Noftra nocens anima est. ego te miferada peremi,
In loca plena metus,qui iußi nocte uenires,

TopoQ par Nec prior buc ueni,noftrum diuellite corpus,
Et fcelerata fero confumite uifcera morfu
O quicunq; fub hac habitatis rupe leones.
Sed timidi est optare necem,uelamina Thybes
Corredio Tollit, ad packetfecum fert arboris umbram.
Vtq; dedit note lachrymas,dedit ofcula uefti,
Accipe nuc,inquit, noftri quoq; fanguinis hauftus,
Quoq; erat accinctus, demifit in ilia ferrum.
Nec mora,feruenti moriens è uulnere traxit,
Et iacuit refupinus humo,cruor emicat altè,
Non aliter,quàm cum uitiato fiftula plumbo
Scinditur,& tenui ftridente foramine,longas
Eiaculatur aquas,atq; ictibus aëra rumpit.
Arborei foetus afpergine cædis in atram
Vertuntur faciem,madefactaq; fanguine radix
Purpureo tingit pendentia mora colore.
Ecce metu nondum pofito,ne fallat amantem
Illa redit,iuuenemq; oculis animoq; requirit,
Quantaq uitarit narrare pericula geftit
Vtq; locum,& uifam cognofcit in arbore formam,
Sic facit incertam pomi color,heret an hæc fit,