N. B. Argumentum hujus libri undecimi Metamorpho seon, relatum invenies in serie CANTERI, tom. iii. pag. 58. P. OVIDII NASONIS METAMORPHOSEON LIBER UNDECIMUS. FAB. I. CARMINE dum tali silvas, animosque ferarum ver. 625 sqq. 1-66. Confer. Phanocles de amo- Tractaverat eadem tribuuntur. Et usus nunc est hac periphrasi, quia animi dicuntur duci et commoveri ; Quintil, Inst, xii. 10. commovendos esse ducendesque animos imperitorum. Male igitur Regius vel animos interpretabatur sensus, vel feras homines feros, quorum animos sane excoluit Orpheus; Horatius, Art, Poetic. 391 sqq.: at Noster, ut postulabat hujus operis ratio, non sensum fabularum curavit, sed fabulas ipsas fideliter retulit. Sequentia ducit, duxit, ut sequerentur. Virgil. Georg. i. 106. inducit rivos sequentes. Quanquam et sequi dicuntur quæ facile cedunt aliis. Vide ad Plinium, lib. VII. Ep. ix. 11. Sed disputant Interpretes primum utrum ducit, an ex aliis MSS. trahit legendum sit? Deinde utrum Orpheus oblectâsse saxa et silvas dicatur, an loco movisse ? Burmannus recte docet, utramque notionem et utrique verbo inesse, et huic loco convenire. Etiam cæteri auctores, qui hujus rei mentionem faciunt, utroque trahunt, eumque mox mulsisse, mox durisse, movisse, maxisse sa.za tradunt. Optimum ergo est, 22 Ecce nurus Ciconum, tectæ lymphata ferinis En;" ait, “ en hic est nostri contemptor:" et cas, ut viri non nisi temulenti ad sisse Orpheum carminum suavitate prælia exirent. Æschylus ad Bacsilvas, feras et saxa ; eamque fuisse chum auctorem rem retulerat, quem causam, ut sequerentur ejus cantum. Orpheus non celebrarit carmine: alii Vide Horat. lib. I. Od, xii. 7, de ca Veneris impulsu id mulieres ausas nente Orpheo. esse tradebant : vide Hyginum d. l. 3. Nurius omnino mulieres : vide Hastam, thyrsum, de quo vide ad iii . ad ix. 643. Bacchas describit a ves 542. Vocalia ora, canentia ; etiam ¥. titu, tectæ ferinis velleribus ; vide ad 332 ; vocalis Orpheus apud Horatium, iv. 4. Lymphata, furore Bacchico I. Od. xii. 7. Videtur autem laudis correpta : lymphatus proprie cui visa notio inesse interdum huic voci, ut in aqua Nymphæ imago insaniam in. Schol, Orat. observat, et de iis usurjecit. Tumuli. Nonnulli in Olympo patum esse, qui claram et sonoram monte, alii in Pangæo id factum nar. vocem haberent. Vatis Apollinei, cum rabant. Vide Hyginum. De Ciconi delectu, quem vereri debebant, quia bus dictum ad x. 2. Percussis, etc. et Apollinis filius (vid. ad x. 167.) et accinentem sono chordarum. v. 340. ab Apolline musicam edoctus. Hygipercussis subjungit carmina nervis ; i. nus, dicto loco. 518. per me concordant carmina ner 9. Præsuta, vincta aut omnino, aut vis. Chordæ autem dicuntur percuti, in anteriore parte : confer ad i. 699. feriri, pulsari, pelli : vide Brouckhus. Similiter prætertum occurrit, ut Fast. ad Propertium, 11. i. 9. 6. Jactato crine, more Baccharum, v. 567. Augusto prætextum nomine (vide ad iii. 726.) et omnino fanatico templum, id est insignitum. Sed li brarii quum ignorarent h. v. varie corrum vaticinantiumque. Nostri con ruperunt genuinam lectionem. Nota, temptor ; spreto enim mulierum usu vestigium thyrsi missi in ore remapueros amare docuerat. x. 79. Sic et Phanocles atque Virgilius. Sed Pau nens, vibex rubicunda aut livida. Sic Fast. ii. 698. terga notata, quæ habesanias, Bæot. p. 768. neglectis vulgaribus opinionibus, arbitratur, Thra bant vestigia verberum. Horatio, I. cum mulieres succensentes Orpheo, Od. xiii. 12. nota est vestigium dentis quod huc illuc vagans maritos secum impressi lividuın. Quod quum telum duceret, insidias struxisse vitæ ejus, facit, cutem dicitur destringere, xii . et inebriatas aliquando perfecisse, 101; conscribillare, Catull. xxv. 10; quod antea metu maritorum non ausæ et επιγράφειν, Ηomer. Il. Δ. 139. essent. Hinc institutum inter Thra 11. In aere concentu, etc.) Ludit ingenium Ovidii; ferri tamen hic lu Ac veluti supplex pro tam furialibus ausis, sus potest auctoritate Mythicorum antiquiorum, qui saxa cantu Orphei delinita primi finxerant. Victus, ut mox mollitus, mitigatus, ut desisteret a volando. Utrumque autem vocabulum ab iratis translatum, qui, quum ponunt iras, dicuntur vinci et molliri. Lapis missus ab irata muliere et vulnera minitans, et ipse iratus fingi potest a poetis. Idem supplea esse videtur, quia ante pedes procidit ritu supplicum. Furialia ausa etiam vi. 84. 13. Sed enim, at vero, ut i. 530; xiii. 141. Ita etiam Lactantius, Epit. 67. Temeraria crescunt bella, furiosi impetus augentur ; ix. 425. crescit turbida seditio. Modus abiit, illi impetus modum excesserunt. Insuna regnat Erinnys. Bacchæ furunt insania : sic i. 241. fera regnat Erinnys. 16. Inflato Berecynthia, etc.) Safftius vertit: das Getoese der Hoerner und der Berecynthischen Floete, quasi duo diversa instrumenta intelligerentur. · Imo quum cæteræ tibiæ essent rectæ, Berecynthia habebat formam curvam, scil, cornu habebat affixum. Vide Vulp. ad Catull. Ixii. 22. Hinc üïi. 530. tibia adunco cornu; Fast. iv. 181. inflero Berecynthia tibia cornu flabit ; Hor. I. Od. xviii. 13. Berecynthium cornu. Ab initio usus ejus erat non nisi in Cybeles sacris, quæ in Berecyntho, monte Phrygiæ, po VOL. IV. tissimum celebrabantur; sed deinde etiam in Bacchi orgiis recepta, quæ cum illis sacris multa habebant communia. Ejus et tympanorum sono audito in furorem agebantur Bacchæ ; Lucret. ii. 620 : Horat. III. Od. xv. 10; Cic. Div. i. 50 : hinc furiosa tibia, Fast. iv. 341; sonus enim ejus erat acer et veluti pungens animos. Tympanaque, pluususque, et, etc. Vide ad x. 262 et 308; in quibus locis scriptorem nostri Codicis A sedulius metro invigilantem vituperavimus; multoties enim jam videndum fuit sola cæsuræ vi produci rò que : si quis tamen hoc loco offenditur, recipi potest lectio nostrorum Codicum, Tympanaque, et plausus, et Bucchei, etc. LEM. Plausus Lenzius intelligit cymbalorum : non assentior. Plinius, II. Ep. xiv. 13. hæc Bacchanalia respiciens : “ Plausus tantum, inquit, ac potius sola cymbala tympana illis canticis desunt." Ululatus. Vide ad iii. 528. Obstrepuere, strepitu suo vicerunt. Tibullus, II. i. 86. turba jocosa Obstrepit, et Phrygio tibia curva Innumeras volucres, anguesque, agmenque fera- 24 num arma. ribus dici ; Plinius, paneg. 54 ; Horatius, I. Ep. xix. 41. Titulus theatri, gloria theatri, honorificus consessus auditorum: mira theatra Orphei apud Claudianum, II. Ep. vi. Titulus autem sic passim ; iv. 644. prada titulus; vii. 56. titulus servatæ pubis ; x. 602. quid facilem titulum quæris? Sumplum est vocabulum a statuarum titulis, qui valde gloriosi habebantur. Duo MSS. populum, quod illustrat Burmannus Manilii et Alciphr, exemplis, qui populum piscium et alitum et dñpov opvéwy dixerunt. Idem Burmannus non improbat, quod quidam habent, Orphei triumphi; partim quia mox sequitur theatro, partim quia titulus bene triumpho conveniret. Rapuere, dilaniatis istis feris et volucribus : vide ad ver. 38: hinc mox ruunt cruentutis dextris. 23. Verti in aliquem impetum indicat, qui fit ab alio in alium, ut i. 235. Coeunt, undique confluunt. Exemplum non male delectum; sed nota negligentiam orationis, coeunt ut aves, et ceu cervus prada canum est, vutemque petunt. Structum utrimque theatrum, amphitheatrum, in quo Romæ bene mane venationes, sub meri diem autem ludi gladiatorii edebantur. Matutinu, quia ipse mane perit. Hæc in munera, hunc in usum, forte quia munera dicuntur officia extrema, quæ præstantur morientibus aut mortuis. 29. He glebas, illæ ramos, etc.) Eadem fuere antiquissimorum homi Lucretius, v. 1282 sqq. Presso, impresso; Virgilius, depresso aratro. 32. Multo fructum sudore, etc.) Verbis delectis molestiæ agricultura exprimuntur. Fructum, victum. Dura; Horatius, I. Sat. i. gravem terram. Lacertosi aplum agricolis epitheton, quorum lacerti multo labore validi facti sunt et robusti. Arma operis, instrumenta rustica. Virgilius, Georg. i. 160. Dicendum et quæ sint duris agrestibus arma. Opus dicitur de labore rustico. Vacuos, quia aufugerant coloni. Sarculum, okapelov, instrumentum sarritionis. Rastri magno erant pondere; Terent. Heaut. I. i. 40. ubi Chremes eos tentavit, Hui, tam graves hos? Ligonibus terra eruitur, Longi ligones etiam I. Pont. viii. 59 : sed h. I. unus MS. curvique, quod Burmannus rectum judicat, quia curva ligonis forma cernitur in gemma |