Inque finu iuuenis pofita ceruice renidens Sic ait: ac mediis interferit oscula verbis.
Forfitan audieris aliquam certamine curfus Veloces fuperaffe viros. non fabula rumor Ille fuit fuperabat enim. nec dicere poffes, Laude pedum, formaene bono praeftantior effet. Scitanti Deus huic de coniuge, Coniuge, dixit, Nil opus eft, Atalanta, tibi. fuge coniugis vfum. Nec tamen effugies: teque ipfa viua carebis. Territa forte Dei, per opacas innuba filuas Viuit: et inftantem turbam violenta procorum
Conditione fugat: Nec fum potiunda, nifi, inquit, Victa prius curfu. pedibus contendite mecum.
Praemia veloci coniux thalamique dabuntur;
Mors pretium tardis. ea lex certaminis efto.
Illa quidem immitis: fed (tanta potentia formae eft) Venit ad hanc legem temeraria turba procorum.
Sederat Hippomenes curfus fpectator iniqui: Et, Petitur cuiquam per tanta pericula coniux? Dixerat: ac nimios iuuenum damnarat amores. Vt faciem, et pofito corpus velamine vidit, Quale meum, vel quale tuum, fi femina fias; Obftupuit: tollensque manus, Ignofcite, dixit, Quos modo culpaui: nondum mihi praemia nota, Quae peteretis, erant. laudando concipit ignem, Et, ne quis iuuenum currat velocius, optat, Inuidiaque timet. Sed cur certaminis huius Intentata mihi fortuna relinquitur? inquit. Audentes Deus ipfe iuuat. dum talia fecum
Exigit Hippomenes: paffu volat alite virgo.
Quae quamquam Scythica non fecius ire fagitta Aönio vifa eft iuueni; tamen ille decorem
Traxerat. haud aliter, quam cum fuper atria velum Candida purpureum fimulatas inficit vmbras.
Dum notat haec hofpes; decurfa nouiffima meta eft: Et tegitur fefta victrix Atalanta corona.
Dant gemitum vici, penduntque ex foedere poenas. Non tamen euentu iuuenum deterritus horum Conftitit in medio; vultuque in virgine fixo, Quid facilem titulum fuperando quaeris inertes; Mecum confer, ait, feu me fortuna potentem Fecerit; a tanto non indignabere vinci.
Namque mihi genitor Megareus Oncheftius; illi Eft Neptunus auus: pronepos ego regis aquarum: Nec virtus citra genus eft. feu vincar, habebis Hippomene victo magnum et memorabile nomen. Talia dicentem molli Schoeneïa vultu
Adfpicit; et dubitat, fuperari, an vincere malit. Atque ita, Quis Deus hunc formofis, inquit, iniquus
Perdere vult? caraeque iubet discrimine vitae
Coniugium petere hoc? non fum, me iudice, tanti.
Nec forma tangor. poteram tamen hac quoque tangi.
Quid? quod adhuc puer eft. non me mouet ipfe, fed aetas. 615
Quid? quod ineft virtus, et mens interrita leti?
Quid? quod ab aequorea numeratur origine quartus?
Quid? quod amat, tantique putat connubia noftra,
Vt pereat; fi me Fors illi dura negarit?
Dum licet, hofpes, abi; thalamosque relinque cruentos.
Coniugium crudele meum eft. tibi nubere nulla
Nolet: et optari potes a fapiente puella.
Cur tamen eft mihi cura tui, tot iam ante peremtis?
Viderit: intercat: quoniam tot caede procorum Admonitus non eft; agiturque in taedia vitae. Occidet hic igitur, voluit quia viuere mecum? Indignamque necem pretium patietur amoris ? Non erit inuidiae victoria noftra ferendae. Sed non culpa mea eft. vtinam defiftere velles! Aut quoniam es demens. vtinam velocior effes! At quam virgineus puerili vultus in ore eft!
Ah, mifer Hippomene, nollem tibi vifa fuiffem! Viuere dignus eras. quod fi felicior effem; Nec mihi coniugium fata importuna negarent; Vnus eras, cum quo fociare cubilia poffem. Dixerat: vtque rudis, primoque Cupidine tacta, Quid facit ignorans, amat, et non fentit amorem. Iam folitos pofcunt curfus populusque, paterque ; Cum me follicita proles Neptunia voce Inuocat Hippomenes. Cythereïa, comprecor, aufis Adfit, ait, noftris; et, quos dedit, adiuuet ignes. Detulit aura preces ad me non inuida blandas; Motaque fum, fateor. nec opis mora longa dabatur. Eft ager, indigenae Tamafeum nomine dicunt; Telluris Cypriae pars optima: quem mihi prifci Sacrauere fenes: templisque accedere dotem Hanc iuffere meis. medio nitet arbor in aruo; Fulua comam fuluo ramis crepitantibus auro. Hinc tria forte mea veniens decerpta ferebam Aurea poma manu: nullique videnda, nifi ipfi: Hippomenen adii; docuique, quis vfus in illis.
Verbaque dicentum, Nunc, nunc incumbere tempus, Hippomene: propera. nunc viribus vtere totis. Pelle moram: vinces. dubium Megareïus heros Gaudeat, an virgo magis his Schoeneïa dictis.
O quoties, cum iam poffet transire, morata eft; Spectatosque diu vultus inuita reliquit ! Aridus e laffo veniebat anhelitus ore:
Illa moram celeri, ceffataque tempora, curfu
Corrigit: atque iterum iuuenem poft terga relinquit. Et rurfus pomi iactu remorata fecundi,
Confequitur, transitque virum. pars vltima curfus Reftabat: Nunc, inquit, ades, Dea muneris auctor:
Inque latus campi, quo tardius illa rediret,
Jecit ab obliquo nitidum iuueniliter aurum. An peteret, virgo visa est dubitare: coëgi Tollere; et adieci fublato pondera malo: Impediique oneris pariter grauitate moraque. Neue meus fermo curfu fit tardior illo; Praeterita eft virgo: duxit fua praemia vićtor. Dignane, cui grates ageret, cui turis honorem Ferret, Adoni, fui? nec grates immemor egit: Nec mihi tura dedit. fubitam conuertor in iram: Contemnique dolens, ne fim fpernenda futuris, Exemplo caueo: meque ipfa exhortor in ambos.
Templa Deûm Matri, quae quondam clarus Echion
Fecerat ex voto, nemorofis abdita filuis,
Transibant: et iter longum requiefcere fuafit.
Illic concubitus intempeftiua cupido
Occupat Hippomenen, a numine concita noftro. Luminis exigui fuerat prope templa receffus, Speluncae fimilis, natiuo pumice tectus; Relligione facer prisca: quo multa facerdos Lignea contulerat veterum fimulacra Deorum. Hunc init; et vetito temerat facraria probro. Sacra retorferunt oculos: turritaque Mater, An Stygia fontes, dubitauit, mergeret vnda. Poena leuis vifa eft. ergo modo leuia fuluae Colla iubae velant: digiti curuantur in vngues: Ex humeris armi fiunt: in pectora totum Pondus abit: fummae cauda verruntur arenae. Iram vultus habet: pro verbis murmura reddunt: Pro thalamis celebrant filuas: aliisque timendi Dente premunt domito Cybeleïa frena leones.
care mihi, cumque his genus omne ferarum,
Quae non terga fugae, fed pugnae pectora praebent, Effuge ne virtus tua fit damnofa duobus.
Illa quidem monuit, iunctisque per aëra cygnis Carpit iter: fed ftat monitis contraria virtus. Forte fuem latebris, veftigia certa fecuti, Exciuere canes; filuisque exire parantem Fixerat obliquo iuuenis Cinyreïus itu.
Protinus excuffit pando venabula roftro.
Sanguine tincta fuo: trepidumque, et tuta petentem
Trux aper infequitur: totosque fub inguine dentes Abdidit; et fulua moribundum ftrauit arena. Vecta leui curru medias Cytherea per auras
Cypron olorinis nondum peruenerat alis. Agnouit longe gemitum morientis: et albas Flexit aues illuc. vtque aethere vidit ab alto Exanimem, inque fuo iactantem fanguine corpus; Defiluit: pariterque finus, pariterque capillos Rupit, et indignis percuffit pectora palmis. Queftaque cum fatis, At non tamen omnia veftri Iuris erunt, inquit. luctus monumenta manebunt Semper, Adoni, mei: repetitaque mortis imago Annua plangoris peraget fimulamina nostri. At cruor in florem mutabitur. an tibi quondam Femineos artus in olentes vertere menthas, Perfephone, licuit? nobis Cinyreïus heros Inuidiae mutatus erit? fic fata, cruorem
Nectare odorato fpargit: qui tactus ab illo
Intumuit; fic, vt pluuio perlucida coelo
Surgere bulla folet. nec plena longior hora
Facta mora eft, cum flos e fanguine concolor ortus. Qualem, quae lento celant fub cortice granum, Punica ferre folent: breuis eft tamen vfus in illo. Namque male haerentem, et nimia leuitate caducum Excutiunt idem, qui praeftant nomina, venti.
« AnteriorContinua » |