Non exploratis implevi lintea ventis. Auferor in scopulos igitur, submersaque toto Omnia fecissem; quorum si singula duram 592. Auferor, etc.] Amor. II. iv. 8: Auferor, ut rapida concita puppis aqua. 594. Quid? quod et ominibus, etc.] Ex more superstitiosorum hominum hæc dicta, qui, ubi adversi aliquid iis accidit, id inde repetunt, quod ominibus non paruerint; Virgilius Ecl. i. 16. Certa omina et signa (vide in finem notæ) sunt perspicua, et opp. obscuris, quæ dubites an ominis vim habeant. Virgilius, Georg. i. 229. haud obscura signa. Fecit, etc. Cera caduca portendit, spem quoque meam esse caducam, id est, vanam; Caduce preces, i. Fast. 181. Sed potius mutanda dies bene ad amoris ardentissimi veritatem repetitum, quum non sustineret totam voluntatem, totum consilium, abjicere. Monere proprie de ominibus, auguriis, etc. Male sana, insana; Virgilius si mens non lava fuisset. 600. Et tamen ipsa loqui, etc.] Coram melius, quam literis, fratrem vicissem. Ipsa coram, opp. literis. Me cum vi dictum, id, unde salus mea pendet. Etiam committere verb. delectum. Jam singula enarrat, quibus præsens fratris animum vel mollem movere, vel durum vincere et cogere tentâsset. Sunt autem illa amantium, dolentium, persuadentium, supplicum, desperantium. Affusum sive advolutum amplecti pedes aut adhærere genibus etiam Romæ frequens supplicantium mos; Plinius, IX. Ep. xxi. 1. Non adiit apte; non legit idonea, credo, [tem: 610. Non adiit, etc.] Idem rursus ter dixit; nam adire apte, legere idonea tempora (vide ad ver. 571.) et petere horam vacantem eodem redeunt. Sed confusæ menti convenit talis tautologia. Hora animusque vucans, hora, ubi animus vacat laboribus. Heinsius malit non petiit-vacantes. 612. Hæc non modo ad proxime antecedentia, sed et ad superiora referendum. Nisi culpa aut mea aut missi ministri esset, si rem aliter tractâssem, victus esset frater; neque enim de tigride, etc. Hinc commode eo defertur, ut rem denuo tentare cupiat. Verbis autem illis de tigride natus, etc. solenne poetis animum durissimum describere; vide ad vii. 32. 615. Vincetur, etc.] Novum periculum facere vult. Repetendus, denuo tentandus. Confer Horatium, Sat. I. ix. 55 sqq. Tadia capiam, pro Laudat vulgari, tædia capient me. 617. Facta revocare, facta infecta reddere. Capta; Regii nostri captum. Capta expugnare, cœpta perficere. Fatetur Burmannus se ignorare hujus locutionis exemplum. Comparare possis ex xiv. 21. expugnax herba, efficax. Ut jam, etc. quod si etiam nunc a votis meis absistam. 621. Leviter, non summo furore correptam, quod excusatius. Majorem etiam veniam merentur, qui a Deo incitati, quam qui libidine victi amant. Ut nihil adjiciam, non possum innoxia dici. [vum. 631 640 Defecisse ferunt: tum vero a pectore vestem 635 undas, 629. Incerta, dubia, fluctuans. Exit, excedit. Committit repelli, commissis suis facit, ut repellatur sive rejiciatur. 632. Mox ubi finis abest.] Deinde quum nullus finis datur Byblidos flagitio, Caunus patriam relinquit. In peregrina terra, in Caria, condidit Caunum urbem in valle, cujus Noster ver. 663. meminit, unde eam Q. Calaber, viii. 79. Koiληy vocat, atque etiam lacum aquæ limpidæ in illa valle memorat. Deficere mente, amentem fieri. Inconcessum spem exquisitius esse puto, quam, quod Heinsius volebat, inconcessa Veneris. 640. Utque tuo mota, etc.] Solenne poetis, furentes cum mulieribus bac 645 chantibus comparare, iv. 520 sqq. Triennia, sacra Thebanorum trieterica in honorem Bacchi, de quibus, III. fab, ult. Illud ipsum nomen trieterica librarii h. 1. substituere voluerunt, sed veram ejus formam reperire non potuerunt. Repetita dicuntur sacra, quæ statis temporibus celebranBubasus, Cariæ regio, Plin. v. 29. et urbs, Sthephan. Byz. BúßeGoog (etiam Plinius, Bubassus) Tóλig Kaρίας. Nurus, mulieres. Leleges, Asiæ minoris incolæ, Caribus vicini, Vid. Strabo, lib. xiii. tur. 645. Cragus, mons Lycia, Plin. v. 27. promontorium dicitur. Lymire, fluvius et oppidum Lycia. De Chimæra vide ad vi. 339: quum autem et 649 Quoque Chimæra jugo mediis in partibus ignem, corpus habuisse dicatur capræ et ignem vomuisse, quæritur, utrum h. 1. ignem ad hircum præferendum sit : nam MSS trahunt utroque. Regii nostri, ignem. Heinsius recepit ignem, quia Chimæra vocatur πῦρ πνέουσα, ignifera et ignea. Verum hoc non satis est ad defendendam illam lectionem; nam etiam μέσση χιμαιρα νοcatur ab Homero, Il. Z. 155; Hesiodo. Theog. 322. Ignem vero non e mediis partibus, sed e faucibus vomuit. Favet tamen r ignem alius locus, IV. Trist. vii. 14. ubi Chimæram, A truce, quæ flammis separat angue leam. Cæterum Chimæram montem Lyciæ fuisse perhibent, quem summum leones, medium capræ, imum dracones tenuerint. Vide Servium ad Virg. Æneid. vi. 288. Lea, i. q. leana. Vide Munkerum ad Hygini fabulam 185. 648. Deficiunt silvæ; Bersmannus conjicit destituunt ; male: jam v. 463, de Cerere, quærenti defuit orbis. Procidis comprobat Heinsius exemplis. Sed et vulgatum concidis bene se habet: dicitur enim de iis, qui vel morientes vel animo linquentes cadunt. Atque ita et Lactant. legit, ut ex Arg. apparet. Regii nostri, concidis. Frondes caducas, folia, quæ deciderunt: sed vi. 396. lacrime caduca, quæ decidunt. Virgilius, Æn. x. 622. juvenis caducus, casurus. Sueton. Galb. 17. caducum auspicium, casum denuntians. 653. Adhibent solatia, ut, iii. 376. adhibere preces; et apud Tibullum, III. iv. 75. adhibere querelas. 655. Humectat, etc.] Virg. Æn. i. 465. humectat flumine vultum, ubi Heynius monet, humectare esse exquisite pro irrigare, et habere vim mitigandi ideam fluminis. 656. Naidas his venam, etc.] In scaturiginem perennem mutant istas lacrimas. Habebant, poterant; Horat. I. Ep. xvi. 23. An melius quis habet suadere? 658. Picea plurimum fundit resinæ, eaque tota est perfusa; Plinius, xvi. 10. Bitumen in Babyloniorum potissimum finibus e terra æstuabat; Justin. I. ii. 7. Gravida, quatenus e sinu aut utero suo fundit bitumen. Consistere proprie de fluviis glacie astrictis. 660 Utve tenax gravida manat tellure bitumen; 666 Proxima Gnosiaco nam quondam Phæstia regno Progenuit tellus, ignoto nomine Ligdum, 663. Vertitur in fontem.] Noster A. A. tradit, eam laqueo vitam finiisse. Nec aliter Conon. narrat, 2. et Parthen. Erot. xi: Antoninus Liberalis autem, 30. auctor est, eam in Hamadryadem esse a Nymphis mutatam, quum se voluisset e scopulo præcipitem dare, et fontem e saxo manantem dictum δάκρυον Βίβλιδος. Burmannus suspicatur, eam suspendisse se ad ilicem et inde delicuisse in fontem. Fuerunt baud dubiæ variæ de ea re traditiones. Nomen domina, Byblis fons passim commemoratur. Nigra a nigricante virore. Sic et Virg. Ecl. vi. 55. Cul. 138. ilicis et nigra species. De illo fonte et valle vide ad ver. 633. 665-796. Iphis quum Ianthen uxorem ducere vellet, Isidis auxilio e virgine mutatur in puerum. Hac ex Nicandro refert Anton. Lib. cap. 17. Iphis ibi vocatur Leucippus. Reliquas varietates suis locis videbimus. Fabula superiore nefandum amorem retulit, nunc subjungit prodigiosum. 665. Fama novi.] Viam sibi munit ad fabulam seq. Cretaas, nempe quia Cauni pater inde oriundus, ver. 443. E Creta profectus nos eo reducit. De centum Cretæ urbibus vide ad vii. 481. Monstrum et miraculum, miræ corpo rum transformationes, ut ii. 367. Tulisset. Plin. VIII. Ep. xx. 2. de miraculis naturæ, quæ si tulisset Achaia. 668. Phastos, (Plin. iv. s. 20. Phas tum) urbs et regio insula Creta. Sed Gnosus multo celebrior Phæsto. Ligdus apud Antonin. Lamprus vocatur, et uxor, quæ Nostro Telethusa est, Galatea. Monet Heinsius posse et Lygdum scribi; nam et λίγδος et Aúydog Græca esse. Idem malit cum paucis MSS ignotum, sine causa. In argum. Lactantii, Ed. Colon. Lyctus, ut et Ald. h. 1. Hujus nominis urbs in Creta. Ignoto nomine, nec clarum rebus gestis, nec nobili genere natum. Utroque modo dicitur nomen, et de fama et de generis nobilitate. Virgilius, Æneid. ix. 343. Multam sine nomine plebem. Ignotus autem passim pro ignobili et obscuro. Census, divitiæ, ut iii. 588. In illo, illius. Nobilitate, jocose dictum. Male igitur auctor Argumenti generosam ei stirpem tribuit. Hac ejus notatione autem et viri decretum illustratur et auxilium ei latum. In vita hominum fides in primis spectatur, fundamentum, aut, secundum Horat. I. Od. xxiv. 6. soror justitiæ. |