Spem Veneris differt in tempora noctis Apollo. Non tulit ille moras; virgaque movente soporem Virginis os tangit: tactu jacet illa potenti, Vimque Dei patitur: nox cælum sparserat astris: Phæbus anum simulat, præceptaque gaudia sumit. Ut sua maturus complevit tempora venter, 311 307. Tulit debemus Heinsio, qui et 311. Venter, onus ventris. Maturus mox malit tetigit ; quorum illud in vide ad ix. 283. Alipedis Mercurii tamultis est, hoc in Ambrosiano. Cæteri laria alata in pedibus gestantis ; quod fert. Regii nostri fert et tangit. Er idcirco fingitur, quia Mercurius veravit forsan Gierig qui hanc notam ex locissima est omnium planetarum. doctissimo Burmanni commentario in Stirps Dei, Deus quatenus erat stirps, tegram cepit. Is enim scripserat "quo pater, propuginis, filii. Utrumque vorum hoc in multis est : illud in Am cabulum ab arboribus translatum. De brosiano ;” unde apparet tò “ hoc" Autolyco confer Hygini fabulam 201. ad tetigit et To “illud” ad tulit esse et Pherecyd. d. I. De conjuge ejus referendum ; et meam sententiam pro vide supra viii. 738. Is poterat canbant, quæ sequuntur “cæteri fert.” dida de nigris, et de candentibus atra Inde certius hæret mihi in mente facere ; artem enim acceperat a patre Heinsium, nimiæ corrigendi et mu et colorem et formam rerum raptarum tandi textum auctoris cupidini indul mutandi, ne deprehenderetur in furto gentem, hoc loco, ut sæpius alibi, rapacissimus Autolycus. Secundum verbum rarius pro frequentiori sine Pherecydem poterat furta allovy causa accepisse. Virgaque movente eig ô Olot popoñs, id quod latius exsoporein. De virga illa diximus ad i. plicat Hyginus : “Ut quidquid surri671 et 715. Movere, arcessere. Alibi puisset, in quamcunque effigiem vellet, ducere somnos; ii. 735; Seneca Herc. transmutaretur, ex albo in nigrum, vel Et. 645. Tangit, Oé, yelv de hac virga ex nigro in album, in cornutum ex dixerunt Græci; Latini mulcere et mutilo, in mutilum ex cornuto." In permulcere. Jacet somno oppressa. his artibus non degener erat patris. 309. Nor sparserat, etc. ostenderat De fraudibus et furtis Mercurii Jani cælum sparsum, variegatum, stellis ; Exc. iii. ad Horatium, lib. i. Od. ita ii. 193. spursu miracula in cælo. Horat. judicat : "Quoniam omnia, in quibus 1. Sat. v. 10. Nor cælo diffundere signa ingenii solertia cernitur, Mercurio triparabat. Anum simulat more Deorum, buuntur, hinc Deus est omnis doli ac quum aliquem decipere vellent; iii. fruudis, in qua callidum acumen est, 275; vi. 26; xiv. 655. Præcepta qua imponitur et illuditur aliis, vel gaudia, jam antea capta vel a Mer prudentia civili ac bellica postulante, curio (Heroid. xvii. 107. Ad possessa vel animi tantum oblectandi innocenvenis præceptaque gaudia serus. Spes tisque joci edendi, aut ingenii ostentua lenta fuit : quod petis, alter habet,) dendi causa : quo referenda e.g, furta vel ab ipso A polline mente jam præ jocosa, præstigiæ, illusiones sensuum, cepta, ut Eleg. ad Liv. 29. præcepta etc. Quod universum quum Græci mente fovebus gaudia. Gaudia vox Klonijv, Latini furtum dicant, ipsepropria in hac re. Sumere, percipere; que Mercurias indeληϊστήρ, φιλητών Art. Amat, iii. 661. carpere gaudia. ópxauos, fur, furibus aptus, etc. au Alipedis de stirpe Dei, versuta propago, diat; fuerunt qui decepti vocabulorum (quorum Græcum et Latinum usum nescirent) speciali et notiori significatione, eum furum et latronum (malo sensu) Deum facerent.” 317. Carmine vocali, cantu. PhiLammon. Constantius Fanensis scribeodum censet Philemon, ut sit nomen ab arte ductum, a piaoç, amicus, et oiun, cantus. Is inter antiquissimos musicos refertur etiam a Plutarcho de Musica, p. 1132. Choros virginum primus instituisse traditur a Pherecyde. Musæ eum canendi certamine superatum postea oculis privarunt. 318. Et Dis.] Unus Heinsii quid Dis. Hac generis, amantium, et prolis gloria elata Chione perit. 322. Sustinuit, ausa est. Culpavit : deteriorem sua pronuntiavit. Hyginus : “ In venatione in Dianam locuta est superbius." 328. Quem, misera o pielas, etc.) Hunc locum ita constituit Heinsius; olim edebatur quam miser amplerans ego tunc. Duo (et nostri Regii) quam miser, o pietas; plerique, quam misero pietas; unus quem misero, o pietas. O misera pietas solennis exclamatio, ubi de malis pio inflictis sermo; vide Heinsium. Sed an ita scripserit Ovidius certo affirmare non ausim. Patruo corde. Heinsius interpretatur, forti et duro corde. Immo, ita ut decet patruum, veni in societatem doloris, et solatus sum fratrem pium, id est, uuice amantem filiam, sed surdo solatia adhibui. Quæ pater, haud aliter quam cautes murmura ponti, Quæ dum Lucifero genitus miracula narrat 330. Cautes vel mentis attonitæ. Virg. Æneid. vi. 471. vel, ut h. I. surditatis symbolum. Delamentari nova compositio ad formam rồv demirari et deamare, in quibus de vim habet intendendi, ut e in emirari apud Horatium, I. Od. v. 8. 334. Concitus, celer, ut iv. Fast. 461. concito cursu fertur. Similiter incitus ; Cic. N. D. ii. 35. inciti del. phini. Pressa, cui impressa sunt spicula. Currere plus, currere velocius. Cursus ille adumbratio volatus. Etiam ii. 586. Cranai filia, antequam in cornicem transiret, currebat. Et currere adeo pro volare, viii. 203. 338. Effugit ergo omnes, etc.] Hunc quoque versum esse adulterinum vix dubitat Heinsius. 341. Sustulit alis eleganter pro, dedit alas, quia aves in sublime tolluntur alarum ope. ii. 587 et 708 ; viji, 256. Multi MSS, sustinet, non minus eleganter; aves enim sustinent se alis, iv. 411; aura cadentem sustinuisse visa est, viii. 148. Pendentem, ut penderet, volaret; vi. 667. Corpora Cecropidum pennis pendere putares, Pendebant pennis; viii. 145. de Niso : jam pendebat in auras. Aliter originem accipitris narrat Anton. Liberalis 3. Hierar, vir justus et nobilis inter Mariandynos, quum Teucris a Neptuno vexatis opem tulisset, mutato corpore, mutatisque moribus accipiter factus est. Μέγιστα γάρ υπ' ανθρώπων φιληθέντα πλείστον εποίησεν (Ποσε δών) υπό των ορνέων μισηθήναι, και πολλούς ανθρώπους αποθανείν κωλύσαντα, , πλείστους εποίησεν αυτόν ορνίθων αποκτείναι. . 346. Quæ dum Lucifero, etc.) Fabula altera de lupo. Secundum Nicandrum apud Anton. Peleus, inter De consorte suo, cursu festinus anhelo Advolat armenti custos Phoceus Anetor. “ Heu, Peleu, Peleu! magnæ tibi nuntius adsum Cladis,” ait: quodcunque ferat, jubet edere Peleus. 350 Pendet, et ipse metu trepidat Trachinius heros. Ille refert: “ fessos ad litora curva juvencos Appuleram, medio quum Sol altissimus orbe Tantum respiceret, quantum superesse videret. Parsque boum fulvis genua inclinârat arenis, 355 Latarumque jacens campum spectabat aquarum : Pars gradibus tardis illuc errabat et illuc; Nant alii, celsoque extant super æquora collo. fecto Eurytione, Iri filio, ad Acastum fugit, et inde ad Chirona. Hinc, ovibus et bobus collectis, ad Irum pergit, eaque cædis nomine mulctæ offert; quum recusaret Irus, Peleus ea oraculo monitus libera mittit: lupus armenta invadit, Consors, frater, ut xiii. 663. Tibul. II. v. 24 : consors sanguis, fraternus sanguis, viii. 445. De uxore est vi. 94; de sorore III. Pont. ii. 48. Miracula de consorte, miram fratris conversionem. Festinus, festinans. Vocem hanc ab Ovidio primo usurpatam esse contendit Schirachius male; occurrit enim apud antiquiores, v. c. Virgilium, Æn. ix. 488. Cursu festinus anhelo, currens tam festinanter, ut anhelaret. Phoceus, e Phocide. 351. Pendet, et ipse, etc.) Hic quoque amabilem et humanum se ostendit Ceyx. Pendere et suspensus eleganter dicitur animus, quum versatur incertus inter spem et metum, hinc quum anxius est et sollicitus de eventu rei. Sed Heinsius, qui paratus nimis est ad delendos versus, hunc quoque spurium judicat, improbante Burmanno, qui e multis MSS. recte legi vult, Pendet et ipse metu trepidus, etc. Vul go trepidi Trachinius oris; bic versus servatur, Heinsius. conjicit trepidus Trachinius hæres. 352. Ille refert; etc.) Prolixitas et nimia diligentia hujus narrationis male convenit perturbationi et festinationi pastoris. Meridianum tempus tribus modis declarat ; varias boum recreationes eleganter quidem, alieno tamen loco, enarrat, neque templi descriptio hic locum suum habet. Fessos a via et æstu solis. Appuleram, adegeram. Absolute sic appellere Cic. i. Div. 44. Tantum viæ aut cæli respiceret, post se relictum haberet, ü. 187 sq9. 355. Inclinârat.] Bene boum quiescentium babitum notat; inclinatis enim illi genibus, et capite fere immoto eundem semper locum spectant, ut nunc latarum campum aquarum, latum mare : Vulgo (et in nostris Regiis) campos aquarum. Quum autem gramina carpunt, et tardis gradibus precedunt, et modo in hanc, modo in illam partem vestigia ferunt, quod verbo errare exprimitur. Etiam tertium recreationis genus suavi imagine exornavit, celsoque extant, etc. Templa mari subsunt, nec marmore clara, nec auro; sed 359. Templa, pro, templum. Subsunt, prope sunt, ut ver. 234. Lenzius vero monet, domum Nerei et Nereidum sub mari intelligi; etenim et alios poetas lucos memorare in fundo maris. At ita custos pecoris domum illam non vidisset ; neque poeta sic elocutus esset illam domum. Bene judicat Gierig ; sic et glossator aliquis supra Tò subsunt scripsit vel juncta in nostro Codice B. Clura est, splendentia, ut ii. 2. Trabibus umbrosa, obscura arborum umbra. Quia in lucis sacris arbores cædere non licebat; hinc fere semper eorum vetustas, quæ et ipsa aliquid sanctitatis habet, commemora Tenent templum, qui in eo coluntur. Navita, piscator. Pro, in litore versans, maluit specialem et gratam ideam, dum retia (in) litore siccat. Edidit, scilicet mihi. 363. Obsessa densis, cincta salictis, in quibus latere commode et commorari lupus poterat. Quam-paludem. Solet ita substantivum præcedens post relativum repeti, etiam ubi oratio minime ambigua. 365. Inde, fragore gravi, etc.] In vastitate lupi et feritate augenda non nimius est, immo præclare imitatur sermonem hominum portento aliquo obstupefactorum. Conf. Horatius, I. Od. xxii. 13 sqq. et Noster viii. 282 sqq. Inde, ex istis latibulis prodiens. Fragore gravi strepitans, et plurima et crassiora ligna frangens, ut strepitus longius audiretur. Audiri poterat, non videri propter salictorum densitatem. Silvisque palustribus. Burmannus negat salicta nunc satis apte silvas vocari; de suo igitur dedit ulvisque. Spisso, concreto. Rictus fulmineos ; vide ad x. 550. Supra iv. 96. Venit ecce tecenti Cæde leæna boum spumantes oblita rictus. Oculi suffusi rubra flamma, rubore igneo, furoris signo. 369, Savit, omnia vastat et trucidat, incitatus fame, quæ multum vexat lupum, unde improbas ventris rabies apud Virgilium, Æneid. ii. 356. Sed hic, tanquam tigris, acrior, sævior et iracundior est, rabie, propter furorem a Nereidibus ei immissum. Jejunia id quod famem. Satiare, sedare. Cæde, carne boum cæsorum : non curat satiare, non vult, non id agit, ut famem sedet, cui rei sufficeret vel unus bos tur. cesus, |