Inque finu iuvenis pofita cervice renidens
Sic ait: ac mediis interferit ofcula verbis.
Hippomenes in leonem, et Atalanta in leaenam,
Forfitan audieris aliquam certamine curfus 560
Veloces fuperaffe viros. Non fabula rumor
Ille fuit; fuperabat enim. Nec dicere poffis,
Laude pedum, formaene bono praeftanitor effet.
Scitanti Deus huic de coniuge, Coniuge, dixit,
Nil opus eft, Atalanta, tibi. Fuge coniugis
ufum.
Nec tamen effugies; teque ipfe viva carebis.
Territa forte Dei per opacas innuba silvas
Vivit et inftantem turbam violenta procorum
Conditione fugat: Nec fum potiunda, nifi inquit,
Victa prius curfu. Pedibus contendite mecum. 570
Praemia veloci coniux thalamique dabuntur;
Mors pretium tardis. Ea lex certaminis efto.
Illa quidem immitis: fed (tanta potentia formae eft)
Venit ad hanc legem temeraria turba procorum.
Sederat Hippomenes curfus fpectator iniqui: 575
Et, Petitur cuiquam per tanta pericula coniux
Dixerat: ac nimios iuvenum damnaret amores.
Ut faciem, et pofito corpus velamine vidit,
Quale meum, vel quale tuum, fi femina fias;
Obftupuit; tollensque manus, Ignofcite, dixit, 580
Quos modo culpavi: nondum mihi praemia nota,
Quae peteretis, erat. Laudando concipit ignem;
Et, ne quis iuvenum currat velocius, optat,
Inivdiaque timet. Sed cur certaminis huius
Intentata mihi fortuna relinquitur? inquit. 585
Audentes Deus ipse iuvat. Dum talia fecum
Exigit Hippomenes: paffu volat alite virgo.
Quae quanquam Scythica non fecius ire fagitta
Aonio vifa eft iuveni; tamen ille decorem.
Miratur magis: et curfus facit ipfe decorem. 590
Aura refert oblata citis talaria plantis:
Tergaque iactantur crines per eburnea, quaeque
Poplitibus fuberant picto genualia limbo:
Inque puellari corpus candore ruborem
Traxerat. Haud aliter, quam cum fuper atria
Candida purpureum fimulatas inficit umbras.
Dum notat haec hofpes; decurfa noviffima me-
ta eft: Et tegitur fefta victrix Atalanta corona. Dant gemitum victi, penduntque ex foedere poenas.
Non tamen eventu iuvenum deterritus horum 600
Conftitit in medio, vultuque in virgine fixo,
Quid facilem titulum fuperando quaeris inertes?
Mecum confer, ait, feu me fortuna potentem
Fecerit; a tanto non indignabere vinci.
Namque mihi genitor Megareus, Oncheftius
Eft Neptunus avus: pronepos ego regis aquarum:
Nec virtus citra genus eft. Seu vincar, habebis Hippomene victo magnum et memorabile nomen. Talia dicentem molli Schoeneia vultu
Afpicit; et dubitat, fuperari an vincere malit, 610 Atque ita, Quis Deus hunc formofis, inquit, iniquus
Perdere vult? caraeque iubet difcrimine vitae Coniugium petere hoc? Non fum, me iudice, tanti. Nec forma tangor. Poteram tamen hac quoque
Quid? quod adhuc puer eft. Non me movet ipfe, fed aetas. 615 Quid? quod ineft virtus, et mens interrita leti? Quid? quod ab aequorea numeratur origine quartus?
Quid? quod amat, tantique putat connubia noftra,
Ut pereat; fi me fors illi dura negarit?
Bum licet, hofpes, abi, thalamosque relinque
Coniugium crudele meum eft. Tibi nubere nulla
Nollet: et optari potes a fapiente puella.
Cur tamen eft mihi cura tui, tot iam ante peremtis?
Viderit: intereat: quoniam tot caede procorum
Admonitus non eft, agiturque in taedia vitae, 625
Occidet hic igitur, voluit quia vivere mecum ?
Indignamque necem pretium parietur amoris ?
Non erit invidiae victoria noftra ferendae.
Sed non culpa mea est. Utinam defiftere velles!
Aut quoniam es demens, utinam velocior effes !630
At quam virgineus puerili vultus in ore eft!
Ovid. Met.
Ah, mifer Hippomene, nollem tibi vifa fuiffem!
Vivere dignus eras. Quod fi felicior effem;
Nec mihi coniugium fata importuna negarent;
Unus eras, cum quo fociare cubilia poffem. 635
Dixerat: utque rudis, primoque Cupidine tacta,
Quod facit ignorans, amat, et non fentit amorem,
Iam folitos pofcunt curfus populusque, paterque;
Cum me follicita proles Neptunia voce
Invocat Hippomenes. Cythereia comprecor,
aufis
1 640 Adfit, ait, noftris; et, quos dedit, adiuvet ignes, Detulit aura preces ad me non invida blandas; Motaque fum, fateor. Nec opis mora longa da
Eft ager, indigenae Tamafeum nomine dicunt!;
Telluris Cypriae pars optima: quem mihi prifci 645
Sacravere fenes, templisque accedere dotem
Hanc iuffere meis. Medio nitet arbor in arvo;
Fulva comam, fulvo ramis crepitantibus auro.
Hinc tria forte mea veniens decerpta ferebam
Aurea poma manu; nullique videnda, nisi ipsi: 650
Hippomenen adii: docuique quis ufus in illis,
Signa tubae dederant; cum carcere pronus uterque
Emicat, et fummam celeri pede libat arenam.
Poffe putes illos ficco freta radere passu,
Et fegetis canae ftantes percurrere ariftas.
Adiiciunt animos iuveni clamorque favorque,
Verbaque dicentum, Nunc, nunc incumbere
tempus,
Hippomene: propera. Nunc viribus utere totis, Pelle
Pellǝ moram, vinces. Dubium Megareius heros
Gaudeat, an virgo magis his Schoeneia dictis. 660
O quoties, cum iam poffet tranfiere, morata eft;
Spectatosque diu vultus invita reliquit!
Aridus e laffo veniebat anhelitus ore:"
Metaque erat longe. Tum denique de tribus unum Foetibus arboreis proles Neptunia mifit. Obftupuit virgo; nitidique cupidine pomi Declinat curfus; aurumque volubile tollit, Praeterit Hippomenes. Refonant fpectacula plaufu. Illa moram celeri, ceffataque tempora, curfu Corrigit; atque iterum iuvenem poft terga relinquit.
Et rurfus pomi iaqtu remorata fecundi,
Confequitur, tranfitque virum. Pars ultima curfus
Reftabat: Nunc, inquit, ades Dea muneris autor;
Inque latus campi, quo tardius illa rediret,
Iecit ab obliquo nitidum iuveniliter aurum. 675
An peteret, virgo vifa eft dubitare; coëgi
Tollere: et adieci fublato pondera malo;
Impediique oneris pariter gravitate moraque.
Neve meus fermo curfu fit tardior illo;
Praeterita eft virgo: duxit fua praemia victor. 680
Dignane, cui grates ageret, cui thuris honorem
Ferret, Adoni, fui? Nec grates immemor egit:
Nec mihi thura dedit. Subitam convertor in iram:
Contemnique dolens, ne fim fpernenda futuris,
Exemplo caveo: meque ipfa exhortor in am-
685 Templa Deum Matri, quae quondam clarus Echion
|
