Illi procedit rerum mensura tuarum. 110 Prô pudor! hirsuti costas exuta leonis Aspera texerunt vellera molle latus. Sed tua, tuque feri victor es; illa tui. Ferre gravem lanâ vix satis apta colum: Vidit et in speculo conjugis arma sui. En venit ad sensus mollis ab aure dolor. 120 Ante meos oculos adducitur advena pellex: Nec mihi, quæ patior, dissimulare licet. Invitis oculis adspicienda venit. Fortunam vultus fassa tegendo suos. Qualiter in Phrygiâ tu quoque cultus eras. Dat vultum populo sublimè sub Hercule victo: Echaliam vivo stare parente putes. 130 Forsitan et, pulsâ Ætolide Desanirâ, Nomine deposito pellicis, uxor erit: Turpia famosus corpora junget Hymen. Et jacet in gremio languida facta manus. Ne pigeat, pugnæ bis tibi caussa fui. Cornua flens legit ripis Achelous in udis, Truncaque limosâ tempora mersit aquâ. 140 Semivir occubuit in letifero Eveno Nessus; et infecit sanguis equinus aquas. Fama, virum tunicæ tabe perire meæ. Impia quid dubitas Deianira mori? An tuus in mediâ conjux lacerabitur tâ ? Tu, sceleris tanti caussa, superstes eris? Credar; conjugii mors mihi pignus erit. 150 Tu quoque cognosces in me, Meleagre, sororem. Impia quid dubitas Dežanira mori? Enea desertum nuda senecta premit. Alter fatali vivus in igne fuit. Impia quid dubitas Deïanira mori? 160 Nessus, ut est avidum percussus arundine pectus, Hic, dixit, vires sanguis amoris habet. Illita Nesseo misi tibi texta veneno. Impia quid dubitas Dežanira mori? Et patria, et patriæ frater ademte tuæ. Virque, (sed ô possis!) et puer Hylle, vale. EPISTOLA X. ARIADNE THESEO. Mirius inveni, quàm te, genus omne ferarum : Credita non ulli, quàm tibi, pejùs eram. Unde tuam sine me vela tulere ratem. Per facinus somnis insidiate meis. Spargitur, et tectæ fronde queruntur aves. Thesea pressuras semisupina manus. 10 Nullus erat: referoque manus, iterumque retento, Perque torum moveo brachia : nullus erat. Excussere metus somnum. Conterrita surgo: Membraque sunt viduo præcipitata toro. Protinus adductis sonuerunt pectora palmis : Utque erat à somno turbida, rapta coma est. Luna fuit: specto, si quid, nisi litora, cernam. Quod videant oculi, nil, nisi litus, habent. Nunc huc, nunc illuc, et utroque, sine ordine, curro: Alta puellares tardat arena pedes. 20 Interea toto clamanti litore, Theseu, Reddebant nomen concava saxa tuum : Et quoties ego te, toties locus ipse vocabat. Ipse locus miseræ ferre volebat opem. Mons fuit; adparent frutices in vertice rari: · Hinc scopulus raucis pendet adesus aquis. Æquora prospectu metior alta meo. 30 Auț vidi : aut etiam, cùm me vidisse putarem, Frigidior glacie semanimisque fui. Excitor, et summâ Thesea voce voco. Flecte ratem : numerum non habet illa suum. Hæc ego. Quod voci deerat, plangore replebam. Verbera cum verbis mixta fuere meis. Si non audires, ut saltem cernere posses, Jactatæ latè signa dedêre manus. 40 Candidaque imposui longæ velamina virgæ, Scilicet oblitos admonitura mei. Torpuerant molles antè dolore genæ. Postquam desierant vela videre tua ? Aut ego diffusis erravi sola capillis, Qualis ab Ogygio concita Baccha Deo; 1 Aut mare prospiciens in saxo frigida sedi : Quámque lapis sedes, tam lapis ipsa fui. 50 Sæpe torum repeto, qui nos acceperat ambos ; Sed non acceptos exhibiturus erat. Strataque, quæ membris intepuere tuis. Pressimus, exclamo, te duo: redde duos. Venimus huc ambo : cur non discedimus ambo? Perfide, pars nostri, lectule, major ubi est ? Quid faciam? quò sola ferar? vacat insula cultu. Non hominum video, non ego facta boum. 60 Omne latus terræ cingit mare. Navita nusquam : Nulla per ambiguas puppis itura vias. Finge dari comitesque mihi, ventosque, ratemque; Quid sequar? accessus terra paterna negat. Ut rate felici pacata per æquora labar; Temperet ut ventos Æolus; exsul ero. Non ego te, Crete, centum digesta per urbes, Adspiciam, puero cognita terra Jovi. Nam pater, et tellus justo regnata parenti, Prodita sunt facto, nomina cara, meo. 70 Cùm tibi, ne victor tecto morerere recurvo, Quæ regerent passus, pro duce fila dedi. Cùm mihi dicebas, Per ego ipsa pericula juro, Te fore, dum nostrûm vivet uterque, meam. Vivimus; et non sum, Theseu, tua : si modò vivis, Femina, perjuri fraude sepulta viri. Me quoque, quâ fratrem, mactâsses, improbe, clavâ. Esset, quam dederas, morte soluta fides. Nunc ego non tantùm, quæ sum passura; recordor; Sed quæcumque potest ulla relicta pati. 80 Occurrunt animo pereundi mille figuræ: Morsque minus pænæ, quàm mora mortis, habet. Jam jam venturos aut hâc, aut suspicor illâc, Qui lanient avido viscera dente, lupos. Forsitan et fulvos tellus alat ista leones. Quis scit, an hæc sævas tigridas insula habet ? Et freta dicuntur magnas expellere phocas. Quid vetat et gladios per latus ire meum ? Tantùm ne religer durâ captiva catenâ; Neve traham servâ grandia pensa manu: 90 Cui pater est Minos, cui mater filia Phobi : Quodque magis memini, quæ tibi pacta fui. Si mare, si terras, porrectaque litora vidi; Multa mihi terræ, multa minantur aquæ. Cælum restabat : timeo simulacra Deorum. Destituor rapidis præda cibusque feris. Externos didici læsa timere viros. 100 Nec tua mactâsset nodoso stipite, Theseu, Ardua parte virum dextera, parte bovem ! Fila per adductas sæpe recepta manus ! Strataque Cretæam bellua tinxit humum. Non poterant figi præcordia ferrea cornu: Ut te non tegeres, pectore tutus eras. Illic tu silices, illic adamanta tulisti : Illîc, qui silices, Thesea, vincat, habes. 110 Crudeles somni, quid me tenuistis inertem? At semel æternâ nocte premenda fui. Flaminaque in lacrimas officiosa meas. Et data poscenti, nomen inane, fides. Prodita sum caussis una puella tribus. Nec, mea qui digitus lumina condat, erit ? 120 Spiritus infelix peregrinas ibit in auras; Nec positos artus unguet amica manus ? Ossa superstabunt volucres inhumata marinæ ? Hæc sunt officiis digna sepulcra meis? |