Vlla mei capiam; dum spiritus ifte manebit. Nam primum (fi facta mihi reuocare liceret) Non coepiffe fuit: coepta expugnare, fecundum eft. Quippe nec ille poteft (vt iam mea vota relinquam) Non tamen auforum femper memor effe meorum. Et, quia defierim, leuiter voluiffe videbor: Aut etiam tentaffe illum, infidiisque petiffe.
Vel certe non hoc, qui plurimus vrit, et vffit
Pectora noftra, Deo, fed victa libidine credar. Denique iam nequeo nil commififfe nefandum. Et fcripfi, et petii. temerata eft noftra voluntas.
Vt nihil adiiciam, non poffum innoxia dici.
Quod fupereft, multum eft in vota, in crimina paruum. Dixit: et (incertae tanta eft discordia mentis)
Cum pigeat tentaffe, libet tentare: modumque
Exit; et infelix committit faepe repelli.
Mox vbi finis abeft, patriam fugit ille, nefasque :
Deferit, et profugi fequitur veftigia fratris. Vtque tuo motae, proles Semeleïa, thyrfo Ismariae celebrant repetita triennia Bacchae; Byblida non aliter latos vlulaffe per agros
Bubafides videre nurus: quibus illa relictis
Caras, et armiferos Lelegas, Lyciamque pererrat.
Iam Cragon, et Lymiren, Xanthique reliquerat vndas.
Quoque Chimaera iugo, mediis in partibus ignem,
Pectus et ora leae, caudam ferpentis habebat.
Deficiunt filuae: cum tu laffata fequendo
Procidis et, dura pofitis tellure capillis,
Bybli taces; frondesque tuo premis ore caducas. Saepe etiam Nymphae teneris Lelegeïdes vinis Tollere conantur: faepe, vt moderetur amori,
Praecipiunt; furdaeque adhibent folatia menti.
Muta iacet: viridesque fuis terit vnguibus herbas
Byblis et humectat lacrimarum gramina riuo.
Naïdas his venam, quae numquam arefcere poffet, Suppofuiffe ferunt. quid enim dare maius habebant? Protinus, vt fecto piceae de cortice guttae, Vtue tenax grauida manat tellure bitumen; Vtue fub aduentum fpirantis lene Fauoni Sole remollefcit, quae frigore conftitit vnda, Sic lacrimis confumta fuis Phoebeïa Byblis
Vertitur in fontem, qui nunc quoque vallibus illis Nomen habet dominae; nigraque fub ilice manat. Fama noui centum Cretaeas forfitan vrbes Impleffet monftri; fi non miracula nuper
Vocibus his mouit; cum iam prope partus adeffet:
Quae voueam duo funt: minimo vt releuere labore,
Vtque marem parias. onerofior altera fors eft, Et vires fortuna negat. quod abominor, ergo Edita forte tuo fuerit fi femina partu; (Inuitus mando: pietas, ignofce) necetur. Dixerat: et lacrimis vultum lauere profufis, Tam qui mandabat, quam cui mandata dabantur. Sed tamen vsque fuum vanis Telethufa maritum Sollicitat precibus; ne fpem fibi ponat in arcto. Certa fua eft Ligdo fententia. iamque ferendo Vix erat illa grauem maturo pondere ventrem; Cum medio noctis fpatio, fub imagine fomni, Inachis ante torum, pompa comitata fuorum, Aut ftetit, aut vifa eft. inerant lunaria fronti Cornua, cum fpicis nitido flauentibus auro, Et regale decus, cum qua latrator Anubis,
San&taque Bubaftis, variusque coloribus Apis: Quique premit vocem, digitoque filentia fuadet; Siftraque erant, numquamque fatis quaefitus Ofiris, - Plenaque fomniferi ferpens peregrina veneni.
Cum, velut excuffam fomno, et manifefta videntem Sic adfata Dea eft: Pars, o Telethufa, mearum, Pone graues curas; mandataque falle mariti. Nce dubita, cum te partu Lucina leuarit,
Tollere quidquid erit. Dea fum auxiliaris, opemque Exorata fero. nec te coluiffe quereris
Ingratum numen. monuit, thalamoque receffit. Laeta toro furgit, purasque ad fidera fupplex
Creffa manus tollens, rara fint fua vifa, precatur, Vt dolor increuit; feque ipfum pondus in auras Expulit, et nata eft ignaro femina patri; Iuffit ali mater, puerum mentita; fidemque Res habuit: neque erat facti nifi confcia nutrix. Vota pater foluit, nomenque imponit auitum. Iphis auus fuerat. gauifa eft nomine mater,
Quod commune foret, nec quemquam falleret illo.
Impercepta pia mendacia fraude latebant.
Cultus erat pueri: facies, quam fiue puellae,
Siue dares puero, fieret formofus vterque.
Tertius interea decimo fuccefferat annus;
Cum pater, Iphi, tibi flauam defpondet Iänthen:
Quamque virum putat effe, fuum fore credit länthe.
Iphis amat, qua poffe frui defperat, et auget
Hoc ipfum flammas: ardetque in virgine virgo.
Vixque tenens lacrimas, Quis me manet exitus, inquit, Cognita quam nulli, quam prodigiofa, nouaeque
Cura tenet Veneris? fi Di mihi parcere vellent, [ Perdere debuerant: fi non et perdere vellent; ] Naturale malum faltem et de more dediffent. Nec vaccam vaccae, nec equas amor vrit equarum. Vrit oues aries: fequitur fua femina ceruum. Sic et aues coëunt; interque animalia cunéta Femina femineo correpta cupidine nulla eft.
Vellem nulla forem. ne non tamen omnia Crete Monftra ferat; taurum dilexit filia Solis,
amor. tamen illa fecuta eft
Spem Veneris: tamen illa dolis, et imagine vaccae
Paffa bouem eft: et erat, qui deciperetur, adulter.
Huc licet e toto follertia confluat orbe,
Ipfe licet reuolet ceratis Daedalus alis;
Quid faciet? num me puerum de virgine doctis Artibus efficiet? num te mutabit Ianthe?
Quin animum firmas, teque ipfa recolligis, Iphi: Confiliique inopes et ftultos excutis ignes?
Quid fis nata, vide: (nifi te quoque decipis ipfam > Et pete, quod fas eft: et ama, quod femina debes. [Spes eft, quae capiat: fpes eft, quae pascat amorem. ] Hanc tibi res adimit: non te cuftodia caro Arcet ab amplexu, nec cauti cura magiftri, Non patris afperitas, non fe negat ipfa roganti.
Nec tamen eft potiunda tibi: nec, vt omnia fiant,
Effe potes felix; vt Dîque hominesque laborent.
Nunc quoque votorum pars vna eft vana meorum:
Dique mihi faciles, quidquid valuere, dederunt.
Quodque ego, vult genitor, vult ipfa, focerque futurus:
At non vult Natura, potentior omnibus iftis;
Quae mihi fola nocet. venit ecce optabile tempus,
Luxque iugalis adeft, vt iam mea fiat Iänthe;
Nec mihi continget. mediis fitiemus in vndis.
Pronuba quid Iuno? quid ad haec, Hymenaee, venitis
Sacra; quibus, qui ducat, abest, vbi nubimus ambae? Preffit ab his vocem. nec lenius altera virgo Aeftuat: vtque celer venias, Hymenaee, precatur.
Quod petit haec, Telethufa timens, modo tempora differt: 765 Nunc ficto languore moram trahit. omina faepe, Vifaque cauffatur. fed iam confumferat omnem Materiam fi&ti: dilataque tempora taedae
Inftiterant; vnusque dies reftabat: at illa
Crinalem capiti vittam nataeque, fibique
Detrahit et paffis aram complexa capillis,
Ifi, Paraetonium, Mareoticaque arua, Pharonque
Quae colis, et feptem digeftum in cornua Nilum;
Fer, precor, inquit, opem: noftroque medere timori. Te Dea, te quondam, tuaque haec infignia vidi: Cunctaque cognoui; comitesque, facesque, fonumque Siftrorum memorique animo tua iuffa notaui. Quod videt haec lucem, quod non ego punior ipfa; Confilium, monitumque tuum eft: miferere duarum, Auxilioque iuua. lacrimae funt verba fecutae.
Vifa Dea eft mouiffe fuas (et mouerat) aras. Et templi tremuere fores. imitataque Lunam Cornua fulferunt; crepuitque fonabile fiftrum. Non fecura quidem, faufto tamen omine laeta Mater abit templo. fequitur comes Iphis euntem, Quam folita eft, maiore gradu: nec candor in ore Permanet; et vires augentur; et acrior ipfe eft Vultus: et incomtis breuior menfura capillis. Plusque vigoris adeft, habuit quam femina. iam, Femina nuper eras, puer es. date munera templis : Nec timida gaudete fide. dant munera templis. Addunt et titulum: titulus breue carmen habebat: Dona puer foluit, quae femina vouerat, Iphis.
Poftera lux radiis latum patefecerat orbem ;
Cum Venus, et Iuno, fociosque Hymenaeus ad ignes Conueniunt: potiturque fua puer Iphis Iänthe.
« AnteriorContinua » |