To Expense of new prison,
... Ditto of public places of worship, erected by the several congregations,
... Ditto of Lunatic Asylum,
... Ditto of 261 miles, 4 furlongs, and 93 yards, of turnpike roads in the county,
... Ditto of Stonehaven turnpike road, executed at the expense of the treasury of Aberdeen,
... Ditto of Aberdeenshire canal,
... Ditto of bridges over the rivers Dee and Don, one half of the expense of which being
contributed by government, the other half by the landed proprietors in the vicinity,
being about
To these may be added the stock sunk in carrying on the Greenland fishery, in which there are 14 ships employed,
Besides improvements of the harbours of Peterhead and Fraserburgh.
This sum is greatly more than the value of the fee simple of the whole landed property of the town and county, at the time of the union of the two kingdoms, in the year 1707.
The collectors of the cess and public taxes for the county of Aberdeen are Hary Lumsden, and Henry Lumsden, Esqrs. The following table, with which they have kindly favoured us, will shew the sums paid by the county for the several years under-noted.
In former parts of this work, (pages 91 and 137), we had occasion to notice, that on the return of king James VI. to visit his native kingdom, in the year 1617, after his accession to the throne of England, a poem was composed by David Wedderburn, rector of the grammar school, at the desire of the magistrates, for which there was voted to him, by the town council, a remuneration of fifty merks. When this circumstance was noticed, we had not been able, in the course of our researches, to discover that work; but since, we have fortunately found, in the "Delitiæ poetarum Scotorum," printed at Amsterdam, in the year 1637, Mr. Wedderburn's poem on the king's visit to Scotland, and another on his return to England. As that publication is now become very scarce, and as these poems may be regarded as curious by many readers, we shall here present them as a specimen of the author's poetical talents, and attainments in literature; and as a testimony of the loyalty and attachment of the community of Aberdeen to their sovereign at the time.
Syneuphranterion in reditu Regis in Scotiam, 1617.
Phoebe vale, vosque una olim mea cura sorores
Ite novem: vanis vestra haud ego numina votis
Sollicitare paro: nec jam deserta per alta
Parnassi me raptat opis spes indiga vestræ:
Quippe alium facili divertitur orbita clivo
Ad Phœbum, cujus facies mihi reddita, anhelo
Acreis nescio quos stimulos sub pectore versat.
Ægide conspecta, ferali ac Gorgonis ore
Diriguere homines in saxa, at saxea corda
Molliat hæc facies, atque enthea sensa ministret.
O dilecta Deo facies ? cui Iupiter ipse
Cesserit, ætherea vultus ut luce coruscos
Indueret, Semeleque istos rediviva reposcat.
Ergo te hic sistis reducem Rex magne? tueri
Ora datum? & notas audire & reddere voces ?
Optatam o lucem toties! qua nulla reluxit
Candidior, ne tum domita Babylone superba
Magnus Alexander magni cum flexit habenas
Orbis, & extremos suo sceptra extendit ad Indos.
Namque licet compos tanti moderaminis, illum
Attamen haud iterum post tot repetita trophæa
Di voluere unquam patrios invisere fines.
Numen et ecce tibi concessit, ut ante senectæ
Stamina quam seræ tibi Clotho emensa, revisas
Majorum, ætatisque tuæ incunabula prima.
Ergo veni, amplexare tuos, ulnisque tuorum Amplexare aveas magnorum o maxime regum. Nec vero allicimus tam opibus Gangetica tellus Quas fundit; donisve, Ophyre quæ flava caminis Excoquit Eois, vel quæ Tagus aurifer amnis In mare purpureum rapidis devolvit arenis:
Quã fidæ haud corruptū unquam libamus amorem
Mentis; & hoc patrem patriæ te amplectimur uno.
Quin sua tela licet jam jam mors sæva minetur,
Haud nocitura tamen te viso: conjugis umbram
Laodamia sui sic pressit, lætaque vitam
Exhalasse viri memoratur imagine capta.
Quid vero amplexus petimus tanti hospitis?
eheu
Vota retractamus: patriæ nam fumus Vlyssi
Gratior illecebris etsi Lotique Deæque,
Solis inaccessos habitat quæ filia lucos:
Attamen amplexus, haud nostræ hæc munera sorti
Conveniunt, gemino queis vix par orbis ab axe.
Alcidæ nec enim debetur gloria tanta,
Fixerit æripedem cervam licet, atque tot omnes
Sparserit in terras gravium monumenta laborum ;
Quanta tibi, rex magne, tibi, cui monstra tre-
menda
Edomuisse datum, quæ Roma effudit, & ipsa
Viscera telluris nostræ: graviore periclo
Deucalionais quam quo crevere sub undis
Monstra ea Phœbæis quondam confixa sagittis.
Ac veluti Herculeus peregrinas alite fama
Tot liquit memoranda labos documenta per aras:
Haud secus hinc totum virtus tua fusa per orbem.
Sint Batavi, Batavisque hostis, sit Iberia testis,
Sitque omnis Rheni tractus, quaque alta fluenta
Vistula tot riguos spatiose effundit in agros.
Et magna Hadriaci Veneti vos gloria ponti,
Nos (quod in hunc toties oculos atque ora referre
Publica res moneat) vos inquam appello, fidemque
Vestram illam, quam non populos modo flexerit, Ingenii fælicis acumine, quod tibi in uno
atqua
Et reges regat hic, & quam unus mole sua stet.
Non ita Tantalides juratos Aulide Grajum
Tot reges regumque atavos, regumque nepotes
Enituit supra solio subnixus eburno:
Te ornando sese major Tritonia Pallas
Annuit, & sacrant divini oracula verbi.
Noctes atque dies quæ dum perpendis, & acri
Iudicio rimaris, abis ad tempora prisca,
Teque tuere horum exemplo, sive impius auras
Aut domus omnipotens cæli cum panditur, almus Arrius ad superas remeet, Phlegetonte relicto;
Inter permistos Divis heroas ab alto
Iupiter, & totum nutu cum concutit orbem:
Qualis consilio regum procerumque coacto.
Progenie hinc, bis sæcla decem numerataque fastis
Quam tot ævorum effert series longissima regum :
Hinc veri atque æqui solerti indagine, Phoebus
Quos videt, hic reges unus supereminet omnes.
Scilicet is, digno virtus quæ principe digna,
Quid jus fasque ferant, suus & qui regibus altis
Constet honos, magna proclamat voce per omnes
Terræ oras, sopitque ignes, quos monstra pararunt
Igneo ab Ignati quibus ordine fluxit origo.
Monstra, quibus non Armeniæ deserta peragrat
Sanguinis innocuti tigris sitientior ulla.
Blanda quidem specie, sed si penetralia mentis
Pervia, serpentum pateant spiramina mille,
Mille nocendi artes, quibus haud requiesve mo-
dusve.
Illa Deus, superæ contemptum lucis ut ætas
Nostra luat, Stygiis emergere pignora noctis
Sedibus est passus: dedit hæc canis ora trifaucis;
Argi oculos, cervique aures, unguesque Celenus,
Eumenidumque alas, ac qui tegit omnia vultum
Ambiguum Protei, nunc hunc, nunc protinus il-
lum,
Seu nova procudant alii sua dogmata, sectas
Vt foveant: quæ (proh) tot succrevere, quot us-
Pene urbes sacra lotæ baptismatis unda
Hinc ferra bella movent, & dum concurrere ferro
Sic properant, ferrum cognata in viscera condunt.
Haud secus exanguis Cadmæi dentibus orti,
Quosve ita prognatos mirata est Colchica tellus,
Fraternis in se versi cecidere sub armis.
Interea, quorum est tantos componere motus,
Reges non id agunt, posito ut certamine, Christi
Mystica membra optent corpus coalescere in unū.
Ast aliæ hos agitant curæ, quin flamma perenne
Duret ut ista, adhibent studiumq; operamq; pe-
Tu vero antiquæ ad fidei primæva reducis
Dogmata, & unire hæc conaris ovilia sparsa,
Dum non pastores sequeris, quos devius error
Noxia diducit per pascua, nuda sed usque
Christi sanctorumque premis vestigia patrum.
O si consocies! non cluso limine Iani
Augustus, tanto non Constantinus honore
Magnus se jactet, quantum virtutibus addet
Hoc meritum, meritisque tuis hæc maxima virtus.
Nec Constantino tot pectoris indita quondam
At quamcunque novent faciem, quamcunq; fi- Munera, quot tibi sunt præsto, si expendere sæcla
Pectoris induerint, manet, æternumque manebit
Consilium hoc, reges scelerato exscindere ferro.
At vero Calais Zethesque ut, sydere fausto
Pulchro satos Borea quos edidit Orithya,
Obscœnas dirasque procul, Phineia mensa
Vt fœda sine labe foret, pepulere volucres;
Haud aliter, rex magne, Aquilo, Septemque
triones
Ter gemino cujus jactant se subdere colla
Imperio, Harpyjas, Roma indignante, rapaces
Has procul exegisti, atque hæc tibi monstra
subacta
Hæc perversa sinant; quæ bella, heu horrida bella
Irrequieto agitant animo: pacisque recidunt
Semina prima, unam mentem, & cor cælitus unū.
Sed pacis studiosus amor, sed dextera semper
Innocua, ac mentis seu vis illa insita, rerum
Seu longo collecta usu prudentia certant
Te decorare adeo, ut dubium, diademate rex sis
Major an ingenio: quo non speciosior ardet
Chrysolithus, quamvis nativo interlitus auro.
Namque illud tanta illustrat clementia, ut ipsos
Imo hostes super irradiet, licet obvia ab ortu
Et gravia & vicibus repetita pericula multis.
Tuq; adeo rex magne agedum, sic perge, nec
Impediant sanctos malesana ac hostica passim
Consilia, aut quæ dira fovent molimina vota.
Si Deus haud contra, quis contra insurgere tentet?
Ille tuos hostes, ceu cera liquescit ab igne,
Coctilis in scrupos ut testa resolvitur, omnes
Conteret, atque suæ nectent sibi retia pœnæ.
Extera si regna hæc concordia fœdera pacis
Respuerint peritura sui, ut Narcissus, amore:
Perge tamen, rex perge tuos unire, nec ullæ
Relliquiæ invidiæ subsint veterumve malorum:
Inque unum cœtum & leges coeamus in unas.
Hinc, veluti quæ multa virum jam sæcula vicit.
Visceribus terræ penitus defigitur arbos,
Brachiaque extendit, quæ non superare vel Austri
Præcipites valeant, vel fulminis alitis iræ.
Nempe cohors Christi solido fundamine sedes
Hic positura suas, sic te tria regna sub uno
Fœdera amicitiæ tandem hæc initura perennis.
En, tota hæc mundi compages, nonne parentis
Vnio naturæ est, gremio dum pontus opaco
Se terræ insinuat, dumque oscula mutua captat?
Hinc unum in celeri decurrunt flumina lapsu
Oceanum, Oceanus refluas post egerit undas,
Cursusque his variant vicibus, variantque recursus,
Hæc elementa fovens aer se expandit ad omnes
Terrasque, tractusque maris, genitalis & inde
Humor, & inde hominü ac pecudū, viteq; vo-
lantum.
At cæli hos campos liquidos en axis uterque Excipit amplexu. Tanta est concordia rerum. Complexus divelle istos, luxataque fiant Membra, hæ congeneres partes, en protinus omnis In chaos antiquum reditura hæc machina mundi. Sic rerum natura parens his nexibus omnes Mollit, & in nostri penitus conspirat amorem. Tum sedes una est, uno circumsona ponto, Vni hostes, uno sociique ligamine pacis Evincti, atque una hæc Arctoi climatis aura, Vna & lingua, atque una fides, Deus unus, & unus Rex, decus atque tui merito pars maxima regni.
Quæ vero comitum, quæ tanta hæc turba tuoru? Saxonidum præfecti arvis, ipsique vetusta Saxonidum de gente, tuis, en Scotia, regnis Succedunt, stabilisque tibi quin pacis olivam Prætendunt insigne manu, quæ spicula vibrans
Olim acie instructa, nostroque imbuta cruore
Fortunam hic belli toties experta vicesque est.
Tum vero alterius certatum est cladibus, eheu!
Devotasque animas morti per tela, per hostes
Dum ruere approperant, nõ flentis ab ubere matris
Pignora flexerunt, non charæ conjugis ulli
Amplexus, non arva suis viduata colonis.
Heu desolatas urbes! heu conjuge cassas
Tot viduas, charis puerosque parentibus orbos ?
Alme Pater talem hinc nostris avertito pestem
Finibus: & pacem divino robore firmans
Hunc lætum Scotisque diem, Tamesique profectis
Esse velis, nostrosque hujus meminisse nepotes.
Ad sit lætitiæ Bacchus dator, & bona cornu
Copia. Magnanimos namq; haud furibunda fla-
gello
Sanguineo Bellona duces jam poscit ad arma,
Tessera non cædit signum, non flumina inundant
Sanguine: sed positis armis in sæcla recurrunt
Aurea, & æternis firmissima fundamentis.
Sic eat, atque hilares libeat transmittere ludo Hinc noctes, atque inde dies: juvat, en juvat, alta Pervolitare juga, aut vasto quæ sævus in antro Abdit aper catulos. Sic poscit odora canum vis, Et lato, rex magne, tua hæc venabula ferro, Quæque feras reddit faciles hæc mitior auræ Temperies, atq; avidis jã subdita flamma medullis. Nam Venus, ut blandũ inspiret per pectora amore, Nunc Paphon, Idaliumque suum, nunc alta Cythera
Linquens, nota subit placide spelæa ferarum :
Quas actas cæcis stimulis tibi, maxime regum,
Cogit ovans, raucos renovant dum cornua flatus:
Montium & assensu vox ingeminata remugit.
Saltibus ecce etiam Fauni, Dryadesque relictis,
Virgineisque choris accedit Delia cincta,
Delia quæ morens, te nempe absente, tot annos
Spreverat arma suis nimium desueta triumphis.
At comitum e latebris aliæ pavitantia turbant
Agmina cervorum jacula, convallibus imis
Præcipitant aliæ, celeri juga summa volatu
Contendunt superare aliæ: simul emicat ardens
Venator, cursuque leves prævertitur Euros:
Nec prius absistit quam sixus arundine cervus,
Quisquis is, in vacuis moribundus concidat arvis.
His ubi finis erat, tandem Rex optime, lustras
Tellurem patriam, quoquo vestigia flectis,
![[blocks in formation]](https://books.google.cat/books/content?id=IfAHAAAAQAAJ&hl=ca&output=html_text&pg=PA473&img=1&zoom=3&q=%22the+advice+of+his+privy+council,+to+approve+thereof,+and+to+order,%22&cds=1&sig=ACfU3U2Z7Z5u5bFbifbAdEt5vavyT2-hQg&edge=0&edge=stretch&ci=413,1147,443,20)
Quoquo oculos, pars nulla tuis non inclyta fastis Ostentat monumenta. Aquila hic, Romanaque signa
Cessere hic Dano de ingenti erecta trophæa:
Vltima & in cineres collapsa hic gloria Pictis:
Brittonum at inde plaga est tristi commissa duello.
Vtraque quæ cædes mente aversata priores
Ingenua pacem unanimi jam pectore spirat.
Hanc reges statuisse urbem dicuntur: at ista
Nobilitant regum cineres, manesque sepulchra.
Hic rursus cunæque, Laresque, & chara Penates
Numina, quæ primæ quondam tibi conscia lucis:
Hic Postquam firmata virum te fecerit ætas
Exeruit tua se virtus, vérique laboris
Fortuna, usque adeo totum celebrata per orbem.
Sic oculos rex pasce, urget breve labilis ævi
Curriculum, serosque seni quæ lubricat annos
Canities: nisi fors primos Iolaus ad annos
Vt rediit dubia tectis lanugine malis,
Hoc cæli tractu, puro hoc natalis & haustu
Aeris, addat idem Iunonia muneris Hebe,
Et plenis renovata fluant tibi stamina fusis.
Sicque utinam eveniat memor ista volubilis ætas!
Qua tame; hæc tanquam nunquã hinc cernenda
per ævũ,
Du licet, hauri oculis avidis. Vt pompa deoru
Invitat! Neptunus equos, classesque, viriles
Mars animos, segetesque Ceres, Nymphæq; sa-
lubres
Dant fontes, altis & flumina montibus orta,
Sive Caledoniis decurrant finibus, aucta
Grampius hæc cano seu vertice fundat, ut oras
Lambat Abredoniæ, quippe addictissima regi
Ista suo, & reliquas supra officiosa sorores,
Illæ usque officiis celebres licet omnibus omnes.
Vin' flores? rident horti hinc, hinc prata, corollas
Dum calathis sua dona legunt nectuntque Napææ.
Quin ipsa invitat cæli indulgentia, amice
Cunctaque conspirant elementa, tepentibus auris
Laxant arva sinus, atque omnis ubique resedit
Flatus, ut æquoreis placide se attemperet undis.
Tum natalitiam veluti si læta novarent
Fata tibi lucem (livor depaverit atris
Se licet in tenebris) totas delubra per urbes
![[blocks in formation]](https://books.google.cat/books/content?id=IfAHAAAAQAAJ&hl=ca&output=html_text&pg=PA474&img=1&zoom=3&q=%22the+advice+of+his+privy+council,+to+approve+thereof,+and+to+order,%22&cds=1&sig=ACfU3U1d5gmqD_tkY1csBh4gtwFVJS6MnQ&edge=0&edge=stretch&ci=517,141,377,87)
Quæ tua, quasve ingens urbes impleveris hospes.
Quin adeo tenuis si quondam rura Molorchi
Alcidæ, magno quamvis Iovis incremento;
Sique ipsi placuere Iovi tua tecta Philæmon;
Scotia nonne tibi placeat tua, maxime regum?
Dives agris, opibusque potens, quas exigit usus
Vitæ etiam illustris : magis ast opulenta, superne
Quæ tibi concessa est, vita: tu gloria nostra,
Tu gazæ, nostrumque tuo fulgore coronas
Fulgorem, laudesque quibus Mavortia gaudent
Pectora, ut indigenis. Nam nos, & nostra tot illa
Oppida, munitæ haud turres, haud ardua cingunt
Mœnia, sed dextræ Spartanæ, vincula fœde,
Teste vel invidia, nunquam servilia passæ.
Quid? victi an vinci potuere? an cedere pulsi
Scotigenæ ? quorum vires atque inclyta gesta
Aggeribus fossisque ipsa est cohibere coacta
Roma ea, quæ Parthis injecit fræna superbis.
Libera colla jugo, tibi sic dat subdita regi,
Vt rosea seu luce dies retegatur, opacis
Seu tenebris nitidam nox lucem involverit atra;
Istis nulla domus non compleat æthera votis :
En nos, summe Parens, vitæque necisq; po
Quem penes est unum, meritas tibi solvimus uni
Ore animoque uno grates: quod vescimur aura
Vitali, quod amica tegit concordia pennis
Hæc niveis tua regna, procul discordibus armis.
Quod pia sacrati sequimur compendia verbi,
Muneris usque tui totum est. Tu fautor, & autor.
Quippe illum incolumen præstas, quo sospite sos-
Publica res, labente labat, tractura ruinam [pes
Cum sonitu ingentem. Quæ ne pater optime vin-
Hæc retro in pejus vergentia sæcla tuorum, [cant
Da pater, o votis. Atque ut virtutis imago,
Et regum exemplar vivum rex omine dextro
Hactenus hoc molitus iter, sic salvus & usque
Auspiciis lætis faustum hinc iter omne revolvat,
Et longum, at dulcis patriæ memor, exigat ævum.
|