Diffimulare velis; te liquet effe meum.

Clam tamen intrato ; ne te mea carmina laedant.

Non funt, vt quondam plena fauoris erant.
Si quis erit, qui te, quia fis meus, effe legendum

Non putet, e gremio reiiciatque fuo;

Infpice, dic, titulum. Non fum praeceptor Amoris.
Quas meruit, poenas iam dedit illud opus.
Forfitan exfpectes, an in alta palatia missum
Scandere te iubeam, Caefareamque domum.
Ignofcant augufta mihi loca, Dique locorum.
Venit in hoc illa fulmen ab arce caput.
Effe quidem memini mitiffima fedibus illis

Numina: fed timeo, qui nocuere, deos.
Terretur minimo pennae ftridore columba,

Vnguibus, accipiter, faucia facta tuis. Nec procul a ftabulis audet fecedere, fi qua Excuffa eft auidi dentibus agna lupi.

Me quoque, quae fenfi, fateor Iouis arma timere:
Me reor infefto, cum tonat, igne peti.

Quicumque Argolica de claffe Capharea fugit;

Semper ab Euboïcis vela retorquet aquis. Et mea cymba, femel vafta percuffa procella,

Illum, quo laefa eft, horret adire locum.
Ergo, care Liber, timida circumfpice mente;

Et fatis a media fit tibi plebe legi.
Dum petit infirmis nimium fublimia pennis

Icarus, Icariis nomina fecit aquis.

Difficile eft tamen hic remis vtaris an aura,

Dicere. confilium resque locusque dabunt.

Si poteris vacuo tradi; fi cuncta videbis

Mitia ; fi vires fregerit ira fuas;

Si quis erit, qui te dubitantem et adire timentem

Tradat, et ante tamen pauca loquatur; adi.

Luce bona, dominoque tuo felicior ipfe

Peruenias illuc ; et mala noftra leues.

85

90

95

Namque

Namque ea vel nemo, vel qui mihi vulnera fecit,

Solus Achilleo tollere more poteft.

Tantum ne noceas, dum vis prodeffe, videto.

Nam fpes eft animi noftra timore minor. Quaeque quiefcebat, ne mota refaeuiat ira,

Et poenae tu fis altera cauffa,

caue.

Cum tamen in nostrum fueris penetrale receptus,
Contigerisque tuam, fcrinia curua, domum;

Adfpicies illic pofitos ex ordine fratres,

Quos ftudium cunctos euigilauit idem. Cetera turba palam titulos oftendet apertos Et fua detecta nomina fronte geret.

Hi quoque, quod nemo nefcit, amare docent.

Tres procul obfcura latitantes parte videbis.

Hos tu vel fugias, vel, fi fatis oris habebis,
Oedipodas facito Telegonosque voces.

100

105

110

J15

ames.

Deque tribus, moneo, fi quae tibi cura parentis,
Ne quemquam, quamuis ipfe docebit,

Sunt quoque mutatae ter quinque volumina formae,

Nuper ab exfequiis carmina rapta meis:

His mando dicas, inter mutata referri

Fortunae vultum corpora poffe meae.

Namque ea diffimilis fubito eft effecta priori;

Flendaque nunc aliquo tempore laeta fuit.

Plura quidem mandare tibi, fi quaeris, habebam ;

Sed vereor tardae cauffa fuiffe morae.

120

Quod fi, quae fubeunt, tecum, Liber, omnia ferres;

125

Sarcina laturo magna futurus eras.

Longa via eft: propera. nobis habitabitur orbis

Vltimus; a terra terra remota mea.

ELEGIA II.

Di maris et coeli, (quid enim nifi vota fuperfunt?)

Soluere quaffatae parcite membra ratis; Neue precor, magni fubfcribite Caefaris irae.

Saepe, premente Deo, fert Deus alter opem. Mulciber in Troiam, pro Troia ftabat Apollo:

་

Aequa

Aequa Venus Teucris, Pallas iniqua, fuit. Oderat Aenean propior Saturnia Turno.

Ille tamen Veneris numine tutus erat.
Saepe ferox cautum petiit Neptunus Vlixem:
Eripuit patruo faepe Minerua fuo.

Et nobis aliquod, quamuis diftamus ab illis,
Quid vetat irato numen adeffe Deo?
Verba mifer fruftra non proficientia perdo:

Ipfa graues fpargunt ora loquentis aquae.
Terribilisque Notus iactat mea dicta; precesque,

Ad quos mittuntur, non finit ire deos. Ergo îdem venti, ne cauffa laedar in vna,

Velaque nefcio quo, votaque noftra ferunt?

Me miferum, quanti montes voluuntur aquarum!
Iam iam tacturos fidera fumma putes.
Quantae diducto fubfidunt aequore valles!

Iam iam tacturas Tartara nigra putes.
Quocumque adfpicias, nihil eft nifi pontus et aër,
Fluctibus hic tumidus, nubibus ille minax.

Inter vtrumque fremunt immani turbine venti.

Nefcit, cui domino pareat, vnda maris. Nam modo purpureo vires capit Eurus ab ortu: Nunc Zephyrus fero vefpere miffus adeft:

Nunc gelidus ficca Boreas bacchatur ab Ar&o:

Nunc Notus aduerfa proelia fronte gerit.

Rector in incerto eft: nec, quid fugiatue, petatue,
Inuenit. ambiguis ars ftupet ipfa malis.

Scilicet occidimus, nec fpes, nifi vana, falutis:

Dumque loquor, vultus obruit vnda meos. Opprimet hanc animam fluctus : fruftraque precanti

Ore necaturas accipiemus aquas.

At pia nil aliud quam me dolet exfule coniux:
Hoc vnum noftri fcitque gemitque mali.

Nefcit in immenso iactari corpora ponto:

Nefcit agi ventis: nefcit adefïè necem.

40

Di bene, quod non fum mecum confcendere paffus :
Ne mihi mors mifero bis patienda foret!

At

At nunc, vt peream, quoniam caret illa periclo,

Dimidia certe parte fuperftes ero.

Hei mihi, quam celeri micuerunt nubila flamma!

Quantus ab aethereo perfonat axe fragor!

Nec leuius laterum tabulae feriuntur ab vndis,

Quam graue balistae moenia pulfat onus.
Qui venit hic fluctus, Au&tus fupereminet omnes:
Pofterior nono eft, vndecimoque prior.

45

Nec letum timeo: genus eft miferabile leti.

50

Demite naufragium; mors mihi munus erit.

Eft aliquid, fatoue fuo ferroue cadentem

In folida moriens ponere corpus humo;
Et mandare fuis aliquid, fperare fepulcra,
Et non aequoreis pifcibus effe cibum.
Fingite me dignum tali nece: non ego folus

Hic vehor. immeritos cur mea poena trahit?

55

Pro Superi, viridesque dei, quibus aequora curae?
Vtraque iam veftras fiftite turba minas.

160

Quamque dedit vitam mitiflima Caefaris ira,

Hanc finite infelix in loca iuffa feram.

Si, quam commerui, poenam me pendere vultis ;

Culpa mea eft, ipfo iudice, morte minor.

Mittere me Stygias fi iam voluiffet ad vndas

65

Caefar; in hoc veftra non eguiffet ope.

Eft illi noftri non inuidiofa cruoris

Copia: quodque dedit, cum volet, ipfe feret.

Vos modo, quos certe nullo puto crimine laefos,
Contenti noftris, dî, precor, efte malis.
Nec tamen,
vt cuncti miferum feruare velitis,
Quod periit, faluum iam caput effe poteft.
Vt mare confidat, ventisque ferentibus vtar;
Vt mihi parcatis ; num minus exful ero?
Non ego, diuitias auidus fine fine parandi,

Latum mutandis mercibus aequor aro:

Nec peto, quas quondam petii, ftudiofus, Athenas :
Oppida non Afiae, non loca vifa prius.

Von vt, Alexandri claram delatus in vrbem;

Delicias videam, Nile iocofe, tuas.

Quod faciles opto ventos, (quis credere poffit?)
Sarmatis eft tellus, quam mea vota petunt.
Obligor, vt tangam laeui fera litora Ponti,

Quoque fit a patria tam fuga tarda, queror.
Nefcio quo videam pofitos vt in orbe Tomitas,
Exilem facio per mea vota viam.
Seu me diligitis, tantos compefcite fluctus ;
Pronaque fint noftrae numina veftra rati:
Seu magis odiftis, iuffae me aduertite terrae.

Supplicii pars eft in regione mei.

80

85

90

Ferte (quid hic facio ?) rapidi mea carbasa venti.

Aufonios fines cur mea vela vident?

Noluit hoc Caefar: quid, quem fugat ille, tenetis?

Adfpiciat vultus Pontica terra meos.

Et iubet, et merui. nec, quae damnauerit ille,
Crimina defendi iusue piumue puto.

95

Si tamen acta deos numquam mortalia fallunt;
A culpa facinus fcitis abeffe mea.

Immo ita; vos fcitis. fi me meus abftulit error,

Stultaque mens nobis, non fcelerata, fuit:

Quamlibet e minimis, domui fi fauimus illi;

Si fatis Augufti publica iuffa mihi; Hoc Duce fi dixi felicia fecula; proque

Caefare tura pius Caefaribusque dedi;

Si fuit hic animus nobis ; ita parcite, Diui.
Sin minus; alta cadens obruat vnda caput.
Fallor? an incipiunt grauidae vanefcere nubes,

Victaque mutati frangitur ira maris?
Non cafus, fed vos fub conditione vocati,

Fallere quos non eft, hanc mihi fertis opem.

ELEGIA III.

Cum fubit illius tristissima noctis imago,

Quae mihi fupremum tempus in Vrbe fuit; Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui,

Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.

100

105

110