Hac quoque, ni fallor, populo digniffima noftro Luce fecutura tutos pete, nauita, portus: 625 Ventus ab occafu grandine mixtus erit. Sit licet, vt fuerit ; tamen hac Mutinenfia Caefar Nunc grauidum pecus eft: grauidae nunc femine terrae. Igne cremat vitulos, quae natu maxima virgo; 640 Rege Numa, fructu non refpondente labori, Irrita decepti vota colentis erant. Nam modo ficcus erat gelidis aquilonibus annus; Saepe Ceres primis dominum fallebat in herbis ; 645 Et leuis obfeffo ftabat auena folo : Et pecus ante diem partus edebat acerbos: Ille dabat tacitis animo refponfa quieto Noctibus. hic geminas rex Numa mactat oues. 650 655 660 Nox venit, et fecum fomnia nigra trahit. Faunus adeft, ouiumque premens pede vellera duro, Edidit a dextro talia dicta toro: Morte boum tibi, Rex, tellus placanda duarum: 665 Det facris animas vna necata duas. Excutitur terrore quies; Numa vifa reuoluit; Et fecum ambages caecaque iuffa refert. Expedit errantem nemori gratiffima coniux; Et dixit, Grauidae pofceris exta bouis. Exta bouis dantur grauidae: felicior annus Prouenit, et fructum terra pecusque ferunt. Iuffit, et aetherios praecipitauit equos; Sed iam praeteritas quartus tibi Lucifer Idus Refpicit. hac Hyades Dorida nocte petunt. Tertia poft Hyadas cum lux erit orta remotas, Cur igitur miffae vinctis ardentia taedis Terga ferant vulpes, cauffa docenda mihi. Frigida Carfeoli, nec oliuis apta ferendis Terra, fed ad fegetes ingeniofus ager. 670 675 680 Hac 685 Kat ego Pelignos, natalia rura, petebam; Hofpitis antiqui folitas intrauimus aedes. Demferat emeritis iam iuga Phoebus equis. Is mihi multa quidem, fed et haec, narrare folebat; Vnde meum praefens inftrueretur opus: 690 Hoc, ait, in campo (campumque oftendit) habebat Rus breue cum duro parca colona viro. Ille fuam peragebat humum: fiue vfus aratri, 695 Nunc matris plumis oua fouenda dabat. Aduerfumque minas frigoris arma parat. Filius huius erat primo lafciuus in aeuo; Addideratque annos ad duo luftra duos. Is capit extremi vulpem fub valle falicti: Abftulerat multas illa cohortis aues. 700 Captiuam ftipula foenoque inuoluit, et ignes 705 Admouet. vrentes effugit illa manus. Qua fugit, incendit veftitos meffibus agros : Damnofis vires ignibus aura dabat. Fa&tum abiit: monumenta manent. nam viuere captam Nunc quoque lex vulpem Carsaolana vetat. 710 Vtque luat poenas gens haec, Cerealibus ardet; Quoque modo fegetes perdidit, ipfa perit. Poftera cum veniet terras visura patentes Memnonis in rofeis lutea mater equis; E duce lanigeri pecoris, qui prodidit Hellen, Pars prior adparet: pofteriora latent. Seu tamen eft taurus, fiue eft hoc femina fignum; Iunone inuita munus amoris habet. 720 G 3 Nox Nox abiit, oriturque Aurora. Palilia pofcor. Non pofcor fruftra; fi fauet alma l'ales. Alma Pales, faueas paftoria facra canenti; Profequor officio fi tua festa pio. Certe ego de vitulo cinerem ftipulasque fabales 725 730 Tertia res, durae culmen inane fabae. Paftor, oues faturas ad prima crepuscula lustra. 735 Confule, dic, pecori pariter, pecorisque magiftris ; Effugiat ftabulis noxa repulfa meis. Siue facro paui, fediue fub arbore facra;' Pabulaque e buftis infcia carpfit ouis: 750 Seu nemus intraui vetitum, noftrisue fugatae Seu mea falx ramo lucum fpoliauit opaco, Vnde data eft aegrae fifcina frondis oui: Da veniam culpae : nec, dum degrandinat, obfit 755 Agrefti fano fuppofuiffe pecus, Nec noceat turbaffe lacus. ignofcite Nymphae ; Lota Lota quod obfcuras vngula fecit aquas. Numina; tu fparfos per nemus omne Deos. 760 765 770 Mollis, et ad teneras quamlibet apta manus. Quae precor, eueniant: et nos faciamus ad annum 275 Paftorum dominae grandia liba Pali. His dea placanda eft; haec tu conuerfus ad ortus Dic ter, et in viuo prolue rore manus. Tum licet, adpofita, veluti cratere, camella, 780 Turba facit dubium; coeptaque noftra tenet. Omnia purgat edax ignis, vitiumque metallis 785 Excoquit. idcirco cum duce purgat oues. An, quia cunctarum cóntraria femina rerum Sunt duo, difcordes ignis et vnda dei; Iunxerunt elementa patres: aptumque putarunt Ignibus et fparfa tangere corpus aqua. 790 An, quod in his vitae cauffa eft; haec perdidit exful: His noua fit coniux: haec duo magna putant? Vix equidem credo; funt, qui Phaethonta referri |