.

seroit-il pas plus exact de dire que dans humeros similis et autres exemples semblables, les Latins ne sous-entendoient jamais secundum, mais qu'ils pensoient en grec, et que tout en écrivant en latin, ils songeoient uniquement à xarà grec dont ils faisoient dépendre leur accusatif latin?

4. 'Thép. Doctrine inexacte de Valckenar. P. 203, t. 2, et pass., je reproche à l'Index de Reiske d’omettre les prépositions. Valckenar mérite à peu près le même reproche; et de plus, quand il en parle, il me semble n'en pas connoître la force; comme Id. 25, 255, où il dit à ses lecteurs, selon votre bon plaisir, lisez kópons úrèp, kopony urrép. Voy. t. 2, p. 203, 235, 238, 240, 302, 303.

5. 'Yłó. Cette phrase (Voy. Pausap. 5, p. 401, et Journal des Savans, Aott, 1817), υπελθείν ουχ οίόν τε έστιν υπό τον θρόνον se traduit d'après M. Heyne, on ne sauroit passer derrière le trône, ou avec d'autres, sous le trône. Mais étò suivi d'un acc. signifiant près de, il faudroit, je crois, traduire, il n'est pas possible d'approcher du trône. Pourquoi? C'est qu'un mur d'appui et de défense a l'entour du trône en interdisoit les approches.

Ne voulant aujourd'hui que consulter, je reviendrai sur ce passage et j'examinerai, lo si Pausanias alla sous le trône d'Amyclée, comme le pense M. Quatremère (Journ. des Sav. I. 1.) quoique le texte me semble dire positivement le contraire; 2° si Útrò Tpítode (Paus. 3, p. 254, ligne dernière; et p. 255, I. 1) signifie sous le trépied; 30 si trò Opovov signifie sous le trône (1. 1. p. 256, I. 27, 28), version qui attribaeroit le même sens à únò suivi soit d'un dat. soit d'un acc.-Sur ünÒ avec dat. et acc. voy. Rech. t. 2, p. 150, ci-dessus, p. 42, où 'tò avec dat. se trouve traduit par sur. En général, rien de moins connu que le sens des prépos. considérées sous le rapport de position, de direction,

J. STACKHOUSII EMENDATIONES IN

ÆLIAN. H. A.

No. IV.-(Continued from No. XXX. p. 359.) xii. 34. "Ογε μην πατάξας αυτό το πελέκει λίθοις βάλλεται τη οσία, (1. δημοσία,) και έστε επί την θάλατταν φεύγει, Ι. έστιν επί τ.θ. φεύγειν, Venia datur exilii.

- 40. 'Ολύμπια, 1. Ολυμπιακάς. Vide, Herod. vi. 103. [Schneider. quem vide, edidit Ολυμπιάδας. ED.]

41. Και εκ της τούτων πιμελής άλιφα εργάζονται, 1. άλειφα, Ex adipe. - 43. Παρεϊναι δε δεί κάμακα ορθήν ελαίαν, 1. λείαν. [Schneider

[ emendationem Gesneri ελαίας recepit. ED.] - Χερμάδος και άνεων, an χερμαδίων ?

Τών δε βαπτομένων εγκρίνουσι τας λευκάς, Torquendo commiscent tinctas crines cum albis.

xiii. 3. Αι δε άμπελοι, και σταφυλαί τινες, 1. (και γαρ σταφυλαι τινες.) [« Pro σταφυλαί τινες Gyllius Staphylinem interpretatur. Schneider.]

- 6. "Ενθα ήν εμπόρων 'Ιβηρικός φόρτος, 1. 'Ιβηρικών. – 8. Τάλαρον δε έχων ο πωλευτής τρυγώντος και εμβάλλοντος υπέχει. Vox excidit, υπέχει (έργον) τρυγώντος, νice fungitur.

– 13. Σοφών γάρ τι χρήμα αυτού, αλλ' ουκ εύχαρι δν, an ευχάριστον:

- 14. "Ενθεν τοι τοις των πεδίων πολλάκις. Dele ένθεν, repetitio enim του ενταύθα, et lege, συν τοις εκ πεδίων π. [Vide Schneider. ad

. h. 1. ED.]

Φιλεί γούν εν μέν τοϊς πεδίοις αυτούς διώκεσθαι, και τα μεν υποκινείν, τα δε υπολανθάνειν, είτα εκ της συνήθους διώξεως άνισταμένους υπεκφυγείν ουδείς. Sc. o θηρατής. Lege υποκινεϊ–υπολανθάνει-ανιστάμενος υπεκφεύγει, ουδείς. [Vide Schneideri not. Εp.]

15. "Ηνπερ ούν "Ίβηρες οι Εσπέριοι, 1. εν Ιβηρία. [«"Ιβηρες ita scribi volebat Gesner. pro 'Impiav.' In Mediceo libro est, 'ißmpions . '.

, Ιβηρίους 'E.” Schneider.] Και γίνεται, 1. εκεί

γ.
18. 'Εν τοίς φυτούς, 1. κήποις, nisi φυτά, Plantationes?

20. Παραίου, Ι. Πέρσου, Χerxis. 'Αρτακαίος, dux ejus. [Vide Schneider. ad h. 1.1

- 27. Mειρακίου γε μην δεομένου επί μήκιστον τριχών απορίας των επί του γενείου, 1. επ' ήκιστον τ. απορροίας, Destructionem capillorum.

Και νάρκη και πνεύμων, 1. και νάρκης πν.

C

xiv. 5. Και καθεύδει τις, και άλλος υποπίνει, 1. αγρυπνεϊ.

6. 'Επεί τοι και εκείνα οι αυτοί υμνούσι, 1. εκείνοι ταύτα υμνούσι λύγγαις.

–7. Θεϊ μεν γαρ εις κύκλον, αλλ' εξωτέρω περιθέουσα, 1. ουκ εις κ. αλλ' εξ. vel ουδ' εξωτέρω.

–9. Λέοντα θαλάττιον έoικέναι καράβω αμηγέπη και ημείς ίσμεν. Pro αμηγέπη Ι. ευμεγέθει.

1
11. Και πήξαι γάλα παρέξει οπόν δούς. Vox δούς redundat.
13. Αερούσι, 1. πείθουσι.
14. Υπολαπάττει, 1. υπολαπάττεται.

16. Τον κρυμόν ου πελάζει, 1. τ. κ. εξελάσει. [« Hec corrupta sunt, Αη αποστέγει, ut supra X. 4? an potius απελαύνει ?” Schneider.]

– 20. Και οράν διψώσιν αυτό, και ακούειν λειβομένου, 1. και όταν διψώσιν, ακούειν αυτούς ύδατος λειβομένου. Error mentis ? [“ Και οράν διψώσιν αυτό, και ακούειν λειβομένου, ita cum Gyllio Gesnerus. Vulgo, διψώσιν ακούειν αυτούς, και ακούειν.” Schneider.]

“Ροκκαίας, 1. Ραυκίας.
– 21. *Η έχειν ύδατι και όξει ανεμιχθέντι, 1. αναμιχθέντα.

.
Και χοίροί τε, και ήσυχοι ιδείν λευκοί, 1. χλωροί τε, και ήσυχοι,
έστι δ ιδείν λευκοί.
- 24. Παγκύνικον. Fors. φαγκύνικον, a φάω, Occido.

29. 'Ενετράφη, Ι. ενετράπη, Mutatum est. [«'Ενετράφη, ita Mediceus et alter Gesneri Codex pro ανετράφη.” Schneider.]

XV. 1. Ταϊς καλουμέναις ημέρεσι, 1. εφημερίσι. Musca Ephemeris dicta. [« Pro ημερέσι Cod. alter Gesneri ημέραις habet, Gesnerus άνθηδόσιν e seqq. legit. Αη τοϊς μονημέρoις, vel εφημέρους legendum?” Schneider.]

- "Έχουσι δέ τινα των προειρημένων εκάστου μοίραν ιδίαν. L. εκάσται (μυϊαι.)

11. "Αρει φίλω, 1.'Αρειοπάγω.
12. Κατώλισθόν τε, Ι. κατολίσθονται.

13. Αυχένος, 1. όμματος.
- 28. 'Εν τοις άνω του χρόνου, 1. άνω χρόνοις.
xvi. 3. Μουσωθέν, 1. μιμώσαν.

- 9. Δυσλόφους δε και γαργαλεις άλλως, 1. αργαλέας. [Vide Schneideri not. Ed.]

18. 'Εκ τούτου τα δένδρα, 1. του δένδρου.

Οίαις, 1. και ως, vel, ως άν. - 27. Προσπελάση τι, 1. τις.

"Εστ' αν παραδράμη άνθρωπος εντός, 1. εκτός, Procul. 28. Αυτό του στόματος, 1. αυτώ τω του στ. xvii. 9. Στέρνα εις οξύν, 1. έτερα. Vox στέρνα occurrit linea priore. [« Voc. στέρνα corruptam puto cum Pawio ad Philen. Carm. 94. qui étepa eis igüv legit.” Schneider.]

21. 'Oϊστους βαρείς ροίζω βιαιοτάτω, και νευράς εντάσει σφοδρά ισχυράς. Transpone, δίστους, και νευράς σφοδρα ισχυράς συν εντάσει και ροίζω βαιαιοτάτω. 23. 'Ινδοί δε άρα και την εξ ορνίθων τροφήν είχον, 1. τρυφήν, Aves

. erant in deliciis. [" Triller legendum putat spupav, non male." Schneider.]

30. Ζηνόθεμις λέγει περί Παιονίδα λίμνην τινάς φέρειν ιχθύς, 1. τινά.

- 33. Υποτείναν τα τραχήλο τα σκέλη, rectius τον τράχηλον και Tà oxéan, de actione inter volandum.

37. "Ερμασιν, 1. ως έρμασιν. [« In versione est, Spiris illius ceu laqueis, sed vocem puto equidem corruptam." Schneider.]

- 44. Υποπεσόντος, 1. υπό πεσόντος. [«Verb. υποπεσ. absolute dicitur, intellecto èaépartos.” Schneider.]

LEAKE'S REMARKS ON THE TROJAN

CONTROVERSY.

1

As the topography of Homer's Iliad cannot fail to command a certain degree of interest, until the poem itself ceases to please, there are few subjects to which our Journal more willingly recurs, although it has so frequently been discussed. A former Number contained some strictures upon Major RENNELL's work, on what has now assumed the name of the Trojan Controversy. As the following remarks on the same subject, by Colonel Lenke, may not be much known, and as they strongly advise a mode of elucidating the subject, which yet remains unexecuted, we have thought, that an insertion of them in the present Number, might help to recoinmend to the notice of future travellers, what now appears to be the only desideratum on the subject.

As all the authorities upon the Trojan Controversy have already been brought before the public, in the able works of Chevalier Bryant, Mr. Morritt, and Sir William Gell, and in the History of

1

They are extracted from the Researches in Greece, with a few Emendations by the Author.

)

Ilium, by Chandler, I shall proceed to offer a few remarks, upon the supposition that all these works are well known to the reader. In this question there seems to have been some error,

in expecting from a poet the accuracy required in a naturalist or a surveyor. The ancients were seldom very correct reckoners, or attentive to that precision of description and of details, which the exact sciences have made so common among the moderns. It is likely that none of the authors, who speak of the Troad, had themselves visited the place, except Homer himself, and perhaps Straboand as to the latter, those who have travelled over much of the ground described by him, must have noticed how careless an observer he generally is, how much he depends upon the information of others, and how little his loose (though elegant) style, and his philosophical reflections, are adapted to the mathematical correctness required in a geographer.' It is not surprising, therefore, that Strabo's description of the Troad appears in many instances defective or inaccurate, when applied to the district around Kum-Kale; and it is still less extraordinary, that a poet, however consistent he always is with himself, and with truth and nature; however personally acquainted he appears to have been with his scenes of action, and accurately descriptive in his general characteristics of places, should yet have disdained to hurt the effect of any particular action of his story, by rigidly confining himself to the bounds of possibility. The important inquiry is, whether Homer had this region in view for the scene of his poem, and if the chief landmarks agree, the fact cannot well be disputed, because we may fail in adjusting every allusion that is made in the Iliad to its topography.

The historians and geographers, who lived about midway between the Trojan war and our own times, can only be allowed to assist in ascertaining the opinions and traditions of that age, as to the position of the Troad of Homer. They prove that all antiquity assented to the claims of the inhabitants of the region itself, in regarding the plain of the Méinder, as the Troad of the poet, and they point out some remarkable changes which had taken place in those features, which are found liable to change in other places under similar circumstances. So far their evidence may be of use; but I should no more think of referring to the Greek inhabitants

a

It is a misfortune that we are so often in doubt, whether Strabo is describing from personal knowledge, or merely compiling from others. There are some regions, which we know, from his own declaration, that he had visited, and others, where his accuracy equally proves it. But there is strong internal evidence that he never travelled over the greater part of the countries which he describes.