N. B. Argumentum hujus libri decimi Metamorphoseon, relatum invenies in serie Canteri, tom. iii. pag. 57. P. OVIDII NASONIS LIBER DECIMUS. FAB. I. INDE per immensum croceo velatus amictu Aera digreditur, Ciconumque Hymenæus ad oras Tendit, et Orphea nequicquam voce voratur. 7. 1-85. Orpheus Eurydicen, serpentis veneno interfectam, ab inferis reducendam impetrat ea lege, si sequentem non respiciat. Quod quum amans faceret, illa ad inferos relabitur; Orpheus autem, spreta mulieris consuetudine, pueros amare Thracum populos docet; Virgilius, Georg. iv. 454 $99.; Seneca, Herc. Fur. 569; Herc. Et. 1031 sqq.; Athen. xiii. p. 597. ubi fragm. ex elegis Hermesianactis, Apollod. I. iii. 2. Hyginus, fab. 164. Nempe mortua conjuge Aornum, Thesprotiæ urbem, ubi antiquissimum ve. Kvojávislov, profectus esse traditur, ubi Eurydices animam se sequentem videre sibi visus est: vide Pausan. Bæot. p. 768. Hinc nata fortasse fabula. Hymenæus e Creta ab Iphidis nuptiis vocatus proficiscitur ad Orpheas in Thraciam. Croci usus etiam in tincturis erat, hinc infectores crocotarii apud Plaut. Aul. iii. 5. Croceus amictus tribuitur etiam Baccho, Athen. v. p. 198. et Veneri, Valer. Flacc. viii. 234: vide Salmas. ad Tertul. de Pal lio, p. 329. Et is color convenit læti. tiæ, nuptiis in primis. Claudian. Nupt. Honor. 211. Hinc flava conjugio vincula portat Amor : Tibul. II. ii. 18. Velatus, vestitus; sed maluit illud, quia amictus laxius vestimentum. Nempe palla intel. quæ Hymenæo Heroid. xxi. 162. tribuitur. Inter Cicones, Thraciæ gentem ad Hebrum Aumen, vixit Orpheus, et a mulieribus eorum discerptus est. Nequicquam quomodo nunc intelligendum sit, poeta ipse mox docet. Sine fructu vocavit Deum, ut nullum inde emolumentum redundaret ad conjugium suum : vide ad ix. 295. Pro rogatur, quod Burman, kako úvov vitandi causa e 12 MSS recepit, revocavimus vocatur. Etenim vocare Deum ad sacra, ad nuptias, etc. formula solennis; et, ut Burm. ipse fatetur, voce vocare passim apud Ovidium occurrit, neque ingratum illud auribus esse puto : vide ad i. 299. mollius certe est, quam illud Cicer. Off. i. 61. pleniore ore; aut infra, xiii, 734. aliquo quoque. ! Perque Affuit ille quidem ; sed nec solennia verba, 5 vc ait: 10 4 7. Affuit ille quidem.] Non 8. Britu nuspicio grarior.] Finis ad inferos, mortua est. Horatius, IV. Od. vii. 14. Nos, ubi decidimus, Quw pius Æneas, etc. Sic etiam in lapidibus hoc verbum occurrit: vide Bu:mann. Hyginus, fab. 14. decidit pete cussus ab apro. Sic dejicere pro interficere apud Claudianum, Rapt. Pros. ii. 39: tamen Mitscherl. hoc loco revocavit occidit. Regii nostri habent decidit. Serpentis dente recepto, morsa, vulnerata dente serpentis in herba latentis. Recipit ferrum, qui eo vulneratur, aut transfoditur. Talus, pro calce positus. 11. Rhodoperus.] Orpheus poeta Thracius: Rhodope autem mons est Thraciæ altissimus. Ad superas auras. Lenzius superos Deos intelligit; potius est, inter vivos, in terra ; Æneid. vi. 481. multum fleti ad superos : vide Drakenb. ad Sil. xiii. 606. Ita et Virg. Georg. iv. 486. Eurydice superas veniebat ad auras. Tentaret ambras, periculum faceret, an cantu capi et flecti possent. Ita et eiperiri dicitar, ut erperiri animum victoris, Vellei. 11. Ixxxvii. 3; Tenture precibus infra, xi. 239. Tanarus, umbresus specus in Malea promontorio, per quem descensus ad inferos. Orpheus Argon. 41. Ταίναρον, ηνίκ' έβην σκοτίην οδόν άιδος είσω, Ημετέρα πίσυνος κιθάρη, etc. Tanaria porta, per Tæ blinde nariam portam. 1 Ad Styga Tænaria est ausus descendere porta; 14 quem recidimus quidquid mortale creamur, 14. Leves populos, scil, umbrarum, pro detrusum unus retrusum. Quidquid quæ levi, id est, tenui et umbratico cor mortale creamur; quicunque mortales pore indutæ incedunt; Horat. I. Od. x. creamur. Lucanus, vii. 363. quidquid 18. levis turba. Persephonen. Proser hominum sumus. Huic autem legi non pidam. De inamænis regnis redi ad iv. subjecti erant præclari homines. Ii 476. Umbrurum dominum. Plutonem. enim cælo demitti dicuntur a Virgilio, 16. Pulsis ; pulsatis : confer v. 340. Ecl. iv. 7. et quum moriuntur, calo Ergo formula Sic ait etiam præmitti. redduntur, cælestem animam cælo redtur orationi, quod negabat Burman dunt; Vellei. ii. 123. nus ad viii. 618. Omnis autem, quæ 19. Jam fidem facit dicendis. Mensequitur, oratio attemperata satis est dacibus tribuitur falsum, fallens, os, consilio Orphei. Mox ambigi potest, idemque umbagibus mendacia sua ceutrum vulgatum decidimus defendas, lant. Falsa ora sic etiam Heroid. vi. an cum Heinsio recidimus præferas, 63 ; falsa lingua ibid. vii. 67. et supra quod et ipsum antiquorum MSS auc ii. 631. Positis ambagibus ; missis amtoritate se tuetur. Et placitis Hera bagibus, sine ambagibus. cliti omnia, quæ interire vel mori vi 20. Non huc, ut opuca, etc.) Non dentur, in qonv recidunt. Cic. Nat. vano consilio huc descendi; sed conD. i. 26. “Terrena vis omnis atque jux, qua marito nihil carius esse debet, natura Diti patri dedicata est : qui causa viæ justa est. Nec uti villosa, Dives, ut apud Græcos Ildoútwv, etc. nec ut Cerberum extraherem, quia et recidant omnia in terras, et quod fecit Hercules, vii. 410 sqq. oriantur e terris.” Claudian. R. Pros. Antecedens vincirem guttura, colla i. 57. de Plutone, “ qui finem cunctis pro consequente, extraherem ; vincto et semina præbes, Nascendique vices enim collo trahuntur canes. Villosa alterna morte rependis: Qui vitam colubris, quæ villorum loco colubros letumque regis; nam quidquid ubique habent. Sic ver. 349. crinitas ungue. Gignit materies, hoc te donante crea Claudian. Nupt. Hon. 223. crinita tur, Debeturque tibi, certisque am sagittis. Meduseum monstrum, quia bagibus ævi Rursus corporeos animæ Echidna, quæ Cerberum peperit, ex mittuntur in ortus.” Quæ loca de Typhaone et Medusa prognata ; Hefendunt qò recidimus. Etiam xii. 523. siodus, Theogon. 295 sqq. et 306. Causa viæ conjux; in quam calcata venenum 25 Vicit Amor? supera Deus hic bene notus in ora est; S.GOO 29 23. Causa viæ conjun.] En gravis ponit: Eurydicen in vitam reddite . illa jactura, quam feci. Crescentes ab Chaos sæpe inferorum domicilium, ut stulit annos, ipsam juvenculam pere Hesiodi Theogon. ver. 700. ubi vide mit. Annis poetæ ea tribuunt, quæ Græv. et Gesner. ad Claudian. v. 525. hominibus conveniunt, qui illos annos Properata fata habent omnes fere agunt. Heroid. i. 111. molles anni, MSS (et nostri Regii) unde Heinsius pueri; Seneca, Hipp. 267. fessi anni; illud accepit pro properata fila : et Propert. i. Eleg. 7. tremuli anni ; Mi intelligendum est præmaturam mornuc. Fel. ii. 1. innocentes anni. Pati tem. Properata fila ex usu linguæ eleganter sic absolute ponitur, per forent, quæ properanter neverant Parferre dolorem constanter, sich drein cæ, ut properate tabella, properanter ergeben : vide Gronovium ad Senecam scriptæ, ix. 586. et properata stamina, Thyest. 468. Substantivum patientia ii. Sab. 83. Nam properare, ut oneúsic est Tibul. III. ij. 5. ubi locutus deLv, properanter conficere. Similiter erat de eo, cui erepta conjux: Non festinare, ut xi. 576, festinare vestes. ego firmus in hoc, non hæc patientia Verum h. I. properata fila sunt, quæ nostro Ingenio. Supera Deus, etc. Commiserationem hæc faciunt: et properanter absciderant Parcæ, quod durum videtur. Proprie fila reterunquum illi ipsi, ad quos verba faciebat, tur, sed poetice et satis eleganter, ubi amoris vim experti essent, tanto facilius veniam ab iis sperare poterat fila Parcarum alluditur, etiam fata. dolens Orpheus. Dubito, certo non Itaque hoc recepi. Apud Statium, lib. III. Silv. iii. 20. Parcæ dicuntur scio, ut vii, 677. 28. Veterem rapinam ex uno Vati. celeres genitoris annos properásse. 32. Omnia debemur.] Vulgo (et in cano dedit Burmannus, pro veteris rapina, ut mentita dictum esset pas nostris Regiis Codicibus) omnia desive, quod non inusitatum : sed ele bentur ; et ita potuerat dicere, id est, omnia obnoxia sunt vobis. Sed gantius et magis poeticum, famu mentita est, finxit, rapinam.- Rapinam niam nos ipsi in illis omnibus sumus, illam Noster cecinit supra, libro v. propterea melius est, debemur. Paulo 341 sqq. Per ego hæc loca, etc. Cum ante, quidquid mortale creamur ; 343. Cereris sumus omnia munus ; gravi obtestatione consilium suum ex Iloratius, Art. Hoet. 62. Debemur quo V. |