Hinc dissuadet amor: victus pudor esset amore; 623. Anxia furti.] Ne Jupiter ad consuetudinem ejus rediret. 624. Argo.] De Argo, ejusque genealogia vide Eustath. ad Homer. Il. B. p. 138; Schol. Eurip. ad Phoen. ver. 1123. ibique Valkenar. Jupiter ex Niobe genuit Argum, cujus pronepos Arestor, pater Argi nostri. Acusilao et Eschyl. 570. erat ynyɛvns, i. e. cujus origo ignota. Alii non hunc centoculum, sed alium Argum, qui navem Argo fabricavit, Arestoris filium faciunt: vid. Gronov. Diatrib. Stat. 55. et Burm. ad h. 1. Hujus nostri Argi effigies expressa erat in clypeo Hippomedontis, Eurip. d. 1. et in pharetra Herculis, Quint. Smyrn. x. 191. Argus universæ mundi machinæ typus est, cujus caput coeli præ se fert imaginem, oculi stellarum, quæ inferiora despiciunt. Io ergo, si terram capias, non minus ab Argo nocturno, vicibus alternis respicitur, quam a Cyclope diurno, id est Sole. Si vacca sit, Lunam crescentem referunt cornua; nuptaque est Osiridi cujus cornua pleno orbe coeuntia Solem referunt. Utrumque numinum loco Egyptios, Persas, aliosque coluisse no tum est. VOL. III. 626 Ab 625-626. Centum.] Omnino multa. Eschyl. Prometh. 674. πvкvоiç öσoos δεδορκώς, et 571. ὁ μυριωπὸς βούτας, quod Schutzius tropice putat posse omnia observantem significare. Eurip. Phoen. 1120. et aliis vr. жαVÓTTηs, cujus nominis causam Schol. Hom. II. B. 103. reddit hanc, quia κατὰ παντὸς τοῦ σώματος εἶχεν ὀφOaλuous. Plauto Aul. III. vi. 19. oculeus: et Nemesian. Cyneg. 31. stellatus oculis custos virginis. Vetustissimi scriptores ei dabant tantum tres aut quatuor oculos: vid. Sch. Eurip. d. 1. Alii omnes Argi oculos, alii nonnullos tantum fecerunt vigiles. Quint. Smyrn. x. 191: ὀφθαλμοῖσιν ἀμοιβάδον ὑπ νώεσκε. 627. In statione manebant, tanquam milites. Etiam suis vicibus e re castrensi petitum, ubi milites vicibus stationes et alia munia obeunt. Virgil. Æneid. ix. 164. variant vices, et 222. servant vices. In statione manebant. Hoc est, vigilabant. Translatio est a militibus sumpta, qui in statione tunc manere dicuntur, quum diligenter excubias agunt. 630. Alta est.] Erat Argus sævus custos, ἄκρατος ὀργὴν Æsch. 682. K Claudit, et indigno circumdat vincula collo. Frondibus arboreis, et amara pascitur herba: Proque toro, terræ, non semper gramen habenti, Incubat infelix; limosaque flumina potat. Illa etiam supplex Argo quum brachia vellet 635 Tendere; non habuit, quæ brachia tenderet Argo; Conatoque queri mugitus edidit ore; Pertimuitque sonos; propriaque exterrita voce est. Venit et ad ripas, ubi ludere sæpe solebat, Inachidas ripas; novaque ut conspexit in unda 640 Cornua, pertimuit, seque externata refugit. Naides ignorant, ignorat et Inachus ipse, Quæ sit at illa patrem sequitur, sequiturque soEt patitur tangi, seque admirantibus offert. [rores, Decerptas senior porrexerat Inachus herbas; 645 Illa manus lambit, patriisque dat oscula palmis ; Nec retinet lacrymas: et, si modo verba sequantur, Cf. Val. Flac. De duritie ejus nihil Nost.; sed tristem Iûs sortem apte ad commiserationem faciendam per partes describit. Alta, profunda, ut millies. Contra cœlum profundum Virg. Georg. iv. 222. est altum. Vir doctus in Biblioth. Tigur. p. 85. putat, tellurem altam dici respectu Solis, qui post occasum sub tellure currat, eamque in alto habeat. Non assentior. 631. Indigno, quod talem sortem non meruerat, ut ver. 508. 632. Frondibus.] Veteres pascere solebant boves. vid. Casaub. ad Athen. i. 19. Notant, Nostrum expressisse Calvum, qui in Io dixerat: Ah virgo infelix! herbis pasceris amaris. Foliis vesci amaris dixit Horat. II. Sat. iii. 114. Pro arbuteis recepi arboreis, quod agnoscunt omnes præter unum, unde Heins. illud invexit. Non enim nunc quæritur, quale pabuli genus fu erit, sed ornatus tantum causa ad jectum est epitheton. Valer. Flac. lib. iv. 378: Heu, quoties saxo posuit latus! quos ore lacus, quæ pabula carpsit! 634. Flumina, e fluminibus; aut flumina sunt aquæ. 640. Conspexit in unda.] Heroidd. xiv. 93. Io se miratur in umbra; Amor. I. iii. 21. 641. Se refugit.] Exterrita cornibus, Io fugit a forma, quam conspexerat. Cf. iii. 198 sqq. Phantasia poetæ sibi ipsa in talibus placuit; itaque iis immoratur et in sqq. 642. Naides, sorores, reliquæ Inachi filiæ. 644. Admirantibus.] Admiramur omnia, quæ animum nostrum percutiunt. 645. Senior Inachus: vide ad v. 580. 647. Sequi eleganter dicitur quæ facile cedunt voluntati alterius. De verbis legitur etiam, Met. xi. 327: 650 Oret opem; nomenque suum, casusque loquatur. Litera pro verbis, quam pes in pulvere duxit, Corporis indicium mutati triste peregit. "Me miserum!" exclamat pater Inachus; inque gementis Cornibus, et niveæ pendens cervice juvencæ, "Me miserum! ingeminat: tune es quæsita per omnes, 654 Nata, mihi terras? tu non inventa reperta At tibi ego ignarus thalamos tædasque parabam ; bendus. Nec finire licet tantos mihi morte dolores: 660 Lingua tacet; nec vox tentataque verba sequuntur. Virgil. Æneid xii. 912: Non corpore nota Sufficiunt vires, nec vox aut verba sequuntur. Statius, Theb. xi. 602: Nec verba diu tentata se quuntur. 649. Litera, etc.] Regius putabat, figuram intelligi, quam boum ungula exprimat. Quomodo inde pater filiam agnovisset? Immo mens, quæ in vacca remanserat, docebat eam literas I et O pede ducere. 654. Tu non inventa.] Tu quum nondum inventa esses, leviorem mihi luctum creabas, quam nunc, postquam reperta es. Sic recte Heins. locum et constituit, et exposuit. Ante eum nugabantur Intt. in definiendo discrimine verb. reperire et invenire. Elegantior mihi olim suboluit sensus, ex illis Cereris verbis, ubi innotuisset illi de filia a Plutone rapta, Metam. lib. v. 518: Et quæsita diu, tandem mihi nata reperta est; Si reperire vocas, amittere certius: aut si Scire ubi sit, reperire vocas, quod rapta, feremus. Quasi dicat Inachus: Tu inventa, non es inventa tamen; quam puellam me inventurum sperabam desiderabamque, ecce vaccam invenio. Itaque tui desideratæ luctus erat levior, quam ita forma mutata inventa. Quam conjecturam meam postea ab aliis confirmatam reperi. 658. Ignarus, talem te sortem manere vide ad iii. 3. 659. Generi, etc.] Vide vers. 481, 482. vir etiam de tauro, ut Virg. Ecl. vii. 7. de capro maritus, apud Hor. I. Od. xvii. 7; abusus est ingenio. 665 Sed nocet esse Deum; præclusaque janua leti 662. Janua leti, causa et via mortis. Præivit Lucret. i. 1105. hæc rebus erit pars janua leti. Noster III. Trist. ii. 30. interitus fores. Virg. Æneid. ii. 661. patet isti janua leto, i. e. ad talem mortem ab hoste accipiendam facilis est via: vid. Cerda ad h. 1. Sed Inacho praclusa erat janua leti. Cæterum mors, tanquam unicum in malis remedium, Tragicis Græcis dicebatur ἰατρὸς, παιάν. Vide Valken. ad Eurip. Hipp. 1372. Cf. Senec. Agam. 579 sqq. 664. Mærenti.] Repone audacter Mærentem, scilicet patrem, ex nostro Cod. R. B. Submovet patrem mærentem, et abstrahit natam ereptam. Stellatus, distinctus oculis, tanquam cœlum stellis v. 461. variis stellatus corpora guttis. Virgil. Æn. iv. 261: stellatus iaspide ensis. Submovet Valer. in scopulos et monstris horrida lustra abigit. 666. Ipse procul.] Prope; nam in propinquum montem ascenderat, unde sedens in omnes partes spectaret. Sic Virg. Eclog. vi. 16: Serta procul tantum capiti delapsa. 667. Speculetur pro speculatur in uno Medic. a prima manu reperit Heins. Ita consilium indicatur, cur montem occupaverit. Nostri Cod. speculatur. Partes, regiones, speculetur, proprie locutus est; nam mons, unde quis prospectat, specula dicitur. 668-723. Nec Superum, etc.] Jupiter mittit Mercurium ad Argum trucidandum; quo facto Mercurius in Ægyptum profugisse, ibique leges et literas docuisse traditur, Cic. N. D. iii. 22. Ab eo facinore Græcis dictus est 'Apуεpóvτns. Phoronidos. A Phoroneo originem ducebat et Inachus ii. et Iasus ii. vide Munker. ad Hygin. fab. 145. 669. Natum vocat, non modo, quia minister est, ut omnium Deorum, ita Jovis in primis, unde diáкropos dictus (Hemsterh. ad Lucian. tom. i. p. 489.) sed etiam quia calliditate, qua pollebat Mercurius (Horat. I. Od. x. 7-16.) nunc opus erat. Idem Jovis amoribus inservit etiam ii. 836 sqq. Cf. cum loco sq. Homer. Od. E. 43 sqq.; Virgil. Æneid. iv. 238 sqq.; Statius, Theb. i. 303. 670. Pleias, Maia, Atlantis filia, una ex Pleiadibus, quæ sunt septem stellæ in dorso tauri; lucida, quippe sidus. Letoque. Unde nomen illi Αργειφόντης. 671. Parva mora est: Homerus, ovd' ȧríonσε: parva, i. e. brevis. Lucan. iv. 476. parva nox. Alas. Inde dicitur ales, Horat. I. Od. ii. 43. et alipes infra iv. 576. Ala Mercurii di Somniferam sumsisse manu, tegimenque capillis. cuntur talaria, media, et erant aureæ, Virgil. d. 1. 239. Sed et capite alas gerit, et nunc pedibus, nunc fronte volat, Sidon. Carm. vii. Virga, caduceus Mercurii, duobus serpentibus circumplicatus, quem ei pro lyra dederat Apollo: Homer. h. Merc. 526. Erat aurea, unde Mercurius xovσóppanic: Hom. Od. K. 277. Erat proprie pacis insigne (εἰρήνης ὅπλον, Orph. h. xxvii. 7.) sed eadem quum multa alia efficere, tum somnum excitare poterat: Hom. II. A. 334; Virgil. Æneid. iv. 240. ubi locus classic. de Mercurio ejusque virga. Hinc vocatur somnifera (vπvodŵτiç ap. Orph. hymn. lvi. 8.) et Mercur. ipse yńτωρ ὀνείρων et ὕπνου προστάτης, Athen. lib. i. cap. xiv. Hanc virgam sumit potenti munu: vide ad vers. 595. et Mercurius semper apparet Kparúc. Tegimen pileus alatus, qui petasus et galerus dicitur. Sententiam, paravit se ad iter, ita elocutus est, ut omnem Mercurii habitum describeret. Disposuit, quodque suo loco applicuit. Patria ab arce: vid. ad. 163. 676. Agit ante se, virga pro baculo pastorali utens, capellas, quas et vicinis agris abduxerat. Dum venit, accedit ad Argum. 677. Structa avena, fistula pastoritia, quæ etiam arundo, calamus, stipula dici solet, de cujus structura vide ad ver. 711. Apud Eschyl. 577. Argus quoque fistulam habet. Sed Ovid. rem ita finxit, ut aliam fab. commode intexere posset. Structis cantat avenis. Fistula, ex septem disparibus avenis in alæ formam crescentibus compacta: sic Noster, lib. ii. ver. 191. de alis Dædaleis: Sic rustica quondam Fistula disparibus paulatim surgit avenis. 678. Voce nova, sono nova, recens inventæ fistulæ. 679. Quisquis es.] De formula solenni, quisquis es, qua peregrinos et ignotos alloquuntur Latini, vide Burm. Poteras, ut apud Virg. Ecl. i. 80: Hic tamen hanc mecum poteras requiescere noctem, ubi quidam, ut h. 1. Vulgo, poteris. Sed illud elegantius, atque ita et vii. 47. 63; viii. 47. Solent autem in bucolicis pastores cantaturi se invitare ad considendum, in quo sequuntur loca herbosa et um bram. 680. Fecundior.] Proprie fecundus locus herbis; sed h. 1. ipsa herba fecunda, frequens et bona. |