65

70

Dissimulare velis ; te liquet esse menm.
Clam tamen intrato ; ne te mea carmina laedant.

Non sunt, vt quondam plena fauoris erant.
Si quis erit, qui te, quia fis meus, efle legendum

Non putet, e gremio reiiciatque fuo;
Inspice, dic, titulum. Non sum praeceptor Amoris.

Quas meruit, poenas iam dedit illud opus.
Forsitan exspedes, an in alta palaria missum

Scandere te iubeam , Caefareamque domum. Ignoscant augusta mihi loca, Dique locorum.

Venit in hoc illa fulmen ab arce caput. Effe quidem memini mitislima sedibus illis

Numina: fed timeo, qui nocuere, deos. Terretur minimo pennae stridore columba,

Vnguibus, accipiter , faucia facta tuis.
Nec procul a stabulis audet fecedere, fi quia

Excussa est auidi dentibus agna lupi.,
Vitaret coelum Phaëthon, fi viueret ; et quos

Optârat ftulte, tangere nollet equos.
Me quoque, quae sensi, fateor Jouis arma timere :

Me reor infesto, cum tonat, igne peti.
Quicumque Argolica de claffe Capharea fugit ;

Semper ab Euboïcis vela retorquet aquis. Et mea cymba, semel vasta percufla procella,

Illum, quo laesa est , horret adire locum.
Ergo, care Liber, timida circumspice mente ;

Et fatis a media fit tibi plebe legi.
Dum petit infirmis nimium sublimia pennis

Icarus, Icariis nomina fecit aquis.
Difficile est tamen , hic remis vtaris an aura,

Dicere. consilium resque locusque dabunt.
Si poteris vacuo tradi; fi cuncta videbis

Mitia ; fi vires fregerit ira suas ;
Si quis erit, qui te dubitantem et adire timentem

Tradat, et ante tamen pauca loquatur ; adi.
Luce bona , dominoque tuo felicior ipfe

Peruenias illuc ; et mala nostra leues.

85

9

100

105

Namque ea vel nemo , vel qui mihi yulnera fecit,

Solus Achilleo tollere more potest.
Tantum ne noceas, dum vis prodefle, videto.

Nam fpes est animi nostra timore minor.
Quaeque quiefcebat, ne mota refaeuiat ira,

Et poenae tu sis altera cauffa , caue.
Cum tamen in noftrum fueris penetrale receptns,

Contigerisque tuam, scrinia curua, domum;
Adspicies illic pofitos ex ordine fratres,

Quos studium cunctos euigilauit idem. Cetera turba palam titulos oftendet apertos

Et fua detecta nomina fronte geret. Tres procul obscura latitantes parte videbis.

Hi quoque, quod nemo nescit, amare docent.
Hos tu vel fugias, vel, fi fatis oris habebis,

Oedipodas facito Telegonosque voces.
Deque tribus, moneo, fi quae tibi cura parentis,

Ne quemquam, quamuis ipse docebit, ames.
Sunt quoque mutatae ter quinque volumina formae,

Nuper ab exsequiis carmina rapta meis : His mando dicas, inter mutata referri

Fortunae vultum corpora poffe meae. Namque ea disfimilis fubito est effecta priori ;

Flendaque nunc, aliquo tempore laeta fuit.
Plura quidem mandare tibi , fi quaeris, habebam ;

Sed vereor tardae cauffa fuifle morae.
Quod fi, quae subeunt, tecum, Liber, omnia ferres ;

Sarcina laturo magna futurus eras.
Longa via est: propera. nobis habitabitur orbis

Vltimus ; a terra terra remota mea.

JIS

120

125

E LE GIA II.
Di maris et coeli, (quid enim nisi vota supersunt ?)

Soluere quaffatae parcite membra ratis ;
Neue precor, magni subscribite Caesaris irae.
Saepe,

, premente Deo, fert Deus alter opem. Mulciber in Troiam, pro Troia ftabat Apollo ;

Aequa

10

IS

20

Aequa Venus Teucris, Pallas iniqua, fuit. Oderat Aenean propior Saturnia Turno.

Ille tamen Veneris numine tütus erat.
Saepe ferox cautum petiit Neptunus Vlixem:

Eripuit patruo saepe Minerua fuo.
Et nobis aliquod, quamuis distamus ab illis,

Quid vetat irato numen adeffe Deo ?
Verba miser frustra non proficientia perdo:

Ipsa graues fpargunt ora loquentis aquae. Terribilisque Notus iactat mea di&ta; precesque,

Ad quos miituntur, non finit ire deos. Ergo îdem venti, ne caussa laedar in vna,

Velaque nescio quo, votaque nostra ferunt ? Me miserum, quanti montes voluuntur aquarum!

lain iam tacturos fidera fumma putes. Quantae diducto subsidunt aequore valles !

Iam iam tacturas Tartara nigra putes. Quocumque adfpicias, nihil est nisi pontus et aër,

Fluctibus hic tumidus, nubibus ille minax. Inter vtrumque freniunt immani turbine venti.

Nefcit, cui domino pareat, vnda maris. Nam modo purpureo vires capit Eurus ab ortu :

Nunc Zephyrus fero vespere miflus adest:
Nunc gelidus ficca Boreas bacchatur ab Arcto :

Nunc Norus aduersa proelia fronte gerit.
Rector in incerto est: nec, quid fugiatue, petatue,

Inuenit. ambiguis ars stupet ipsa malis.
Scilicet occidimus, nec fpes , nisi vana, salutis :

Dumque loquor, vultus obruit vnda meos.
Opprimet hanc animam fluctus : frustraque precanti

Ore necaturas accipiemus aquas.
At pia nil aliud quam me dolet exsule coniux :

Hoc vnum noftri scitque gemitque mali.
Nescit in immenso iactari corpora ponto :

Nescit agi ventis: nescit adesie necem.
Di bene , quod non sum mecum confcendere passus :

Ne mihi mors misero bis patienda foret!

25

3)

31

49

At 45

At nunc, vt peream, quoniam caret illa periclo,

Dimidia certe parte fuperftes ero.
Hei mihi, quam celeri micuerunt nubila flamma!

Quantus ab aethereo personat axe fragor !
Nec leuius laterum tabulac feriuntur ab vndis,

Quam graue baliftae moenia pulsat Onus.
Qui venit hic flu&us, fluctus supereminet omnes:

Posterior nono est, vndecimoque prior.
Nec letum timeo : genus est miserabile leti.

Demite naufragium ; mors mihi munus erit. Et aliquid, fatoue suo ferroue cadentem

In folida moriens ponere corpus humo; Et mandare suis aliquid, fperare sepulcra,

Et non aequoreis piscibus effe cibum. Fingite me dignum tali nece : non ego folus

Hic vehor. immeritos cur mea poena trahit ? Pro Superi, viridesque dei, quibus aequora curae ?

Vtraque iam veftras fistite turba minas.
Quamque dedit vitam mitillima Caesaris ira,

Hanc finite infelix in loca iusfa feram.
Si, quam commerui, poenam me pendere vultis ;

Culpa mea est, ipfo iudice, morte minor.
Mittere me Stygias fi iam voluisset ad vndas

Caefar; in hoc vestra non eguiflet ope. Eft illi noftri non inuidiofa cruoris

Copia : quodque dedit, cum volet, ipfe feret. Vos modo, quos certe nullo puto crimine laesos,

Contenti noftris, di, precor, este malis. Nec tamen, vt cunéti miserum seruare velitis,

Quod periit, faluum iam caput effe poteft. Vt mare confidac, ventisque ferentibus vtar;

Vt mihi parcatis ; num minus exsul ero?
Non ego , diuitias auidus fine fine parandi,

Latum mutandis mercibus aequor aro :
Nec peto, quas quondam petii, ftudiofus, Athenas :
Oppida non Asiae, non loca visa prius.

Alexandri claram delatus in vrbem;

65

Delicias 80

85

90

Delicias videam, Nile iocose , tuas.
Quod faciles opto ventos, (quis credere poffit?)

Sarmatis est tellus, quam mea vota petunt.
Obligor , vt tangam laeui fera litora Ponti,

Quoque fit a patria tanı fuga tarda, queror.
Nefcio quo videam pofitos vt in orbe Tomitas,

Exilem facio per mea vota viam.
Seu me diligitis, tantos compescite fluctus ;

Pronaque fint noftrae numina vestra rati :
Seu magis odistis, iuflae ne aduertite terrae.

Supplicii pars est in regione mei.
Ferte (quid hic facio ?) rapidi mea carbasa venti.

Ausonios fines cur mea vela vident ?
Noluit hoc Caesar : quid, quem fugat ille , tenetis ?

Adfpiciat vultus Pontica terra meos.
Et iubet, et merui. nec, quae damnauerit ille,

Crimina defendi iusue piumue puto.
Si tamen acta deos numquam morta!ia fallunt;

A culpa facinus scitis abesse niea.
Immo ita; vos scitis. si me meus abftulit error,

Stultaque mens nobis, non fcelerata , fuit:
Quamlibet e minimis, domui fi fauimus illi;

Si fatis Augusti publica jussa mihi;
Hoc Duce si dixi felicia fecula ; proque

Caesare tura pius Caesaribusque dedi ;
Si fuit hic animus nobis ; ita parcite, Diui.

Sin minus; alta cadens obruat vnda caput.
Fallor? an incipiunt grauidae vanescere nubes,

Victaque mutati frangitur ira maris? Non cafus, fed vos sub conditione vocati,

Fallere quos non eft, hanc mihi fertis opem.

95

100

105

110

EL E GI A III. Cum subit illius tristislima'noctis imago,

Quae mihi supremum tempus in Vrbe fuit; Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui,

Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.