P. Ovidii Nasonis opera, Volum 3 |
Des de l'interior del llibre
Resultats 1 - 5 de 6.
Pàgina xxxvii
787 sqq . illa Eripuisse caput collo , pennisque fugacem Pegason et fratrem ,
matris de sanguine natos , sine aliorum auctorum adjumento intelliget . Etiam
alibi festinat nimis DE OPERE METAMORPHOSEON . xxxvii Fert secum spolium
...
787 sqq . illa Eripuisse caput collo , pennisque fugacem Pegason et fratrem ,
matris de sanguine natos , sine aliorum auctorum adjumento intelliget . Etiam
alibi festinat nimis DE OPERE METAMORPHOSEON . xxxvii Fert secum spolium
...
Pàgina 164
Nilus in extremum fugit perterritus orbem , 254 Occuluitque caput , quod adhuc
latet : ostia septem Pulverulenta vacant , septem sine flumine valles . Fors eadem
Ismarios Hebrum cum Strymone siccat , Hesperiosque amnes , Rhenum ...
Nilus in extremum fugit perterritus orbem , 254 Occuluitque caput , quod adhuc
latet : ostia septem Pulverulenta vacant , septem sine flumine valles . Fors eadem
Ismarios Hebrum cum Strymone siccat , Hesperiosque amnes , Rhenum ...
Pàgina 217
Quem postquam Tyria lucum de gente profecti 35 Infausto tetigere gradu ;
demissaque in undas Urna dedit sonitum ; longum caput extulit antro Cæruleus
serpens , horrendaque sibila misit . Efluxere urnæ manibus ; sanguisque relinquit
...
Quem postquam Tyria lucum de gente profecti 35 Infausto tetigere gradu ;
demissaque in undas Urna dedit sonitum ; longum caput extulit antro Cæruleus
serpens , horrendaque sibila misit . Efluxere urnæ manibus ; sanguisque relinquit
...
Pàgina 325
Et Codex Regius A : Dif erat a Polydecte afferre illud caput , fundere animos ,
cultusque genusque lo quod tum inter ådúvara referebatur . corum Quærit
Abantiades ; moresque Crinita draconibus , caput , cujus crihabitumque virorum .
Et Codex Regius A : Dif erat a Polydecte afferre illud caput , fundere animos ,
cultusque genusque lo quod tum inter ådúvara referebatur . corum Quærit
Abantiades ; moresque Crinita draconibus , caput , cujus crihabitumque virorum .
Pàgina 336
Huic Chromis amplexo tremulis altaria palmis Demetit ense caput , quod protinus
incidit aræ ; Atque ibi semanimi verba execrantia lingua 105 Edidit , et medios
animam expiravit in ignes . Hinc gemini fratres , Broteasque et cæstibus AmInvicti
...
Huic Chromis amplexo tremulis altaria palmis Demetit ense caput , quod protinus
incidit aræ ; Atque ibi semanimi verba execrantia lingua 105 Edidit , et medios
animam expiravit in ignes . Hinc gemini fratres , Broteasque et cæstibus AmInvicti
...
Què en diuen els usuaris - Escriviu una ressenya
No hem trobat cap ressenya als llocs habituals.
Altres edicions - Mostra-ho tot
Frases i termes més freqüents
adeo Æneid alii aliis amor Apollod brachia Burm Burmannus caput causa Confer corpora cujus dedit Deorum Deos Deus dicitur dicta dicuntur dixit erant esset Eurip fabula Fast fere filia forma forte fuisse genus Georg habet hæc hanc Heinsius Hinc Homer Horat hujus hunc Hygin igitur illa ille illi illo illud inde infra ipsa Itaque Jovis Jupiter locum locus male mare mihi nempe neque nihil nomen nomine Noster nunc oculos olim omnino opus pars parte pater Pausan pectora Plin poeta poetæ potest propter quæ quas quem quis quorum quos quum rerum sacra sæpe sanguine satis Schol Senec sine Solis supra tamen tantum tellus tempore terra terræ tibi Tibul verba verbis versu vide videtur viii Virg Virgil
Passatges populars
Pàgina 239 - Ilia negat; placuit quae sit sententia docti Quaerere Tiresiae: venus huic erat utraque nota. Nam duo magnorum viridi coeuntia silva Corpora serpentum baculi violaverat ictu Deque viro factus, mirabile, femina septem Egerat autumnos; octavo rursus eosdem Vidit et "est vestrae si tanta potentia plagae," Dixit "ut auctoris sortem in contraria mutet, Nunc quoque vos feriam!
Pàgina 76 - Jovis arbore glandes. ver erat aeternum, placidique tepentibus auris mulcebant zephyri natos sine semine flores. mox etiam fruges tellus inarata ferebat, nee renovatus ager gravidis canebat aristis : no flumina jam lactis, jam flumina nectaris ibant, flavaque de viridi stillabant ilice mella.
Pàgina 311 - ... num sacer ille mea traiectus cuspide serpens' Cadmus ait 'fuerat, tum, cum Sidone profectus vipereos sparsi per humum, nova semina, dentes? quem si cura deum tam certa vindicat ira, ipse, precor, serpens in longam porrigar alvum.
Pàgina 151 - Phaethon miratur, opusque perspicit, ecce vigil rutilo patefecit ab ortu purpureas Aurora fores et plena rosarum atria ; diffugiunt stellae, quarum agmina cogit Lucifer, et caeli statione novissimus exit.
Pàgina 66 - Ignea convexi vis et sine pondere caeli emicuit, summaque locum sibi fecit in arce. proximus est aer illi levitate locoque; densior his tellus, elementaque grandia traxit et pressa est gravitate sua; circumfluus umor 30 ultima possedit, solidumque coercuit orbem.
Pàgina 105 - ... et terrena fuit, versa est in corporis usum; quod solidum est flectique nequit, mutatur in ossa; quae modo...
Pàgina 72 - ... sic, modo quae fuerat rudis et sine imagine, tellus induit ignotas hominum conversa figures. Aurea prima sata est aetas, quae vindice nullo, sponte sua, sine lege fidem rectumque colebat.
Pàgina 111 - ait ; " quantoque animalia cedunt cuncta deo, tanto minor est tua gloria nostra." 465 dixit et eliso percussis acre pennis inpiger umbrosa Parnasi constitit arce eque sagittifera prompsit duo tela pharetra diversorum operum : fugat hoc, facit illud amorem ; quod facit, auratum est et cuspide fulget acuta, 470 quod fugat, obtusum est et habet sub harundine plumbum.
Pàgina 282 - Sic facit incertam pomi color; haeret, an haec sit. Dum dubitat, tremebunda videt pulsare cruentum Membra solum, retroque pedem tulit, oraque buxo 80 Pallidiora gerens exhorruit aequoris instar, Quod tremit, exigua cum summum stringitur aura.
Pàgina 245 - Apolline crines impubesque genas et eburnea colla decusque oris et in niveo mixtum candore ruborem, cunctaque miratur quibus est mirabilis ipse; se cupit imprudens et, qui probat, ipse probatur, dumque petit, petitur, pariterque accendit et ardet.
Informació bibliogràfica
| Títol | P. Ovidii Nasonis opera, Volum 3 P. Ovidii Nasonis opera, Pieter Burman |
| Autor | Ovid |
| Editor | Pieter Burman |
| Editor | Impensis Talboys et Wheeler, 1826 |
| Original de | Biblioteca Pública de Nova York |
| Digitalitzat el | 31 Ag. 2006 |
| Exporta citacions | BiBTeX EndNote RefMan |