In patriam? superata jacet: sed finge manere; Proditione mea clausa est mihi: patris ad ora? 115 Quæ tibi donavi: cives odere merentem; Finitimi exemplum metuunt: obstruximus orbem Hac quoque si prohibes, et nos, ingrate, relinquis; 116. Quæ tibi donavi paulo durius, cujus salutem cum crine tibi prodidi. Exemplum, similem proditionem, cu- jus jam exemplum dedi. Obstruximus, veniam ullius loci adeundi ademimus 120. Non genetrix Europa, etc.] Confundunt et Noster et alii Minoem I. cum Minoe II. Ille fuit Jovis et Europa filius, cujus nepos Minos II. imperium maritimum (de quo vide Heynium, in Commentar. societ. Got- ting. tom. I. part. ii. p. 71 sqq.) ha- ob vada arenosa, erant duæ, quas describit Sallustius, Jugurth. cap. 78. Vide quæ de Syrtibus, et quare ita sint appellatæ, cl. BURNOUr dixerit in Sallustium nostræ editionis, p. 267. Sed hoc loco intelligatur regio Syrtica, facientibus hospitium præbet. Lucan. i. 367. per inhospita Syrtis Litora. De Armenia tigribus vide ad xv. 86. De Charybdi, vide ad vii. 63. Auster maxime sævit in mari Siculo. Re- spexit autem his Æneidem, iv. 365 sqq. Nec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor, Perfide; sed duris genuit te cautibus horrens Caucasus, Hyrcanaque admórunt ubera tigres. 122. Nec Jove tu natus, etc.] Fa- bulam hanc ipse supra narravit, ii. extr. Imago, forma tauri, quam Jupi- ter assumpserat. Duci varie capi po- test, trahi, induci, seduci, ut Heinsius monet, aut, ut ego malim, decipi. Fabula, ut vlog, omnino narratio, hinc additur falsa. Tò verus revoca- verat Gierig, quia opponebatur imagini tauri. Burmannus dederat ferus: Officium tibi sit: te vere conjuge digna est, 131 via verbi significatione, notante Bur- 132. Que torvum ligno, etc.] Acer- forme, et 169. gemina figura. Dis- 134. Inania, quæ non audiuntur, 139. Mea terra recedit.] Suaviter iii. 72. 140. Nil agit, qui propositum suum 142. Undas habent quidem non- 146 Consequiturque rates, faciente Cupidine vires, 145. Quam pater ut vidit, etc.] Nimis festinat; non enim ostendit, cur Nisus sit mutatus. Nempe Jupiter, commotus ejus pietate, necatum in vitam revocavit, mutatoque corpore avem esse jussit, nempe haliæeton, id est, aquilam marinam. Aristoteles, Hist. Ann. ix; Plinius, x. 3. Pendebat in auras, avis erat. vi. 667; xi. 341. In auras exquisitius, quam, in auris; deest enim sublatus in auras, quod additur, vii. 354. Ire sæpe de hostili impetu et incursu. 148. Aura sustinuisse.] Vide ad xi. 341. Plumu, avis plumis velata. 151. Ciris quæ sit, disputatur. Hygino ciris est piscis. Etym. M. Kippi o ixúc. Vide Munkerum ad Hygi num. Sed Virgilii Cir. ver. 489. ubi illa metamorphosis eleganter satis describitur, est avis versicolor, crista purpurea in capite, et cruribus rubentibus insignis, vitamque solitariam in locis desertis agens. A tonso capille, ἀπὸ τοῦ κείρειν dicta est ciris. Quæ autem avis intelligenda sit, non liquet. Alius intellexit genus accipitris, alius circum, alius rursus perdicem, alaudam, etc. Noster descriptionem ejus nullam dedit, nec mutationem ipsam more suo diligenter designavit, haud dubie propterea, quia auctor ca minis Ciris illa egregie occupaverat. 150 152-182. Ariadnes corona inter sidera.] Athenienses Minoi quotannis septenos pueros totidemque virgines tributi loco mittere cogebantur devorandos Minotauro, qui servabatur in labyrintho, a Dædalo extructo. Tertia sors quum mitteretur, comitem se obtulit ipse Theseus. Interfecto Minotauro, ope fili, quod ab Ariadna, Minois filia, acceperat, se ex labyrinthi ambagibus evolvit. Ariadnen autem in insula Dia reliquit. Casus, quos ibi passa sit, varie narrantur. Vid. Homer. Od. A. 320; Plutarch. Thes. cap. 15; Hygin. fab. 42 et 43; Apollod. III. i. 4. Hecatomben Minos Jovi offert, cui ob victoriam et felicem reditum sacra fieri solebant. Vota potest ut adjectivum accipi et cum corpora conjungi. Ita ver. 265. votus sanguis; vii. 162. victima vota. Sic vota corpora solvit βραχυλόγως dictum, corpora vota mactat, ut votum solvat. Possis autem et aliter interpretari; vota solvit, quæ quidem erant centum corpora taurorum, id est, tauri, e solenni periphrasi. Corpora habent præstantiores; cæteri, sanguine, quod olim edebatur. Curetis terra antiquitus dicta est Creta a Curetibus. Plinius, iv. 12; Æneid. iii. 131. Spolia, hoc est, vestes et arma hostibus occisis detracta, in templis, regiis aut aliis locis conspi Solvit, ut egressus ratibus Curetida terram cuis affigi solebant; quibus antiquitas venerationem et majestatem augebat: ea consumpta refici non erat mos. Perizon. Animadv. histor. cap. 7. 155. Opprobrium, Minotaurus, qui opprobrio erat (Heroid. iv. 57.) crimen matris, illi generi, jam adoleverat, et dum monstrum illud biforme in regia versans, novitate, inusitata sua forma et natura, omnibus spectaculo erat, patebat quotidie matris adulterium fædum, id est, a natura humana abhorrens. Minos igitur destinat, constituit, vult, hunc pudorem, hoc monstrum, quod ei pudori erat (sic pudor et ix. 577.) removere ab aula sua. 158. Multiplicique domo, etc.] Ingeniosissima descriptio labyrinthi Cretensis, in qua ante oculos habuit Eneidem, v. 588 sqq. Confer et Catullum, lxi. 112; Plinium, xxxvi. 13; Diodorum, i. 61. Struxisse Dædalum hoc ædificium ad exemplar Ægyptiaci illius, sed centesimam tantum ejus partem imitatum esse, quæ itinerum ambages, occursusque et recursus inexplicabiles contineret, crebris foribus inditis ad fallendos occursus, redeundumque in errores eosdem, auctor est Plinius, dicto loco. Sed quum nemo Veterum hoc monumentum ipse viderit, neque Homerus, qui sæpe Cretam laudat, ejus mentionem fecerit, quum denique parum credibile sit, jam antiquissimis temporibus tale tantumque ædificium esse extructum, non dubito accedere sententiæ Cedreni et Eustathii, quæ confirmata etiam est a Tournefort, Voyage du Levant, tom. i. p. 65: fuisse nempe labyrinthum illum nihil aliud, nisi speluncam subterraneam cum multis ambagibus, in qua ars adjuverit naturam. Confer Goguet, von Urspr. d. Gesetze, tom. ii. p. 185. Domus multiplex. Apollodorus, dicto loco, οἴκημα καμπαῖς πολυπλόκοις πλανῶν τὴν ἔξοδον. Cacis, in quibus nullus prospectus. Virgilius, dicto loco, cæcis parietibus. 159. Dædalus, genere Atheniensis, ex iis unus qui Erechthida vocantur, adeo præclarus fuit architectus, ut et opera quædam miranda effecerit, et statuas quæ aspicere, ambulareque, et spirare videbantur, effinxerit; atque hinc Dadalea vocant Græci opera avróμara: hoc est, quæ sponte sua moventur, aut vocem edunt. Fabra ars, architectura. Ingenio artis, iis, quæ ingeniose invenit in ea arte. Similiter prope Plinius, panegyr. xlix. 7. ingenia canarum, ubi vide notas. Turbat notas, scilicet viarum, confundit eas, non suas cuique dat notas, sed omnibus easdem. Hinc dignosci non poterant. Virgilius, dicto loco: qua signa sequendi Falleret indeprensus et irremeabilis error. Flexum poetice, quia ipsi anfractus, ambages, flexi. Virgilius: ipse dolos tecti ambagesque resolvit. Ducit in errorem variarum ambage viarum. Et nunc ad fontes, nunc in mare versus apertum, 162. Liquidus Phrygiis, etc.] Prior Twisdenii liquidos Phrygius M. in arcus; id est, arcuata curvamina, quod placet Heinsio. De Maandri lusibus vide ad ii. 246; et confer. Seneca, Herc. fur. 683; Phoen. 605; Silius, vii. 139. Seneca, priore loco: Qualis incertis vagus Mæander undis errat, ludit et cedit sibi, Instatque dubius, litus an fontem petat. Ambiguo lapsu; illud ambiguum explicat Seneca, dubium, litus an fontem petat. Mox eodem sensu, incerta aquæ. Refuitque fluitque, pro fluitque refluitque, ut versu 536. refoventque foventque; ii. 409. redit itque. 166. Exercet, fatigat, ut Virgil. Georg. iii. 529. exercita cursu Alumina: supra, i. 582. fessæ erroribus undæ. Hoc loco tanto aptius, quia per tot ambages decurrunt. Implet, etc. ita format vias, ut eas ingressi ubique errare cogantur. Verbo implere inest notio multitudinis. Tibullus, I. iv. 69. ter centenas erroribus expleat urbes. Tecti; Gronov. conji cit texti. 169. Quo postquam, etc.] Noster Art. Amat. ii. 23: Dædalus ut clausit conceptum crimine matris Semibovemque virum semivirumque bovem. Philochorus scripserat, labyrinthum fuisse custodiam, in qua servarentur pueri Athenienses, ut præmii loco tribuerentur iis, qui victoriam depor Novenis victorum principem fuisse Taurum |