Qui prius Oebalio fuerat de vulnere natus. Litera communis mediis pueroque viroque
Infcripta eft foliis haec nominis, illa querelae.
Victor ad Hypfipyles patriam, clarique Thoantis,
Et veterum terras infames caede virorum,
Vela dat; ut referat, Tirynthia tela, fagittas.
Quae poftquam ad Graios, domino comitante, revexit;
Impofita eft fero tandem manus ultima bello.
Troia fimul Priamusque cadunt: Priameïa coniux Perdidit infelix hominis poft omnia formam; Externasque novo latratu terruit auras.
Longus in anguftum qua clauditur Hellefpontus, Ilion ardebat ; neque adhuc confederat ignis: Exiguumque fenis Priami Iovis ara cruorem Combiberat. tractata comis antiftita Phoebi Non profecturas tendebat ad aethera palmas. Dardanidas matres, patriorum figna Deorum
Dum licet amplexas, fuccenfaque templa tenentes Invidiofa trahunt victores praemia Graii.
Mittitur Aftyanax illis de turribus, unde
Pugnantem pro fe, proavitaque regna tuentem,
Saepe videre patrem, monftratum a matre, folebat.
Iamque viam fuadet Boreas; flatuque fecundo
Carbafa mota fonant: iubet uti navita ventis.
Troia, vale, rapimur, clamant: dantque ofcula terrae Troades et patriae fumantia tecta relinquunt. Vltima confcendit claffem (miferabile vifu)
In mediis Hecube natorum inventa fepulcris.
Prenfantem tumulos, atque offibus ofcula dantem Dulichiae traxere manus. tamen unius haufit, Inque finu cineres fecum tulit Hectoris hauftos. Hectoris in tumulo canum de vertice crinem, Inferias inopes, crinem lacrimasque relinquit. Eft, ubi Troia fuit, Phrygiae contraria tellus, Biftoniis habitata viris. Polymeftoris illic
Regia dives erat, cui te commifit alendum
Clam, Polydore, pater, Phrygiisque removit ab armis.
Confilium fapiens. fceleris nifi praemia magnas Adieciffet opes, animi irritamen auari.
Vt cecidit Fortuna Phrygum, capit impius ensem Rex Thracum, iuguloque fui defigit alumni: Et, tamquam tolli cum corpore crimina poffent, Exanimem e fcopulo fubiectas mifit in undas. Litore Threïcio claffem religarat Atrides, Dum mare pacatum, dum ventus amicior effet. Hic fubito, quantus, cum viueret, effe folebat, Exit humo late rupta; fimilisque minaci, Temporis illius vultum referebat Achilles ; Quo ferus iniufto petiit Agamemnona ferro. Immemoresque mei difceditis, inquit, Achiui? Obrutaque eft mecum virtutis gratia noftrae ?
Ne facite. utque meum non fit fine honore fepulcrum,
Placet Achilleos mactata Polyxena manes.
Dixit: et, immiti fociis parentibus umbrae,
Rapta finu matris, quam iam prope fola fovebat,
Fortis, et infelix, et plusquam femina, virgo Ducitur ad tumulum; diroque fit hoftia busto. Quae memor ipfa fui, poftquam crudelibus aris Admota eft; fenfitque fibi fera facra parari;
Vtque Neoptolemum ftantem, ferrumque tenentem, Inque fuo vidit figentem lumina vultu;
Vtere iamdudum generofo fanguine, dixit.
Nulla mora eft. at tu iugulo, uel pectore, telum
Conde meo: iugulumque fimul pectusque retexit. Scilicet aut ulli feruire Polyxena ferrem, Aut per tale facrum numen placabitur ullum. Mors tantum vellem matrem mea fallere poffet. Mater obeft; minuitque necis mihi gaudia. Non mea mors illi, verum fua vita gemenda eft. Vos modo, ne Stygios adeam non libera manes, Efte procul; fi iufta peto: tactuque viriles Virgineo remouete manus. acceptior illi, Quisquis is eft, quem caede mea placare paratis, Liber erit fanguis. fi quos tamen ultima noftri $ 2
Vota mouent oris; Priami vos filia regis,
Non captiua, rogat; genetrici corpus inemtum
Reddite neve auro redimat ius trifte fepulcri,
Sed lacrimis. tunc, cum poterat, redimebat et auro. Dixerat. at populus lacrimas, quas illa tenebat,
Non tenet. ipfe etiam flens inuitusque facerdos Praebita coniecto rupit praecordia ferro.
Illa, fuper terram defecto poplite labens, Pertulit intrepidos ad fata nouiffima vultus. Tunc quoque cura fuit partes velare tegendas, Cum caderet, caftique decus feruare pudoris. Tröades excipiunt; deploratosque recenfent Priamidas: et quid dederit domus una cruoris.
Teque gemunt, virgo; teque, o modo regia coniunx, Regia dicta parens, Afiae florentis imago;
Nunc etiam praedae mala fors: quam victor Vlixes
Effe fuam nollet, nifi quod tamen Hectora partu Edideras. dominum matri vix repperit Hector. Quae corpus complexa animae tam fortis inane,
Quas toties patriae dederat, natisque, viroque,
Huic quoque dat lacrimas; lacrimas in vulnera fundit : Ofculaque ore legit: confuetaque pectora plangit : Canitiemque fuam concreto in fanguine verrens, Plura quidem, fed et haec, laniato pectore, dixit: Nata tuae (quid enim fupereft?) dolor ultime matri, Nata, iaces: videoque tuum, mea vulnera, vulnus. En, ne perdiderim quemquam fine caede meorum, Tu quoque vulnus habes. at te, quia femina, rebar A ferro tutam: cecidifti et femina ferro. Totque tuos idem fratres, te perdidit idem Exitium Troiae, noftrique orbator, Achilles. At poftquam Paridis cecidit Phoebique fagittis ; Nunc certe, dixi, non eft metuendus Achilles. Nunc quoque mî metuendus erat. cinis ipfe fepulti In genus hoc faeuit: tumulo quoque fenfimus hoftem : Aeacidae fecunda fui.
Euentuque graui finita eft publica clades :
Si finita tamen. foli mihi Pergama restant:
In curfuque meus dolor eft. modo maxima rerum, Tot generis, natisque potens, nuribusque, viroque, Nunc trahor exful, inops, tumulis auulfa meorum, Penelopae munus. quae me, data penfa trahentem, Matribus oftendens Ithacis, Haec Hectoris illa eft Clara parens haec eft, dicet, Priameïa coniux. Poftque tot amiffos tu nunc, quae fola leuabas Maternos luctus, hoftilia busta piasti.
Inferias hofti peperi. quo ferrea refto?
Quidue moror? quo me feruas, damnofa fenectus? Quid, Dî crudeles, nifi quo nova funera cernam, Viuacem differtis anum? quis poffe putaret Felicem Priamum, poft diruta Pergama, dici? Felix morte fua, nec te, mea nata, peremtam Adfpicit: et vitam pariter regnumque reliquit. At (puto) funeribus dotabere, regia virgo; Condeturque tuum momentis corpus avitis. Non haec eft Fortuna domus. tibi munera matris Contingent fletus, peregrinaeque hauftus arenae. Omnia perdidimus. fupereft, cur viuere tempus In breue fuftineam, proles gratiffima matri, Nunc folus, quondam minimus de ftirpe virili, Has datus Ifmario regi Polydorus in oras. Quid moror interea crudelia vulnera lymphis
Abluere, et fparfos immiti fanguine vultus?
Dixit et ad litus paffu proceffit anili,
Albentes laniata comas. Date, Tröades, urnam,
Dixerat infelix, liquidas hauriret ut undas:
Adfpicit eiectum Polydori in litore corpus, Factaque Threïciis ingentia vulnera telis. Tröades exclamant: obmutuit illa dolore;
Et pariter vocem, lacrimasque introrfus obortas Devorat ipfe dolor: duroque fimillima faxo
Torpet: et aduerfa figit modo lumina terra;
Interdum torvos fuftollit ad aethera vultus:
Nunc pofiti fpectat vultum, nunc vulnera, nati;
Vulnera praecipue: feque armat et inftruit ira. Qua fimul exarfit, tamquam regina maneret Vlcifci ftatuit poenaeque in imagine tota eft. Vtque furit catulo latente orbata leaena;
Signaque nacta pedum fequitur, quem non videt, hoftem: Sic Hecube, poftquam cum luctu mifcuit iram, Non oblita animorum, annorum oblita fuorum, Vadit ad artificem dirae Polymeftora caedis : Colloquiumque petit. nam fe monftrare relictum Velle latens illi, quod nato redderet, aurum. Credidit Odryfius: praedaeque adfuetus amore In fecreta venit. cum blando callidus ore,
Tolle moras, Hecube, dixit: da munera nato. Omne fore illius quod das, quod et ante dedisti, Per Superos iuro. fpectat truculenta loquentem, Falfaque iurantem: tumidaque exaestuat ira; Atque ita correptum captiuarum agmine matrum Inuolat, et digitos in perfida lumina condit, Exfpoliatque genas oculis, (facit ira valentem)
Immergitque manus: foedataque fanguine fonti
Non lumen; neque enim fupereft, loca luminis haurit.
Clade fui Thracum gens irritata tyranni
Tröada telorum lapidumque inceffere iactu
Coepit. At haec miffum rauco cum murmure faxum
Morfibus infequitur: rictuque in verba parato
Latrauit, conata loqui. locus exftat, et ex re
Nomen habet: veterumque diu memor illa malorum,
Tum quoque Sithonios vlulauit maesta per agros.
Illius Troasque fuos, hoftesque Pelasgos, Illius Fortuna Deos quoque mouerat omnes :
Sic omnes, ut et ipfa Iouis coniuxque, fororque,
Euentus Hecubam meruiffe negauerit illos.
Non vacat Aurora quamquam isdem faverat armis, Cladibus, et cafu Troiaeque Hecubaeque moueri. Cura Deam propior, luctusque domefticus angit Memnonis amiffi, Phrygiis quem lutea campis Vidit Achillea pereuntem cufpide mater.
« AnteriorContinua » |