In patriam? superata jacet: sed finge manere; quoque si prohibes, et nos, ingrate, relinquis; 116. Quæ tibi donavi paulo durius, cujus salutem cum crine tibi prodidi. Exemplum, similem proditionem, cujus jam exemplum dedi. Obstruximus, veniam ullius loci adeundi ademimus nobis. Sic et ver. 186. 120. Non genetrir Europa, etc.] Confundunt et Noster et alii Minoem I. cum Minoe II. Ille fuit Jovis et Europæ filius, cujus nepos Minos II. imperium maritimum (de quo vide Heynium, in Commentar. societ. Gotting. tom. I. part. ii. p. 71 sqq.) habuit, atque Niso bellum intulit. Syr. tes, loca in litore Africæ periculosissima, ob vada arenosa, erant duæ, quas describit Sallustius, Jugurth. cap. 78. Vide quæ de Syrtibus, et quare ita sint appellatæ, cl. Burnour dixerit in Sallustium nostræ editionis, p. 267. Sed hoc loco intelligatur regio Syrtica, aut omnino solitudo Libyæ arenosa. Inhospita, ubi nemo habitat iterque facientibus hospitium præbet. Lucan. i. 367. per inhospita Syrtis Litora. De Armenia tigribus vide ad xv. 86. De Charybdi, vide ad vii. 63. Auster maxime sævit in mari Siculo. Respexit autem his Æneidem, iv. 365 sqq.: Nec tibi diva parens, generis nec Dardanus auctor, Perfide ; sed duris genuit te cautibus horreus Caucasus, Hyrcanaque admórunt ubera tigres. 122. Nec Jove tu natus, etc.) Fa. bulam hanc ipse supra narravit, ii. extr. Imago, forma tauri, quam Jupiter assumpserat. Duci varie capi potest, trahi, induci, seduci, ut Heinsius monet, aut, ut ego malim, decipi. Fabula, ut pūčoç, omnino narratio, hinc additur falsa. Tè verus revocaverat Gierig, quia opponebatur imagini tauri. Burmannus dederat ferus : quod ambo nostri Regii habent; sed malui merus, propter metrum. 130. Insequeris, insectaris, non ob Officium tibi sit: te vere conjuge digna est, 131 cordia membra tribuuntur ; apud Se- quæ agebantur a ventis. Consequiturque rates, faciente Cupidine vires, II. Vota Jovi Minos taurorum corpora centum 152—182. Ariadnes corona inter simis festinat; non enim ostendit, cur dera.] Athenienses Minoi quotannis Nisus sit mutatus. Nempe Jupiter, septenos pueros totidemque virgines commotus ejus pietate, necatum in tributi loco mittere cogebantur devovitam revocavit, mutatoque corpore randos Minotauro, qui servabatur in avem esse jussit, nempe haliæeton, laburintho, a Dædalo extructo. Terid est, aquilam marinam. Aristoteles, tia sors quum mitteretur, comitem se Hist. Ann. ix ; Plinius, x. 3. Pen obtulit ipse Theseus. Interfecto Midebat in auras, avis erat. vi. 667; xi. notauro, ope fili, quod ab Ariadna, 341. In auras exquisitius, quam, in Minois filia, acceperat, se ex labyauris ; deest enim sublatus in auras, rinthi ambagibus evolvit. Ariadnen quod additur, vii. 354. Ire sæpe de autem in insula Dia reliquit. Casus, hostili impetu et incursu. quos ibi passa sit, varie narrantur. 148. Aura sustinuisse.] Vide ad xi. Vid. Homer. Od. A. 320; Plutarch. 341. Plumu, avis plumis velata. Thes, cap. 15; Hygin. fab. 42 et 43 ; 151. Ciris quæ sit, disputatur. Hy Apollod. III. i. 4. Hecatomben Migino ciris est piscis. Etym. M. Kippis nos Jovi offert, cui ob victoriam et fe• ixovs. Vide Munkerum ad Hygi licem reditum sacra fieri solebant. Sed Virgilii Cir. ver. 489. ubi Vota potest ut adjectivum accipi et illa metamorphosis eleganter satis describitur, est avis versicolor, crista cum corpora conjungi. Ita ver. 265. votus sanguis ; vii. 162. victima vota. purpurea in capite, et cruribus ru Sic vota corpora solvit Bpaxulóyws bentibus insignis, vitamque solitariam in locis desertis agens. dictum, corpora vota mactat, ut voA ton so ca tum solvat. Possis autem et aliter pillo, από του κείρειν dicta est ciris. Quæ autem avis intelligenda sit, non interpretari ; vota solvit, quæ quidem erant centum corpora taurorum, id liquet. Alius intellexit genus accipitris, alius circum, alius rursus per est, tauri, e solenni periphrasi. Cordicem, alaudam, etc. pora habent præstantiores ; cæteri, Noster descriptionem ejus nullam dedit, nec sanguine, quod olim edebatur. Curemutationem ipsam more suo diligen tis terra antiquitus dicta est Creta a Curetibus. Plinius, iv. 12 ; Æneid. ter designavit, haud dubie propterea, iii. 131. Spolia, hoc est, vestes et quia auctor ca minis Ciris illa egre arma hostibus occisis detracta, in gie occupaverat. templis, regiis aut aliis locis conspi num. Solvit, ut egressus ratibus Curetida terram cuis affigi solebant; quibus antiquitas venerationem et majestatem augebat : ea consumpta refici non erat mos. Perizon. Animadv. histor. cap. 7. 155. Opprobrium, Minotaurus, qui opprobrio erat (Heroid. iv. 57.) crimen matris, illi generi, jam adoleverat, et dum monstrum illud biforme in regia versans, novitate, inusitata sua forma et natura, omnibus spectaculo erat, patebat quotidie matris adulte. rium fædum, id est, a natura humana abhorrens. Minos igitur destinat, constituit, vult, hunc pudorem, hoc monstrum, quod ei pudori erat (sic pudor et ix. 577.) removere ab aula sua. 158. Multiplicique domo, etc.] Ingeniosissima descriptio labyrinthi Cretensis, in qua ante oculos habuit Æneidem, v. 588 sqq. Confer et Catullum, lxi. 112; Plinium, xxxvi. 13; Diodorum, i. 61, Struxisse Dædalum hoc ædificium ad exemplar Ægyptiaci illius, sed centesimam tantum ejus partem imitatum esse, quæ itinerum ambages, occursusque et recursus inexplicabiles contineret, crebris foribus inditis ad fallendos occursus, redeundumque in errores eosdem, auctor est Plinius, dicto loco. Sed quum nemo Veterum hoc monumentum ipse viderit, neque Homerus, qui sæpe Cretam laudat, ejus mentionem fecerit, quum denique parum credibile sit, jam antiquissimis temporibus tale tantumque ædificium esse extructum, non dubito accedere sententiæ Cedreni et Eustathii, quæ confirmata etiam est a Tournefort, Voyage du Levant, tom. i. p. 65 : fuisse nempe labyrinthum illum nihil aliud, nisi speluncam subterraneam cum multis ambagibus, in qua ars adjuverit naturam. Confer Goguet, von Urspr. d. Gesetze, tom. ii. p. 185. Domus multiplex. Apollodorus, dicto Ioco, οίκημα καμπαϊς πολυπλόκους Alavūv Thy ēžoôov. Cæcis, in quibus nullus prospectus. Virgilius, dicto loco, cæcis parietibus. 159. Dædalus, genere Atheniensis, ex iis unus qui Erechthidæ vocantur, adeo præclarus fuit architectus, ut et opera quædam miranda effecerit, et statuas quæ aspicere, ambulareque, et spirare videbantur, effinxerit ; atque hinc Dadalea vocant Græci opera autóuara : hoc est, quæ sponte sua moventur, aut vocem edunt. Fabra ars, architectura. Ingenio artis, iis, quæ ingeniose invenit in ea arte. Similiter prope Plinius, panegyr. xlix. 7. ingenia cænurum, ubi vide notas. Turbat notas, scilicet viarum, confundit eas, non suas cuique dat notas, sed omnibus easdem. Hinc dignosci non poterant. Virgilius, dicto loco : qua signa sequendi Falleret indeprensus et irremeabilis error. Fleium poetice, quia ipsi anfractus, ambages, flexi. Virgilius : ipse dolos tecti ambagesque resolvit. Ducit in errorem variarum ambage viarum. 162. Liquidus Phrygiis, etc.) Prior tàssent in ludis gymnicis. Eorum Twisdenii liquidos Phrygius M. in victorum principem fuisse Taurum arcus; id est, arcuata curvamina, quendam, hominem crudelem, qui quod placet Heinsio. De Mæandri duriter satis habuerit pueros illos. lusibus vide ad ii. 246; et confer. Se Vid. Plutarch. d. I. Geminam, ut i. neca, Herc. fur. 683; Phen. 605; 630. Sors, sorte electi pueri puellæSilius, vii. 139. Seneca, priore loco: que ; Plutarchus, in Theseo, 17. VirQualis incertis vagus Maunder undis gilius, Æneid. vi. 22. stat ductis sortierrat, ludit et cedit sibi, Instatque du bus urna, ubi hæc ipsa res in valvis bius, litus an fontem petat. Ambiguo templi expressa describitur. Ea dolapsu ; illud ambiguum explicat Se muit, ex iis unus interfecit, quo sensu neca, dubium, litus an fontem petat. domare, et i, 312 ; ix. 98. Noven is Mox eodem sensu, incertæ Re annis repetita Glareanus interpretafluitque fluitque, pro fluitque refluit tur de vigesimo septimo anno; Reque, ut versu 536. refoventque fovent gius, post novem annos, quia poetæ que ; ii. 409. redit itque. distributivis utuntur pro cardinalibus. 166. Exercet, fatigat, ut Virgil. Quotannis talem sortem esse missam Georg. iii. 529. crercita cursu flu in Cretam, plurimi auctores tradunt. mina: supra, i. 582. fessæ erroribus Plutarchus, loco cit. 15. e consensu undæ. Hoc loco tanto aptius, quia scriptorum tradit, fædus iniisse Atper tot ambages decurrunt. Implet, ticos, ut di' évvéa étūv, per novem etc. ita format vias, ut eas ingressi annos, tributum mitterent; et, cap. ubique errare cogantur. Verbo im 17. hanc tertiam sortem vocat epirov plere inest notio multitudinis. Tibul oaquóv. Nullis iterata, ad quam lus, I. iv. 69. ter centenas erroribus nemo rediit. lb. 375 : Ut qui tecta, expleat urbes. Tecti; Gronov, conji novi formam celantia monstri, Intracit terti. runt cæca non redeunda domus. Male 169. Quo postquam, etc.] Noster Heinsius defendit nulli superata, quod Art. Amat. ii. 23: Dedalus ut clausit a Spirensi acceperat ; etenim superaconceptum crimine matris Semibovem tur junua etiam ab iis qui intrant. que virum semivirumque bovem. Phi Neapolitanus quoque et Mediceus selochorus scripserat, labyrinthum fu cundus, superata. Regii nostri, iteisse custodiam, in qua servarentur rata. Videatur insuper Benileius ad pueri Athenienses, ut præmii loco Horatium, I. Od. xxxiv. 5. Filo retribuerentur iis, qui victoriam depor lecto. Hygin. 42. licium revolvendo |