Bubasides videre nurus: quibus illa relictis Caras, et armiferos Lelegas, Lyciamque pererrat 645 Iam Cragon, et Lymiren, Xanthique reliquerat undas, 650 655 Supposuisse ferunt: quid enim dare maius habebant? Utve tenax gravida manat tellure bitumen; 660 Utve sub adventum spirantis lene Favoni Sole remollescit, quae frigore constitit unda; Sic lacrimis consumta suis Phoebeïa Byblis Vertitur in fontem, qui nunc quoque vallibus illis Nomen habet dominae, nigraque sub ilice manat. 665 Proxima Gnosiaco nam quondam Phaestia regno 670 Ingenua de plebe virum. Nec census in illo Nobilitate sua maior: sed vita fidesque Inculpata fuit. Gravidae qui coniugis aures Vocibus his movit, cum iam prope partus adesset: Quae voveam duo sunt: minimo ut relevere labore; 675 Utque marem parias. Onerosior altera sors est, Et vires Fortuna negat. Quod abominor, ergo 680 685 Aut stetit, aut visa est. Inerant lunaria fronti Cornua, cum spicis nitido flaventibus auro, 690 Et regale decus; cum qua latrator Anubis, Sanctaque Bubastis, variusque coloribus Apis: Quique premit vocem, digitoque silentia suadet; Sistraque erant, nunquamque satis quaesitus Osiris Plenaque somniferi serpens peregrina veneni. 695 Cum, velut excussam somno, et manifesta videntem Sic affata dea est: Pars o Telethusa mearum, Pone graves curas, mandataque falle mariti. Nec dubita, cum te partu Lucina levarit, Tollere quidquid erit. Dea sum auxiliaris, opemque 700 Exorata fero; nec te coluisse quereris Ingratum numen. Monuit, thalamoque recessit. Laeta toro surgit, purasque ad sidera supplex Cressa manus tollens, rata sint sua visa precatur. Ut dolor increvit, seque ipsum pondus in auras 705 Expulit, et nata est ignaro femina patri; Iussit ali mater, puerum mentita: fidemque Res habuit: neque erat facti nisi conscia nutrix. Vota pater solvit, nomenque imponit avitum: Iphis avus fuerat. Gavisa est nomine mater, 710 Quod commune foret, nec quemquam falleret illo. Impercepta pia mendacia fraude latebant. Cultus erat pueri: facies, quam sive puellae, Sive dares puero, fieret formosus uterque. Tertius interea decimo successerat annus; 715 Cum pater, Iphi, tibi flavam despondet Iänthen: Inter Phaestiadas quae laudatissima formae Dote fuit virgo, Dictaeo nata Teleste. Par aetas, par forma fuit: primasque magistris Accepere artes, elementa aetatis, ab isdem. 720 Hinc amor ambarum tetigit rude pectus, et aequum Vulnus utrique tulit; sed erat fiducia dispar. Coniugii pactaeque exspectat tempora taedae, Quamque virum putat esse, suum fore credit Iänthe. Iphis amat, qua posse frui desperat, et auget 725 Hoc ipsum flammas: ardetque in virgine virgo. Vixque tenens lacrimas, Quis me manet exitus, inquit, Cognita quam nulli, quam prodigiosa, novaeque Cura tenet Veneris? Si di mihi parcere vellent, Perdere debuerant: si non et perdere vellent; 730 Naturale malum saltem et de more dedissent. Nec vaccam vaccae, nec equas amor urit equarum. Vrit oves aries: sequitur, sua femina cervum. 735 740 745 Quit sis nata vide: nisi te quoque decipis ipsam; Et pete quod fas est: et ama, quod femina debes. Spes est, quae capiat: spes est, quae pascat amorem. 750 Arcet ab amplexu, nec cauti cura mariti: Non patris asperitas, non se negat ipsa roganti. Nec tamen est potiunda tibi: nec, ut omnia fiant, Esse potes felix; ut dique hominesque laborent. Nunc quoque votorum pars nulla est vana meorum: 755 Quae mihi sola nocet. Venit ecce! optabile tempus: 760 Pronuba quid Iuno, quid ad haec, Hymenaee, venitis Sacra; quibus qui ducat abest, ubi nubimus ambae? Aestuat: utque celer venias, Hymenaee, precatur. 765 Quod petit haec, Telethusa timens, modo tempora differt: Nunc, ficto languore moram trahit. Omina saepe, Visaque causatur. Sed iam consumserat omnem Materiam ficti: dilataque tempora taedae 770 Detrahit: et passis aram complexa capillis, Isi, Paraetonium, Mareoticaque arva, Pharonque Quae colis, et septem digestum in cornua Nilum ; 775 OVID. II. Р 170 P. OVIDII NASONIS METAM. LIB. IX. Te, Dea, te quondam, tuaque haec insignia vidi: Cunctaque cognovi, comitesque, facesque, sonumque Sistrorum, memorique animo tua iussa notavi. Quod videt haec lucem, quod non ego punior ipsa; 780 Consilium, monitumque tuum est. Miserere duarum, Auxilioque iuva. Lacrimae sunt verba secutae. Visa dea est movisse suas, et noverat, aras: Et templi tremuere fores, imitataque Lunam Cornua fulserunt, crepuitque sonabile sistrum. 785 Non secura quidem, fausto tamen omine laeta Mater abit templo. Sequitur comes Iphis euntem, Quam solita est, maiore gradu: nec candor in ore Permanet et vires augentur: et acrior ipse est Vultus et incomtis brevior mensura capillis: 790 Plusque vigoris adest, habuit quam femina. Iam, quae Cum Venus, et Iuno, sociosque Hymenaeus ad ignes P. OVIDII NASONIS METAMORPHOSEON LIBER DECIMUS. Inde per immensum croceo velatus amictu Fax quoque, quam tenuit, lacrimoso stridula fumo Quam satis ad superas postquam Rhodopeïus auras 5 10 Perque leves populos, simulacraque functa sepulcris, 15 Vera loqui sinitis; non huc, ut opaca viderem Vicit Amor. Supera deus hic bene notus in ora est: |