuffa feram. Si, quam commerui, poenam me pendere vultis ; Culpa mea eft, ipfo iudice, morte minor. Mittere me Stygias fi iam voluiffet ad vndas 65 Caefar; in hoc veftra non eguiffet ope. Eft illi noftri non inuidiofa cruoris Copia: quodque dedit, cum volet, ipfe feret. Vos modo, quos certe nullo puto crimine laefos, Latum mutandis mercibus aequor aro: Nec peto, quas quondam petii, ftudiofus, Athenas : Von vt, Alexandri claram delatus in vrbem; Delicias videam, Nile iocofe, tuas. Quod faciles opto ventos, (quis credere poffit?) Quoque fit a patria tam fuga tarda, queror. Supplicii pars eft in regione mei. 80 85 90 Ferte (quid hic facio ?) rapidi mea carbasa venti. Aufonios fines cur mea vela vident? Noluit hoc Caefar: quid, quem fugat ille, tenetis? Adfpiciat vultus Pontica terra meos. Et iubet, et merui. nec, quae damnauerit ille, 95 Si tamen acta deos numquam mortalia fallunt; Immo ita; vos fcitis. fi me meus abftulit error, Stultaque mens nobis, non fcelerata, fuit: Quamlibet e minimis, domui fi fauimus illi; Si fatis Augufti publica iuffa mihi; Hoc Duce fi dixi felicia fecula; proque Caefare tura pius Caefaribusque dedi; Si fuit hic animus nobis ; ita parcite, Diui. Victaque mutati frangitur ira maris? Fallere quos non eft, hanc mihi fertis opem. ELEGIA III. Cum fubit illius tristissima noctis imago, Quae mihi fupremum tempus in Vrbe fuit; Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui, Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis. 100 105 110 |